บทที่ 10 สอบตก ... กลับบ้าน

หลังจากเปิดเรียนได้ไม่นาน ... ในเย็นวันศุกร์หนึ่ง จู่ๆก็มีประกาศมาติดไว้ในครัว เป็นประกาศเชิญให้ทุกคนที่อาศัยอยู่ในบล็อกนี้ทั้ง 4 ชั้น มาพบปะสังสรรค์กันที่ห้องครัวชั้นล่างในเย็นวันรุ่งขึ้น และลงชื่อโดย "residence tutor" ...

วิทมารู้ภายหลังว่า "ติวเตอร์" ที่ว่าเป็นตำแหน่งคล้ายกรรมการหอพัก ... โดยคนที่สมัครและได้รับตำแหน่งนี้จะมีห้องพักที่กว้างกว่าห้องทั่วๆไปและไม่ต้องเสียค่าเช่า ... แต่ก็ต้องคอยทำหน้าที่ดูแลรับเรื่องร้องทุกข์ และแก้ปัญหาฉุกเฉินต่างๆ สำหรับผู้อยู่อาศัยในบล็อกที่กำหนด เช่นถ้ามีคนป่วยฉุกเิฉินก็ต้องปฐมพยาบาลได้หรือต้องเรียกรถพยาบาลให้ หรือถ้ามีสัญญาณเตือนไฟไหม้ก็ต้องดูแลให้ทุกคนออกมาจากตึก เป็นต้น ...

ในวันรุ่งขึ้น หลายคนที่อยู่ในบล็อกนี้ก็ลงไปพบตามประกาศ ส่วนอีกหลายคนก็ไม่ได้ลงไปซึ่งรวมทั้งวิทด้วย ... แต่ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง คนที่ไปก็ทยอยกลับกันขึ้นมา

"อ้าวปาร์ตี้เลิกแล้วเหรอ?" วิทถามเมื่อเห็น ราณี เจมส์ และทอมเดินเข้าครัวมาพร้อมกัน

"ปาร์ตี้อะไรกัน ... ก็แค่ติวเตอร์แนะนำตัวให้รู้จัก แล้วก็พูดคุยกันนิดหน่อย" เจมส์บ่น "แล้วก็ไม่มีอะไรให้กิน ... ใครจะดื่มอะไรก็ต้องถือไปเอง"

"แล้วมีคนไปทั้งหมดกี่คนล่ะ?"

"ซัก 20 คนได้มั้ง" ราณีตอบ ซึ่งถือเป็นจำนวนน้อยเมื่อเทียบกับคนที่อยู่ติวเตอร์ดูแลทั้งหมดราวๆ 60 คน "เออ ... แต่เมื่อกี้เจอคนไทยด้วยนะที่งานนี้ ... เค้าบอกว่าชั้นบนเหนือบล็อกเราขึ้นไป มีคนไทยอยู่ 3 คนแน่ะ"

"อืม" วิทเฉยๆ ไม่ได้มีท่าทีตื่นเต้นดีใจอะไรกับที่ราณีเพิ่งบอก ... ราณีมองด้วยความประหลาดใจ แต่กลับเปลี่ยนเรื่องพูด

"เธอกินอาหารเย็นแล้วใช่มั้ย?"

"ใช่ ... ก็นึกว่าไปงานปาร์ตี้กันนาน เลยไม่ได้รอ ... แต่เดี๋ยวนั่งกินชาเป็นเพื่อนก็ได้"

********************************************************************************

และแล้วทั้ง 4 คนก็มานั่งคุยกันที่โต๊ะอาหารในครัว ... วิทดื่มชากับบิสกิต ทอมกินสลัดผัก ราณีเอาอาหารที่ทำไว้เมื่อวานมาอุ่นกิน ส่วนเจมส์ิกินอาหารกล่องที่อุ่นด้วยไมโครเวฟ

"นี่นายกินบิสกิตยี่ห้อเดียวกับควีนอลิซาเบธเลยนะ" ทอมว่าหลังจากที่หยิบซองบิสกิตขึ้นมาดู

"นายรู้ได้ยังไง?"

"นี่ไง" ทอมชี้ให้ดูตราสัญลักษณ์ที่อยู่บนฉลากซึ่งเป็นรูปตราอาร์มประจำกษัตริย์อังกฤษ

"แต่ก็ไม่ได้แปลว่าควีนซื้อไปกินเอง" เจมส์ตัดบท "อาจจะซื้อไปให้คนใช้กินก็ได้" ... ส่วนราณีเห็นบรรยากาศไม่ค่อยดีเลยเปลี่ยนเรื่อง

"เจมส์ ... ไหนเมื่อกี้บอกว่ามีอะไรจะเล่าให้ฟัง ... เรื่องเมื่อคืนนี้"

"อ๋อ ใช่ ... จำได้มั้ยที่พวกเราชอบบ่นกันว่าตอนกลางคืน มีพวกคนเมาที่กลับมาจากผับแล้วชอบทำเสียงดังน่ะั"

วิทพยักหน้า ... พวกเราเคยบ่นกันมาก่อนหน้านี้ว่า ตอนกลางคืนหลังผับเลิก ก็จะมีพวกที่เดินกลับห้องพัก และระหว่างทางก็ตะโกนหรือไม่ก็ร้องเพลงดังๆ หรือทำอะไรแผลงๆอย่างอื่น ทำให้พวกลุงๆป้าๆที่เรียนโท-เอก ซึ่งบางทีก็หลับไปแล้วตื่นขึ้นมา ... แต่ปัญหานี้เคยมีคนโทรไปตาม รปภ ซึ่งกว่าจะมาถึงคนก่อเรื่องก็เิดินไปไกลหรือไม่ก็ถึงห้องไปแล้ว ...

"เมื่อคืนนี้ก็เลยเตรียมน้ำไว้แก้วนึง แล้วนั่งรออยู่ในห้อง แง้มหน้าต่างไว้ ... พอได้ยินเสียงดังมาแต่ไกลก็ปิดไฟในห้อง" ทั้ง 3 คนรอฟังแทบจะไม่หายใจ เจมส์เลยเล่าต่อ "พอพวกนั้นเดินมาถึงใต้หน้าต่างก็สาดน้ำลงไปน่ะสิ"

"แล้วโดนมั้ย" ราณีถาม

"ทำไมจะไม่โดนล่ะ" เจมส์เล่าขำๆ "พวกนั้นตะโกนด่าซะลั่นเลย ... นายไม่ได้ยินเหรอ" สุดท้ายหันมาถามวิทเพราะอยู่ห้องติดกัน

"ไม่ได้ยิน ... สงสัยจะหลับไปแล้ว"

"แล้วเค้าไม่ขึ้นมาเอาเรื่องเหรอ" ราณีถาม

"ไม่เห็นมีนี่ ... อีกอย่างตรงนั้นเป็นมุมตึกพอดี เป็นรอยต่อระหว่าง 2 บล็อก คงเดายากว่าห้องไหนทำ"

"ดีแล้วหละ" ทอมสรุปในที่สุด ... แต่ปัญหานี้ก็ใช่ว่าจะหมดไป เพราะคนเมาไม่ได้มีแค่กลุ่มเดียว ... และภายหลังเจมส์คงเบื่อที่จะดักรอสาดน้ำคนพวกนี้ก็เลยเลิกทำไปเอง

********************************************************************************

สำหรับเรื่องการเรียน วิทเิริ่มปรับตัวได้มากขึ้น ... ถึงแม้อาจารย์จะสอนแต่เนื้อหาหลักๆ แต่ก็สามารถตามอ่านจากหนังสือเพิ่มเติมทำให้พอเข้าใจได้มากขึ้น ... จนกระทั่ง ...

วันนั้นเป็นวันอังคารที่วิทมีเรียนตอน 5-6 โมงเย็น อาจารย์คนนี้เป็นคนที่ 3 ที่สอนวิชานี้ และครั้งนี้เป็นชั่วโมงแรกของอาจารย์ ... อาจารย์คนนี้อายุอานามค่อนข้างมากแล้ว ท่าทางดูใจดี พูดจากช้าๆชัดถ้อยชัดคำ ... ในชั่วโมงแรกนี้อาจารย์มาสอนเรื่อง "การควบคุมการสลายน้ำตาลกลูโคสและการสังเคราะห์กลูโคสภายในเซลล์" ...

จริงๆแล้ววิทเคยเรียน 2 หัวข้อนี้มาก่อนสมัยปริญญาตรีในวิชาชีวเคมี ซึ่งอาจารย์ใช้เวลาอธิบายรายละเอียดของกลไกต่างๆที่เกี่ยวข้องอยู่ 3-4 สัปดาห์ มีสารและเอนไซม์ที่เกี่ยวข้องทั้งหมดจำนวนหลายสิบตัว ที่จะต้องจำให้ได้ทั้งหมดในตอนสอบ ... ในขณะที่อาจารย์คนนี้ใช้เวลาสอนเพียงชั่วโมงเดียว ... เขาเริ่มกังวลว่าในหัวข้อที่เหลือ ถ้าอาจารย์คนอื่นสอนแบบนี้ หมายความว่าตอนสอบปลายภาค จะต้องทำความเข้าใจและจำรายละเอียดเนื้อหาปริมาณเท่ากับหนังสือ 2-3 เล่มไปเข้าห้องสอบ ... แต่วิทก็แปลกใจที่นักศึกษาคนอื่นๆไม่ได้ดูเดือดเินื้อร้อนใจอะไรเลย ...

ค่ำวันนั้นวิทกลับห้องพักด้วยจิตใจที่หดหู่ "ถ้าสอบตกคราวนี้คงต้องกลับบ้านแน่นอน" เขานึกในใจ ไม่มีอารมณ์ำทำกับข้าวกินหรือนั่งคุยกับคนอื่นในครัว ...

********************************************************************************

เช้าวันรุ่งขึ้น ... ก่อนเข้าเรียนกับอาจารย์คนเดิมอีกครั้งในตอนเที่ยง ... วิทแวะไปหาอาจารย์ที่ปรึกษาเพื่อระบายความกังวล

"คุณคิดว่าที่นี่ต้องทำคะแนนเท่าไหร่ถึงจะผ่าน" ดร.สมิธย้อนถามหลังจากที่ฟังที่วิทเล่าจนจบ

"50% มั้งครับ"

"ไม่ใช่ ... 35% ต่างหาก" ดร.สมิธตอบ "ในแต่ละวิชาจะมีคะแนนรายงานหรือสอบย่อยรวม 25% และที่เหลืออีก 75% ก็มาจากคะแนนสอบปลายภาค ... ซึ่งทั้งหมดนี้คุณต้องทำให้ได้คะแนนรวม 35% ถึงจะผ่าน"

"เรื่องสอบปลายภาคนั่นแหละครับที่ทำให้ผมกลุ้มใจ ... ถ้าต้องจำทั้งหมดทั้งที่อาจารย์สอนและไม่ได้สอนในเลคเชอร์ไปสอบตอนปลายภาคครั้งเดียว 75% ดูจะเป็นเรื่องหนักอยู่ค่อนข้างมาก"

"คุณรู้มั้ยว่าข้อสอบปลายภาคเป็นแบบไหน?"

"ไม่ทราบครับ ... แต่คงไม่ใช่ multiple choices"

"ไม่ใช่แน่นอน" ดร.สมิธตอบแกมหัวเราะ "แต่เป็นข้อสอบเขียนตอบเหมือนเขียนรายงาน ... คุณมีเวลา 3 ชั่วโมง ให้เลือกทำ 3 ข้อที่คุณมั่นใจมากที่สุด จากข้อสอบทั้งหมดประมาณ 5-7 ข้อ" เมื่อเห็นวิทมีสีหน้าดีขึ้นจึงพูดต่อ "อีกอย่างหนึ่ง ... คุณสามารถไปดูข้อสอบย้อนหลังในปีที่ผ่านๆมาของทุกวิชาของ U นี้ในหอสมุด อยู่ห้องเดียวกับที่เก็บวิทยานิพนธ์ ข้างๆห้องถ่ายเอกสารไงล่ะ" ...

"คุณสบายใจขึ้นหรือยัง" ดร.สมิธถามในที่สุด

"มากเลยครับ ... ขอบคุณมากนะครับ"

"ไม่เป็นไร ... มีอะไรก็แวะมาก็แล้วกัน"

********************************************************************************

และในวันนั้น วิทเข้าเรียนกับอาจารย์คนเดิมอย่างสบายใจขึ้น ... หัวข้อที่อาจารย์คนนี้สอนเขาจะไม่เลือกตอบอย่างแน่นอน ... และเมื่อเข้าหอสมุดในตอนบ่ายจึีงไปเจอข้อสอบเก่าของวิชานี้ ซึ่งก็เป็นอย่างที่ดร.สมิธบอก คือข้อสอบทั้งวิชามีหน้าเดียว มีโจทย์อยู่ 5 ข้อแต่ละข้อยาว 1-2 บรรทัด ให้เลือกทำ 3 ข้อในเวลา 3 ชั่วโมง ... และบางหัวข้อที่เรียนในวิชานั้นท้ายที่สุดก็อาจจะไม่ได้นำไปออกสอบเลยก็ได้

"ค่อยยังชั่วหน่อย" วิทนึกในใจ รู้สึกดีมากขึ้นเป็นกอง ...

สงวนลิขสิทธิ์บทความ ห้ามเผยแพร่ ทำซ้ำ โดยไม่ได้รับอนุญาตจากผู้เขียนเป็นลายลักษณ์อักษร

Create Date : 06 กันยายน 2552 Last Update : 6 กันยายน 2552 10:36:32 น. Counter : 394 Pageviews.		3 comments
Share Tweet