Group Blog
 
All Blogs
 
อะไรก็ได้ (๓๖) ความทุกข์บนรถเมล์

อะไรก็ได้ (๓๖)


ในนิตยสารทหารสื่อสาร ฉบับประจำเดือน มกราคม ๒๕๓๖ มีเรื่องที่น่าสนใจนอกคอลัมน์ ที่นี่.....สะพานแดง อยู่เรื่องหนึ่ง คือ ความทุกข์บนรถเมล์ โดย “แม่พิศ”

ฉันขึ้นรถเมล์สาย ๑๑ ที่ต้นทางตรงสามแยกอ่อนนุช พัฒนาการ เพื่อจะไปลงประตูน้ำ รถว่างพอให้ฉันเลือกนั่งได้ตามชอบใจในเช้าวันนี้

“เก้าอี้เดี่ยวตรงบันไดหน้าดีกว่า” ฉันสั่งตัวเองพลางคิดต่อไปว่า “นั่งสบายและลงรถได้รวดเร็วง่ายดี” แล้วฉันก็ปล่อยอารมณ์ไปตามสายตา ดูต้นไม้ใบหญ้าข้างทาง ในตอนเช้าพอเพลิน ๆ จนกระทั่งคนเต็มรถ ฉันจึงหันมามองผู้ที่ทยอยกันขึ้นมายืนด้วยความเร่งรีบที่จะให้ทันเวลาเรียนบ้าง ทะนทำงานบ้าง เพื่อคอยรับของที่พะรุงพะรังจากเขาเหล่านั้นมาวางไว้บนตัก

รถเคลื่อนออกอย่างรวดเร็ว วิ่งข้ามสะพานคลองประเวศไปจอดป้ายซึ่งมีคนรออยู่กลุ่มใหญ่....ไม่มีคนลง มีแต่ขึ้นจนรถที่เต็มอยู่แล้วแน่นอัดยิ่งขึ้น .....รถวิ่งต่อไปจอดหน้าหมู่บ้านผาสุก มีลงคนเดียว ขึ้นมาอีกกลุ่มใหญ่ จึงล้นจนขนาดบางคนเอาเท้าแหย่ไว้ข้างเดียวที่ขั้นบันได ตัวห้อยต่องแต่งออก ไปนอกรถ

ป้ายต่อไปเป็นตลาดพัฒนาการ คนลงหลายคนแต่ก็ขึ้นมาใหม่จนแน่นกว่าเดิม ผู้หญิงอ้วนเตี้ยคนหนึ่งยืนอยู่ใกล้ฉันโหนราวบนไม่ถนัด จึงเกาะหลักเสาข้างบันไดแทน ถูกดันจนมือหลุดจากหลักเสา ต้องเอาก้นมาพักพิงไว้กับพนักพิงของฉัน แล้วเอนตัวไปเกาะกระจกหน้าต่างแทน

ตอนนี้นอกจากไหล่จะถูกเบียดจนพิงอยู่ไม่ได้ ตัวยังต้องแบกน้ำหนักแขนของเธอ ไว้อีก ต้องขยับก้นตัวเองออกไปนิดหน่อย เพื่อสละพนักพิงให้เธอ และทำคอยืดยาวยื่นหัวออกไปข้างหน้า ให้พ้นจากการถูกแขนกดทับ

อาแป๊ะแก่ผู้หนึ่งเข้ามาเกาะเสาแทน ถุงที่ห้อยอยู่ในมือแก เป็นของร้อน ๆ จากตลาดแปะบนหัวเข่าฉันจนสะดุ้งโหยง ต้องเบนหัวเข่าหนี อาแป๊ะเลยได้ช่อง ดันขาตัวเองพรวดเข้ามาหาช่องว่างตรงหว่างขาฉัน จนเนื้อเปลือยเปล่านอกกางเกงขนสั้นของแก ถูไถกับเนื้อหนังแท้ ๆ ของฉันไปมา

อื๋อย์....ขนลุก...รำคาญ พร้อมทั้งเกิดอาการรังเกียจ แต่....ถึงอย่างไรฉันก็ต้องทนเพราะอาแป๊ะนั่นแกก็ไม่มีที่ไหนอีกแล้ว ที่จะวางขาของแกลงไปได้ ฉันยังดีกว่าแกตั้งเยอะ ที่ยังมีที่นั่งโดยไม่ต้องโหน หรือห้อยตัวออกไปอยู่นอกรถอย่างเด็กหนุ่มพวกนั้น ที่มีเพียงที่วางเท้าข้างเดียวบบันได น่าหวาดเสียวนัก

เฮ้อ ชีวิตบนรถเมล์ในชั่วโมงเร่งรีบนี่ มันช่างหฤโหดเสียจริง ๆ ต่อไปนี้ฉันจะพยายามหลีกเลี่ยงการใช้รถเมล์ในเวลานี้เสียที พื่อ...จะได้ลดปริมาณผู้ที่โหนต่องแต่งอยู่ตรงบันไดรถลงอีกสักหนึ่งคน.

###########


Create Date : 05 มิถุนายน 2553
Last Update : 5 มิถุนายน 2553 8:17:52 น.




Create Date : 28 สิงหาคม 2553
Last Update : 24 ธันวาคม 2553 5:39:53 น. 2 comments
Counter : 603 Pageviews.
Share

 
มาเยี่ยมวันหยุดครับ มีความสุขมากๆ นะครับ


โดย: nuyect วันที่: 28 สิงหาคม 2553 เวลา:10:32:58 น.  

 
ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน และอวยพรให้
แค่นี้ผมก็มีความสุขแล้วครับ.


โดย: เจียวต้าย วันที่: 30 สิงหาคม 2553 เวลา:5:21:51 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

เจียวต้าย
Location :


[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 45 คน [?]

เชิญหารายละเอียดได้ ที่หน้าบ้านชานเรือนครับ
Friends' blogs
[Add เจียวต้าย's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.