กว่าจะก้าวมาถึงซึ่งวันนี้
บนเส้นทางชีวีผ่านทุกข์สุข
มรสุมขวากหนามตามเร้ารุก
ครูช่วยปลุกปลอบใจให้คำเดือน
คอยแนะนำชี้ทางสร้างชีวิต
เดินถุกทิศถูกทางห่างความเถื่อน
พูดตอกย้ำทำดีอย่าลืมเลือน
ครูนั้นเปรียบเสมือนพ่อแม่เรา
ยกสิบนิ้วพนมก้มลงกราบ
ใจซึมซาบพระคุณครูทั้งใหม่เก่า
ยังจดจำคำสอนพร้อมขัดเกลา
ให้ลุกศิษย์ไม่เขลาเบาวิชา
ความดีเด่นเน้นความรู้สู่อาชีพ
คือประทีปส่องนำในแหล่งหล้า
เป็นแบบอย่างสร้างรักและศรัทธา
ขอเทิดทูนบูชาพระคุณครู
น้อมรำลึกถึงพระคุณครูทุกๆท่านที่ให้ความรู้ทั้งในบทเรียนและในชีวิตจริง
ปล.ขอบคุณที่มาอ่านนิยายมี่นะคะพี่ไหม