|
|
ถนนโลกีย์ 49
ถนนโลกีย์ 49
Nov 26 00:40 Am
ทำไมผมไม่กลัวเลยวะ แปลกจัง หรือว่า ความกลัวมันเดินมาจนสุดทางของมันแล้ว
ถ้างั้น ที่มันอยู่กับผมตอนนี้คืออะไร ความกล้างั้นหรอ
ไม่น่าใช่ คนที่กล้าหาญย่อมจะมีจิตใจที่เข้มแข็ง แต่ตอนนี้ผมไม่ได้รู้สึกแบบนั้น
ถ้างั้นก็ความโลภ.... อืม ถ้ารวมความเห็นแก่ตัวเข้าไปด้วย น่าจะใกล้เคียงมากที่สุด
ไม่เป็นไรน่า.. ใครๆเค้าก็ทำกันไม่ใช่หรอ??????
ลูกน้องอเล็กซ์ กลับมาเร็วกว่าที่คิด มันดิ่งเข้ามาเคาะกระจกแล้วส่งถุงกระดาษหนาสีน้ำตาลให้
ท่าทางมันแปลกใจที่เห็นผมกับอเล็กซ์ดูมีท่าทีผ่อนคลายขึ้น...
ผมสังเกตเห็นมอเตอร์ไซค์อีกสามคันที่เพิ่งจะเข้ามาจอดห่างจากเราไม่ไกล คันละสอง ก็อีกหกคน จักรก็เห็น นักเซิร์ฟหันมายิ้มให้ผม
อเล็กซ์ก็เห็น มันพยักหน้าให้ผมเป็นเชิงว่า เรียบร้อยดี แค่มีคนเป็นห่วงมันเพิ่มขึ้น ผมยิ้มให้มันก่อนเปิดถุงเช็คเงินคร่าวๆ
จักรหันไปเป่าปากให้แนวพุ่มไม้เตี้ยๆฝั่งตรงข้าม....
แตนสตาร์ทเครื่องมอเตอร์ไซค์คันเล็กของเธอแล้วค่อยๆขับออกมาจากที่ซ่อน... ด้วยชุดหลวมโคร่ง หมวกกันน็อคแบบปิดเต็มหน้า
ไข่สองข้างของอเล็กซ์ขยับตัววูบวาบ แต่เจ้านายมันก็ส่งสัญญานมือให้อยู่ในความสงบ
เธอลงจากรถแล้วเดินมารับถุงเงินจากผมผ่านหน้าต่างกระจกรถยนต์ ก่อนที่จะยื่นกระดาษเอสี่ให้ผมอีกหนึ่งแผ่น
ผมรับมาแล้วส่งต่อให้อเล็กซ์ แล้วส่งสัญญานให้แตนออกจากพื้นที่....
จักรยังวาดปากกระบอกปืนที่โผล่พ้นถุงผ้าอยู่ไปมา อเล็กซ์ดูจะพอใจกับความรอบคอบของผม ผมว่า..... ผมเห็นมันยิ้มนะ
"มันชื่อเดียร์... ถ้าคืนนี้มึงยังอยู่ คืนพรุ่งนี้มันจะมาหามึง " ผมวางระเบิดลูกเล็กลงไปอีกลูกบนความระแวงของมัน
ทุกอย่างต้องจบคืนนี้ ถ้าถึงพรุ่งนี้ อาจจะมีอะไรผิดพลาดได้...
อเล็กซ์พยักหน้า คิ้วมันขมวดเข้าหากัน อืม.. มันอาจจะสงสัย แต่ทางเลือกก็มีให้มันไม่มากนัก ตัดสินใจเดี๋ยวนี้ หรือไม่ก็ปล่อยให้มันผ่านไป
นิ้วมือผมลอดเข้าไปเกี่ยวในห่วงระเบิดอย่างไม่รู้ตัวระหว่างรอการตัดสินใจ... จนกระทั่งเห็นสายตาของมันที่ชำเลืองมองมาที่มือผมอย่างระแวดระวัง
"อืม.. โอเค " อดีตทหารรัสเซียพยักหน้าให้ผม ผมยิ้มให้มัน
"แล้วกูจะรู้ได้ยังไง ว่ามึงพูดเรื่องจริง" ผมยิ้มกว้างให้มันอีกครั้ง "เรียกเด็กมึงมา.. แล้วเดี๋ยวกูไปกับมึง "
"ถ้าพวกมึงพลาด กูก็ต้องโดนพวกมันแน่ " ผมสำทับเพิ่มน้ำหนักเข้าไปอีก
ผมรู้ว่ามันคลางใจ แต่ตัวเลือกของมันมีไม่มาก อีกทั้งเหตุที่มันไปจัดการเฮียกวงเอาไว้ก่อนหน้านี้ ย่อมเป็นเป็นน้ำหนักประกอบมากยิ่งขึ้น
มาเฟียพัทยาพยักหน้าแสดงความพอใจ ผิดกับผม...
ผมแอบถอนหายใจยาว มันอาจจะยาวจนสมกับที่เมื่อครู่ ที่ผมกลั้นหายใจเสียจนแทบจะขาดใจตาย.....
อืม.....ผมหวังว่าแตนจะไม่พลาดนะ เพราะผมฝากให้แตนต้องไปจัดการอีกสองสามเรื่อง
รถBmw ซีรี่ย์ห้า วิ่งตามเส้นทางที่ผมบอกในกระดาษ โดยมีลูกน้องของอเล็กซ์เป็นคนขับ
มอเตอร์ไซค์ของลูกน้องอเล็กซ์ตามมาอีกสามคัน แต่ละคันทิ้งระยะพอสมควร
ปิดท้ายด้วยไอ้ตั๊กแตนที่มีจักรคร่อมอยู่ เราผ่านตัดข้ามสุขุมวิท ตรงไปที่คอนโดเล็กๆแต่หรูหราที่เมียน้อยเฮียตงคนหนึ่งเป็นคนครอบครองอยู่
รถเก๋งญี่ปุ่นคันใหญ่ของเฮียตงจอดอยู่ที่นั่น... ดวงมันคงถึงที่แล้วจริงๆนั่นแหล่ะ และถ้าคืนนี้ มันเป็นอย่างที่ผมอยากให้เป็นแล้วล่ะก็...
ตำรวจก็ไม่ต้องเหนื่อยควานหาสาเหตุกันหรอก ถ้าเฮียตงจะเป็นอะไรไป คนอยากให้มันตายมีเป็นร้อยๆคนร้อยๆเรื่อง ยัดเข้าไปซักเรื่อง ก็จบ
ผมอธิบายตำแหน่งของห้อง และจุดที่มียามรักษาการโดยละเอียด มันไม่ยุ่งยากหรอกนะครับ ผมเคยส่งข้าวส่งน้ำให้เด็กเฮียตงคนนี้มาหลายครั้งแล้ว
อืม... แล้วเธอก็ตอบแทนบุญคุณผมซะเปรมทุกครั้งไปเหมือนกัน
หลับตาเล่าได้เลยละกัน..... ว่าเตียงอยู่ไหน ห้องน้ำอยู่ไหน
เฮียตงอาจจะคิดไม่ถึง ว่าจะถูกไอ้เด็กเมื่อวานซืนอย่างผมย้อนเกล็ดเอา
แต่ก็อย่างว่า ถ้าคุณไม่อยากถูกทำ คุณก็อย่าไปทำคนอื่น..
บางบทเรียน... มันก็อาจจะราคาแพงอย่างไม่น่าเชื่อ
และตอนนี้ ก็ถึงเวลาที่เฮียตงจะต้องจ่ายค่าเรียนแล้ว....
โทษทีว่ะเฮีย... ไอ้เป็ดมันฝากทวงมา
แผนที่ผมกับอเล็กซ์เห็นชอบด้วยกันก็คือ ให้เด็กสี่คนจากหกที่จะตามมาเล่นงานผม เปลี่ยนเป็นรอที่จะจัดการเฮียตงตอนออกจากคอนโดซะ
ปัญหาอย่างเดียวที่จะพลาดคือเฮียเดช มันนั่งรอเฮียตงที่ล๊อปบี้เหมือนหมาที่รอเจ้าของ แต่วันนี้มันเป็นหมาตัวเดียว
ให้เก่งแค่ไหนก็ไม่น่าจะกัดกับหมาหนุ่มสี่ตัวได้ทัน
อเล็กซ์ให้พวกลูกน้องมันรอที่นอกคอนโด เมื่อเฮียตงออกมาแล้วค่อยตามรถเป้าหมายไป....
เลือกแยกไฟแดงที่เหมาะๆเงียบๆซักที่ จัดการไอ้เดชให้ได้ก่อนแล้วค่อยเป็นเฮียตง
ด้วยปืนสี่กระบอก ไม่ว่าจะมือใหม่ซักแค่ไหน ก็ไม่น่าจะพลาดทั้งหมด
ส่วนผมจะไปกับอเล็กซ์ เด็กในรถอีกสอง เราจะไปที่ร้านเหล้าของไอ้เดียร์ที่ริมหาดจอมเทียน
งานนี้จะยากกว่า เพราะมันอยู่ในที่แจ้ง คนในร้านก็ไม่น้อย ไหนจะลูกน้องมันอีก
แต่มันก็ต้องเป็นตอนนี้... ผมจะรอให้มันรู้ตัวจากข่าวสารของเฮียตงไม่ได้แน่ ไอ้เดียร์ไม่โง่พอทีจะสืบสาวราวเรื่อง...
มันเสี่ยงเกินไป รวมถึงไอ้ฝรั่งนี่ด้วย ตอนนี้มันกำลังกลัวๆงงๆ ก็ไม่แปลก ไม่มีใครอยากจะเป็นเป้าหรอก
ดังนั้น อเล็กซ์เลยต้องรีบจัดการเหตุแห่งความกลัวของมัน และผมด้วย ผมต้องคว้าจังหวะนี้เอาไว้ให้มั่นๆ
เพราะถ้ามันหลุดมือ คนแรกที่โดนคิดบัญชี ก็ผมนี่แหล่ะ
เด็กอเล็กซ์แยกย้ายจอดรถรอในจุดที่ไม่เป็นที่สังเกต เมื่ออเล็กซ์พอใจแล้ว เราก็เคลื่อนตัวออกจากที่นั่น
ระหว่างการกลับรถ ผมอดเหลือบมองไปที่แสงไฟหน้าต่างห้องเด็กเฮียตงไม่ได้ อโหสิกรรมแล้วกันนะมึง
แค้นกูยังไงก็ค่อยว่ากัน ยังไงซะ.......เราก็ต้องเจอกันในนรกอยู่ดี......
......................................................
-มีต่อ-
| Create Date : 17 พฤศจิกายน 2552 |
| Last Update : 2 ธันวาคม 2552 13:36:42 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 345 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
ผู้ผ่านทาง
เพื่อนร่วมเวลา
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
รออ่านอยู่