Bloggang.com : aftertime : ถนนโลกีย์ 39

ถนนโลกีย์ 39

ถนนโลกีย์ 39

Nov 22 03:55 Pm

น้ำอุ่นจนเกือบจะร้อนจากฝักบัว เรียกความสดชื่นให้ผมทีละน้อย ความร้อนของมันทำให้ตัวผมกรุ่นไปด้วยควันสีขาว
ผมยืนให้สายน้ำชำระความมึนงงออกจากสติ
ผมกำลังทำอะไรอยู่วะ นี่มันไม่มีอะไรถูกเลยสักอย่าง.....
ผมคุมบ่อน ที่มันสร้างความฉิบหายให้กับครอบครัวของนก.... ผมส่งยาเสพติดที่มันจะไปฆ่าคนอีกนับร้อยนับพัน........
ผมทำร้ายร่างกายจิตใจคนอื่นและตัวเอง....
ผมโกง.....ผมขโมย......... ผมรักแบบไม่มีสติ.... และผมไม่แน่ใจว่าคืนนี้ ผมอาจจะต้องฆ่าใครสักคนหรือเปล่า... นี่มันเป็นการใช้ชีวิตแบบไหนกัน?

หูผมแว่วเสียงประตูห้องน้ำเปิดออกเบาๆ ผมหลับตา.... และจงใจที่จะไม่หันกลับไป
ถ้าไม่ใช่นก.. ก็ช่างมันเถอะ ในสภาพแบบนี้ ผมจะไปสู้อะไรกับใครได้.....

น้ำจากฝักบัวไหลเบาลงเหลืองเพียงละอองเล็กๆทั้งๆที่ผมไม่ได้แตะต้องปุ่มปรับความแรง
กลิ่นหอมและฟองสบู่ที่อุ่นลื่น เริ่มจากแผ่นหลังของผมก่อน นกค่อยๆนวดแผ่นหลังผมอย่างนุ่มนวล
ทุกสัมผัสแสดงให้รู้มีหัวใจของเธอแฝงอยู่... ผมรู้สึกได้..... นี่เป็นครั้งแรกที่เราได้แตะต้องกันมากถึงขนาดนี้
อุ้งมือนุ่มๆทั้งสองข้างอ้อมหลังผมมาถึงด้านหน้า แผ่นหลังผมรู้สึกได้ถึงอกอวบอิ่มแน่นรัดตรึง ที่ยังไม่เต็มวัยสาวแนบอยู่
รู้สึกได้ถึงแม้กระทั่งจังหวะของหัวใจดวงเล็กที่กำลังเต้นแรง จากหน้าอกซ้ายของเธอ ผ่านแผ่นหลังผม ทะลุเข้ามาถึงหัวใจของผม ดูเหมือนมันจะเต้นสอดคล้องกัน
เธอเลื่อนมือต่ำลงมาจากท้องน้อย บรรจงลูบน้ำสบู่ให้ซึมเข้าไปทุกส่วน เธอสัมผัสตัวผมอย่างอ่อนโยนทั้งในและนอกลำตัว
และเธอก็ไม่ชะงัก แม้จะรู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงของมัน มืออีกข้างช้อนเข้ามาใต้ลำตัวผม ลัดเลาะผ่านเข้าไปถึงซอกขา
เธอย่อตัวลงไป แนบหน้ากับต้นขาผม บีบนวดเบาๆที่น่อง แล้วต่ำลงไปถึงเท้า นิ้วเท้าทุกนิ้วถูกทำความสะอาดอย่างตั้งใจ
ความตั้งใจของเธอดำเนินต่อไป....... มันไม่เร่งร้อน และถูกพินิจพิจารณา...
ขออย่าให้มันสิ้นสุดลงเลย......... ผมอยากให้สัมผัสนี้เป็นนิรันดร

ผมยังหลับตาอยู่ ปล่อยให้น้ำตาอุ่นๆไหลปะปนออกมากับสายน้ำ
ผมน้อมรับการปรนนิบัติที่อ่อนหวานและตั้งใจจากเธออย่างสำนึกรู้สึกสิ่งที่เธอพยายามจะทำให้... ในเมื่อเธอห้ามผมไม่ได้
เธอก็ต้องเข้าใจ และให้กำลังใจ ไม่ว่ามันจะต้องฝืนจำทนสักแค่ไหนก็ตาม.....
ผมพยายามเก็บทุกรายละเอียดเอาไว้ในลิ้นชักของความทรงจำชั้นที่ลึกที่สุด.. อาจจะมีสักวันที่ผมอ่อนแอโหยหา ผมจะได้เรียกความรู้สึกนี้ขึ้นมาเยียวยา

น้ำอุ่นร้อนถูกเร่งขึ้นอีกครั้ง มันพาความลื่นสบายออกไปจากผม ทุกอย่างย่อมมีจุดสิ้นสุด ไม่ว่าคุณจะอยากหรือไม่
มือเล็กๆคู่นั้น ยังคงไล้อยู่บนตัวผม เหมือนกับจะให้แน่ใจว่า ทุกส่วนสัดของผม สะอาดและสดชื่นพอที่จะกลับสู่โลกแห่งความจริง
กลิ่นหอมสะอาดอ่อนๆของผ้าขนหนู ทำให้ผมอดลืมตาขึ้นไม่ได้..........
.................................
เธอสวยเหลือเกิน... เหมือนกับหยกสีขาวเนื้อดีที่มีชีวิต ผิวบางใส หน้าอกเล็กๆที่มีปลายสีอ่อนชูชันเหมือนจะท้าทาย...
ผมมองผ่านต่ำลงไป ทุกส่วนประกอบของเธอ เหมือนถูกปั้นจากปฏิมากรฝีมือชั้นครู มันไม่มีตรงไหนผิดส่วน.........
ผมคงเลือกไม่ถูก ว่าจะเริ่มสัมผัสส่วนไหนก่อน มันไม่มีตรงไหนที่ด้อยไปกว่ากันเลย...
ผ้าขนหนูถูกห่อตัวผมอีกครั้ง ผมรู้สึกเหมือนเป็นเด็กตัวเล็กๆ ที่แม่กำลังปลอบโยนเอาใจ

ผมหลับตาลงอีกครั้ง..... เอาล่ะ... ผมพร้อมแล้ว ไม่ว่าจะสวรรค์ชั้นไหน หรือนรกขุมไหน ผมก็พร้อมที่จะเผชิญหน้าแล้ว
มาเถอะ.................... พวกมึงเรียงหน้ากันเข้ามา!!!!!!!!!

...........................................................

-มีต่อ-

Create Date : 25 ตุลาคม 2552

Last Update : 26 ตุลาคม 2552 0:17:40 น.

5 comments

Counter : 518 Pageviews.