ขอขอบคุณสำหรับคำฝากมา
ถึงแม้ว่าคำแรกที่แสนสั้น
ว่ายังคง"ไม่ลืม"รู้จักกัน
คำที่สองต่อนั้นฉันเศร้าใจ
"ไม่คิดถึง"คำนี้ที่ขื่นขม
เจ็บระบมตรมจิตมากสิ่งไหน
ดั่งเอามีดมากรีดอยู่ข้างไหน
เชือดเฉือนใจให้ย่อยยับไปกับตา
ให้บอกว่า"ลืมไป"ไม่มีว่าง
อาจบาดหมางหัวใจไม่มุสา
คงทำใจเคยผ่านเคยด้านชา
เผชิญหน้าความจริงเลิกคร่ำครวญ
"ไม่รุ้จะดีใจหรือเสียใจดี"กับการได้รับรู้
บางคนที่เราคิดถึงและไม่ลืมเลือน
แต่บางคนนั้นก้อไม่ลืมเช่นกันแต่ก้อไม่ได้คิดถึงอีกเช่นกัน
แบบนี้อยากให้เขาบอกว่าลืมจะดีกว่าคงเจ็บหัวใจ
น้อยว่าที่บอกว่าไม่ลืมแต่ก้อไม่คิดถึง
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
วันนี้เศร้าจังเลย