Bloggang.com : aftertime : ที่เดิม เวลาเดิม คนใหม่ 16

ที่เดิม เวลาเดิม คนใหม่ 16

ที่เดิม เวลาเดิม คนใหม่ 16
Oct 27 08:20 Am

-ต่อ-

แค่ชั่วข้ามคืน.......... ทุกสิ่งทุกอย่างก็เปลี่ยนไป
ผมถูกเฆี่ยนซ้ำจากผู้ปกครอง โรงเรียนพักการเรียนผมสิบห้าวัน และถ้าเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นอีก ผมจะถูกไล่ออกสถานเดียว
คู่ต่อสู้ผมอาการหนักสองคน พ่อแม่ผมต้องโอนเงินค่าทำขวัญมาเป็นจำนวนไม่น้อย ไหนจะตำรวจอีก
ผลงานของผมครั้งนี้ ถูกคาดโทษเอาไว้ว่า ถ้ามันเกิดขึ้นอีก ผมจะต้องไปอยู่บ้านเมตตา กรุณาปราณีห่าเหวอะไรนั่น
ช่างแม่ง... ไม่ได้พลิกความคาดหมายของผมหรอกนะ มันเป็นเรื่องอื่นต่างหากล่ะ
..............
..............
ผมไปโรงเรียนในวันที่สิบหก กังวลไปซะทุกอย่าง ไม่ว่าการแก้แค้น การถูกมองจากเพื่อนในโรงเรียน ครูอาจารย์
หรือแม้แต่น้ำตาล เธอคงกลัวผมไปแล้ว โทษเธอคงไม่ได้ เพราะแม้แต่ตัวผมเอง ทุกครั้งที่นึกถึง ผมก็อดขนลุกเกรียวไม่ได้
นี่ละมัง ความรู้สึกของคนที่ฆ่าคนด้วยกันจากอารมณ์ มันช่างน่ารังเกียจ และผมก็คงถูกรังเกียจ
...............
...............
แต่........
มันไม่ได้เป็นอย่างนั้น... ผมได้รับรอยยิ้มจากเพื่อนร่วมโรงเรียนตั้งแต่เดินเข้า อาจารย์วิสุทธิ์เสมองไปทางอื่น
เด็กผู้หญิงคุยกัน หัวเราะคิ๊กคักปิดปาก ชี้มือชี้ไม้มาทางผม เด็กนักเรียนชั้นต่ำกว่า เดินค้อมตัวหลีกทางให้
ลอบมองด้วยหางตาเจืออาการแสดงความเคารพ
ผมประหลาดใจระคนสับสน
เพื่อนหลายคนที่ไม่คุ้นเคยเข้ามาทักทาย ตบหลังตบไหล่ราวกับคิดถึงผมเสียเต็มประดา
แต่ในเพื่อนกลุ่มเด็กเรียนด้วยกัน กลับเดินห่างจากผม เหมือนไม่เคยรู้จักกัน
อืม........... ปีศาจคงเริ่มทำหน้าที่ของมันแล้ว นี่คงเป็นค่าตอบแทนที่ผมจะต้องจ่าย ไม่เป็นไร ผมจะรับมันไว้ ด้วยความเต็มใจ
น้ำตาล โบกมือให้ผมตั้งแต่ไกล ผมเปียเล็กๆของเธอแกว่งไปมา ลักยิ้มที่แก้มรับกับตาโตสดใส ไล่ความงุนงงอึมครึมพ้นไปจากใจผมเกือบจะทันที
"เป็นยังไงบ้าง น้ำตาลเป็นห่วง เค้าลือกันว่า ตัวเองไปติดคุกมาหรอ"มือเล็กๆของเธอกระตุกชายเสื้อผมถี่รัว เธอไม่ได้กลัวผมนี่นา
เพื่อนสนิทของเธออีกสามสี่คนเดินเข้ามาสมทบ 'คุกหรอวะ... ถึงขนาดติดคุกเลยหรอ'ผมร้องคร่ำครวญในใจ ขณะที่กำลังจะปฏิเสธ
ผมก็มองเห็นอะไรบางอย่างในตาของเธอ มันไม่มีความรังเกียจ มันมีแต่ความชื่นชมเต็มเปี่ยมอยู่ในนั้น
ผมเปลี่ยนใจละ...........ผมยืดอก ยักไหล่นิดนึง "อืม.. แต่ไม่เป็นไรหรอกนะ เราก็อยู่ตรงนี้แล้วไง" ผมแบ่งรับแบ่งสู้
เธอคว้ามือผมมาบีบแบบปลอบใจ ผมบีบตอบ และยิ้มรับแสงสว่างของเช้านั้นอย่างเต็มที่...
............................
............................
วีรกรรมวีรเวรที่ผมทำเอาไว้ ส่งผลทางลบอย่างแรงทันทีในสายตาผู้ใหญ่ แต่มันก็ส่งผลบวกทันทีในกลุ่มเด็กๆด้วยกัน
โต๊ะสุมหัวนักเลงกลับกลายมาเป็นโต๊ะประจำของผม นักเลงรุ่นพี่ให้การยอมรับ ผมมีลูกกระจ๊อกสามสี่ตัวเดินตาม ไม่ว่าจะไปทางไหน
คำพูดผมมีน้ำหนักมากขึ้น เด็กผู้หญิงแก่แดดหลายคนพยายามเข้ามาคุยกับผมตอนที่น้ำตาลไม่อยู่
ใช่ครับ.. ตอนนี้ผมกับเธอเป็น'แฟน'กันไปแล้ว.. เธอดูจะภูมิใจในตัวผมค่อนข้างมาก
หลังๆนี้เธอมักจะให้รถที่บ้านกลับไปก่อน แล้วดึงให้ผมไปส่งแทนบ่อยขึ้น ผมชอบมั๊ยนะหรอ?ไม่น่าถาม
ผมคิดว่าเรากำลังตกหลุมรักกันและกัน การแอบแตะเนื้อต้องตัวกันในที่ลับตาคนเพิ่มความถี่และปริมาณมากขึ้นเรื่อยๆ
การจูบกันของเรามันเป็นเรื่องธรรมดาไปแล้ว.........
หลังจากอาติ๊ก ก็มีเธอนี่แหล่ะ ที่ผมหมายมั่นปั้นมือที่จะทดสอบบทเรียนจากอาติ๊กของผมกับเธอให้ได้.......
............................
............................
การเรียนผมปักหัวลงอย่างไม่น่าเชื่อ จากหน้าห้อง ผมย้ายไปอยู่หลังห้อง แต่ผมก็ไม่ใส่ใจมัน
จริงๆแล้ว ผมก็ไม่ได้ใส่ใจมันมาตั้งแต่แรกแล้ว ผมรักที่จะเล่นดนตรี มันพาผมไปอยู่ในที่ๆไม่มีใครรู้จักและทำร้ายผมได้
ที่ผมตั้งใจเรียน ก็แค่เรียกร้องความสนใจเท่านั้นเอง และตอนนี้ผมก็มีแล้ว มีเยอะซะด้วยสิ....
ผมเริ่มทุ่มเทให้กับดนตรีอย่างจริงจังบ้าคลั่ง ซ้อมวันหนึ่งๆไม่ต่ำกว่าหกชั่วโมง ถ้าวันหยุดมันจะเพิ่มมากขึ้น
ผลการเรียนของน้ำตาลและเพื่อนๆในวง ก็เริ่มปักหัวลงพร้อมๆกัน เธออยู่ในทุกๆที่ที่ผมอยู่
และชีวิตผมตอนนั้น ก็แทบจะเหลืออยู่แค่สองคำ เซ็กส์ กับ ดนตรี....
..............................
ครั้งแรกของผมกับน้ำตาลมันดูร้อนฉ่าในตอนแรก เราแทบจะฉีกเสื้อผ้าของกันและกันออก หลังจากที่ได้อยู่กันลำพังในห้องซ้อมดนตรี
เราผลัดกันระดมจูบทุกสัดส่วนของร่างกาย ผมข้ามขั้นตอนที่สวยงามของการร่วมรักไปเกือบจะทั้งหมด
ไม่ใช่ผมละเลย แต่ผมไม่รู้ต่างหาก ผมเข้าใจว่าทุกการกระทำของผม จะต้องมอบความสุข ความพึงพอใจให้เธอเต็มที่
ผมทำมันได้ทุเรศเต็มที ดอกไม้แสนสวยกลีบบางเบาที่ควรจะบานอย่างสวยงามและมีคุณค่า กลับถูกแมลงร้ายอย่างผม
ดื่มกินความสดใสเสียจนแทบจะไม่มีชิ้นดี
ผมย่ำยีผิวขาวเนื้อดีราวกับหยก ด้วยการจูบ เลีย กัดและขยำขยี้ เธอร้องด้วยความเจ็บปวดแต่ก็กัดฟันทนและพยายามกระซิบให้ผมเบามือ
แต่ตอนนั้นผมหูอื้อตาลายไปหมดแล้ว แกนตัวผมมันอัดแน่นไปด้วยแรงกฤษณาดำมืด มันพยายามสั่งให้ผมแทรกตัวเข้าสู่ร่างกายเธออย่างเดียว
แน่นอน ด้วยวัยของเธอ ความบริสุทธิ์ผุดผ่องของเธอ ผมผ่านมันเข้าไปไม่ได้ ไม่ว่าจะพยายามซักกี่ครั้ง น้ำตาลเริ่มสะอื้นเบาๆแต่เธอก็ไม่ได้ห้ามผม
ผมจับเธอนั่งลงบนลำโพง ทรุดตัวลงคุกเข่า...... มันเป็นครั้งแรกในชีวิตผมที่ได้ชิมความหวานชื้นจากเพศตรงข้ามจริงๆ มีเลือดเนื้อ และความอบอุ่นจริงๆ
เล็บของเธอจิกเข้าที่หัวผมจนรู้สึกเจ็บ ภาษาร่างกายของเธอบอกให้ผมทำต่อไป ไม่ว่าผมจะทำอะไรอยู่....
ผมรู้สึกถึงความอุ่นลื่นของกลีบดอกไม้ในปาก มันหอมแปลกๆ ยิ่งรสชาดมันยิ่งแปลก กลิ่นของมันเข้าไปกระตุ้นประสาทส่วนใดส่วนหนึ่งของผมจนขนลุกชัน
ผมสอดนิ้วเข้าไปควาญหาสิ่งที่ปกป้องเธอเอาไว้อย่างหวงแหน และเมื่อผมเจอ ผมก็ออกแรงกดนิ้วชี้ให้ทะลุผ่านมันไป
น้ำตาลสะดุ้งเฮือกพร้อมกับอุทานออกมาอย่างไม่เป็นภาษา... ผมลุกขึ้นยืน ดึงเธอให้ลุกขึ้น และแทรกตัวเข้าไปเป็นอันหนึ่งอันเดียวกับเธอ
และครั้งนี้เป็นครั้งแรกอีกเหมือนกัน ที่ทำให้ผมรู้ว่าการได้ร่วมรัก กับคนที่เรารัก เราพอใจ มันมีความสุขมากมายแค่ไหน
ในนาทีนั้น ผมเพิ่งเข้าใจว่าที่ผ่านมาผมคิดว่าผมรักเธอนั้น มันไม่จริงเลย มันเพิ่งเริ่มต้นตอนนี้ต่างหาก
น้ำตาลยังสะอื้นอยู่ เธอจูบผมทั้งๆที่น้ำตายังอาบแก้ม ผมจูบตอบเธอ.... น้ำตาของผมรื้นขึ้นมาที่ขอบตา
ผมทำอะไรลงไป.................................ตอนนี้ผมเป็นกวีบทหนึ่งของวรรณกรรมปีศาจแล้วหรือ.. ระยำ
.................................
...................................

-มีต่อ-

Create Date : 05 ตุลาคม 2552

Last Update : 5 ตุลาคม 2552 11:33:11 น.

4 comments

Counter : 338 Pageviews.