|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | 29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
ที่เดิม เวลาเดิม คนใหม่ 4
ที่เดิม เวลาเดิม คนใหม่ 4 Sep 29 8:38 PM
-ต่อ-
ไอ้บ้าเอ๊ย ทำไมมันเจ็บนักวะ ผมหลับตา ปล่อยความคิดให้ลอยไปถึงวันนั้น วันที่เธอเป็นทุกข์ ในสิ่งที่เกิดกับผม เธอทำร้ายผม? เปล่า ผมทำร้ายตัวเองต่างหาก ผมรู้ทุกอย่าง รู้ตั้งแต่วันแรกที่เธอเดินเข้ามาในชีวิต รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น รู้ว่าเธอเป็นคนยังไง ผมเป็นยังไง เรื่องนี้จะเป็นอย่างไรต่อไป และจะจบยังไง มีใครจะต้องเจ็บปวดกับเรื่องนี้บ้าง ผมไม่รู้แค่เรื่องเดียวเท่านั้น คือ เธอจะเลือกใช้วิธีนี้
ผมพลาดเอง ที่รักเธอ แทนที่จะให้เรื่องมันจบๆไปตั้งแต่แรกๆ เหมือนที่เคยผ่านมา
"พี่คะ.... " น้องปอยสะกิดต้นแขนผมเบาๆ ผมลืมตาและหันไปยิ้มให้เธอ ยิ้มผมคงดูไม่ดีเท่าไหร่ เพราะรอยยิ้มของเธอเจือแววกังวลและห่วงใย ความอบอุ่นเล็กๆวาบขึ้นในหัวใจผม เธอเลื่อนมือลงไปลูบเบาที่หลังมือผมแบบปลอบใจ ผมหงายมือขึ้นและรวบมือเล็กๆของเธอไว้ราวกับคนขาดสิ่งยึดเหนี่ยว เธอบีบมือผมเชิงปลอบใจ
"แล้ว...เจ้าของโรงแรมเค้าไม่ว่าอะไรหรอคะที่พี่ไปถีบประตูกระจกเค้าอย่างนั้น" "ไม่ค่ะ... เค้าแค่บ่นๆๆๆๆๆๆ แล้วก็คิดค่ากระจก"ปอยหัวเราะกิ๊ก เฮ้ออออ.. ทำไมมันสดใสอย่างงี้วะ ตอนกลางวันยังจะตายอยู่เลยกู "คงแบบ กระจกกูไปเกี่ยวไรด้วยวะ"คราวนี้เธอปล่อยเต็มเสียงจนคนในร้านหันมายิ้มให้ เรายิ้มตอบ "คือ... มันก็คงดีกว่าที่จะไปถีบหน้าใครซักคนหน่ะ เดี๋ยวมันสวนเอาจะลำบาก " เธอหัวเราะเหมือนหยุดไม่ได้ "โดนคิดตังส์ค่าผ้าห่มกับผ้าปูด้วยค่ะ เลือดเต็มเลยอ่ะ .. เหมือนพาใครมาเปิดซิ... " ผมหยิบแก้วเบียร์ขึ้นจิบ รอให้เธอหยุดหัวเราะ วันนี้ผมจะไม่เมาหรอก มันดีเกินกว่าที่ผมจะเมา หลายๆวันที่ผ่านมา ผมเหมือนไม่มีชีวิต ไม่มีวิญญาน เมาทั้งเหล้าทั้งยากล่อมประสาท แต่ก็ยังจำได้ว่า โทรไปหาเพื่อนที่เคยเกือบจะเป็นหมอแต่หันเหชีวิตไปเป็นนักเขียน เพื่อจะถามว่า ถ้ากูรักด้วยสมองแต่ทำไมมันเจ็บที่หัวใจนักวะ เพื่อนผมตอบแบบไม่ต้องคิดว่า ก็สมองมันสั่งงานผิดจังหวะไปที่หัวใจ มันก็เจ็บอะดิ อืมมม คงจะจริงของมัน คิดถึงเธอ ผมคิดถึงเธอ คิดถึงสิ่งดีๆที่เธอตั้งใจทำให้ ตลอดเวลาที่คบกันมา ก่อนที่เราจะจบกัน เราพึ่งกลับจากทะเล กลับจากที่ๆเราสองคนชอบกันมาก เรามีความสุขมากๆ จนผมอยากให้โลกหยุดหมุน เราร่วมรักกันเหมือนไม่รู้จักอิ่ม ต้องการกันและกันตลอดเวลา เสียงของเธอที่พร่ำบอกรักผมยังแว่วอยู่ข้างหู เหมือนมันเพิ่งเกิดขึ้น
-มีต่อ-
Create Date : 29 กันยายน 2552 |
Last Update : 3 ตุลาคม 2552 14:02:21 น. |
|
0 comments
|
Counter : 460 Pageviews. |
|
|
|
|
|
|
ผู้ผ่านทาง
เพื่อนร่วมเวลา
|
|
|
|
|
|
|