เหตุผลของคนๆหนึ่งที่จากเราไปนั้นไม่สำคัญ
หากแต่ ความทรงจำที่เขาทิ้งเอาไว้นั้น
มีค่าพอไหมที่จะหวนคืน
ยามหน้าแล้ง ใครๆ ก็มักแหงนหน้ามองท้องฟ้า
ด้วยคาดหวังว่า จะเจอเมฆฝนก้อนใหญ่สักก้อน
ที่พอจะกลั่นน้ำให้ตกมาราดรดให้ฉ่ำใจได้บ้าง

น้ำฝนย่อมต้องมีเหตุคือก้อนเมฆที่หนาแน่นพอ
ก้อนเมฆก็ย่อมต้องมีเหตุคือไอน้ำมารวมกัน
ไอน้ำก็มีเหตุจากผืนน้ำและความชุ่มชื้นของแผ่นดิน
แล้วความชุ่มชื่นก็มาจากฝน
หมุนวนเปลี่ยนจากสิ่งหนึ่งไปสู่อีกสิ่งหนึ่ง
อย่างหาวันจบสิ้นไม่เจอะเจอด้วยเพราะไม่ปกติของใจ
ใครที่ถูกความหมองเศร้าเอ่อล้นท่วม
ใจก็ย่อมไหลไปกับกระแสของความหมองเศร้า
ใจก็คลุกเคล้าไปกับระลอกความหมองเศร้า
ไม่ต่างกับคนที่ไม่มีกำลังพอจะแหวกว่ายอยู่
ในสายน้ำที่เชี่ยวกราก ในท้องทะเลที่บ้าคลั่ง
หากทอดอาลัยที่จะแหวกว่ายต่อไป
ไม่นานก็จมหายไป ดั่งเช่นผมทีว่ายไป เท่าใรก็ไปไม่ถึงฝั่งฟันชักที แต่ก็อยากว่ายไปให้ถึง แม้จุดมุ่งหมาย จะไกลแสนไกล แต่ก็ขอให้ได้แหวกว่ายใกล้ๆๆกลับหัวใจของน้องพารา คงเพียงพอแล้ว

เมื่อเรารักกัน
ไม่จำเป็นต้องหาเหตุผลให้กับเหตุการณ์ทุกอย่าง
ไม่จำเป็นต้องกลัวในสิ่งที่ยังไม่เกิดขึ้น
ไม่จำเป็นที่ต้องบอกเค้าว่า.
เค้าคงไม่เห็นคุณค่าของสิ่งของที่เค้ามีถ้า
เค้ายังไม่เสียมันไป.
รักกันไม่จำเป็นต้องขู่กันเรื่องความสำคัญ
รู้อยู่ในใจก็พอว่าเรารักกัน
จำไว้ให้แน่นใจกับเรื่องดีๆที่เค้าพูด
จำไว้ให้อบอุ่นใจกับสิ่งดีๆที่เค้าทำให้เรา
ค้นมันออกมาเวลาเหงาใจ
ค้นมันออกมาเวลาไม่มั่นใจ
ค้นมันออกมาเวลาเสียใจ
เพราะว่าเวลาใจเราอ่อนแอ
สิ่งดีๆของเราสองคนมักจะหายไป
อย่าปล่อยให้มันหายไป.เพราะ
คนที่เค้าเคยทำให้เราอาจจะเสียใจ
ที่เราหลงลืมเรื่องดีๆเหล่านั้นแล้ว
แต่ผมจะจดจำวันดีๆๆทีเธอมอบให้ผมเสมอ

วันนี้สายลมบางเบาพัดเอื่อยเฉื่อยโชยแผ่วพริ้ว
โบกปลิวเข้ามากระทบผิวกาย
ซึมซาบเข้าไปในความรู้สึกทำให้หัวใจส่งความรู้สึกนึกถึง ใครคนหนึ่ง
"เกิดเป็นความรู้สึกที่เรียกว่า"คิดถึง".ขึ้นมา
ความรู้สึกคิดถึงเป็นความรู้สึกของอารมณ์ที่น่าประหลาดบางครั้งรู้สึกได้ว่า
ปลายทางแห่งความคิดถึงส่งผลให้เกิดอารมณ์ ฃและความรู้สึกที่แตกต่างอย่างมากมาย
ปลายทางแห่งความคิดถึงบางขณะอาจทำให้รู้สึกเหงา
ปลายทางแห่งความคิดถึงบางขณะอาจทำให้รู้สึกเศร้า
แต่..ในบางขณะ..ปลายทางแห่งความคิดถึงนั้น..
กลับทำให้เกิดความรู้สึก..เป็นสุขใจ
และอิ่มเอมในหัวใจได้อย่างน่าประหลาด
น่าแปลก..ที่การส่งความรู้สึกคิดถึงใครคนหนึ่ง
แล้วทำให้เกิดความรู้สึกดีๆ เช่นนี้ขึ้นมาได้
น่าแปลกที่เพียงแค่ได้คิดถึง..ก็เป็นสุขใจ
บางครั้งชีวิตคนเรา อาจไม่ได้ต้องการอะไร..มากมาย
แค่เพียงได้รู้สึกดีๆมีความสุข..อิ่มเอมกับอารมณ์และความรู้สึก
ที่มีอยู่แต่เพียงในใจ..ก็คงพอ
ความคิดถึง..ทำให้แต่ละวันของเรา..สดชื่นได้มากกว่าที่เป็นอยู่
ไม่ว่าวันนั้นๆจะเป็นวันเหงา วันเศร้า หรือวันทุกข์
แต่ในเมื่อเรามีลมหายใจแห่งความคิดถึงสิ่งนั้นจะนำมาซึ่งความสุขของทุกๆวัน
แค่นึกว่าได้เจอกัน หรือว่าพบกันในฝัน ก็สุขใจเหลือเกิน
ฝากสายลมช่วยพัดพาความรู้สึกแห่งความคิดถึงนี้ส่งไปให้ใครคนหนึ่งซึ่งไกลห่าง
ช่วยพัดพารอยยิ้มและความห่วงใยที่เต็มเปี่ยมอยู่ในหัวใจ