|
|
ถนนโลกีย์ 31
ถนนโลกีย์ 31
Nov 16 02:20 Pm
"เอ้า.. เที่ยวนี้มึงเก็บไอ้เดียร์มาสองหมื่นห้า" เป็ดโยนห่อพลาสติก ที่รัดด้วยเทปกาวสีน้ำตาลอ่อนจนแน่นหนาขนาดเหมาะมือโครมลงที่โต๊ะหน้าผม
ผมโยนก้นบุหรี่ลงที่พื้น แล้วใช้ปลายเท้าขยี้ หยิบห่อเทปกาวมายัดใส่เป้.....
ผมไม่สนใจหรอกว่าในห่อมีอะไร... เพราะพอจะเดาๆได้อยู่แล้ว รอบนี้น่าจะเป็นยางกัญชาหรือแฮชชี่ โดยคาดคะเนจากราคา ขนาด และน้ำหนัก
ครับ!!! มันไม่ใช่กัญชา มันเป็นยาง ราคามันสูงกว่ากัญชาอย่างน้อยห้าเท่า รอบอื่นๆก็อาจจะเป็นโค้ก(โคเคน) แป๊ะ(เฮโรอีน)หรือปีศาจแดง เหล้าแห้ง (เอมเฟตามีน)
ยาม้ายาบ้าอะไรเนี่ย ตอนนั้นถือว่าต่ำชั้นมาก คนที่ใชัมันก็มีแต่พวกสิงห์รถบรรทุกกับโสเภณีราคาถูกเท่านั้น
ผมตบปืนที่เหน็บไว้ด้านหลังให้แน่ใจว่ามันยังอยู่ที่เดิม ก้าวคร่อม เอ็มทีเอ็กซ์ 125 ที่เหลาเหย่เต็มที มันค่อยๆออกตัวอย่างเกียจคร้านตามอายุขัยของมัน ควันขวาฟุ้งเป็นทาง
ผมนึกถึงค่าแรงพิเศษอีกอย่างน้อยสองสามพันบาทที่เฮียกวงจะให้... ส่วนใหญ่แล้วผมจะได้ทิปประมาณห้าถึงสิบเปอร์เซนต์จากของที่ส่ง
บางวัน ผมได้ส่งของถึงสองรอบ... เป็นเงินไม่น้อยเลยทีเดียว..... แต่ใช่ว่าทุกคนจะได้รับหน้าที่นี้ ก่อนหน้านี้มันเป็นของเป็ด และเด็กอีกคน
เป็ดอาจจะอยากช่วยผม.. หรือ มันอาจจะกลัวโดนจับ ก็เลยโยนงานมาให้ ช่างแม่งเหอะ! ผมไม่ใส่ใจว่ามันจะเป็นยังไง
ด้วยวัยและความเขลา ความอวดดี ทำให้ผมไม่สนใจหน้าอินทร์หน้าพรหมไหนทั้งสิ้น ก็อย่างว่า... คนมันไม่เคยโดน..
อิสระภาพยังอยู่รอบๆตัวผม.. ความเคยชินทำให้ผมไม่เคยเห็นคุณค่าของมัน... และมนุษย์ก็จะเป็นอย่างนี้.. ต้องสูญต้องเสียกันซะก่อน...
ทีมของเรามีประมาณยี่สิบคน ไม่รวมพวกแจกไพ่แลกชิป...
เราคุม... คอยระวังพวกโกงบ่อน( จริงครับ คนทำบ่อนก็กลัวถูกโกง )... ทวงหนี้ลูกค้า... และอำนวยความสะดวกให้กับลูกค้ารายใหญ่ไปจนถึงพวกต่างชาติ
อีกนั่นแหล่ะ..... เราก็ไม่ได้ใส่สูทใส่แว่น และยืนกัดกรามเอามือกุมไข่แบบที่คุณเคยเห็นในหนัง.......... มันเป็นเรื่องโง่บัดซบ ถ้าคุณจะใส่แว่นกันแดดในเวลากลางคืน
เราก็เหมือนนักท่องเที่ยวธรรมดา มันง่ายที่จะแอบสังเกตลูกค้าและสายตำรวจ(ต่อไปนี้ผมจะเขียนสังเกตโดยไม่ใส่สระอุละนะ ผมรำคาญมันว่ะ)
จะพิเศษหน่อยก็แค่เหน็บปืนและปล่อยชายเสื้อคลุมมันไว้หน่อย... เอาไว้ขู่ลูกค้าที่มันจะคิดเล่นบ้าๆ...
นึกภาพไม่ออกใช่มั๊ย.... ก็ได้ก็ได้......................
เอาล่ะ... อย่างแรกเลย... คุณลืมบรรยากาศในหนังก่อนนะ... ผมจะเล่าของจริงให้ฟัง....
บ่อนที่ผมมาคลุกคลีอยู่นี้เป็นบ่อนใหญ่ อยู่ใต้โรงแรมนอกเมือง ตกแต่งหรูหรา มีบัคคาร่าอยู่แปดโต๊ะ ป๊อกเด้งอีกห้า ตู้สลอทตู้ม้าเรียงเป็นแถบ มีห้องวีไอพี มีน้องๆหนูๆคอยเอาใจ
มีอาหารเครื่องดื่มมึนเมาทุกประเภทและเปิดรับเกมส์พนันทุกรูปแบบ มันเปิดที่นี่มากว่าปีแล้ว มันนานกว่าปกติ อาจจะมีเหตุผลในเรื่องทำเลและการอำนวยความสะดวก
เพราะเท่าที่ผมรู้ ปกติแล้ว พวกเค้าจะย้ายมันไปมาทุกปี และก็จะไม่ลืมทำบ่อนเล็กเอาไว้ให้ตำรวจจับเอาผลงานอีกบ่อนหนึ่ง
ที่คุณเห็นกันในทีวีนั่นแหล่ะ จับกันทีก็มีนักพนันกร๋องแกร๋งสี่ห้าคน พร้อมเงินของกลางอีกสี่ห้าร้อย...... ไพ่สักสองสามสำรับ...
เจ้ามือหน้าโง่ๆอีกหนึ่งคน..... ที่ดูหน้ามันแล้วยังไงมันก็ไม่น่าจะมีปัญญาเป็นเจ้าของบ่อนได้
ให้มันเกิดแล้วกลับมาตายใหม่อีกสิบชาติ...................
มันครบวงจร......มีแม้กระทั่งคนที่รับจ้างติดคุก....
'เฮียกวง' เป็นทั้งญาติผู้น้องและมือขวาของ 'เฮียตง' เจ้าของบ่อน บุคลิกของเฮียกวงไม่ได้เหมือนในหนัง คุณอย่าไปเชื่อหนังแม่งมาก
ในหนังส่วนใหญ่มันจะมีแค่มิติเดียว มีสัญญลักษณ์เดียวต่อหนึ่งตัวละคร ดีก็ดีซะ... แล้วก็เลวซะ.... โง่ก็นะ......เฮ้อออออ อ้อ..ผมเน้นว่า 'ส่วนใหญ่'นะ
(จริงๆแล้ว ที่ผมเจอมา เจ้าพ่อทั้งหลาย ก็ไม่เห็นมีใครใส่สูทสีดำทั้งวัน พูดจาต้องแสยะหน้าตาไปด้วย หรือต้องใส่แว่นกันแดดตลอดเวลาแต่อย่างใด... )
'เฮียกวง'เป็นผู้ชายสูงขาวแบบจีนกลางคนธรรมดา แต่งตัวสะอาด พูดจาสุภาพ อ่อนน้อมถ่อมตน มือขาวเรียวยาวได้รูป เล็บตัดสั้นสะอาด
ไม่ใส่เครื่องประดับใดๆ แม้แต่นาฬิกา... การแต่งตัวก็แสนก็จะธรรมดา.... ไม่มีอะไรน่าสะดุดตา สะดุดใจ
แต่ที่ไม่ธรรมดา... ก็คงจะมีแต่แววตา... แววตาที่เรียบเฉยเหมือนน้ำในบ่อ มันเย็น....เรียบ...........และลึก....
เป็นแววตาที่คุณไม่สามารถจะอ่านอะไรได้ และในเมื่อคุณอ่านอะไรไม่ได้... คุณก็จะต่อรองอะไรกับเฮียกวงไม่ได้เช่นเดียวกัน....
ผิดกับ'เฮียตง' ผู้พี่...เฮียตงมีบุคลิกตรงไปตรงมา พูดจาโวยวาย ได้เป็นได้ เสียเป็นเสีย ถ้าแกอยากให้ใครหายไปจากโลก ไอ้นั่นก็จะอันตธานไปภายในเวลาไม่กี่ชั่วโมง
จากความพยายามที่จะเอาอกเอาใจของเหล่าลูกสมุนเป็นพรวนที่คลานตามเลียไข่ทั้งสองลูกของแกอย่างไม่ลดละ(รวมถึงผมด้วย)
ข้อเสียอย่างเดียวของเฮียตงคือ มักมากในกามคุณ ไม่ค่อยสนใจว่าเป็นลูกใครเมียใคร ทำให้แกมีปัญหาผิดใจกับพ่อหรือผัวของเด็กพวกนี้อยู่เนืองๆ
แต่ใครจะทำอะไรแกได้ และมันก็เรียกอะไรกลับมาไม่ได้ นอกจากความอับอาย.... และเฮียตงก็ยังมีเงินกับอำนาจ มันช่วยเยียวยาให้ปัญหาเบาบางลง
น้องนักศึกษาสาวๆหรือบางครั้งบางคราวก็เป็นเด็กมัธยมต้นด้วยซ้ำ ถูกผมไปรับมาให้เฮียตงอยู่บ่อยๆและเฮียตงก็จะบรรณาการน้องๆเหล่านั้นเผื่อแผ่ไปให้ผู้หลักผู้ใหญ่ที่คบหากันอยู่เสมอ
บางครั้ง......... ก็มีเศษตกๆหล่นๆมาถึงผมบ้าง... น้องเค้ามีน้ำใจ และพยายามแสดงความขอบคุณ ผมจะปฏิเสธไปก็กระไรอยู่......
มันเป็นการสมยอม.. ไม่มีใครเสีย... มีแต่ฝ่ายที่ได้... ผมไม่เคยเห็นการบังคับขืนใจหรือขู่เข็ญเด็กผู้หญิงเหล่านี้เลยแม้แต่ครั้งเดียว
มีแต่จูงมือกันมา คนที่จูงมาก็ได้ค่าน้ำค่าขนมติดมือไป น้องใหม่ที่มาครั้งแรกๆก็แสดงอาการขัดเขินอยู่บ้าง
แต่หลังจากนั้น การเข้ามาเปิดห้องรอเฮียตงในโรงแรม หรือสั่งอาหารเครื่องดื่มมาเลี้ยงเพื่อนๆในห้อง หรือตั้งกลุ่มข้างสระว่ายน้ำโรงแรม ก็ดูจะเป็นกิจกรรมที่โก้เก๋ไปซะอีก...
แต่ทั้งหมดนี้....มันก็ไม่ใช่ข้อเสียทีเดียวนัก บุคลิกแบบนี้ย่อมน่าเป็นที่คบหา และหากเมื่อไรที่มีการร้องขอหรือการเจรจาที่ยุ่งยาก แกก็จะมีเฮียกวงมาจัดการให้
ดังนั้น เมื่อรวมกันแล้ว พี่น้องคู่นี้จึงโดดเด่นและมากบารมีพอสมควรเลยทีเดียว....ในยุคนั้น....
แต่ก็ใช่ว่าทุกอย่างจะราบรื่นเสียทีเดียว ความระหองระแหงของพี่น้องคู่นี้ก็คือ 'ยาเสพติด'
เฮียกวงใช้โคเคนต่อวันไม่ต่ำกว่าห้ากรัม คิดเป็นราคาไม่น้อย... โคเคนที่เฮียกวงใช้ มันเป็นโคเคนสีขาวจัดจนอมชมพู ซึ่งถือกันว่าค่อนข้างบริสุทธิ์ เมานิ่มและแพงเหมือนผงทองคำ
อาจจะเป็นเพราะราคาที่เขยิบขึ้นเรื่อยๆ ทำให้เฮียกวงต้องขยับตัวขึ้นมาเป็นผู้ค้า เพราะนอกจากจะได้ใช้ในราคาทุนแล้ว มันทำรายได้เป็นกอบเป็นกำ
แน่นอน!!! ........เฮียตงไม่พอใจอย่างมาก แกยังอยากอยู่ในวงการ ในวงการ ไม่นิยมนักธุรกิจที่กางขาคร่อมไปมา คุณจะรู้ได้ยังไง ว่าวันใดคุณจะไปสะดุดตีนใครเข้า...
อีกอย่าง......ในช่วงหลังๆนี้ พัทยาเริ่มมีมาเฟียชาวรัสเซียเข้ามายุ่งย่ามมากขึ้น และธุรกิจหลักของพวกมันตอนนั้น ก็คือ ยาเสพติด..
เฮียตงจึงค่อนข้างกังวล... และแสดงอาการไม่พอใจเรื่องนี้อยู่บ่อยๆ มันอันตรายเกินไป และผมก็เห็นด้วยกับเฮียตง
มันอันตรายมากจนเกินไปจริงๆ มันมั่วกันไปหมด... คลื่นลูกหลังๆก็โดดสู่วงการค้ามากขึ้น จนเริ่มไม่รู้กันแล้วว่า ใครเป็นใคร...
แต่ถ้าเป็นเรื่องบ่อน.... มันรู้กันหมดว่าใครเป็นใคร ทุนไม่หนา บารมีไม่แข็ง ไม่น่าเชื่อถือ คุณก็ปิดประตูได้เลย
และอีกอย่าง.......โทษของการพนันมันจิ๊บจ๊อยสิ้นดี แต่โทษของยาเสพติดมันต่างกันเป็นร้อยเท่า ถ้าปริมาณมากพอ คุณก็อาจขึ้นตะแลงแกงเอาง่ายๆ
ที่สำคัญ... หลังๆมานี้ เฮียกวงเริ่มใช้บ่อนเป็นจุดพักยา และใช้ผมกับเด็กอีกคน ซึ่งเป็นเด็กคุมบ่อน ส่งของให้แกออกหน้าออกตามากขึ้นด้วย
นั่นยิ่งทำให้รอยร้าวปริแยกของพี่น้องมากขึ้น..........
ก็เป็นเรื่องธรรมดา ผลประโยชน์ขัดกันเมื่อไหร่ พี่น้องก็พี่น้องเถอะ... บรรลัยกันมาเยอะแล้ว.....
กว่าสี่เดือนแล้วที่ผมมาอยู่ที่นี่........
ผมเห็นอะไรมากมายมากกว่าใครบางคน ที่อาจจะต้องใช้เวลาทั้งชีวิต หรือได้แต่อ้าปากท้าวคางน้ำลายยืดแล้วถามว่า.. เรื่องอย่างนี้ มันมีจริงๆหรือ????
..........................................
..........................................
"สองหมื่นห้า กูนับแล้ว" ผมโยนปึกเงินให้เป็ด เป็ดโยนไพ่ในมือที่กำลังแกะดอกทิ้งแทบไม่ทัน มันยิ้มให้ผมและรับไว้ได้ก่อนเงินปึกนั้นจะตกลงพื้น
มันชูนิ้วกลางให้ผม แล้วเดินหันหลังเข้าห้องเฮียตง....
ผมหยิบไพ่ที่เป็ดแกะไว้ขึ้นมาดู ฝีมือเป็ดดีมาก...คงต้องใช้กล้องจุลทรรศ์ส่อง เพราะผมไม่เห็นอะไรเลย....
งงกันอีกใช่มั๊ย... โอเคโอเค.....
การแกะดอก ก็คือการทำตำหนิหลังไพ่ ประโยชน์ของมันก็คือ ทำให้จำไพ่ใบนั้นได้ เมื่อมันถูกหันหลังใส่หน้าคุณ
หรือทำให้เกิดรอยนูนที่เจ้ามือคลำได้ตอนจะแจก ว่ามันคือไพ่อะไร!!!
ฝีมือเป็ดอยู่ระดับเทพแล้ว... เพราะเมื่อมันแกะเสร็จ ก็จะยัดใส่กล่องเหมือนเดิม ซีลอีกครั้งด้วยพลาสติกใส
ตอนที่ส่งให้ลูกค้าเลือก ไพ่กล่องนั้นก็จะถูกวางไว้ชั้นที่สองหรือสาม
เพราะลูกค้าที่เข้าใจว่าตัวเองฉลาด จะไม่เลือกกล่องบน.... ตอนนี้คุณเข้าใจรึยัง ว่าทำไมผมถึงไม่เล่นการพนัน...
ผมเดินเตร่ไปมา สังเกตุลูกค้าในบ่อนตามหน้าที่ เสียงกร่นด่าเมื่อเสียเงินสลับกับเสียงกรี๊ดกร๊าดของคนที่ได้มันสับสนปนเปไปมา....
บางคนเหงื่อแตกซิกทั้งๆที่แอร์ในห้องเย็นเฉียบ บางคนก็หน้าแดงด้วยความดีใจ เพียงเพื่อจะกลับมาหน้าซีดขาวในการแจกไพ่รอบถัดไป
ถ้าสังเกตดีๆ คุณจะได้เห็นเงาของผีพนันสูงโย่งเขี้ยวโง้งหลายร้อยตัวเต็มไปหมด ในมือทั้งสองของมันเต็มไปด้วยโซ่เล็กๆสายยาวเหยียด
มีปลายอีกข้างหนึ่งร้อยจมูกนักพนันเหล่านี้ไว้ และเมื่อใดที่ใครคนใดคนหนึ่งอยากจะเดินออกไปด้วยสำนึกหรืออะไรก็แล้วแต่ เขาก็จะถูกลากกลับเข้ามา...
ชั่วชีวิตคุณ.... คุณเคยเห็นนักพนัน.... ที่เลิกเล่นการพนันได้มั๊ย?????
ผมเดินกลับมานั่งมองภาพมุมกว้างที่เก้าอี้เคาว์เตอร์ หยิบเบียร์เย็นเฉียบจากสาวน้อยหน้าตาจิ้มลิ้มที่แบกถาดผ่านโฉบเข้ามา แล้วบีบเข้าที่ก้นเธอเป็นเชิงหยอกเย้า
ก่อนที่จะได้รับคำตอบด้วยการชนที่ต้นแขนด้วยหน้าอกอวบอิ่มของเธออย่างจงใจ พร้อมกับการหลิ่วตาให้จนขนตาปลอมแทบจะหลุด
หึ... หึ... คุณคิดว่าผมมารยาททรามขนาดนั้นเชียวหรอ.... ไม่ใช่แบบนั้นหรอกคุณ... ผมกับน้องเค้าเล่นเกมวิ่งไล่จับกันมาหลายรอบแล้ว..
อาจจะ..... ซัก สี่ ห้าหรือหกรอบนี่ละมั้ง.. ผมจำไม่ได้แฮะ... สรุปว่าผมกับน้องเค้าคุ้นเคยกันก็แล้วกัน... และก็ไม่ใช่น้องนี่คนเดียวหรอก
ยังมีน้องคนนั้น คนโน้น คนนู๊นน ด้วย.......... มันก็ไม่ใช่เรื่องแปลก ผมยังดูเป็นคน'ใหม่'ในพื้นที่ ใครๆก็อยากจะลองของ'ใหม่'ด้วยกันทั้งนั้น
วัยของผม หน้าที่ที่ได้รับ ความไว้วางใจจากผู้ใหญ่ และปืน ที่เหน็บหลังผมอยู่ มันคงเป็นเสน่ห์เร้าใจพวกเธอไม่น้อยเลยทีเดียว
ใครได้'ฟัน'ผม ก็ดูจะภูมิอกภูมิใจอยู่ไม่น้อย... และถ้ากลับมา'ฟัน'ซ้ำได้ด้วยละก็ จะเป็นหัวข้อที่ออกรสในวงส้มตำได้สนุกปาก
นั่นแหล่ะ.. พวกเธอจึงได้วนเวียนมาเฉียดกรายเชื้อเชิญได้อยู่บ่อยๆ...
และผมก็ขี้เกรงใจซะด้วยสิ........
....................................................
เป็ดเดินยิ้มร่าออกมาจากห้อง คีบนิ้วที่มีแบ็งค์ห้าร้อยพับหลวมอยู่หลายใบส่งให้ ผมรับมา แล้วดึงให้เพื่อนไปสองใบ
ยัดที่เหลือเก็บไปรวมกับพวกเดียวกันที่ซุกอยู่ในเป้อีกเป็นฟ่อน
มันเป็นธรรมเนียม.. ถ้าคุณกินแล้วแบ่ง.. ใครๆก็จะอยากให้คุณกินด้วย...
"เฮียตง ให้มึงไปรับเด็กให้.. "เป็ดกระดิกนิ้วเรียกเด็กเสิร์ฟเบียร์ "กูไม่เข้าใจเลยจริงๆ... "เป็ดบ่นพึมพัมก่อนยกเบียร์เทพรวดเข้าลำคอ..
"เหี้ยไรวะ..."ผมเลิกคิ้วถาม
"เด็กมันบอกมันซิง.. มันขอเฮียตงหมื่นนึง..." เป็ดส่งขวดเบียร์ที่เหลือให้ผม
ผมส่ายหน้า ยกของตัวเองที่ยังเหลือให้เป็ดดู...
"เฮียก็เอา..." ผมตอบเชิงถาม เป็ดยักไหล่ ก่อนจะยัดกระดาษโน๊ตจุดนัดใส่มือผม...ก่อนจะหันหลังกลับเข้าห้อง
หนึ่งหมื่นบาท... ราคาไม่เลวแฮะ... ผมชักอยากจะเห็นหน้าน้องคนนี้ซะแล้วสิ.......
ผมเดาะขวดเบียร์ที่เหลือเล่นในมือ ในโน้ตบอกว่ายังไม่ถึงเวลานัด มันอีกเกือบๆชั่วโมง ช่างมันเถอะ ผมไปก่อนดีกว่า ผมอยากเห็นน้องเค้าตั้งแต่เริ่มเดินเข้ามาที่จุดนัด
ไม่รู้ทำไมสิ ผมอยากเห็นชะมัด....
.....................................
-มีต่อ-
| Create Date : 20 ตุลาคม 2552 |
| Last Update : 20 ตุลาคม 2552 20:28:39 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 767 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
ผู้ผ่านทาง
เพื่อนร่วมเวลา
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [