มีนาคม 2561

 
 
 
 
1
2
3
4
5
6
7
8
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
 
All Blog
เรื่องสั้น : รักในฤดูร้อน






กลางสายลมฤดูร้อน—ตับแตก กับการนัดหมายอันไม่รู้ที่มาที่ไปของเธอ – เธอที่ผมเองก็หานิยามเก๋ๆ ให้ไม่ได้ ในความอินดี้ ซุกซน บ้าบอ หรืออะไรก็สุดแต่จะหาคำนิยาม, ผมเองก็ไม่รู้ว่าทำไมจึงต้องออกมาตามคำนัดหมายของเธอ อาจจะเพราะน้ำเสียงออดอ้อน “ได้โปรดดดด น้า นะ นะ นะ” – เพื่อเป็นการตัดรำคาญ ผมยอมขับรถถ่อมาจากคลองหกเพื่อพบกับเธอที่บางคนที

บางคนทีเป็นอำเภอเล็กๆ หนึ่งในสามอำเภอของจังหวัดสมุทรสงครามที่มีคำขวัญเก๋ๆ ว่า “เมืองหอยหลอด ยอดลิ้นจี่ มีอุทยาน ร. 2 แม่กลองไหลผ่าน นมัสการหลวงพ่อบ้านแหลม” แต่เก้าสิบเก้าเปอร์เซ็นต์ของมนุษย์โลก รู้จักอัมพวามากกว่าที่จะรู้จักสมุทรสงคราม ผมเอง-ยังเข้าใจว่าอัมพวาคืออำเภอหนึ่งของจังหวัดสมุทรสาคร – กระทั่งเพื่อนๆ ในกลุ่มเสือสะท้านทรวงชวนปั่นในทริปเสือเที่ยวทุ่ง ซึ่งผมเป็นนักปั่นขาอ่อนที่สุดในกลุ่มด้วยเพราะความขี้เกียจในการออกกำลังกาย สุขใจกับการนอนผึ่งพุงอยู่บ้านมากกว่าการออกไปเหนื่อย แต่ก็นั่นแหละเห็นแก่ COLNAGO A1r 2017 ราคาหลายหมื่นจอดนิ่งเป็นราวตากผ้าเช็ดตัวอยู่หลังบ้าน เลยเอาออกไปใช้งานสักหน่อย –กลัวโซ่ขึ้นสนิม,

นั่นแหละ เมื่อผมหลงกลมาปั่นกับก๊วนขาแรงแซงกระทั่งบีเอ็ม (เอ็กซ์) ผมจึงหลุดจากกลุ่ม โดยที่ก่อนหน้านั้น ผมก็ได้ทำความตกลงกับเพื่อนๆ ว่า ถ้าหันหลังมาแล้วเห็นผมโบกมือบายๆ ให้ แปลว่าไปกันเลยไม่ต้องรอ เป็นอันเข้าใจกัน เหล่าเสือทั้งหลายก็ไปเที่ยวทุ่งกันอย่างสำราญใจ ผมปั่นกลับมาที่รถเพื่อจะเตรียมตัวกลับ – แต่ก็โดนหมาแถวนั้นงับเพราะเผลออ้อยอิ่งชมนกชมไม้กลางสวน-ก็หมาบ้านเธอนั่นแหละ, นั่นเป็นเหตุที่ทำให้เราได้รู้จักกัน-รู้จักกันเพราะหมา! เธอบอกว่าปกติหมาบ้านเธอไม่กัดใคร นอกจากมันจะถูกชะตากับคนนั้น – ระหว่างที่นั่งทำแผลฉีดบาดทะยัก และวัคซีนป้องกันพิษสุนัขบ้า จากนั้นผมกลับมาที่บ้านเธอ บ้านโมเดิร์นสไตล์ลอฟท์ ริมแม่น้ำแม่กลอง รอบๆ บ้านเป็นสวนผสม มีผลไม้หลายชนิด เน้นที่ลิ้นจี่ – ครับ ผมเคยเข้าใจว่าลิ้นจี่ต้องปลูกได้เฉพาะในเมืองหนาว เช่น เชียงราย ลำปาง เชียงใหม่ ไล่ลงมาจนหมดภาคเหนือ ใครจะไปรู้ว่าสมุทรสงครามปลูกลิ้นจี่ได้จนกลายมาเป็นไฮไลท์และแทรกเข้าไปอยู่ในคำขวัญของจังหวัดได้ขนาดนี้ บ้านร่มรื่นมาก ลมพัดเย็นสบาย นอกจากเสียงนกกา หมา แมวแล้วยังมีเสียงเรือหางยาวเป็นระยะ ตรงข้ามเป็นดงลำพูตกกลางคืนมีหิ่งห้อยส่องแสงวิบวับเหมือนกับแสงดาวเกาะจับที่ก้านกิ่ง

“นี่ๆ เคยพายเรือข้ามไปดูมั้ยว่าใช่หิ่งห้อยจริงหรือเปล่า หรืออาจจะมีใครเอาไฟกระพริบมาติดไว้เก๋ๆ ก็ได้”

“ไม่รู้สิ แต่แถวนี้มีตำนานเรื่องกระสือนะ -- สนใจมั้ยจะเล่าให้ฟัง”

“บ้าน่า...” เมื่อสนิทสนมกันดี, เราจึงมีเรื่องราวพูดคุยกันมากขึ้น จริงๆ เราก็ไม่ได้สนิทสนมกันยากเย็นอะไรนัก เพราะในความเป็นจริงของผู้คนนั้นไม่ได้เหมือนละครทีวีที่เมื่อพระเอกนางเอกเจอกันครั้งแรกจะต้องมีสงครามคารมกันก่อน ต่อปากต่อคำกันยาวไปครึ่งเรื่อง กลับมาดูอีกทีอ้าวได้กันแล้ว –แต่นี่คือชีวิตจริงๆ เมื่อผมโดนหมาบ้านเธอกัด เธอก็ออกมาขอโทษและพาไปหาหมอ จากนั้นก็กลับมาพัก หาข้าวปลาอาหาร ผลหมากรากไม้มาต้อนรับขับสู้และขอโทษขอโพยด้วยมารยาทอันดี ไม่มีงอแง – แล้วใครจะไปโกรธเธอลง

เราสองคนอายุไล่เลี่ยกัน เธอเกิดทีหลังผม 27 วัน โดยไม่ได้นัดหมาย เราเหมือนเข้าใจกันโดยไม่ต้องพูดอะไรให้มากความ นี่ก็เป็นความแปลกอีกอย่างหนึ่งที่ผมไม่คิดว่าจะมีในโลกคือความคล้ายกันในหลายๆ อย่างของคนที่เกิดเดือนและปีเดียวกัน แม้จะเกิดและเติบโตคนละที่หรือคนละรูปแบบการเลี้ยงดูมาก็ตาม ผมอาจจะมโนไปเองก็ได้ แต่ผมรู้สึกได้ถึงความ “เข้ากันได้ง่าย” ของเรา และนั่นทำให้เราเป็นเพื่อนกัน เป็นง่ายกว่าการรู้จักสาวสักคนเสียอีก วันนั้นผมนั่งคุยกับเธอ, กินข้าวเย็นบ้านเธอ และตกเย็นมาเธอพาพายเรือเข้าร่องสวน แล้วออกมานั่งดูหิ่งห้อยตรงระเบียงบ้านริมคลอง ผมลืมไปเลยว่ามาปั่นจักรยาน, คืนนั้นผมขับรถกลับคลองหกตอนสี่ทุ่ม ถึงแม้เธอจะบอกว่าละแวกนั้นมีโฮสเทล เกสท์เฮาสท์ รีสอร์ทเป็นร้อยๆ แห่งก็ตาม แต่ก็ไม่มีที่ไหนอุ่นใจเท่าที่บ้าน – แน่นอนว่าคลองหกของผมแม้จะไม่ใช่สถานที่ท่องเที่ยวเลื่องชื่อเหมือนแม่กลอง แต่บ้านก็คือบ้าน ที่แห่งเดียวที่ซุกหัวลงที่นอนแล้วหลับได้เลยโดยไม่ต้องสนใจใดๆ

จากนั้นมา เราเป็นเพื่อนกัน, เพื่อนทั้งอายุและความรู้สึก เดิมเธอมีงานหลักที่บริษัทเอกชนแห่งหนึ่งซึ่งผลิตชิ้นส่วนและอุปกรณ์สำหรับหุ่นยนต์ AI (Artificial Intelligence) ซึ่งไม่นานมานี้พ่อเธอเสียชีวิตลงและแม่ก็ได้ย้ายไปอยู่กับพี่ชายที่บ้านอีกหลังหนึ่งซึ่งไม่ห่างจากบ้านที่เธออยู่นี้นัก เธอกลับมาเมืองไทยเพื่อหาคำตอบให้กับตัวเองว่าจะกลับไปทำงานต่อแลกเงินเดือนที่สูงมาก หรือกลับมาอยู่ที่นี่เพื่อเลี้ยงดูแม่ซึ่งก็แก่ลงมากแล้ว เธอมองว่าความรู้อยู่กับตัวไม่เคยกลัวเรื่องอดตาย แต่อีกใจก็อยากใช้ความรู้นั้นเพื่อประโยชน์ต่อคนอื่นบ้าง ระหว่างนี้เธอจึงกลับมาบ้านที่บางคนที นั่งชมนกชมไม้ และหิ่งห้อยไปพลางๆ ระหว่างรอตัดสินใจ --

เรื่องราวระหว่างเราไม่มีอะไรน่าตื่นเต้นเร้าใจพอที่จะให้นำมาเล่าให้ใครๆ ฟังได้เลย ก็ในเมื่อมันไม่มีอะไร, นอกจากความเป็นเพื่อนล้วนๆ ไม่มีความรู้สึกแอบรัก แอบชอบ หรือ พัฒนาความสัมพันธ์ไปเป็นความรัก เหมือนนิยายที่ยัยดาริกามณี เพื่อนรักอีกคนของผมมักเขียน – ผู้หญิงอะไรสามารถจินตนาการได้เป็นตุเป็นตะจนสามารถเขียนนิยายออกมาได้เป็นเรื่องเป็นราว วันดีคืนดีก็จับเพื่อนไปเป็นพระเอก แฮ่ม... หนึ่งในนั้นก็น่าจะเป็นผม

พูดถึงแม่คนนั้น, ผมเองก็ไม่ค่อยเข้าใจเธอนัก เธอมีความซับซ้อนในความรู้สึก และมักซ่อนเร้นมันไว้เสมอ เธอมักจะเขียนมากกว่าพูด และ มักจะพูดเฉพาะเรื่องที่อยากเขียน หลังจากที่ผมโดนหมากัด และสนิทกับพิมพ์ลักษณ์ – สาวงามแห่งบางคนทีคนนั้น ผมก็แนะนำให้ทั้งสองสาวรู้จักกัน, นั่นน่าจะเป็นหายนะสำหรับผม เพราะเมื่อผู้หญิงสองคนรู้จักกัน เป้าหมายของการเมาท์มอยหรือนินทามันก็จะตกมาอยู่ที่ผมทันที เราเริ่มไปไหนมาไหนกันสามคน ผมไม่รู้หรอกว่าเขาไปคุยอะไรกันระหว่างผู้หญิงบ้าง สองคนก็ดูสนิทสนมกันดี บางทีสองสาวก็นัดไปเที่ยวกันเองโดยไม่มีผม จนแอบสงสัยได้ไม่ได้ว่าเกิดสปาร์คกันเองหรือเปล่า แต่วันหนึ่งพิมพ์ลักษณ์ โทร.มาป่วน และชักชวนให้ไปหาที่บางคนที จังหวะเดียวกับที่ผมว่างพอดีจึงบึ่งรถไปหาเธอตามคำเรียกร้อง

“ไวปานกามนิตหนุ่ม นี่ขับรถไม่เบรคเลยนะ กลัวคนแถวนี้จะรอ คุณนายมีอะไรให้รับใช้เชิญบัญชา”

“ขอบคุณมากนะที่อุตส่าห์มา เราว่าจะไม่กลับไปที่โน่นอีกแล้วล่ะ” เธอเล่าถึงเหตุผลเรื่องงานและสาเหตุที่จะไม่กลับไปทำงานที่ต่างประเทศ

“ก็ดีดิ อยู่ที่นี่แหละตอบแทนบุญคุณพ่อแม่”

“มันก็ไม่ใช่เหตุผลเดียวหรอกน่า”

“แหน่ะ หรือว่ามีใครเข้ามานั่งเล่นในใจทำให้ไม่อยากกลับไปที่โน่นอีก บอกมาเล้ยย เพื่อนไม่ล้อหรอก” ผมแกล้งแหย่เธอเล่นๆ

“อือ”

“ห๊ะ ใครทำให้แม่หญิงพิมพ์ลักษณ์ตกหลุมรักได้”

“นายนั่นแหละ”

“....................” การขับรถไกลมากจากคลองหกมาถึงบางคนทีในอากาศเกือบสี่สิบองศาซี ด้วยหวังว่าเพื่อนหญิงคนหนึ่งที่สนิทสนมกันดีจะมีเรื่องราวไม่สบายใจขนาดที่ว่าไม่สามารถเล่าทางโทรศัพท์ได้จึงต้องมาถึงที่ ไม่คิดไม่ฝันว่าสิ่งที่ได้ยินจากปากของเธอนั้นจะทำให้ผมสตันท์ได้เกือบสิบวิ...

“ไม่มีปี่มีขลุ่ยเลย เหอะๆ จะให้ตอบยังไงดี”

“เราไม่ได้ต้องการคำตอบนะ เราไม่ได้ต้องการให้ตอบตกลง เราไม่ได้ต้องการความรักตอบกลับ เราไม่ได้ต้องการอะไรเลย นอกจากบอกให้รู้ว่าเรารู้สึกอย่างไร เท่านั้นเอง ถ้าไม่พูดเราอาจจะตาย เพราะมันติดค้างในใจ ซึ่งเป็นสิ่งที่เราไม่โอเค เราไม่ชอบให้อะไรมันค้างใจน่ะ เราแค่อยากบอกให้นายรู้ว่าเรารู้สึกกับนายแบบนี้เท่านั้นเอง”

“แบบนี้ก็ได้เหรอวะ”

“อือ แบบนี้แหละ”

“เฮ้ยแล้วต่อไปจะเป็นยังไงอ่ะ ยังเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมเนี่ยนะ”

“ใช่สิ หรือจะเป็นอย่างอื่น แต่เราว่าอย่าเลย เราเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมเนี่ยแหละดีแล้ว เราแค่อยากบอกให้นายรู้ว่าเรารู้สึกกับนายมากกว่าแค่เพื่อนธรรมดา มันอาจจะเป็นความประทับใจ ความเข้ากันได้ ความอะไรก็ตามที่เรียกว่าคลิกน่ะ แต่ไม่ได้หมายความว่านายจะเก็บข้าวของหนีออกจากบ้านมาแต่งงานกับเรา ซึ่งอันนั้นเราไม่โอเค เกทมั้ย” ท่ามกลางอากาศที่ร้อนตับแตก- เธอปอกมะยงชิดที่ผมหิ้วมาจากคลองหก ลงในน้ำเชื่อมอ่อนๆ โรยน้ำแข็งเกล็ดและเด็ดใบสาระแหน่ตกแต่งต่างว่าเป็นใบมิ้นต์, วางให้ กับน้ำมะพร้าวน้ำหอมจากต้นหลังบ้าน – สวยแล้วยังมีความเป็นแม่บ้านแม่เรือนสูง

“อะไรของเธอ อยู่ๆ มาบอกว่าตกหลุมรัก แต่ไม่ต้องการความรักหรอก แค่ตกหลุมเฉยๆ แม่งโคตรอินดี้อ่ะ”

“เออน่ะ รู้ไว้ก็พอแล้ว ไม่ต้องเยอะ” ผมไม่ได้ตอบความรู้สึกที่มีต่อพิมพ์ลักษณ์เพราะเธอเองไม่ได้เปิดช่องให้ผมตอบ แต่ก็อีกนั่นแหละ ถ้าต้องตอบมันก็คงเป็นประโยคที่ทำร้ายจิตใจเธอไม่เบา เพราะขณะที่ผมได้ยินประโยคบอกความรู้สึกของเธอ, หัวใจและความนึกคิดผมกลับนึกไปถึงอีกคน-คนที่ไม่เคยพูดถึงความรัก, นอกจากเขียนถึงความรัก ซึ่งผมมักจะเป็นพระเอกของเธอหลายเรื่อง และรอว่าเมื่อไหร่ที่เธอจะอนุญาตให้ผมเข้าไปเป็นพระเอกในชีวิตจริงของเธอบ้าง

บางทีการที่ไม่รู้อะไรเลยก็อาจจะดีกว่ารู้แล้วไม่รู้จะทำอย่างไร, เหมือนระหว่างผมกับพิมพ์ลักษณ์ที่ผมเองรู้สึกกระอักกระอ่วนเล็กน้อย ไม่รู้ว่าจะวางตัวอย่างไรไม่ให้เสียความรู้สึกที่ดีที่มีต่อกัน แต่อย่างไรก็ตาม ผมแอบภูมิใจและขอบคุณพิมพ์ลักษณ์ที่มองเห็นในความหล่อของใจที่ทะลุหนังหน้าของผมออกมา, ความรักสำหรับผมเป็นเรื่องที่เกินความจำเป็น  ในชีวิตที่มีพร้อมทั้งหน้าที่การงาน การเงินและสุขภาพ อีกอย่างสำหรับผมแล้วการแต่งงานทำให้ผมมีเมียได้แค่คนเดียว แต่ถ้าผมไม่แต่งงานผมจะมีเมียกี่คนก็ได้ – แหม่... พูดแล้วก็รู้สึกกระดากปาก ฟังดูเลวๆ ยังไงพิกล แต่เอาเถอะถึงแม้จะไม่รู้สึกอยากมีครอบครัวแต่ผมก็รู้สึกว่าความรักเป็นเรื่องที่สวยงาม การได้รักใครสักคนคือการที่เราสามารถแบ่งปันเรื่องราวของเรากับใครบางคนได้โดยที่ไม่รู้สึกลำบากใจ ทุกข์ท้อก็มีคนรักคอยปลอบและให้กำลังใจ นั่นเป็นเรื่องที่ดีเพียงแต่ผมไม่รู้สึกว่าจำเป็นต้องมี หรือต้องไขว่คว้าให้ต้องมี

ผ่านไปประมาณสามเดือน ทุกอย่างกลับมาเป็นเหมือนเดิม เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เรื่องราวในวันนั้นจางหายไปกับสายลมฤดูร้อน และเราไม่เคยปริปากถึงมันเลยแม้แต่สักครั้ง แม้แต่ความรู้สึกของผมเอง เราปล่อยให้ความรักลอยลมไปในอากาศท่ามกลางแสงแดดที่ร้อน-ตับแตก ของฤดูกาล, ความรักในฤดูร้อนละลายไป เหลือเพียงความประทับใจและการแอบรักแบบไม่หวังผลตอบแทนใดของผม - - ไม่มีวันที่ผมจะบอกเธอ, การได้เป็นพระเอกในนิยายไปเรื่อยๆ แบบนี้ก็สุขดีเหมือนกัน

- ดาริกามณี -
๓ มีนาคม ๒๕๖๑   




Create Date : 09 มีนาคม 2561
Last Update : 14 พฤษภาคม 2561 17:23:31 น.
Counter : 1809 Pageviews.

4 comments
  
แวะมาทักทายจ้าาา sinota ซิโนต้า Ulthera สลายไขมัน SculpSure เซลลูไลท์ ฝ้า กระ Derma Light เลเซอร์กำจัดขน กำจัดขนถาวร รูขุมขนกว้าง ทองคำ ไฮยาลูโรนิค คีเลชั่น Chelation Hifu Pore Hair Removal Laser freckle dark spot cellulite Ultherapy กำจัดไขมัน ร้อยไหม adenaa ลบรอยสักคิ้วด้วยเลเซอร์ ลบรอยสักคิ้ว Eyebrow Tattoo Removal เพ้นท์คิ้ว 3 มิติ สักคิ้วถาวร สักคิ้ว 6 มิติ Cover Paint สักไรผม 3D Eyebrow ให้ใจหายใจ สุขภาพ วิธีลดความอ้วน การดูแลสุขภาพ อาหารเพื่อสุขภาพ ออกกำลังกาย สุขภาพผู้หญิง สุขภาพผู้ชาย สุขภาพจิต โรคและการป้องกัน สมุนไพรไทย ขิง น้ำมันมะพร้าว ผู้หญิง ศัลยกรรม ความสวยความงาม แม่ตั้งครรภ์ สุขภาพแม่ตั้งครรภ์ พัฒนาการตั้งครรภ์ 40 สัปดาห์ อาหารสำหรับแม่ตั้งครรภ์ โรคขณะตั้งครรภ์ การคลอด หลังคลอด การออกกำลังกาย ทารกแรกเกิด สุขภาพทารกแรกเกิด ผิวทารกแรกเกิด การพัฒนาการของเด็กแรกเกิด การดูแลทารกแรกเกิด โรคและวัคซีนสำหรับเด็กแรกเกิด เลี้ยงลูกด้วยนมแม่ อาหารสำหรับทารก เด็กโต สุขภาพเด็ก ผิวเด็ก การพัฒนาการเด็ก การดูแลเด็ก โรคและวัคซีนเด็ก อาหารสำหรับเด็ก การเล่นและการเรียนรู้ ครอบครัว ชีวิตครอบครัว ปัญหาภายในครอบครัว ความเชื่อ คนโบราณ
โดย: สมาชิกหมายเลข 4529152 วันที่: 14 พฤษภาคม 2561 เวลา:17:47:18 น.
  
สวัสดีปีใหม่ครับ
โดย: คนขับช้า วันที่: 5 มกราคม 2562 เวลา:17:26:24 น.
  
ไม่มีร่วมเรื่องสั้น ที่เคยลงใน สกุลไทย ทั้งหมดหรือคะ
คิดถึง อยากกลับไปอ่านอีกครั้ง
ลงเป็น ebook ได้ไหมคะ คิดถึ้ง คิดถึง
โดย: chris IP: 182.52.209.159 วันที่: 17 มิถุนายน 2562 เวลา:23:15:36 น.
  
@chris ไม่ได้รวมค่าาาา
โดย: ดาริกามณี วันที่: 13 ธันวาคม 2562 เวลา:14:05:35 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ดาริกามณี
Location :
  

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 25 คน [?]



Just Do it :


* มีอีกชื่อว่า หญ้าเจ้าชู้

* เป็นเจ้าของลิขสิทธิ์บทประพันธ์
รักข้ามรั้ว (หญ้าเจ้าชู้)
ลุ้นสุดฤทธิ์ พิชิตรัก (หญ้าเจ้าชู้)
ภารกิจรักพิทักษ์เธอ (หญ้าเจ้าชู้)
ปีกแห่งฝัน (ดาริกามณี)

* เป็นสาวก 'รงค์ วงษ์สวรรค์
* เป็นแฟน คาราบาว
* เป็นกิ๊ก เฉลียง
* ฝืนอะไรที่เป็นอื่น ฝืนอัตตา
สูงเทียมฟ้าก็มิเท่า เป็นเราเอง

* การปรากฎตัวของคนคนหนึ่ง
อาจเปลี่ยนใครอีกคนไปทั้งชีวิต

* หากต้องการอ่านนิยายที่ใส่รหัส,
รบกวน "ฝากข้อความหลังไมค์" จ่ะ