Bloggang.com : Jakaey : ดาวก็ไกล

ดาวก็ไกล

ดาวก็ไกล

๒๕๓๘....๒๕๔๑

บนจักรยาน ก่อกแก่กๆ
เค้าปั่นหน้าตั้ง ..ยางมันแบน..( เอ๊ะ..หรือเพราะฉันซ้อนท้าย - -" )

สามปี ที่เราไม่เจอกัน..นอกจากเสียงผ่านสายโทรศัพท์
เค้าโตขึ้นมาก ..ไม่ใช่หนุ่มน้อย เอาแต่ใจตัวเอง ..ที่ฉันเคยชี้หน้าด่า..และไล่ไปให้พ้นๆ ด้วยความรำคาญอีกต่อไปแล้ว

เค้าโตขึ้นมาก.. พูดน้อยลง ..จนน่าแปลกใจ ..
ในวงเหล้า .. เสียงเฮฮา ดังเหมือน สามปีก่อน ..

และสายตาที่ต่างลอบมอง..กัน

เวลานี้..เค้าอยู่แค่ตรงหน้าฉัน ..แผ่นหลัง เค้าเล็กลงรึเปล่านะ เค้าผอมลงหรือ ?
ไม่รู้สิ ฉันไม่เคยสัมผัสมันนี่ ..

มือเอื้อมไป.... โอบกอดไว้ ..
"ขอโทษ"... สิ่งที่อยากจะพูด มาตลอด สามปี

คำว่า"ขอโทษ".....และ"คิดถึง".. ..

"คิดถึง"..คำง่ายๆ ที่ฉันคิดว่า มันพูดยาก เกินกว่าจะอธิบาย.ให้ใครเข้าใจ..

"ขอโทษ" ในสิ่งที่ทำลงไป เมื่อสามปีก่อน ..

และ อยากจะบอกว่า "คิดถึง"มาตลอด..

น้ำตาไหลเปียกแก้มและแผ่นหลังของใครคนนึง ..
มือถูกคว้าไปบีบไว้แน่น ....พร้อมคำว่า "ไม่เคยโกรธเลย..ลืมมันไปหมดแล้ว"..

อ่างเก็บน้ำ.....

ดาวสวย... คนละมุม

เธอที่นอนราบกับพื้นดิน และฉัน ที่ยืนอยู่ ..

เราแหงนมองดูดาวดวงเดียวกันรึเปล่านะ ..

ถ้าใช่ .. ฉันคงไม่ต้องพูดใช่ไม๊ ว่านอกจากคำว่าขอโทษ ..ฉันอยากจะพูดว่าอะไร ..

รุ่งเช้า ..ที่ประตู.

ถึงเวลาของการอำลา ..กอดครั้งแรกของชีวิต ที่ฉันตัวสั่นไหวไปหมด ...รู้สึกอายจัง

เป็นกอดของความรักและการอำลา .. ..เปลือกตาที่ปิดลง ..พร้อมกับริมฝีปากที่ไม่อาจจะได้สัมผัสอีก..

และแม้ฉันจะรู้ในเวลาต่อมาว่า...ดาวดวงนั้น ..ของเรา..เป็นดวงเดียวกัน .. แต่

ดาวก็ไกลเกินไป..เสียแล้ว..

ฉันพูดคำว่า "คิดถึง" ช้าไปสามปี และ คำว่า"รัก" ที่ช้าตามมาอีก สองปีจากนั้น..

๒๕๔๙