....จำใจลา.. ความคิดถึงส่งไปไม่หวนกลับ มีแต่ลับลอยไปในกระแส เขาคงไม่ใยดีจะเหลียวแล ทั้งไม่แคร์ว่าใครใจผูกพัน
ขอเก็บความคิดถึงคืนในอก ไม่หยิบยกส่งไปให้เสียขวัญ ความรักคงต้องขาดออกจากกัน เธอกับฉัน.แค่เพื่อนยังเลือนราง
ฉันมิรู้ฉันผิดอะไรนัก สายใยรักถักร้อยกลับแยกห่าง เหมือนน้ำผึ้งหมดรสจึงจืดจาง เกิดช่องว่างต่างแตกเพิ่มห่างไกล
ต้องยอมรับกับสิ่งทำช้ำจิต เมือมิ่งมิตรหนึ่งเดียวเคยใจใส่ เกิดผันแปรเปลี่ยนแปลงลาจากไป คงจะไม่สายนักเพื่อปรับตัว
|
| | | |
ยินดียิ่งแล้ว แขกแก้วมาเยือน ต้อนรับพ้องเพื่อน ทั่วทุกๆคน
| | | | |
1 3 4 5 6 7 9 10 11 12 13 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 29 30
|