เสียงที่เปลี่ยน
ผมน่าจะเกิดช้าไปสัก 30 ปี

ทำไมนะเหรอ?
เผื่อจะได้มีอินเทอร์เน็ต
หาข้อมูลในสิ่งที่อยากรู้
ตอนนี้ผมอาจจะเรียนอยู่
ที่เกาหลี เยอร์มัน สวิสเซอร์แลนด์
อาจจะกินนมเยอะ
เพื่อตัวเองจะได้สูง ๆ
อาจจะกำลังทำงานพิเศษ
ที่ร้านสะดวกซื้อสักแห่ง
เพื่อที่จะได้มีเงินเก็บ
ซื้อเครื่องดนตรี
ที่ตัวเองอยากได้

ผมอิจฉาเด็กสมัยใหม่จริง ๆ
หนทางที่จะทำตามความฝัน
หนทางที่จะเปลี่ยนชีวิต
นั้นมีมากมาย
เพียงแต่คุณจะกล้าคิด
และกล้าทำมันเท่านั้น

สามสี่วันที่ผ่านมา
ผมนั่งดูซี่รีย์ของไทย
ที่ตอนนี้บังเอิญ
ที่จะเอาความรัก
ระหว่าง "ผู้ชายกับผู้ขาย"
นำมาสร้างเป็นเรื่องราว
สู่สายตาประชาชน

ผมยอมรับ
ว่า "เคยเป็นแบบนั้น"

อันที่จริงผมเคยเขียน
นิยายรักเกี่ยวกับผู้ชายสองคน
ลงในเว็บไซต์เว็บนึง
และมีคนที่คอยติดตามเหมือนกัน

ความคิดง่าย ๆ ที่ว่า
"คนเราเท่ากัน"

"เรามีสิทธิเสรีภาพที่จะคิด
ที่จะทำอะไร
โดยไม่ละเมิดสิทธิเสรีภาพของผู้อื่น
นั่นเป็นสิ่งที่ผมยึดถือมาตลอด"
มันจึงทำให้ผมเปิดกว้าง
ที่รักจะใครก็ได้
ที่ผมอยากจะรัก

ความรักไม่ใช่การสืบพันธุ์
ไม่ใช่การสืบทอดวงตระกูล
ไม่ใช่การแสแสร้าง
ไมใช่การหาที่ยืนที่สังคม
ดังนั้น ...
คนเรามีสิทธิ์ที่จะรักใครก็ได้

ผมก็เคยรัก
ทั้ง "ผู้หญิง" และ "ผู้ชาย"

ผมอาจจะโชคร้าย
ที่ผมไม่อาจจะ
สานต่อความรักได้ยืดยาว
อย่างที่คนอื่นเขาเป็นกัน
สิ่งได้มามันก็คือ
"อิสรภาพ"
ที่เราสามารถทำอะไรก็ได้
อย่างที่ใจเราปรารถนา
เรายังขับรถ
ออกไปกินเบียร์ตอนดึกได้
เราสามารถทำอะไร
แบบไร้เหตุผล
โดยที่ไม่ต้องโทรไปรายงานตัว
กับใครบางคน

บางคนมีความสุข
ในการที่เราจะมีใครสักคน
คอยเป็นห่วง
ซึ่งก็แลกกับการที่เรา
ต้องเป็นห่วงใครสักคน
ตลอดชีวิตของเรา

คุณอยากจะรู้เรื่อง
ความรักที่ไม่ควรจะเป็น
ของผมไหม?

เมื่อก่อนผมเป็นคนเซ่อซ่า
มองโลกในแง่ดี
และไม่ทันคนเอาเสียเลย
นี่แหละ ... มันเลยเป็นเรื่องที่
เพื่อน ๆ ผู้ชายของผม
มักจะเข้ามาดูแล
ให้คำแนะนำต่าง ๆ
แก่ผมเสมอ

ผมเป็นคนหน้าตาเนิร์ด ๆ
และจนมาก
นี่คือสิ่งที่ผู้หญิงจะไม่เข้าใกล้
ต่อให้ผมมีความดีสักแค่ไหน
และผมเองก็รู้ตัว
ว่าคงไม่มีปัญญาพาเขาไปกินข้าว
ดูหนัง หรือซื้อของแพง ๆ
ที่คนมีแฟนคนอื่นเขาทำกัน
แม้กระทั่งดอกกุหลาบแสนแพง
ในวันแห่งความรัก
ความรักกับผู้หญิง
สำหรับผมคือ "สิ่งต้องห้าม"
มีแล้วจะต้องลำบาก
ทัั้งกายและใจ

คนที่ดีกับผมมาก ๆ
กับกลายเป็นเพื่อนผู้ชายด้วยกันนี่แหละ
ผมอาจจะโดนว่าบ้าง
โดนแกล้งบ้าง
แต่คนที่เอ่ยปากชวนเราไปเที่ยว
พาเรามาส่งบ้านเวลาเมา
ปกป้องเราเวลาเราไปเที่ยว
เวลาโดน "ผู้ชาย" คนอื่นมาจีบ
ก็คือเพื่อนของเรานี่แหละ

ความรักที่เราไม่ต้องแลกมา
ด้วยรูปร่างหน้าตา
ด้วยเงินทอง
มันเป็นสิ่งที่มีค่ามากนะ
สำหรับตัวผม

ความรักระหว่างผู้ชาย
มันไม่อาจเป็นไปได้เลย
ในวันเวลาอันสดใส
ของผมเช่นกัน

ความรักสำหรับผู้หญิงของผม
มันก็มีอยู่หลายครั้ง
การที่เราได้ดูแลใคร
มันเป็นความสุขอย่างนึงนะ
พรสวรรค์ในการทำให้
จิตใจของผู้หญิงปั่นป่วน
หัวเราะได้และโมโหได้
ทำให้วันอันน่าเบื่อของเขามีเรื่องราว
นี่คือเสน่ห์อันน้อยนิดของผม

เพียงแต่ความรักอิสระ
ความที่ไม่ชอบเข้าหาผู้ใหญ่
และเกลียดการผูกมัด
ทำให้ผมไม่อยาก
ที่จะไปผูกติดกับใครเขา
ความรักกับผู้หญิงมันต้องมีอนาคต
และในเมื่ออนาคตของเรา
มันไม่มีความแน่นอน
และมันยังทำตามใจเรา
เราจึงไม่อยากดึง
ให้ใครบางคน
เข้ามาร่วมชีวิต
กับคนเอาแต่ใจ
และคนที่เอาแน่อะไรไม่ได้
อย่างผม

ผมจึงได้ "โสด"
อยู่จนทุกวันนี้
ไม่เอาใคร กับ ไม่มีใครเอา
มันเป็นเส้นบาง ๆ สำหรับผมนะ
และเมื่อผมอายุมากขึ้น
เส้นบาง ๆ นี้จะขาดลง
และผมกำลังก้าวเข้าสู่
บริเวณของ "คนที่ไม่มีใครเอา"

คนที่รักเรา
โดยไม่มีข้อแม้
มันจะหาได้อีกไหมนะ

ผมหยิบกีต้าร์ขึ้นมาเล่น
ร้องแต่เพลงเก่า ๆ ซ้ำ ๆ
ท่ามกลางโลกที่เปลี่ยน
แม้แต่ "เสียงของผม"
ก็ยังเปลี่ยน
จากคนที่เคยเป็นเสียง Bari-tenor
กลายเป็นเสียง Baritone ที่สมบูรณ์
เสียงที่สดใส
กลายเป็นเสียงทุ้มลึก
บางทีก็แหบพร่าและปนเศร้า

โลกหมุนเร็วขึ้นในความรู้สึก
รวมถึงเวลาแห่งความสุข
ที่ผ่านไปเร็วราวกับไม่มีอยู่
แต่เวลาของความวุ่นวาย
และความอ้างว้าง
มันช่างยาวนาน
และคงอยู่ในจิตใจของเรา
อยู่ตลอดเวลา

คราวก่อนที่ไปทะเล
ผมเอากีต้าร์ไปร้องเพลงเล่นริมสระน้ำ
และไม่น่าเชื่อว่า
จะมีแขกที่พักอยู่ในรีสอร์ทเดียวกัน
ออกมานั่งฟังเพลงที่ผมเล่น
อยู่จนถึงเกือบเที่ยงคืน

"เสียงที่เปลี่ยน" ของผมยังใช้การได้
เรื่องราวในชีวิต
มันก็ไม่ได้เลวร้ายนักหรอก
มันยังมีความสวยงาม
เหมือนกับเสียงของผม
ที่เปลี่ยนไปตามกาลเวลา

ยิ้มให้กับวันนี้
นี่แหละดีที่สุด












Create Date : 17 สิงหาคม 2557
Last Update : 17 สิงหาคม 2557 2:32:04 น.
Counter : 606 Pageviews.

0 comments
ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
 *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

Guynes
Location :
กรุงเทพฯ  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [?]



ผู้ชายเซอร์ ๆ ที่รักดนตรีเป็นชีวิตจิตใจ ชอบดื่มกาแฟและเบียร์ เคยฝันว่าอยากมีห้องสมุดเป็นของตัวเอง เพราะรู้สึกมีความสุขทุกครั้งที่ได้อ่านหนังสือ และจะอ่านแบบไม่กินไม่นอนจนกว่าจะอ่านจบ
สิงหาคม 2557

 
 
 
 
 
1
2
4
5
6
7
8
9
10
11
12
14
15
16
18
19
20
21
22
23
24
26
27
29
30
31
 
 
17 สิงหาคม 2557
All Blog