ทักทายยามบ่ายคร้าา^^

  

ลำโขงแห้งเเล้งน้ำคนช้ำเศร้า
ทุกหย่อมเหย้าริมสายไห้กำสรวล
ทอดสองนัยน์เเลน้ำเฝ้าคร่ำครวญ
ธรรมชาติรวนเตือนเหตุแห่งเภทภัย

ขอเเจมจักนิดนะคะพี่รุ่ง

  

สวัสดีจ้า ...

แวะมาทักทายค่ะ มีความสุขมาก ๆ นะคะ ...

  

เห็นชาวบ้านเดือนร้อนแล้วประหยัดน้ำลงไปเยอะเลย เฮ้อ...โลกเรานี่เปลี่ยนไปมากมายจริงๆ

  

คิดถึงค่ะคุณรุ่ง
กลอนไพเราะมาก….เห็นภาพเลยค่ะ


ช่วงนี้ป้ากุ๊กไม่ค่อยได้เข้าบล็อกเลย
งานประจำ…แจ๋ว ดึงเวลาป้าไปหมดค่ะ
อย่างเก่งก็แค่แว๊บเข้ามาอ่าน….แล้วก็แว๊บหายไป
แต่แม้จะไม่ได้ฝากคำไว้ก็ยังระลึกถึงเสมอค่ะ


เมื่อวานพยายามจะคอมเมนท์ตั้งหลายครั้ง…..แต่ไม่สำเร็จ
วันนี้จะผ่านหรือไม่เดี๋ยวก็รู้ค่ะ


****คนที่ทำอาจไม่ได้พูด และคนที่พูดก็อาจไม่ได้ทำ****

  

ขอบคุณค่ะ กะลังง่วงเลยอะ

  

หรือว่า จะจริงครับ 2012 อิอิ

สถานการณ์ บ้านเรา ไม่รุนแรงมากนัก

แต่ผมก็ถือว่า รุนแรง สำหรับคนไทย

หาเช้ากินค่ำ น้ำเหมือนแหล่งอาหารชีวิตของคนเราเลย ยังไง ก็เฝ้าดูไปครับ ว่าจะมีการ แก้ไข ปรับปรุงให้ดีขึ้นกว่านี้ไหม

  

... มาเยี่ยมวันใหม่ค่ะ ...

... มีความสุขมาก ๆ นะคะ ...

  

แวะมาทักทาย