กาลครั้งหนึ่งเคยรักรักหมดใจ
โลกสดใสใจสุขรักสมฝัน
หวานละมุนเยิ้มหยาดเติมให้กัน
สายสัมพันธ์ยืดยาวนานนับปี
รสวจีที่หยดหล่นหลดหยาด
จึงไม่อาจลืมคืนวันอันสุขี
รักหวานซึ้งตรึงใจให้เปรมปรี
ดวงฤดีมีสุขแสนงดงาม
เมือวันหวานผ่านไปใจหมดรัก
ศรรักปักกลับเป็นดั่งเสี้ยนหนาม
คอมทิ่มแทงตอกย้ำทุกโมงยาม
เมือสิ้นความรักจึงร้าวหมดค่าลง
จริงหรือลวงบ่วงรักเคยถักร้อย
เมือผลพลอยความรักแค่ความหลง
สุขชั่ววูบทุกข์ล้นควรปลดปลง
รักยืนยงคงมั่นนั้นไม่จริงเวลาผ่านพ้นไปไวจริงๆ
เมือปี ..48 เดือนมีนาคม ได้ไปซื้อต้นกล้วยไม้มาคือดอกเอื้องคำหลวง
ดอกสีเหลืองทอง..ดอกใหญ่มากๆ..สวยงามจริงๆ
ชื่อมาห้อยดูความสวยงามได้ไม่กี่เดือน
ดอกก้อร่วงหล่นจากไป..
ก้อนึกเสียดายและอยากจะเลี้ยงให้มีหลายๆกอ
จึงแยกกอเอื้องคำหลวงออกเป็น ..6..ก่อ..ใส่กระถางห้อยไว้
จากหนึ่งปี..ผ่านไป.ดอกเอื้องคำหลวงเริ่มตายไปที่ละกอ..สองกอ
จนเมือปลายปี 50..เหลือ 2 กอ..แถมไม่มีดอกออกมาให้เชยชมเลยเชียว
จึงตัดสินใจเอาออกจากกระถาง..นำมามัดติดกะต้นไม้หน้าบ้าน
ได้ผลแฮะ..รากมัดติดกะต้นไม้แถมออกดอกให้เชยชมด้วย
จากดออกตูมๆ..เริ่มผลิบาน
เห็นแล้วชื่นใจ..แม้จะไม่ค่อยสมบูรณ์เท่าครั้งแรกที่ซื้อ