.คนหงาคนหนึ่ง คนเหงาคนหนึ่งกัยค่ำคืนอันเหน็บหนาว ผ้าม่านดาวพราวแสงอยู่เบื้องหน้า พระพายพัดแผ่วเบาเคล้ากายา ร้าวอุราพาใจให้รำพัน
เธอคนนั้นฉันเฝ้ารอ ติดตามง้อต่อรักสร้างร่วมฝัน เพียรผูกถ้อยร้อยถักรักนิรันดร์ แต่นานวันพลันพบรักกลับกลาย
ไม่น่าเชื่อแต่ว่าก็น่าคิด เธอมีสิทธิ์คิดเลือกสมปองหมาย ปล่อยให้ฉันซ่อนโศกอย่างเดียวดาย ด้วยฉีกสายสัมพันธิ์สบั้นลง
ฉันจึงขอทำใจใหม่ทั้งหมด เลิก-ละ-ลด รักให้ใจไม่หลง ปลดปล่อยวางพรางคลายหมายปลดปลง ไม่พะวงหลงรักหักอารมณ์
ยอมโดดเดี่ยวเดียวดายคล้ายดวงดับ ใจยอมรับรักร้าวถึงคราวล่ม ยอมทอดทิ้งสิ่งรักดับระทม ดีกว่าจมทุกข์ใจรักไม่จาง
|
| | | |
ยินดียิ่งแล้ว แขกแก้วมาเยือน ต้อนรับพ้องเพื่อน ทั่วทุกๆคน
| | | | |
1 2 4 5 6 8 10 13 14 15 16 17 18 20 21 22 23 24 25 27 28 29 31
|
มานั่งเป็นเพื่อนนะคนดี
หลีกลี้ไปเถิดความเหงา
ไมตรีส่งให้เผื่อบรรเทา
ความเหงาหายไปในบัดดล