ไม่น่าสงสาร
วันทำงานของผมพังทะลาย
เพราะดันไปเที่ยวเขาใหญ่
มาเสีย 3 วัน 2 คืน

มันก็สวย สดชื่น สบายใจอยู่หรอก
อุตส่าห์แบกเอาหนังสือหนังหาไปอ่าน
แต่ก็ไม่ ... แม้แต่หยิบออกจากเป้

การนั่งเล่นกีตาร์สบาย ๆ ชิว ๆ
พักสายตาไปกับวิวสวย ๆ
สลับกับการเอาหนังสือขึ้นมาอ่าน
เป็นทริปพักผ่อนในฝันของผม

มันก็เป็นได้แค่ครึ่งเดียว

คิดไปก็ไม่ก่อให้เกิดความก้าวหน้าในชีวิต
ผมตัดใจทำงานตรงหน้าต่อ
หุ้นดิ่งมาตลอด 3 วันที่ผมอยู่ที่นั่น
ผมไม่ได้ถือหุ้นในมือ
แต่กำลังคิดว่าจะสอยไว้สักตัวสองตัว
ข่าวที่ไม่สู้ดี
ทำให้คนเทขายหุ้นเพื่อป้องกันการขาดทุน
ผมหวั่นใจว่า ... ประเทศของเรา
จะตกอยู่ในภาวะเศรษฐกิจตกต่ำที่สุดอีกครั้ง

ก็รอให้มันตกสุด ๆ ไปเลย
ผมคิดอย่างนี้นะ
เอาเวลามาคิดเรื่องร้านต่อจะดีกว่า

วันก่อนคุณอาของผม
มาพร้อมกับเพื่อนของเขาคนนึง
ที่ทำอู่ซ่อมรถแถวพระรามห้า
บุคคลิกของเค้าดูนอบน้อม
และน่าเห็นใจเป็นอย่างมาก

ผมก็ไม่รู้ว่าเค้ามาบ้านผมทำไมนะ
หรือบังเอิญติดรถอามา
แต่ผมคิดว่า เขามาหาลูกค้ามากกว่า
ผมรู้สึกชื่นชมเขานะ
ขนาดบ้านคนชั้นกลางอย่างผม
เขาก็ยังอุตส่าห์มาให้เห็นหน้า
และชวนให้เราไปใช้บริการอู่รถเขาบ้าง

แล้วผมก็นึกอะไรขึ้นได้บางอย่าง

เจ้าของกิจการ
โดยเฉพาะงานบริการ
ส่วนใหญ่จะมีบุคคลิกแบบนี้ทั้งนั้น
คือ "นอบน้อม ถ่อมตน ทำตัวสมถะ"
แบบว่า "น่าสงสาร" ว่างั้น
และนั้นคือ "สิ่งที่ผมไม่มี"

ก็ผมคิดว่าตัวเอง "ไม่น่าสงสาร" นี่

เพื่อนผมเคยพูดว่า
ผมนิสัยดีทุกอย่าง
ยกเว้นแต่ว่า "ผมไม่เคยพูดชมใคร"
ผมว่าไม่จริงเสียทีเดียว
ทำไมคนเราจะไม่เคยชมใคร
เพียงแต่ว่าผมอาจจะชมคนน้อยเกินไปนิดนึง
หรือ ผมไม่เคยชมเพื่อนคนนี้เลย

ถ้าไม่พูดแบบโลกสวย
ผมก็เป็นคนค่อนข้างมั่นใจในตัวเอง
และสิ่งนี้แหละ ...
ที่ทำให้ผมไม่ค่อยออกปากขอความเห็น
และความช่วยเหลือจากใคร
และก็คงไม่ค่อยมีใคร
เห็นใจ ... และอยากช่วยเหลือผมสักเท่าไหร่

เรามัน "ไม่น่าสงสาร" จริง ๆ เล้ย

การที่ผมเริ่มคิด
ที่จะทำ "ร้านอาหาร"
ทำให้ผมใส่ใจความรู้สึก
ของคนรอบข้างที่มีต่อตัวเองมากยิ่งขึ้น
ถ้าแม้แต่ "เพื่อน" ยังไม่ชื่นชม
เห็นใจเรา ปรารถนาดีต่อเรา
และอยากซื้อของของเรา
แล้วเราจะไปขายของให้คนอื่นได้ยังไง
ผมคิดอย่างนี้นะ

เพื่อนอาจจะไม่ใช่ทุกสิ่ง
แต่ผมก็ควรแคร์พวกเขามากที่สุด

ผมมักจะโพสรูปสถานที่เที่ยวสวย ๆ
และส่วนใหญ่จะแพง ลงใน Facebook
(ซึ่งจริง ๆ ผมมักจะใช้โปรโมชั่นลดราคา)
ร้านอาหารอร่อยที่ไปชิม
รวมถึงเมนูอาหารที่ทำเองในแต่ละวัน
ผมไม่รู้ว่า ... คนอื่นจะคิดยังไง
มันดูเรา "อวดรวย" เกินไปไหม
จะทำอย่างไรให้เราเป็นตัวของเราเอง
แบบที่คนอื่น "สงสาร" เราบ้าง

สิ่งที่ผมเริ่มทำก็คือ
การกด Like ให้กับเพื่อน ๆ ใน Facebook
เป็นอะไรที่ง่ายมาก ใคร ๆ ก็ทำ
แต่ด้วยความที่ตัวเอง
ไม่ค่อยใยดีกับเรื่องพวกนี้
ทำให้ผมไม่ค่อยได้กด Like อะไรให้เพื่อน ๆ
ย้อนกลับมาคิดดู
มันเป็นเรื่องง่าย ๆ ที่ไม่เสียเวลา
เสียเงิน เสียแรงอะไรเลย
แล้วทำให้คนอื่นรู้สึกดี
แต่ทำไมเราถึง "ไม่ทำ"

ผมคงต้องใส่ใจคนรอบข้างให้มากขึ้น

ผมเป็นคนมีเพื่อนน้อยมาก
เพราะผมรู้สึกถึงความไม่จริงใจ
ซึ่ง .. คนเราก็ไม่ได้จริงใจไปเสียทุกเรื่อง
ตัวเองก็ไม่ได้ดีอะไรนัก
ถ้าคนเราพูดอะไรตรง ๆ ไปเสียหมด
สังคมคงวินาศสันตะโร
ความไม่จริงใจของคน
บางครั้งมันก็ "สวยงาม"
และผมก็ควรที่จะมองด้านดี ๆ
ของคนรอบตัวให้มากขึ้น

คงถึงเวลาที่
ผมจะพยายามปรับตัว
มองโลกให้ "สวย" ขึ้น
มองคนรอบข้างให้ "น่ารัก" ขึ้น
และทำตัวเองให้ "น่าสงสาร" มากขึ้น
มันคงจะดีกับตัวผมไม่น้อย

เอาว่ะ ... สู้ ๆ
คิดได้ตอนนี้ก็คงยังไม่สาย
ที่จะเป็นคนที่ "น่าสงสาร"
สำหรับใครหลาย ๆ คน



Create Date : 23 สิงหาคม 2556
Last Update : 23 สิงหาคม 2556 12:27:36 น.
Counter : 742 Pageviews.

2 comments
  
คุณเขียนเรื่องราวชีวิตของคุณได้น่าอ่านมาก ในดีมีเสียในเสียมีดี สัจธรรมมันอยู่ใกล้ตัวเรานิดเดียวเอง
โดย: yourself วันที่: 31 สิงหาคม 2556 เวลา:13:50:12 น.
  
ชีวิตของคนเรา น่าสนใจทุกคนนะครับ
เพียงแต่ใครจะอยากเล่า หรือไม่อยากเล่า
บางทีนั่งเฉย ๆ มองคนเดินผ่านไปผ่านมา ก็สนุกแล้ว
โดย: Guynes วันที่: 31 สิงหาคม 2556 เวลา:23:08:57 น.
ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
 *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

Guynes
Location :
กรุงเทพฯ  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [?]



ผู้ชายเซอร์ ๆ ที่รักดนตรีเป็นชีวิตจิตใจ ชอบดื่มกาแฟและเบียร์ เคยฝันว่าอยากมีห้องสมุดเป็นของตัวเอง เพราะรู้สึกมีความสุขทุกครั้งที่ได้อ่านหนังสือ และจะอ่านแบบไม่กินไม่นอนจนกว่าจะอ่านจบ
สิงหาคม 2556

 
 
 
 
1
6
8
10
11
12
13
14
16
17
18
19
20
21
22
24
25
26
28
29
31
 
23 สิงหาคม 2556
All Blog