ข้าอยู่ใต้หล้า มีฟ้าคลุมกาย
หนทางยุทธภพ สายลมพาไป
ค่ำไหนนอนนั้น ดีดพิณกล่อมใจ
กะบี่อยู่คนอยู่ กะบี่หายคนตาย
อีกนานเท่าไร รากไม้จะหยั่งลงดิน

  

หวานละมุนคุ้นห่วงพ่วงรักแท้
อย่าอ่อนแอกระแสความตามห่วงหา
แม้นหากรักโปรดอย่าหลอกให้ระอา
แสนเหว้หว้าคราจากพรากดวงใจ

ทรวงสั่นไหวให้ร้อนตอนหน้าหนาว
แสนรวดร้าวคราวฝนจนหวั่นไหว
แสงแห่งรักพักลวงเถิดดวงใจ
ย่อมส่งให้ใจพำนักสลักทรวง

นอนหลับฝันดีนะคะ..ราตรีสวัสดิ์คะ..

  

อย่าหลงใหลได้ปลื้มในตัวเองนัก
ใครพบเห็นเป็นต้องรักคุณงั้นเหรอ
ขออภัยใจฉันมันไม่เผอเรอ
ไม่หลงเพ้อฝันหาหน้าตาอย่างคุณ

5555555555+++



ไม่แน่ใจว่าเจ้าของกลอนต้องการสื่ออารมณ์ออกมาประมาณนี้รึเปล่านะคะ
อิอิ
แต่ความรู้สึกเราประมาณนี้ล่ะคะ

  

ขอบคุณที่แวะไปทักทายอินนะคะ..ขอให้มีความสุขมากๆคะ

  

แวะเข้ามาเยี่ยมหาจ๊ะ เป็นไงบ้างค่ะสบายดีไม๊

  

สวัสดียามค่ำ ๆ คะ
มาเยี่ยมชม Blog อีกครั้งคะ ขอบคุณที่ไปเยี่ยมกันคะ
ว่าง ๆ ไปเยี่ยมกันอีกนะ

  

แอบๆๆ ย่องมา
ในเวลาเจ้าบ้านหลับ...



ซาแว๊ปปปปป

  

มาเยี่ยมเยียนค่า หุหุ คิดไม่ออกว่าจะต่ออะไรดี