Group Blog
All Blog
|
เรื่องสั้น : คิดถึง  คิดถึง ผมกับเธอ... ในมิตรภาพและความเป็นเพื่อนที่ดี ไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น และนั่นเป็นอีกเรื่องหนึ่งที่ไม่สามารถใช้หลักตรรกะคณิตศาสตร์มาใช้คำนวณความสัมพันธ์ระหว่างเราได้.... และอาจเพราะความเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน ความสัมพันธ์ที่ยาวนานก็เป็นได้เธอจึงวางใจ บอกเล่าเรื่องราวของหัวใจให้ผมฟัง ฉันแอบชอบคนคนหนึ่งล่ะ...อืมม์ จริงๆ จะว่าแอบก็ไม่ถูกหรอก ฉันบอกกับเขาไปหมดแล้วล่ะ ว่าฉันคิดยังไงกับเขา แต่ฉันไม่ได้รอคำตอบจากเขาหรอกนะ เพราะฉันรู้ดีว่าคำตอบคืออะไร ฉันแค่อยากพูดในสิ่งที่อยู่ในใจ ได้บอกออกไปก็สบายใจแล้วล่ะ ประโยคนั้นของเธอทำให้ผมรู้สึกเจ็บแปลบที่กลางอก... การบอกรักใครสักคนออกไป ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เลยสักนิดเดียว.... ระหว่างเรา...เหมือนอะไรดีนะ ฉันก็เปรียบเทียบไม่ถูก รู้เพียงอย่างเดียวว่าท้องฟ้าอยู่ไกลแค่ไหน เขาก็ไกลจากฉันแค่นั้นแหละ ผมนึกถึงบทร้อยกรองจากบทละครเรื่องท้าวแสนปมพระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระมงกุฏเกล้าเจ้าอยู่หัว ขึ้นมาในทันที ที่ได้ยินประโยคของเธอ ในลักษณ์นั้นว่าน่าประหลาด เป็นเชื้อชาตินักรบกลั่นกล้า เหตุไฉนย่อท้อรอรา ฤาจะกล้าแต่เพียงวาที เห็นแก้วแวววับที่จับจิต ใยไม่คิดอาจเอื้อมให้ถึงที่ เมื่อไม่เอื้อมจะได้อย่างไรมี อันมณีหรือจะโลดไปถึงมือ อันของสูงแม้นปองต้องจิต ถ้าไม่คิดปีนป่ายจะได้ฤา มิใช้ของตลาดที่อาจซื้อ ฤาแย่งยื้อถือได้ได้โดยไม่ยอม ไม่คิดสอยมัวคอยดอกไม้ร่วง คงชวดบุปผาชาติสะอาดหอม ดูแต่ภุมรินทร์เที่ยวบินตอม จึงได้อ้อมอบกลิ่นสุมาลี ระยะห่าง ความแตกต่าง หรืออะไรก็ตามต่างไม่ใช่อุปสรรคใหญ่หลวงของความรักมากเท่ากับอีกฝ่ายไม่ได้รัก... ต่อให้สูงเสียดเมฆ ไกลเทียมฟ้าก็ไม่ไกลเกินกว่าจะทำให้ได้คู่เคียง ที่จริง...การได้อยู่ใกล้ๆ ได้แอบมอง ได้ชื่นชมยินดีกับสิ่งที่เขาเป็น ได้รับรู้ความเป็นไปในชีวิตของเขาเท่านั้นฉันก็พอใจแล้วล่ะ แค่เพียงเขาไม่เฉยเมย เฉยชาหรือมองว่าฉันเป็นเพียงอากาศที่ไม่อาจสมผัส จับต้อง มองเห็นได้ ก็เพียงพอแล้ว ระยะห่างเพียงแค่กระจกอากาศกั้นอยู่ อาจเหมือนไม่มีอะไร แต่แท้จริงแล้วความปวดร้าวนั้นไม่น้อยเลย หากกำแพงกระจกอากาศนั้นสลายไปคงจะดี... ที่สุดแล้ว... กำแพงที่มองไม่เห็นด้วยตาเปล่านั้นก็หายไป เมื่อวันหนึ่งผมเห็นคนทั้งคู่เดินเคียงกันเฉกคู่รัก ผมเพิ่งรู้เดี๋ยวนี้เองว่า ความรู้สึกของการได้รักใครสักคน และผิดหวังเพราะความรัก จากใครสักคนนั้นเป็นอย่างไร... เธอไม่เคยรู้ และผมเองก็ไม่ต้องการที่จะให้เธอรู้ ผมจึงค่อยๆ ถอยห่างออกมาจากเธอโดยที่เธอเองก็อาจจะไม่ทันได้เอะใจด้วยซ้ำไป เธอมีโอกาสได้บอกรัก... และได้รัก ส่วนผม ไม่คิดจะบอกรัก... จึงไม่ได้รัก ความรักของเธอกับเขาอยู่ระหว่าง เดินทาง ทั้งคู่ต้องร่วมมือกันประคับประคองความรัก สร้างสม บ่มเพาะ ความสัมพันธ์เพื่อให้ความรักนั้นเดินทางไปสู่ปลายทางได้อย่างสวยงาม ความรักเป็นเรื่องของคนแต่ละคน แต่คู่รักเป็นเรื่องของคนสองคนหากคนใดคนหนึ่งปล่อยปะละเลย หรือไม่เสมอต้นเสมอปลายในความรัก ก็อาจเกิดความคลอนแคลนได้ไม่ยากเย็นนัก.... ลมหนาวกระทบผิวอยู่สองคราว...จึงได้รับรู้เรื่องราวความรักของเธออีกครั้ง ผมกับเธอได้พบกันอีกครั้ง พูดคุยกันมากมายในเรื่องราวทั่วไปของชีวิต มีเรื่องราวมากมายในโลกนี้ที่เราคุยกันแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกัน มีเพียงเรื่องเดียวเท่านั้นที่เราไม่เคยคุยกันเลย นั่นก็คือเรื่องของความรู้สึก เรื่องของหัวใจ กระทั่งวันหนึ่งเราได้มีโอกาสคุยกันเรื่องนี้ เรื่องของหัวใจที่ไม่ใช่หัวใจของเราสองคน... เขาบอกฉันว่า อย่าได้แสดงความเป็นเจ้าเข้าเจ้าของ ฉันแอบคิดในใจว่า มีหรือที่ชีวิตใครจะยอมให้ใครเป็นเจ้าของ คนที่คิดว่าคนอื่นไปแสดงความเป็นเจ้าของชีวิตเขา นั่นก็หมายความว่าเขาไปยึดติดว่าชีวิตต้องมีเจ้าของ แต่จริงๆ แล้วไม่มีใครเป็นเจ้าของอะไรได้ เพราะสุดท้ายเราก็ตาย คำว่า อย่าได้แสดงความเป็นเจ้าเข้าเจ้าของเนี่ย นอกจากจะประเมินตัวเองสูงไป แล้วยังดูแคลนความรู้สึกคนอื่นอีกด้วย ผมว่าเธอคงโกรธ เขา คนนั้นไม่น้อยกับประโยคที่ทำให้เธอรู้สึกเหมือนโดนสบประมาท แล้วเธอคิดอย่างไรกับความรักกันแน่นะ... คน คนเดิมอีกนั่นแหละ บอกว่า อย่าได้ก้าวก่าย ก้าวล่วงหรือล้ำเส้นโลกส่วนตัวมากเกินไป ฉันก็แอบคิดในใจอีกว่า ไอ้โลกส่วนตัวเนี่ยเส้นแบ่งมันอยู่ตรงไหน จะมีใครรู้บ้างมั้ยนะว่าตรงไหนคืออาณาเขตส่วนตัวห้ามแตะต้องโดยเด็ดขาด ถ้าฉี่ใส่เสาไฟฟ้าบอกอาณาเขตได้น่าจะทำนะ จะได้ไม่มีใครสะเหร่อข้ามเส้นอย่างที่ต้องการ ผมไม่หัวเราะเยาะหรือเย้ยหยันในความคิดนั้นหรอก เพราะผมก็คิดเหมือนเธอ บางที... สัมพันธภาพระหว่างคนสองคน ก็เป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อนเกินกว่าที่จะใช้หลักตรรกศาสตร์มาเป็นเกณฑ์ในการวัดค่าความมากน้อย เพราะเส้นด้ายของความผูกพันที่มองไม่เห็นด้วยตาเปล่านั้นบอบบาง และแข็งแรงไม่เท่ากันเลย... ก็ไม่น่าแปลกใจหรอกที่เขาและเธอเลือกกลับมาใช้ชีวิตที่ไม่มีกันและกัน แต่ระหว่างผมกับเธอ ก็ยังไม่มีสิ่งใดเปลี่ยนไป ถึงแม้ขอบเขตของมิตรภาพจะไม่สามารถวัดได้ด้วยหลักตรรกะใดๆ แต่ผมก็เชื่อว่ามันยืนยาวและแน่นแฟ้นมากมายเพียงพอที่จะยอมรับในสิ่งที่อีกคนเป็น... ผมรู้ว่าความรู้สึกของผมที่มีต่อเธอนั้นเป็นเช่นใด แต่ไม่ใช่เรื่องง่ายเท่าไหร่เลยที่จะบอกรักใครสักคน และคำ คำนั้นก็ยากเย็นเกินกว่าที่จะเอ่ยออกมาได้จากหัวใจเป็นคำพูด คิดถึง เป็นข้อความที่สั้นที่สุดเท่าที่เคยส่งเป็นแมสเสจผ่านมือถือ.... ที่สำคัญ พิมพ์ คำ คำนี้อยู่สามครั้ง ลบแล้วพิมพ์ใหม่ ก่อนจะตัดสินใจส่ง... น่าแปลกที่มันเป็นเรื่องยากกว่าการพิมพ์คำยาวๆ หรือเนื้อหาที่เป็นเรื่องเป็นราว... อาจเป็นเพราะคนที่จะรับข้อความนั้นเป็นเธอก็ได้... จึงได้กลายเป็นแบบนี้ คำว่า คิดถึง คงไม่อาจแทนความหมายของคำว่ารักได้ แต่ก็ไม่ได้แปลว่ามันจะไร้ค่าจนไม่มีความหมาย เราอาจจะนึกถึงใครสักคนได้ง่ายๆ แต่ไม่ใช่ง่ายๆ ที่จะ คิดถึง ด้วยหัวใจ
..ซึ้ง จนพูดไม่ออก........T_T
โดย: ปอนด์ IP: 10.23.1.54, 202.28.180.202 วันที่: 10 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:9:17:15 น.
ไม่รู้เป็นไง
คิดถึงใครบางคนอยู่บ่อยๆ บางครั้งก็บ๊อยบ่อย โดย: jummdcu IP: 125.24.13.101 วันที่: 30 มิถุนายน 2553 เวลา:20:46:18 น.
รักควรบอก อย่ากลัวความผิดหวัง อย่ากลัว
โดย: ความหวัง IP: 124.120.32.159 วันที่: 21 พฤศจิกายน 2553 เวลา:11:35:37 น.
คิดถึงคนไกลเหลือเกิน
โดย: กาย IP: 127.0.0.1, 118.173.232.185 วันที่: 9 พฤษภาคม 2555 เวลา:15:45:21 น.
อร๊ายยยย โดนเต็มๆ ใจ
โดย: กาป๋อง IP: 122.155.42.176 วันที่: 12 มีนาคม 2556 เวลา:12:27:56 น.
|
ดาริกามณี
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 25 คน [?] Just Do it : * มีอีกชื่อว่า หญ้าเจ้าชู้ * เป็นเจ้าของลิขสิทธิ์บทประพันธ์ รักข้ามรั้ว (หญ้าเจ้าชู้) ลุ้นสุดฤทธิ์ พิชิตรัก (หญ้าเจ้าชู้) ภารกิจรักพิทักษ์เธอ (หญ้าเจ้าชู้) ปีกแห่งฝัน (ดาริกามณี) * เป็นสาวก 'รงค์ วงษ์สวรรค์ * เป็นแฟน คาราบาว * เป็นกิ๊ก เฉลียง * ฝืนอะไรที่เป็นอื่น ฝืนอัตตา สูงเทียมฟ้าก็มิเท่า เป็นเราเอง * การปรากฎตัวของคนคนหนึ่ง อาจเปลี่ยนใครอีกคนไปทั้งชีวิต * หากต้องการอ่านนิยายที่ใส่รหัส, รบกวน "ฝากข้อความหลังไมค์" จ่ะ Friends Blog
|
||||||||||||
บางใจประจักษ์แท้แค่บัดดล
บางคนยากหยั่งแท้ ถึงใจ ~
