Bloggang.com : aftertime : ที่เดิม เวลาเดิม คนใหม่ 23

ที่เดิม เวลาเดิม คนใหม่ 23

ที่เดิม เวลาเดิม คนใหม่ 23
Nov 04 11:01 Pm

ฝนกระหน่ำลงมาเหมือนท้องฟ้ามีรอยโหว่ขนาดใหญ่ น้ำตาลคุกเข่าก้มหน้าอยู่บนพื้นทรายริมทะเล หัวไหล่เธอสั่นสะท้านด้วยแรงสะอื้น
เสื้อขาวบางเปียกชุ่มแนบลู่ไปกับตัวเธอตามแรงของสายฝน
มันแยกไม่ออกว่าอันไหนคือน้ำฝน หรือน้ำตาของเธอ เสียงร้องให้ของเธอคลุกเคล้าไปกับเสียงคำรามของท้องฟ้า ราวจะกับจะซ้ำเติมเธอให้ย่อยยับ
รสเค็มของน้ำตาผมไหลเข้ามาเจือกับน้ำฝนที่ปลายลิ้น ผมได้แต่ยืนพิงรถมอเตอร์ไซค์คันใหญ่แล้วเฝ้ามองเธออย่างทำอะไรไม่ถูก
ผมจะปลอบโยนเธอได้อย่างไร ในเมื่อผมเองเป็นคนทำให้เธอต้องร้องให้ราวจะขาดใจตายอยู่ตรงนี้
สายฝนพร่างพรูลงมารอบตัวเรา ราวกับม่านคริสตัลระย้าผืนใหญ่........
......................................
......................................
'น้ำตาล'ไม่ค่อยจะสบายใจตั้งแต่พวกเราได้'จ้อ'มาร่วมวงแล้ว สัญชาตญาณของผู้หญิงคงสะกิดเตือนเธอให้ระแวดระวัง
เธอพยายามหาเวลามาเฝ้าผมบ่อยขึ้น และมีทีท่าว่าไม่สบายใจเมื่อเห็นผมกับจ้อสนิทกันอย่างรวดเร็ว
"พี่ไม่สนิทกับจ้อได้มั๊ยคะ น้ำตาลขอร้อง"สายตากลมโตเว้าวอนของเธอเต็มไปด้วยการร้องขอ
"ทำไมล่ะคะ น้ำตาลคิดมากไปรึเปล่า"ผมหัวเราะกลบเกลื่อน.. แต่มันคงไม่ได้ผล น้ำตาลเงียบไป...
เธอไม่ใช่ผู้หญิงโวยวายโฉ่งฉ่าง การอบรมอย่างดีเยี่ยมของครอบครัวเธอ ทำให้เธอเป็นเพชรเม็ดงาม ทั้งรูปร่าง กิริยา ฐานะ
แต่การทำข้อตกลงกับปีศาจ ทำให้ผมสูญเสียประสาทรับรู้ในส่วนนี้ไป
ความพยายามของเธอมันช่างไร้ผล ผมมักจะมีข้ออ้างในการแกะเพลงหรือซ้อมร้องเพลงกับจ้อได้เสมอๆ...
จากแค่กลางวัน ตอนหลังมันก็เลยเถิดไปถึงกลางคืนหลังเลิกงานด้วย
ผมถูกไล่ออกจากโรงเรียนเมื่อกลางเทอมทั้งๆที่จวนจะจบอยู่แล้ว แต่น้ำตาลและเพื่อนๆในวงยังประคองตัวเองกันได้อยู่ ผมอวยพรพวกเค้า แต่สำหรับผม
ผมไม่แคร์ ผมไม่สนใจแม่งเลย ผมตั้งใจแต่เพียงว่าจะเอาดีบนถนนสายนี้ให้ได้ ผมหาเงินได้เองและไม่ได้พึ่งพาใคร ทำไมผมจะต้องฟังคนอื่น
และเวลาหลายปีที่ผมคบกับน้ำตาลมา แทนที่ผมจะรู้สึกถึงความดีความมั่นคงและความอดทนของเธอ ทั้งที่ผมเองมีเรื่องผู้หญิงเข้ามาตลอด
แต่มันก็แค่ชั่วครู่ชั่วคราว ผมรู้ว่าเธอรู้ แต่เธอก็อภัย....
แทนที่ผมจะสำนึกและบูชาเธอ ผมกลับรู้สึกถึงความน่าเบื่อ.... .... ผมโหยหาเวลาที่จะได้อยู่กับจ้อ และผมรู้ว่าเธอก็พอใจเช่นกัน เหมือนกับรู้ตัว จ้อก็เลี่ยงที่พูดคุยกับน้ำตาล แต่กลับแสดงความสนิทสนมกับผมมากขึ้นเป็นพิเศษ เมื่อมีน้ำตาลอยู่ด้วย....
ผมรู้สึกถึงความไม่สบายใจของเพื่อนในวง โดยเฉพาะตุ้ย ดูเหมือนตุ้ยจะจับตาความเป็นไปของผมเป็นพิเศษ แต่ผมก็ไม่แคร์อีกนั่นแหล่ะ
การสำคัญผิด และความเชื่อมั่นในฝีมือตัวเอง เปลี่ยนผมไปมาก ผมเริ่มไว้ผมยาว มีรถมอเตอร์ไซค์ขนาดใหญ่เป็นพาหนะ
แววตาชื่นชมของคนรุ่นเดียวกัน ยิ่งทำให้ผมรู้สึกภูมิใจในตัวเอง เหมือนกบที่อยู่ในกะลาใบเน่าๆเล็กๆ ที่เข้าใจว่า โลกนี้ มันก็มีอยู่เท่านี้แหล่ะ มัน...ช่างโง่บัดซบ!!!!
...............................
...............................
บ่ายวันที่อากาศสดใสวันหนึ่ง ผมก็ตามเพื่อนมาต่อเพลงใหม่กัน แน่นอน ผมจงใจนัดจ้อมาก่อนเวลาซักพัก ผมชอบอยู่กับเธอ ราคะจริตของเธอทำให้หัวใจผมเต้นแรงทุกครั้ง
ผมมาถึงก่อน.. และนั่งแกะเพลงด้วยกีตาร์โปร่งในห้องแต่งตัวของร้าน มันไม่ได้ดูดีเหมือนหน้าร้านหรอกนะ มันเกะกะเละเทะ มีของใช้และของที่ไม่ได้ใช้วางเต็มไปหมด
เครื่องสำอางค์ราคาถูก แก้วเหล้าเกรอะกรัง และขวดเหล้าเบียร์ ขี้บุหรี่ อยู่ในทุกซอกมุมที่จะยัดลงไปได้ มันเหม็นนะ แต่ทำไมตอนนั้นผมถึงชื่นชมมันวะ???
คุณเคยอยู่ในผับตอนกลางวันกันไหม มันสกปรก และมีตำหนิไปทั่ว แต่เมื่อพระอาทิตย์ตกดิน เหล่าปีศาจก็ออกมาร่ายเวทย์บังตาให้คุณเห็นแต่แสงสีแวววาว
มันจะค่อยๆดึงสติออกจากตัวคุณ ทั้งหญิงและชาย..พวกคุณพ่ายแพ้ต่ออำนาจของพวกมันมานักต่อนักแล้ว...

ผมคงเพลินกับการแกะเพลง เพลงใหม่จากเครื่องเล่นเล็กๆถูกผมกรอมันกลับไปกลับมาเพื่อหาท่อนโซโล่ และแบ่งห้องลงคอร์ดไว้ให้นักดนตรีคนอื่น
วงแขนหอมๆที่เต็มไปด้วยกำไลสีเงิน ก็โน้มมาโอบรอบคอผมจากด้านหลัง แก้มของเธอเบียดแนบแก้มผม หูผมแว่วเสียงกระซิบอะไรบางอย่างจากเธอ
ผมหยุดเล่นแล้วสูดกลิ่นฟิโรโมนนั้นเข้าไปจนสุดขั้วปอด เพลงจากเครื่องเล่นก็ยังทำหน้าที่ของมัน เมื่อไม่มีใครสั่งให้มันหยุด
คงเหมือนผม ตอนนี้ก็ไม่มีใครสั่งให้ผมหยุดได้อีกแล้ว.....

ผมผลักจ้อเข้าไปติดฝาห้อง กระชากเสื้อนักศึกษาของเธอออกจนกระดุมสีเงินปลิวไปคนละทิศทาง นอกจากจะไม่ห้ามแล้วจ้อยังแอ่นหน้าอกให้ผมสอดมือเข้าไปปลดสายเสื้อชั้นใน
ตาของเธอจ้องมาที่ผมอย่างไม่กระพริบ รอยยิ้มของเธอยั่วยวนท้าทาย....
ผมเห็นเพียงแวบเดียว ก่อนที่จะบดขยี้ริมฝีปากเธอ มือผมบีบเคล้นหน้าอกเธอแบบไม่ยั้ง เธอส่งเสียงในลำคอพร้อมกับส่งลิ้นเข้ามาโต้ตอบผมอย่างไม่ยอมแพ้
กระโปรงตัวจิ๋วของเธอถูกถลกขึ้น เหมือนผมจะได้ยินเสียงมันขาด ผมเอื้อมมือลงไปปลดปล่อยตัวเอง
แล้วใส่มันเข้าไปหาเธอจากช่องขาของอันเดอร์แวร์ตัวจิ๋วของเธอโดยไม่ได้ถอดมันออก เหงื่อของเธอและผม ไม่รู้ว่ามันออกมาจากไหนมากมายชุ่มเสื้อไปหมด
เสียงหอบหายใจครวญครางร้องขอ และการตอบโต้อย่างเชี่ยวชาญจากเธอ ยิ่งทำให้ผมบ้าคลั่ง..... ผมรู้สึกว่า กำลังปลดปล่อยตัวเองราวกับสัตว์....

เสียงเพลงจากเครื่องเล่นหยุดลง.....
ผมยังยืนประกบตัวเธออยู่...ตัวผมก็ยังซ่อนอยู่ในตัวของเธอ... รสชาดของมันยังกำซาบ... เหมือนมันจะยังไม่สาแก่ใจ เธอกับผมยังอ้อยอิ่งกับการจูบอยู่อย่างไม่อยากผละจากกัน
แต่ก็ไม่นานหรอก ผมไม่อยากให้ใครเห็นเข้า ผมรีบเก็บตัวเอง พึมพัมขอโทษเธอ จ้อดึงกระโปรงลงและพยายามจัดตัวเองให้อยู่ในสภาพเรียบร้อย...
จ้อดึงผมเข้าไปจูบแบบมันเขี้ยวอีกครั้ง ก่อนที่เธอจะเดินออกจากห้องแต่งตัว... ให้ปีศาจสาปแช่งผมเถอะ ผมว่าผมเห็นรอยยิ้มเย้ยหยันจากเธอ.......

ผมอิ่มเอม ปฏิเสธไม่ได้ว่าผมอิ่มเอมและลำพองใจ รสตัณหาเมื่อซักครู่ยังกรุ่นกระจายอยู่รอบๆตัวผม ผมเปลี่ยนใจที่จะนั่งแกะเพลงต่อ
ผมเดินตามจ้อออกไปหน้า หวังจะได้กอดเธอไว้แน่นๆอีกซักครั้ง ผมคงหลงเธอเข้าให้แล้วสิ....

ลมร้อนจากประตูสวนเข้ามาเมื่อผมเปิดประตูออกไป แต่เหงื่อที่กำลังจะระเหยก็เปลี่ยนมันให้ผมเย็นขึ้น
แต่แล้ว....... ความรู้สึกเย็นก็เปลี่ยนเป็นเย็นยะเยียบ มันเย็นเสียดลงไปถึงกระดูก เมื่อผมเห็นเงาหลังที่คุ้นเคยนั่งอยู่หน้าร้าน
น้ำตาล!! ระยำเอ๊ย!!!! เธอมาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน..........

-มีต่อ-

Create Date : 11 ตุลาคม 2552

Last Update : 11 ตุลาคม 2552 12:41:35 น.

0 comments

Counter : 376 Pageviews.