วันฝนพรำ
ไม่ได้เขียน blog มานาน

จริง ๆ ก็แอบไปเขียนทิ้งไว้ที่อื่นบ้าง
แต่มันก็ยังไม่เป็นรูปเป็นร่างเสียทีเดียว

วันนี้จะเขียนอะไรแบบมั่ว ๆ ละกัน

ปลายฝน ... ต้นหนาว
มันคือ "ฤดูแห่งความเหงา" หรือเปล่า
ผมเองก็ไม่แน่ใจ
เพราะผมชักจะสนิทสนม
กับไอ้เจ้า "ความเหงา" เข้าไปทุกที

มีน้องคนหนึ่งในรายการ Reality Show
เคยพูดเหมือนกับว่า

เขากลัว "การไม่มีตัวตน" บนโลกใบนี้

มันทำให้ผมฉุกคิดถึงตัวเอง
ทำไมผมถึงชอบการที่ตัวอง "ไม่มีตัวตน" มากกว่า

ผมไม่ใช่คนดีอะไรนัก
ยามว่าง ผมสามารถ "นอนมาราธอน" ได้เป็นวัน
ตกเย็นผมจะไปเดินในที่ที่มีผู้คนมากมาย
ผมมีความสุขในการได้มองพวกเขา
ได้คิดไปเองว่า ... เขากำลังคิดอะไรอยู่
กำลังมีความสุข
หรือมีเรื่องเศร้าอะไรหรือเปล่า

แม่ค้าเอาเงินที่ได้จากการขายสินค้าชิ้นแรก
มาแตะสินค้าในร้านทุกชิ้นเท่าที่มือเอื้อม

คนกวาดถนนที่ทำหน้าที่ของเขา
ไปพร้อมกับพูดคนเดียว

นักศึกษาเดินมาเป็นกลุ่มใหญ่
สองสาวที่เดินตามหลัง
นินทาเพื่อนข้างหน้าในระยะเผาขน

ผมว่า ... การไม่มีตัวตน

"ทำให้เราได้หันมองดูคนอื่น
แทนที่เขาจะนั่งมองดูเรา"

มันก็ทำให้เราเรียนรู้อะไรหลายอย่าง
จากชีวิตของคนรอบข้าง
ที่เราไม่คิดที่จะเหลียวแลด้วยซ้ำ

และก็ได้ทำอะไรแปลก ๆ ได้มากขึ้น
โดยที่ไม่ต้องแคร์สายตาชาวบ้าน
อย่าง นั่งกินเบียร์บนทางเท้า
ในแบบที่ผมชอบทำประจำ

ใน "วันฝนพรำ" เช่นนี้
การออกไปพบปะประชาชนของผม
กลายเป็นเรื่องลำบากไปเสียแล้ว

ผมนั่งตั้งเสียง "ขิมผีเสื้อ" ตัวเก่า
ไว้บรรเลงขำ ๆ ในยามที่ฝนตก

ถ้าคุณเคยดูโฆษณาเบียร์สิงห์
ชุด "ทุ่งข้าวบาเล่ย์"
ที่เป็นภาพธรรมชาติสวย ๆ ของทุ่งข้าว
แล้วมีเสียงขิมพรมไปพร้อมกับสายฝน

"เพลงลาวแพน" ช่างหวานจับใจ

มันเป็นอะไรที่ "สุดยอด"
และมันก็เป็นแรงบันดาลใจ
ให้ผมหัดขิมตั้งแต่วันนั้น

"กีต้าร์" กับ "ขิม"
คือเครื่องดนตรีที่ผมชอบที่สุด
และมันมีส่วนคล้ายกัน
ตรงที่ว่ามันสามารถเลียนแบบ

"เสียงเม็ดฝน" ได้เหมือนมาก

เป็นเสียงที่ทำให้เราชื่นฉ่ำหัวใจ
บางครั้งก็ยิ้ม ...
บางครั้งก็ร้องไห้ ... ไปกับมัน

บรรยากาศรอบตัวอาจจะทำให้เราอ่อนไหว
ไม่เห็นเป็นไรถ้าเราจะตามใจ
ตามอารมณ์ตัวเองไปบ้างในบางวัน

หากคุณกำลังเหงา ... หรือเศร้า
ก็ร้องไห้ไปด้วยกัน
หากคุณกำลังสุข
ก็จงอิ่มเอมไปกับ

"วันฝนพรำ" นี่ด้วยกันนะครับ






















Create Date : 24 กันยายน 2553
Last Update : 24 กันยายน 2553 16:33:01 น.
Counter : 970 Pageviews.

1 comments
  
เวลามองฝนที่กำลังตก ฉันมักคิดว่าเหมือนอยู่คนละโลก หากเราไปตากฝน ความรู้สึกก็จะต่างกันอย่างมากกับอยู่ที่ร่ม ฝนเข้าตา เปียก ชุ่มฉ่ำ ถ้าคุณเคยเล่นน้ำทะเลกลางสายฝน คุณจะรู้สึกให้ความสำคัญกับฝนมากกว่าน้ำเค็มของท้องทะเล แปลกดีนะ
โดย: yourself วันที่: 23 มีนาคม 2556 เวลา:13:37:03 น.
ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
 *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

Guynes
Location :
กรุงเทพฯ  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [?]



ผู้ชายเซอร์ ๆ ที่รักดนตรีเป็นชีวิตจิตใจ ชอบดื่มกาแฟและเบียร์ เคยฝันว่าอยากมีห้องสมุดเป็นของตัวเอง เพราะรู้สึกมีความสุขทุกครั้งที่ได้อ่านหนังสือ และจะอ่านแบบไม่กินไม่นอนจนกว่าจะอ่านจบ
กันยายน 2553

 
 
 
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
25
27
29
 
 
24 กันยายน 2553
All Blog