เข้าทำนองที่ใดมีรัก
ที่นั่นมีทุกข์เลยน่ะค่ะพี่รุ่ง ..

เรื่องรักมักว้าวุ่นในหัวใจได้เสมอ ..

  

ที่ใดมีรัก ที่นั่นก็มีทุกข์

แต่หากรักต้องเข้าใจ
ที่จะรัก
และคงจะรักด้วยสมอง
แต่ต้องเข้าใจถึงหัวใจ
และหากรักแล้ว
ไม่ต้องมีเงื่อนไขใดๆ
มีอ้าง
เพราะรักเพื่อรักเท่านั้น

  

วันนี้เหนื่อย(ใจ)กับงานน่ะค่ะ

ขอมานั่งพัก(ใจ)สักหน่อยนะคะ

  

เวลารัก ใช้หัวใจ
เวลาเลือก ใช้สมอง

  

คงปล่อยใจเป็นใหญ่ในความรัก
ทุ่มเทหนักทั้งใจให้ทุกสิ่ง
แต่ยามใดสมองสั่งยั้งท้วงติง
เมื่อนั้นใจคงนิ่งพร้อมใคร่ครวญ

คิดว่า...รักให้เป็นต้องมีทั้งสองอย่างจ้ะ

  

ส่วนใหญ่คนจะใช้หัวใจมากกว่าสมองนะสิ

  

  

เห็นด้วยกับคอมเม้นท์ที่ 4 ค่ะ

เวลารัก ใช้หัวใจ
เวลาเลือก ใช้สมอง

  

ความรักมาทักถาม
ปล่อยไปตามใจใฝ่ฝัน
ใจรักพิสุทธิ์นั้น
ไม่ต้องการสมองตรอง

ไม่ต้องการสิ่งตอบแทน
แม้นแหนหวงแสนเศร้าหมอง
มีแต่ให้ไม่ครอบครอง
เพราะขอปองรักด้วยใจ

หากใช้สมองคิด
ชะงักติดกับดักไหม
คิดต้นทุนพร้อมกำไร
แล้วจะรักทำไมกัน

รักต้องเอาใจแลกอย่างเดียว
ใช้สมองคิดตรองเหมือนกับ
การคำนวณหาต้นทุนกำไร
รักนั้นไม่สะอาดใจเลย