| |
|||||||||||||
ปฏิวัติการทำอาหาร ผมกับแม่ยังไม่ได้คุยกันดี คุยกันเฉพาะเรื่องทำบ้าน ครัวกำลังจะเสร็จอีกไม่นาน แต่ผมคงจะไม่ได้ใช้มัน ผมคิดว่าผมควรจะปฏิวัติอะไรบางอย่าง นั่นคือ ผมจะทำ "ครัวเล็ก ๆ" ในออฟฟิศของผม น่าเสียดายครัวที่บ้าน ที่อุตส่าห์ออกแบบเองอย่างดี แต่เมื่อคิดว่า สุดท้ายแล้ว ก็ต้องมาทะเลาะกันเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ เกี่ยวกับการทำอาหารอีก ผมว่า "อย่าดีกว่า" ถ้าตัดเรื่องการบุกรุกห้องส่วนตัว การที่แม่ชอบเคลื่อนย้ายของของผมได้แล้ว สุดท้าย ก็เหลือแค่ "การทำกับข้าว" นี่ละครับ ที่เป็นเรื่องชวนทะเลาะกัน เรื่องของเรื่องคือ แม่เป็นคน "ทำกับข้าวไม่ค่อยอร่อย" เป็นคนใจร้อน ไข่เจียวยังไม่รอให้สุกก่อน เอาตะหลิวตัด ๆ เป็นชิ้น ๆ ตัดใส่จาน น้ำมันเยิ้มชวนสยอง บางอย่างก็อร่อยนะครับ แต่อร่อยแบบรสชาตเดิม ๆ เหมือน ๆ กัน คือ ใส่น้ำมันหอย ซีอิ้วขาว น้ำตาล ให้รสมันคล้าย ๆ กันในเมนูต่าง ๆ แม่เป็นคนไม่ทำอาหารตามสูตร ก็คือ ... ทำไปเรื่อย ๆ ปิดเตาชิม ปิดเตาชิม แกงก็ปรุง คนมันอยู่นั่นแหละ จนเนื้อแข็ง ผักเปื่อย กว่าจะได้รสอย่างที่ต้องการ ข้อดีของการทำตามสูตรอาหาร คือเราได้ทบทวนลำดับวิธีการ เวลา และขนาดของเครื่องปรุง ไว้ก่อน อย่างน้อยให้มันเป็นพื้นฐาน เรื่องรส อาจจะแต่งเพิ่มตามชอบได้บ้าง แต่เนื้อสัตว์ ผัก ต้องสุกกำลังพอดี แรก ๆ ที่ผมทำอาหารตามสูตร แม่ทำท่าดูถูกดูแคลนมาก ๆ ว่ามันไม่ "มืออาชีพ" ว่างั้น แต่พอทำแล้วออกมาอร่อย แม่ก็เริ่มเชื่อมือผม แอบเอาสูตรที่ผมเขียนไปลองทำบ้าง ซึ่งก็ทำออกมาผิด ๆ อยู่บ่อยครั้ง เพราะไม่ได้ศึกษาวิธีการทำเลย ไปไปมามา ทุกวันนี้ แม่ก็ยังทำอาหารเรื่อยเปื่อยเหมือนเดิม ความสุขเค้าละ แต่ความสุขเค้า บนความทุกข์เราก็ไม่ไหวนะ! ผมจึงยื่นคำขาดว่า ถ้าทำกับข้าวมั่ว ๆ "ผมขออนุญาติไม่กิน" การทำอาหาร เราทำให้คนกิน กินอร่อย แล้วมีความสุข ผมไม่รู้ว่า การทำอาหารของแม่คืออะไร เมื่อก่อนแม่จะโมโหมาก ถ้าผมกลับจากโรงเรียนแล้วไม่ได้กินอะไรมา เพราะแม่ต้องทำกับข้าว สิ่งเหล่านี้ค่อนข้างฝังใจผม ว่าอันที่จริง แม่ทำกับข้าวตามหน้าที่ ให้มันเสร็จไปวัน ๆ นึง ผมนึกในใจเสมอว่า ... โตขึ้น ผมจะไม่พึ่งพาใครในเรื่องอาหาร ผมต้องทำอาหารเอง ด้วยความที่แม่จะต้องจัดอะไรเอง เก็บอะไรเอง ตามสูตรของแม่ เวลาผมเข้าครัวจะเป็นอะไรที่เวียนหัวที่สุด เพราะไม่รู้ว่าอะไรอยู่ตรงไหน ซึ่งนั่นทำให้ผมกับแม่ทะเลากันบ่อย ๆ การทำครัวเล็ก ๆ ในออฟฟิศ คงจะตัดปัญหานี้ไปได้ แม่อาจจะรู้สึกแย่ในตอนแรก แต่ต่อไปคงจะชิน และอาจจะรู้สึกดีก็ได้ ที่ไม่ต้องแย่งเตากัน ผมตั้งฉายาของแม่ว่า "คุุณแม่โลกร้อน" เพราะอะไร แม่ชอบถุงพลาสติกมาก ซึ้อขนมกลับบ้าน จะแยกใส่ถุงพลาสติกอย่างละชิ้น อย่างซาลาเปามาเป็นกล่องโฟม เธอก็จะหยิบใส่ถุงใสลูกละใบ ซึ่งทำให้เกิดขยะเพิ่มขึ้นในโลกอย่างมาก ตู้เย็นบ้านผมเป็นตู้เย็นใหญ่สองตู้ ใส่ของแบบมีที่เหลือเฟือมาก ๆ เปิดไป ตู้เย็นก็โล่งสวยดี แต่ถ้าจัดเป็นจริง ๆ ตู้เดียวก็เอาอยู่ เรื่องตู้เย็นก็เป็นสิ่งที่บาดตาบาดใจผมมาก เห็นของในตู้แล้วแบบ ... เอาหมายัดใส่สักตัวก็ยังได้ ทุกคนก็มีความแปลก แต่ความแปลกของแม่ มันทำให้ผมหงุดหงิดบ่อยครั้ง บางทีแม่ก็ดูโกรธ ๆ เวลาผมทำอาหารอะไรแล้วดูดีขึ้นมา แม่จะไม่ลองชิมอาหารของผม และจะบอกว่า "ร้อน ๆ อะไรก็อร่อย" อีกเรื่องนึงคือ แม่เป็นคนที่ซื้อของ โดยไม่ได้คิดเมนูล่วงหน้า คือซื้อ ๆ มันไป ซื้อมาเลือกใช้เต็มบ้าน เหมือนรถผัก คราวนี้เมนูที่ผมต้องทำ ก็ต้องทำตามผักที่มันจะเหี่ยวจะเน่า เป็นอะไรเซ็งมาก ๆ เรามานั่งเสียดายอยู่คนเดียว คนซื้อเค้าไม่เสียดาย เน่าก็ทิ้ง ๆ ไป ซื้อมาใหม่ ... ผักถูก เอ้อ ... แม่ผม จะเห็นได้ว่า ชีวิตในครัวของผมและแม่ ต่างกันมากมาย ต่างกันแบบต้องทะเลากันทุกวัน ผมก็เลยคิดว่าทำครัวอีกสักครัวไหม เตาแก๊ส ตู้เย็น ไมโครเวฟ ก็มีแล้ว อ่างล้างจานก็มีแล้ว แค่ซื้อตู้กับโต๊ะมาวาง กับที่ดูดควันถูก ๆ สักอัน ก็น่าจะได้ครัวเล็ก ๆ น่ารักไว้ใช้ อาจจะต้องใช้งบสักหมื่นสองหมื่น แต่มันคงจะคุ้ม กับการที่ผมกับแม่จะทะเลาะกันน้อยลง
|
Guynes
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [?] ผู้ชายเซอร์ ๆ ที่รักดนตรีเป็นชีวิตจิตใจ ชอบดื่มกาแฟและเบียร์ เคยฝันว่าอยากมีห้องสมุดเป็นของตัวเอง เพราะรู้สึกมีความสุขทุกครั้งที่ได้อ่านหนังสือ และจะอ่านแบบไม่กินไม่นอนจนกว่าจะอ่านจบ Group Blog All Blog
Link |
||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
|||||||||||||
