เมื่อความรักประจักษ์ในดวงจิต
ชุบชีวิตอ่อนล้าพาสดใส
เคยเงียบเหงาเปล่าเปลี่ยวก็เปลี่ยนไป
รักเติมใจให้ชื่นรื่นเบิกบาน
เป็นความรักไม่แตกแยกเผ่าพันธุ์
กาลเก่านั้นสัมพันธ์ตามรากฐาน
จะไล่ล่าคร่าชีวิตเมือพบพาน
เมื่อวันวารผ่านไปให้เปลี่ยนแปลง
สองเผ่าพันธุ์หันมารักเคลียคลอ
สานไมตรีมีต่อกันไม่เสแสร้ง
มองความต่างก่อขึ้นดั่งกำแพง
รักสำแดงแรงผลักสิ่งกั้นกลาง
เมื่อช่องว่างห่างกันนั้นไร้ค่า
พัฒนาสิ่งใหม่ใจสรรค์สร้าง
ย่อมพบกับความงามสู่ทิศทาง
สายสัมพันธ์เคียงข้างอย่างมั่งคง
ผูกสมัครสมานสานความฝัน
ไทยคือไทยใช่ใครใยแบ่งปัน
เมื่อเรานั้นคือลูกหลานด้ามขวานทอง