เอาน่า..........

ละอองฝนโปรยปรายเกาะกระจกหน้ารถเป็นเม็ดเล็กๆ

ก่อนจะถูกใบปัดวูบขึ้นมากวาดหายไป

ไอเย็นจากแอร์รถหรู(ไม่ใช่รถผม) ทำฝ้าจับที่ขอบกระจกเป็นผืนยาว

รถติดเป็นบ้า...

"โอ๊ย....  ตอนนี้ชั้นไม่มีเงินสดติดตัวหรอกนะ  อีกอย่าง ตอนนี้รายจ่ายก็เยอะมากจริงๆ คงยังให้ยืมไม่ได้หรอกนะคะ"

เสียงน้า(ไม่)สาวของผมที่นั่งคู่กัน ตอบปลายสายด้วยอารมณ์ที่ดูจะขุ่นมัวนิดๆ ก่อนจะวางสาย เพื่อรับอีกสายที่สวนเข้ามา...

"เท่าไหร่นะคะคุณพี่...โฮ๊ยยยย ซื้อไปเถอะคร่าาา ถูกเหมือนได้เปล่า ถ้าคุณพี่เงินสดไม่พอบอกนะคะ.. เดี๋ยวดิชั้นจะรีบเอาไปให้.. ไว้คุณพี่สะดวกเมื่อไหร่ ค่อยเอามาคืน"

เสียงน้าผม เป็นคนละอารมณ์กับเมื่อครู่นี้เลย...


วันนี้ผมซวย... ถูกแม่ใช้ให้ขับรถให้น้า ทำไงได้ บ้านเราอยู่ห่างกันไม่ถึงสิบนาที จะไม่แสดงน้ำใจก็ใช่ที่...

ความเงียบโรยตัวลงมารอบๆเราอีกครั้ง ...

จู่ๆ ผมก็โพล่งผ่านเสียงที่ปัดน้ำฝนออกมา...  "ทำไมน้าไม่ให้คนแรกเค้ายืมละฮะ..  เหมือนเค้าจะเดือดร้อนอยู่นา.."

"ให้ยืมได้ยังไงล่ะ..  ถ้าเค้าเดือดร้อนจนไม่มีปัญญาคืน น้าก็แย่สิ...."

"อ้าว..  แล้วทำไมน้าจะให้อีกคนยืมละครับ เหมือนเค้าไม่ได้เดือดร้อนอะไรหนิ.." ผมฉงนต่อ...

"เอ๊า...." น้าผมทำเสียงสูง "ก็เพราะเค้าไม่เดือดร้อนไง น้าเลยกล้าให้ยืม..."  ตอบผมแล้ว น้าก็สะบัดบ๊อบใส่ผม หันไปสนใจหนังสือในมือต่อ...

อืม...  ตรรกะแปลกดี   คนเดือดร้อนนี่   เราต้องช่วยไม่ใช่หรอ....


โทรศัพท์ผมดังครวญครางขึ้นมามั่ง...

อ้อ... น้องที่รับเขียนแบบให้ผมนี่เอง ผมกดรับ ก่อนที่จะรู้สึกหงุดหงิดกับเนื้อหาในสาย

"จะเบิกเงินหรอ... งานเขียนCad แผ่นละ150 ยี่สิบแผ่นก็สามพันไง ผมจ่ายไปแล้วพันนึงหนิ จะเบิกอีกหรอ..."

อารายวะ งานก็ยังไม่ส่ง อ้างว่าเดือดร้อนนู่นนี่ แล้วถ้าเบิกอีก งานไม่เสร็จทำไง ผมก็เสียเงินฟรีดิ่ ชั่งน้ำหนักแล้ว ผมก็เลยปฏิเสธไป และทำหูทวนลมกับเสียงที่ฟังดูผิดหวังจากฝ่ายตรงข้าม..

ทำไงได้ รายจ่ายผมก็เยอะแยะ วันนี้ก็จะมีเพื่อนนักธุรกิจชวนกันไปนั่งฟังเพลงที่ร้านดัง เหล้าโปรดผมก็ขวดละพันหกละ ไหนจะมิกเซอร์นู่นนี่อีกล่ะ  ถูกๆซะเมื่อไหร่..


ความเงียบโรยตัวลงมารอบๆเราอีกครั้ง...

ใบปัดน้ำฝนปาดจนกระจกใส มองทะลุไปเห็นเด็กผู้หญิงขายพวงมาลัยที่กำลังพยายามโชว์สินค้าของเธอ ให้คนที่อยู่ในรถหรูคันหน้าพิจารณาระหว่างรอสัญญานไฟ

ละอองฝนเกาะไรผมเธอจนเปียกลู่แนบแก้ม  ตาคู่นั้นของเธอดูบอบช้ำและสิ้นหวัง..


ผมถอนหายใจยาว ยกโทรศัพท์ขึ้นกดอีกครั้ง...... "เออๆ..  จะเอาเท่าไหร่นะ เบิกหมดเลยหรอ..  ได้ๆ เดี๋ยวโอนไปให้"

น้าผมมองหน้า และผมก็แกล้งทำเป็นมองไม่เห็น...

เอาน่า... เรื่องกินเหล้าคืนนี้...  ให้เพื่อนผมมันเลี้ยงซักวันก็แล้วกัน....

Create Date : 27 สิงหาคม 2555		1 comments
Last Update : 27 สิงหาคม 2555 20:39:36 น.
Counter : 1153 Pageviews.
Share Tweet