คนจน มักถูกเอาเปรียบจริงหรือ ?

จริง ๆ ตัวผมเองก็ไม่ได้ร่ำรวยอะไรนะครับ
บอกเอาไว้ก่อน ...
เพียงแต่มันมีเรื่องอะไรให้หงุดหงิด
เกี่ยวกับเรื่องแบบนี้อยู่เป็นประจำ

ออฟฟิศผมอยู่ตรงข้ามกับ "หอพัก"
ซึ่งแต่เดิมมันเป็นบ้านธรรมดา
แต่ด้วยแถวบ้านผมตอนนี้เจริญมากขึ้น
หอพักต่าง ๆ จึงผุดขึ้นเป็นดอกเห็ด
จนอยากจะเรียกซอยนี้ว่าเป็น
"ซอยหอพัก" ไปเสียเลย

หอพักตรงข้ามออฟฟิศที่ผมว่านี่
มันก็จะไม่มีปัญหาอะไร
ถ้ามันจะมี "ที่จอดรถ" สักสองสามคัน
แต่ที่เป็นอยู่นี่คือ "มันไม่มี"
แล้วจะต้องมีแท็กซี่ หรือรถตู้รับจ้าง
มาจอดเยื้อง ๆ กับประตูออฟฟิศผมเป็นประจำ

พอนึกภาพ "ความหงุดหงิด" ออกบ้างไหม

จอดก็จอดไป .. แต่ช่วยมีสตินิดนึง
จอดให้มันเหลือที่ให้ผมถอยรถสบาย ๆ หน่อย
ไม่ใช่จอดรถมาเกยประตูบ้านผมเสีย "ครึ่งคัน"
ทั่ง ๆ ที่มีที่ว่างข้างหน้าเหลืออยู่ตั้งเยอะ

"โหยพี่ รถ 6 ล้อ ยังถอยเข้าได้"
มันเถียงผมแบบหาเรื่องสุด ๆ

ถอยได้ ... แต่มันควรจะถอยได้ง่าย ๆ
และคุณก็ไม่ควรจะมาจอดรถแบบนี้
หอพักอย่างนี้ตามกฏหมายเขาไม่ให้จอดรถ
ผมให้คุณจอด ... แล้วยังเสือกจอดตามใจฉัน
พอพูดเ้ข้าหน่อยกลับกลายเป็นไปจู้จี้

ตกลงนี่ใครผิดว่ะ

มันทำเสียงขุ่น ๆ แล้วไปพยักเพยิดกับผู้เช่ารายอื่น
สาวโรงงานผู้นั้นพยักหน้าเห็นด้วย
"ผมผิด"

นี่มันอะไรของโลกใบนี้ว่ะ
ผมรู้สึกว่าบางที่ "คนจน" หลายคน
มักใช้ไอ้คำว่า "จน" นี่แหละเอาเปรียบคนที่พอมีจะกิน

คนงานก่อสร้างที่มาทำบ้าน อยู่ว่าง ๆ 1 คน
ตอนจะมา ขอร้องให้พ่อผมเหมามาทั้งครอบครัว
จ่ายค่ารถให้ด้วย ... ไอ้เราก็สงสารอ่ะจ่าย
ไม่มีที่นอน ...ก็ให้ลูกกับเมียของลูกนอนที่บ้าน
บ้านใหม่ ๆ ที่ทำอยู่นี่แหละ

เมื่อวาน ใช้ให้เช็ดหน้าต่างที่ออฟฟิศ
ทั้งหมด 17 บาน ขนาดเท่าหน้าต่างบ้านปกติ
ใช้เวลาทั้งสิ้น "วันครึ่ง"
ทั้ง ๆ ที่ผมใช้เวลากับหน้าต่าง 6 บาน
ไม่ถึง "ชั่วโมงครึ่ง"

ทำได้อย่างไรวันครึ่ง
ผมคอยแอบดูหน้าต่างบานนึง
พี่แกเช็ดอย่างเลื่อนลอย
เช็ดได้แป๊บนึง "ออกไปดูหน้าประตู"
ชะโงกไปชะโงกมา ... งานก็ยังไม่เสร็จ
พอแม่ไปเรียกกลับมาทำต่อแป๊บนึง
หายตัวไปไหนอีกแล้ว
สรุปว่า "นั่งพัก" อยู่หน้าบ้าน

วันที่สอง ....
ผมเห็นมาชะโงกดูมอเตอร์ไซด์หน้าบ้านอีกแล้ว
"ทนไม่ไหว" ครับ เปิดประตูออกไป
"คุณแม่ใช้ให้ทำอะไร" ผมพูดเสียงดุ
"เช็ดหน้าต่างให้หมด" พี่แกตอบเอื่อย ๆ
"แล้วทำอะไรอยู่ ?" ผมพูดเนิบ ๆ
พี่แกเงียบแล้วก็เดินเข้าไปเช็ดหน้าต่างต่อ

งานเช็ดหน้าต่างเสร็จสิ้นตอนบ่าย
หลังจากนั้น คนงานทุกคน "ไม่มีรอยยิ้ม" ให้กับผม
แต่ผมก็เอือมสุด ๆ กับลีลาการอู้งานของคนงานพวกนี้

ช่างกระเบื้อง ... เวลาเขาทำงาน "ห้ามดู" นะครับ
กิติมศักด์มาจากไหน
เวลาทำงานไม่ให้เจ้านายดูงาน
พ่อผมไม่สนหรอกครับดู ผมก็ด้วย
เขาก็เป็นช่างฝีมือดีครับ ติดที่คนจ้างต้องง้อเขาแบบนี้
ก็เลยเสียนิสัยสุด ๆ ...

แต่ที่รับไม่ได้จริง ๆ ก็คือ
ด่าเจ้านายอีกคนซึ่งเป็น "อาของผม"
เรียก "ไอ้" ทุกคำ ทั้ง ๆ ที่อาศัยบ้านเขาอยู่
สุดท้ายอยู่ดีดีหายหัวไปครึ่งวัน ... ไม่มีเหตุผล

พ่อผมไม่ง้อครับ เป็นไงเป็นกัน
แล้ว "คนงานกิติมศักดิ์" ก็ต้องกลับมา
ไม่มองหน้าผมเช่นเดียวกัน
ก็คงเป็นเพราะคนงานคนอื่นได้ยินผมพูดว่า
"ไม่ต้องไปจ้างมันแล้ว หยิ่งแถมพูดจาก็ไม่ดี
นึกอยากจะลาก็ลา เคยเกรงใจที่ไหน"

เร็ว ๆ นี้ครอบครัวคนงานที่มาอยู่บ้าน
เอาชามไฟฟ้ามา "ทอดไก่"
บนพื้นที่ที่ทำเสร็จแล้วเป็น "ห้องนอน" ของพ่อ
ผมเป็นคนเรียกให้แม่เข้าไปดู

"คนอย่างนี้" น่าสงสารไหม

ทั้ง ๆ ที่ก็ห้ามแล้วเรื่องทำอาหารในบ้าน
ก็แค่ออกมาทำข้าวน้อกบ้านจะเป็นไร
ลำบากบ้างอะไรบ้าง
ยังดื้นรั้น "หุงข้าวในบ้าน"
เออไม่เป็นไร ... ใจดีกันอีกเรา
แต่ถ้าถึงกับทอดไก่ ออกไปหาที่อยู่ใหม่เลยดีกว่า
จะได้สะดวกสบายกันทั้งครอบครัว

อันนี้พูดกันตามหลักความเป็นจริงว่า
คนที่โอกาสทางการศึกษาน้อย
เขาก็จะไม่ค่อยคิดอะไรลึกซึ้ง
เรื่องมารยาททางสังคมหรืออะไรต่าง ๆ
รวมถึงความลำบากในชีวิตที่เขาได้รับ
เลยทำให้ความ "เกรงใจ" หายไป

อีกสิ่งนึงที่คนพวกนี้มีก็คือ "อคติ"
ชอบคิดว่าคนที่ดีกว่ามองเขาว่า "ต่ำต้อย"

มันไม่ใช่อย่างนั้นหรอกครับ
ผมไม่เคยมองว่าใครต่ำต้อยกว่าใคร
แต่เรา "เสียเงิน" เพื่อ "จ้างงาน"
แล้วเราก็เป็น "เจ้านาย"
เราต้องมานั่งง้อลูกน้องมากมายขนาดนี้ไหม
หน้าที่ความรับผิดชอบมีไม่เท่าไร
ต้องให้มานั่งเ้ฝ้าตลอดเวลา
ในเมื่อทำงานแบบนี้ ...
ก็ต้องเจอคน "โหด ๆ" อย่างผมละครับ

ความลำบากทำให้คนจนหลายคน "เห็นแก่ตัว"
และทำอะไรก็ได้เพื่อให้ได้มาซึ่ง "เิงิน"
หรือ "ความสบาย" หรืออะไรก็ตามแต่
ความจำเป็นบางอย่าง
ถ้ามันขัดกับ "ความถูกต้อง"
ผมก็ยอมไม่ได้เช่นกัน

เรื่องแบบนี้ผมเจอบ่อยมาก
บ่อยจนคิดว่าคนมีอันจะกินนี่แหละ

"ถูกคนจนเอาเปรียบ"

เสียยิ่งกว่า

"เอาเปรียบคนจน" อีกครับ

Create Date : 18 ธันวาคม 2552 Last Update : 19 ธันวาคม 2552 0:50:01 น. Counter : 1093 Pageviews.		8 comments
Share Tweet