|
|
ถนนโลกีย์ 28
ถนนโลกีย์ 28
Nov 10 03:00 Am
"วันนี้ทำไมมึงมาสายวะ?" เสียงเย้าจาก'งู'เพื่อนร่วมสะพานชีวิตในช่วงเวลานั้นดังลั่น... ผมยิ้มให้มัน พลางรับแบนเหล้ายาดองสีแดงจัดมากระดกอุ่นเครื่อง
เข้าอาทิตย์ที่สามละ ผมยังมาเล่นทุกเย็น รายได้ดีทีเดียว อย่างไม่ได้เลยก็ตกห้าหกร้อยบาท
และเมื่อคืน ผมดันทะลึ่งเล่นเพลงตามคำขอได้ เลยได้ทิปฝรั่งแก่ๆใจดีมาตุนไว้ในกระเป๋าอีกสองพันบาท อืมม์.... เป็นเศรษฐีน้อยๆกันเลยทีเดียว
"กูมีเวลาทำงานด้วย?.........ตั้งแต่เมื่อไหร่วะ ...."ผมตอบ งูยิ้มร่าอวดฟันขาววับ
ผมชอบงูนะ (ถ้ามึงมีโอกาสได้อ่านละก็ กูคิดถึงมึงนะเว๊ย!!!) งูไว้ผมยาวสวยจนถึงกลางหลัง
เสื้อกล้ามสีดำไม่ก็เสื้อยืดแน่นๆ หน้าอกสกรีนแต่วงร็อกชื่อดังซึ่งงูไม่เคยฟังหรือรู้จักสักเพลง
งูชอบพี่สุรพลอะไรทำนองนี้มากกว่า ...... ก็ไม่แปลก.. ทางใครทางมัน....... ผมยังไม่ชอบพี่เบิร์ดเลย
กลับมาที่งู... เข็มขัดหนังตอกลายดุดันแปะด้วยหัวงูเห่าจริงอ้าปากอยู่แนบกับเส้นเข็มขัด หัวเข็มขัดสีเงินอันโตวาววับรูปเกือกม้าช่างดูสะดุดตา
กางเกงยีนส์ราคาแพง (ห้าศูนย์ห่าอะไรนั่นแหล่ะ)ที่งูภูมิใจหนักหนา และบูทเคาว์บอยยาวครึ่งแข้ง ตบด้วยผ้าเช็ดหน้าลายลูกน้ำสีฟ้ายัดกระเป๋ายีนส์ปล่อยชาย
และกระเป๋าเงินร้อยโซ่ แถมห้อยดีหมีหัวใจเสือเขี้ยวหมาอะไรรุงรังเต็มเอวไปหมด เวลางูเดินไปมา จะเหมือนหมาผูกกระดิ่ง มันจะดังกรุ๋งกริ๋งไปตลอดทาง
เสียอย่างเดียวคือพาหนะของงู มันเป็นรถป๊อปผู้หญิงคันเล็กน่ารัก สีสรรสดใส ช่างแตกต่างในความกลมกลืนเหลือเกินเพื่อน แต่รวมๆ ก็น่ารักดี....ผมคิดว่างั้นนะ....
ผมส่งแบนเหล้าคืนให้งู ดูเอาเถอะ แม้แต่นิ้วของเพื่อนก็ยังถูกรัดไว้ด้วยแหวนเงินต่างรูปร่างไว้ซะทุกนิ้ว... กูละอึดอัดแทน..
เอาเถอะ บางทีมันอาจจะเป็นการส่งสัญญานอะไรบางอย่างให้กับชาวโลก.. แต่ผมคงโง่เกินไปจนตีความไม่ออก...
อ๊ะๆ... คุณคิดว่างูหน้าตาประหลาดล่ะสิ... ผิดครับ! ผิดเต็มประตู! ไอ้เปรตนี่หล่อเหลาราวกับเทวดาอินเดียนแดง
ผิวแดงเข้ม หน้าเหลี่ยมได้รูปกับตาซึ้งๆของงู เล่นเอาสาวต่างชาติวัยรุ่น มานั่งเฝ้าแผงเครื่องประดับเงินของมันมานักต่อนักแล้ว
ยี่สิบกว่าวันมานี้ ผมเห็นไม่น้อยกว่าสามคน พวกเธอน่ารักดี ใครมาถึงก่อนก็นั่งก่อน ใครมาทีหลัง ก็แค่ทักทายแล้วเลี่ยงไป..
ไม่ต้องสงสัยเรื่องการสื่อสาร.. ภาษากายเป็นภาษาสากลของคนบนโลกนี้อยู่แล้ว....
"นั่นอีแตน เพื่อนกู คนบ้านเดียวกัน..." งูบุ้ยปากไปทางผู้หญิงผิวเข้มที่ยืนพิงราวสะพานอยู่ไม่ไกล
เธอเป็นผู้หญิงธรรมดา ธรรมดาเอามากๆ ไม่มีตรงไหนที่จะสะดุดตาได้ ยกเว้นสายตาที่ทอดยาวไปในทะเล มันช่างกระด้างและแทบจะไม่มีแวว...
แตนหันมายิ้มให้ตามเสียงเรียก เธอพยักหน้าให้ผม และผมพึ่งจะเห็นรอยเขียวช้ำที่ขอบตาด้านขวาของเธอ.....
..........................................
..........................................
แสงสุดท้ายของดวงอาทิตย์ จากเราไปตั้งนานแล้ว
หัวข้อสนทนาของเรากำลังออกรส
งูขอตัวไปดูแลลูกค้าเกากลีที่แวะเวียนเข้ามาที่แผง
"แตนโดนพ่อข่มขืนตั้งแต่.... สิบขวบละมั้ง" เสียงแตนเรียบเฉย เธอหยุดคิดเรื่องช่วงอายุนิดนึง ก่อนยกแบนเหล้าขึ้นกระดก
"ทั้งพ่อ ทั้งลุง ทั้งอา.. ตอนหลังยังโดนรุมโทรมอีก.. อยู่ไม่ได้ ไม่รู้จะอยู่ทำไม..."เสียงเธอขื่นๆปนหัวเราะ...พลางส่งเหล้าให้ผม
"ไม่มีใครช่วยเลยหรอ... "ผมกลั้นหายใจถาม เธอส่ายหน้า
"ไม่หรอก แม่ไม่ให้แจ้งความ.. กลัวพ่อติดคุก..."เธอยิ้ม... ผมยิ้มให้เธอเช่นกัน.. แตนแค่อยากเล่า และไม่ต้องการความเห็นใจ ผมรู้สึกอย่างนั้น...
การแสดงความเห็นใจ อาจจะดูถูกเธอได้... อย่างที่ผมเคยเตือน ทุกอย่างมีเส้นของมัน คุณอย่าข้ามไป.. คุณไม่ใช่พระเจ้า.. ไม่สิ!!!... พระเจ้าก็ข้ามไม่ได้...
ผมลืมงานของผมไปชั่วคราว คู่สนทนาผมตอนนี้ช่างน่าสนใจ ผมไม่อยากพลาดโอกาสนี้.. โอกาสที่เราจะได้เรียนรู้ชีวิต โดยไม่ต้องลงมือ..
"แตนอยู่นี่มานานรึยัง..."
"เจ็ดปีแล้วพี่ เจอมาแล้วทุกอย่าง ทุกรู..."แตนหัวเราะกับมุขตัวเอง ผมหัวเราะตามและประหลาดใจกับเสียงตัวเอง มันขื่นๆเช่นกัน
"ทำงานทีละเท่าไหร่.."ผมพยามเลือกคำถามที่สุภาพ
"ตอนนี้หรอ.. "ผมพยักหน้า
"รวมค่าห้องก็พันนึง.. เมื่อก่อนได้สองพันนะ ตอนเด็กๆ..."สีหน้าเธอมีแววภูมิใจขึ้นมาวูบหนึ่ง
"แต่ก็อย่างว่า... สองร้อยยังเคยไปเลย ... อมอย่างเดียวนะ..."เธอหัวเราะลั่น...
"ทำไงได้พี่..แตนหิวจนมือสั่น" เธอหัวเราะอีก แต่กลับเป็นผมเองที่รู้สึกว่าคอเหนียวหนับจนกลืนน้ำลายไม่ลง
"เจอมาแล้วทุกแบบพี่ พี่อยากรู้เรื่องอะไรล่ะ..." ผมกวักมือเรียกเด็กขายพวงมาลัยแถวนั้น ควักเงินส่งให้ไปซื้อเหล้ามาเพิ่ม..คืนนี้ท่าจะยาวแฮะ.. และผมไม่อยากจะพลาด
และนี่เป็นบทสนทนาของเรา....
แตน -เมื่อก่อน..วันนึงฟาดไปห้าหกรอบ... ขาอ่อนไปหมด
ผม -แล้วมันไม่เจ็บหรอ.. พี่หมายถึง มันจะมีน้ำหล่อลื่นหรอ
แตน -แรกๆก็เจ็บพี่ แต่ตอนหลังมันชิน แตนก็ใช้เจลช่วย
ผม -แล้วเคยเจอแบบแปลกๆมั๊ย
แตน -มันไม่ได้เป็นแบบที่พี่คิดทุกคนนะ บางคนมันก็ให้อมให้อย่างเดียว
บางคนก็ให้ดูดหัวนมให้ แล้วมันก็ชัก....ของมันเอง
บางคนมันก็ขอเลียของแตนอย่างเดียว
ผม -อายุลูกค้าล่ะ
แตน -แตนไม่เอาพวกวัยรุ่นนะ พวกนี้เอานาน แถมขี้เหนียว พวกแขกก็ไม่เอา ตัวมันเหม็นมาก
เคยเจอเหมาทีเดียวสามคน มันเอาพร้อมกันทุกรู จนแตนอ้วกแตก มันก็ยังเอาอยู่ทั้งอ้วกนั้นแหล่ะ
แล้วก็เคยเจอพวกที่ขอให้แตนฉี่ใส่หน้า พวกนี้มีเยอะ
พวกที่ขอซื้อผ้าอนามัยก็มี มันเอาไปดมแล้วชัก.....
ผม -พวกใจดีไม่มีหรอ
แตน -มีพี่ แตนเจอบ่อย บางทีก็ให้เงินเฉยๆ บางทีก็พาไปเที่ยว ไปกินเหล้าอย่างเดียว ไปดินเนอร์หรูๆ เค้าก็ให้เกียรติแตนนะ จะไม่ให้ ก็คนไทยด้วยกันนี่แหล่ะ
ผม -มีแฟนมั๊ย?
แตน -เคยมีพี่ มันเลี้ยงแตนเป็นปี แต่แตนทนไม่ไหว มันตีแตน มันซาดิสม์
ผม -เริ่มขายตอนอายุเท่าไหร่
แตน - สิบสองพี่ ตอนนั้นราคาดี ได้วันนึงหลายพัน
ผม -ใครชวนมาทำ
แตน -คนบ้านเดียวกันนี่แหล่ะ นี่น้องสาวก็จะตามมาอีกคน มันพึ่งเลิกกับผัว มันอยากได้ผัวฝรั่ง
ผม -แล้วเงินไปไหนหมด
แตน -แตนส่งให้แม่พี่ บ้านแตนจน หลายปากหลายท้อง...........
ขอโทษด้วยนะครับ ที่ผมทำให้บทสนทนาของเรามันห้วนและสั้น
ผมไม่อยากชี้นำจินตนาการของคุณ เลือกเอาเองเถอะครับ พื้นฐานชีวิตเรามันต่างกัน คุณอยากจะให้มันเป็นแบบไหนก็เชิญเถอะครับ...
ผมนับถือและยำเกรงเธอ.. แตน.. แม่นางฟ้าในคราบกระหรี่...
"เพล้ง!!!!!!!!!" เสียงขวดแตก พร้อมเศษแก้วกระเด็นเข้ามาในวงสนทนาของเรา ผมถลันลุกขึ้น ผลักแตนเข้าไปติดราวสะพานตามสัญชาตญาน
"ไอ้เหี้ยย.. มึงอย่าหนีนะ.." เสียงนั้นไล่หลังผู้ชายวัยรุ่นท่าทางสำอางค์ที่วิ่งหัวซุกหัวซุนโซเซเข้ามาในสะพาน เสื้อลายดอกไม้ริมทะเลสีสดชุ่มไปด้วยเลือดตามแนวชายโครง
ชายฉกรรจ์หน้าเหี้ยมสามคน วิ่งพลางตะโกนด่าเสียงดังสับสน ตามเข้ามาพร้อมชูมีดชูไม้ สีหน้าหวังเอาให้ตาย เสียงขวดก็คงมาจากพวกมันนั่นแหล่ะ
ผมเบียดตัวเองติดสะพาน ภาวนาให้ตัวเองแบนลีบ จนไม่มีใครสังเกตุได้
"ไอ้งู!!!!! ช่วยกูด้วยยย" ไอ้หนุ่มเสื้อลายดอกร้องเสียงโหยหวน.. งูซึ่งเห็นเหตุการณ์ตั้งแต่แรก ขมวดคิ้วสงสัย... แต่เมื่อแฟ้มความจำถูกเปิดออกมา งูก็เบิกตาโพลง
"ไอ้เหี้ยเป็ด!!!!" งูอุทานเสียงชัดแจ๋วเต็มรูหูผมแล้วก้มล้มหยิบมีดสปาร์ต้าอันเหมาะมือที่ซ่อนไว้ใต้แผงขายเครื่องประดับเงิน วิ่งสวนเข้าไปในกลุ่มแบบไม่ต้องคิดทบทวนที่ไปที่มา
ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกับที่'ไอ้เหี้ยเป็ด'อะไรนี่ล้มลงพอดี
"พี่งูระวัง!!!!" แตนผลักผมออกอย่างขัดใจ.. เธอคว้าขวดเหล้าฟาดกับราวสะพานจนแตกเป็นปากฉลามแล้ววิ่งตามเข้าไปอย่างเป็นห่วงเพื่อน... ไม่ห่วงตัวเอง..
ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมากและเกือบจะพร้อมๆกัน.. งูถูกตีเข้าที่หัวจนหมุนคว้างก่อนที่จะโดนมีดปักเข้าที่หลังซ้ำอีกที
อาวุธที่ยาวกว่าของฝ่ายตรงข้าม ทำให้คมมีดของงูเข้าไปไม่ถึงจุดหมาย... แต่ด้วยความบ้าผิดมนุษย์ งูยึดขาคนแทงไว้ แล้วสวนเข้าด้วยมีดเข้ากลางเป้ากางเกงคนตีเข้าไปจนเกือบมิดด้าม
คนโดนเสียบกระตุกเยือกอย่างคาดไม่ถึง มันแหกปากร้องเหมือนเด็กสามขวบ ก่อนลงไปนอนดิ้นเร่าๆกับพื้นเอามือกุมเป้า
แตนถูกตบลงไปกองที่พื้น แต่ก็ไม่ก่อนที่เธอจะฝากปากฉลามไว้ที่ท้องของคนตบซึ่งกำลังยืนตะลึงกับเลือดที่พุ่งสวนรอยแผลออกมา
ไอ้เป็ดกองคว่ำหน้าอยู่กับพื้นอย่างไม่รู้ว่าอยู่หรือตาย........... ผมเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า คร่ำครวญในใจ ทำไมผมต้องมาเจอเรื่องเหี้ยๆอย่างนี้อีกวะ ผมหนีมันมาแล้วนี่นา...
ผมสูดลมหายใจเข้าจนสุดขั้วปอด.. แล้วตัดสินใจทันที เมื่อเห็นหนึ่งในนั้นที่เหลือ วิ่งเข้าไปเตะแตนซ้ำที่หัวอย่างโกรธแค้นแทนเพื่อนของมัน...
"เฮ้ย!!!" ผมตวาดเรียกนักเตะหน้าตัวเมียให้หันเอาหน้ามันมารับกับกีตาร์โปร่งที่ผมพึ่งจะหิ้วออกมาจากโรงจำนำ ผมเกลียดการทำร้ายเครื่องดนตรี แต่ครั้งนี้ ยกเว้น!!!
กีตาร์โปร่งคงจะเบาและบางเกินไป มันแค่ยืนงง ตาเหลือกลอยกลอกไปมา ผมไม่ปล่อยโอกาสทองหลุดลอยไป....
ผมเข้าประชิดตัวมันด้วยการเบี่ยงตัวเองเข้าทางด้านซ้ายเป็นแนวเดียวกันกับมัน มือซ้ายคว้าข้อมือเอาไว้มั่น มือขวากางคว้าจับเข้าไปที่กลางหน้าเหมือนคว้าลูกบาส
สะอึกตัวเยื้องไปทางด้านหลัง แล้วตอกส้นเท้าขวาเข้ากับส้นเท้าขวาของมันให้มันหงายท้องลง พร้อมๆกับกดมือขวาพาหัวของมันลงที่พื้นสะพานเหมือนพาลูกบาสลงสู่พื้นสนาม ทั้งหมดนี้ น่าจะกินเวลาแค่เสี้ยวนาที
"โพล๊ะ!!!" เสียงมันเหมือนลูกมะพร้าวถูกทุบ......
.............................................................
-มีต่อ-
| Create Date : 17 ตุลาคม 2552 |
| Last Update : 17 ตุลาคม 2552 15:02:32 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 477 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: aftertime  วันที่: 17 ตุลาคม 2552 เวลา:21:37:21 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ผู้ผ่านทาง
เพื่อนร่วมเวลา
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [