• หน้าบ้านชานเรือน
• เรื่องสั้น
• เปาบุ้นจิ้น...ผู้ทรงความยุติธรรม
• บันทึกของคนเดินเท้า
• คุ้ยวรรณคดี สามก๊ก
• สังสรรค์สนทนา
• ฮ่องเต้ห้าแผ่นดิน
• รวมร้อยกรอง
• กว่าจะถึงวันนี้
• ขุนโจรแห่งเขาเนียซัวเปาะ
• ธรรมะคือคุณากร
• ขุนช้างขุนแผน ฉบับรวบรัด
• พระอภัยมณี ฉบับเร่งรัด
• คนดีแผ่นดินซ้อง
• คนซื่อแห่งกังหนำ
• พงศาวดารจีนยุครัตนโกสินทร์
• นักรบสองแผ่นดิน
• ทหารเสือแผ่นดินถัง
• ยอดคนแผ่นดินเหม็ง
• คนชั่วแผ่นดินจิ้น
• ย้อนอดีต ของ พญาเขินคำ
• เรื่องสั้นหรรษา
• เรื่องเล่าของคนวัยทอง
• เรื่องธรรมดาของคนธรรมดา
• ย้อนอดีต
• สัพเพเหระคดี
• อะไรก็ได้
• บันทึกของผู้เฒ่า
• ฝึกหัดวางภาพ
• ภาพเก่าเล่าเรื่อง
• ผู้เฒ่าเล่าอดีต
• เรื่องของคนกับหมาและแมว
• พลิกพงศาวดาร
• หลานปู่
• บันทึกของผู้เฒ่า ๒๕๕๕
• เรื่องไม่ขำ
• นิทานชาวสวน
• หลากชีวิตในพงศาวดารจีน
• สยุมภู ทศพล
• สามก๊กฉบับคำกลอน
• สามก๊กคำกลอนประกอบภาพ
• สามก๊กฉบับคำกลอน ขบวนที่ ๒
• เก็บตกจากตู้หนังสือ
• คุยกับเจียวต้าย
• โลกสดใส
• ตำนานลิ่วล้อ
• คุ้ยสามก๊ก
• คลังแห่งปัญญา
• ทบทวนนิยายจีน
• สามก๊กฉบับคำกลอนขบวนที่ ๓
• ทบทวนสามก๊ก
• จากคลับสามก๊ก
• เรื่องเล่าจากอดีต
• จากกระทู้นอกเรื่อง
• ภาพในอดีต
• นิยายธรรมะ
• สามก๊กฉบับมหาอุปราช
• ภาพเก่าเล่าอดีต
• ยิ้มคนเดียว
• สามก๊กฉบับลายคราม
• สามก๊กฉบับลิ่วล้อ

ตำนาน "เจียวต้าย" บันทึกของคนเดินเท้า ตำนาน "เจียวต้าย" “ เทพารักษ์ “ ผมเคยเล่าว่า ผมต้องออกจากโรงเรียนวัดสมอราย โดยที่ไม่จบชั้นมัธยมปีที่ ๖ และได้ทำงานเป็นลูกจ้างใช้แรงงาน ในแผนกที่ ๓ กรมพาหนะทหารบก ซึ่งเป็นคลังพัสดุ ตั้งอยู่ตรงข้ามกับวัดแก้วฟ้าจุฬามณี ตั้งแต่ พ.ศ.๒๔๘๙ อายุยังไม่ครบ ๑๖ ปี ใคร ๆ จึงเรียกผมว่าไอ้เปี๊ยก ผมทำงานหนักอยู่ร่วมปี ก็มีผู้ใหญ่เมตตาเรียกไปใช้ในสำนักงาน ให้ทำหน้าที่ภารโรง ปิดเปิดสำนักงานและรับส่งหนังสือแทนเสมียน แต่ผมก็ยังนุ่งกางเกงก้นปะ และห่อข้าวไปกินมื้อกลางวันอยู่ พวกเสมียนหลายคนที่จบ ม.๖ ม.๘ เตรียมอุดม และนักศึกษามหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์และการเมือง ก็เมตตารับอุปถัมภ์ค้ำจุนผม ให้เป็นน้องเล็ก และคนหนึ่งในจำนวนนั้นก็ตั้งชื่อผมว่า นายห่อ แต่เขาก็เรียกกันว่า ไอ้ห่อ แทน ไอ้เปี๊ยก เพราะผมห่อข้าวมากิน จึงมีนามสกุลว่า มากินานนท์ ซึ่งผมก็ไม่ได้ปฏิเสธ และใช้ต่อมาจนถึงปัจจุบัน ที่บ้านสวนอ้อยของผมในสมัย พ.ศ.๒๔๘๔ ถึง ๒๔๙๖ นั้น ผมมีเพื่อนสนิทอยู่คนหนึ่ง แม่ของเราเป็นเพื่อนกันมาก่อน เขาชื่อนายเล็ก อายุอ่อนกว่าผมปีเดียว แม่ของเขาเรียกแม่ของผมว่าคุณพี่ ผมอาศัยกินข้าวบ้านเขาโดยจ่ายเงินเพียงเล็กน้อย เพราะที่บ้านผมมีแม่ป่วยไม่สามารถทำครัวได้ ผมต้องหิ้วกับข้าวจากบ้านนี้ไปให้แม่กินทุกเช้าเย็น ตลอดเวลาที่ผมทำงานที่ กรมพาหนะทหารบก เมื่อแม่ผมตาย พ.ศ.๒๔๙๕ ผมก็มาเกณฑ์ทหารพร้อมกับเล็กใน พ.ศ.๒๔๙๖ แต่ได้พักรอเรียกทั้งปี กลับมาเข้ากองประจำการ พ.ศ.๒๔๙๗ เขาไปสังกัดกรมทหารราบที่ ๑๑ บางเขน ผมอยู่ กองร้อยกองบัญชาการกองทัพที่ ๑ ที่ตั้งโรงเรียนราชวินิตเดี๋ยวนี้ เมื่อผมออกรับราชการเป็นนายสิบทหารสื่อสาร เขาก็พ้นการเกณฑ์ทหารสองปี เราก็มาคบหาสมาคมกันอีก เขาอุปสมบทที่วัดส้มเกลี้ยง พ.ศ.๒๕๐๐ ขณะที่กำลังสร้างสะพานกรุงธน ข้างวัดนั่นเอง เมื่อออกพรรษา เขาก็ชวนเพื่อนที่บวชพร้อมกัน ซึ่งเป็นเด็กรุ่นน้องผม เรียนที่โรงเรียนวัดสมอราย ห่างจากผมห้าปี มาเป็นเพื่อนอีกคนหนึ่ง คนนี้ชื่อนายออด อาชีพเป็นครูโรงเรียนราษฎร์ ส่วนนายเล็กไปทำงานเป็นลูกจ้าง กระทรวงคมนาคม แต่ครอบครัวของเขาย้ายบ้านไปอยู่แถวดินแดงห้วยขวางแล้ว เขาก็ยังแอบอยู่ที่บ้านเก่า ซึ่งยังไม่มีคนมาเช่าต่อ และถูกตัดไฟฟ้าไปแล้ว ต้องจุดเทียนกินเหล้ากันบ่อย ๆ จึงได้ชื่อเล่นใหม่จากผมว่า นายผี ต่อมานายออดแต่งงานแล้ว ไปอยู่บ้านแม่ยายที่ซอยทองหล่อ ถนนสุขุมวิท นายผีออกจากกระทรวงคมนาคม ไปเป็นนายท่ารถเมล์ขนส่ง ที่ซอยเอกมัย และไปอยู่กับครอบครัวที่ห้วยขวาง แต่เราก็ยังพบกันอยู่ และชวนกันไปเที่ยวทัศนาจร หรือขบวนการย้ายที่กินเหล้า กันอยู่เสมอ และในโอกาสหนึ่งเราได้รับรู้ว่าคำว่า เพื่อนสนิท นั้นคนจีนเขาเรียกว่า เจียวต้าย เราก็ชอบใจรับเอามาเป็นชื่อกลุ่มของเราซึ่งมีเพิ่มขึ้นมามากกว่าสามคนแล้ว คนต่อมาคือพี่สันต์ เพื่อนผู้มีอาวุโสที่เคยอุปถัมภ์ผมมาก่อน จากกรมพาหนะทหารบกนั่นเอง เขาแก่กว่าผมประมาณห้าปี ผมก็ลากเขามาเข้าวงเหล้าของเรา เขาก็คุยกันได้ดีกับเพื่อนของผม ทั้งนายออด นายผี และเพื่อนจากกรมการทหารสื่อสาร คือ นายแมวและนายหงอก นายแมวนั้นเข้ารับราชการ ในแผนกเดียวกับผมเมื่อประมาณ พ.ศ.๒๔๙๘ ผมเพิ่งเป็นนายสิบใหม่ เขาเป็นข้าราชการพลเรือนตำแหน่งเสมียน ต่อมาเมื่อได้รับการฝึกวิชาทหารแล้ว เขาก็ติดยศสิบตรี ขณะที่ผมเป็นสิบโท เขามีอายุอ่อนกว่าผม ๖ ปี เมื่อทำงานร่วมกันไปเขาก็นับถือผมเป็นลูกพี่ เพราะผมมีวิชาเสมียนมาจากที่ทำงานเก่าหลายปี ผมก็เลยชวนเขาเข้ามาอยู่ในแก๊งเจียวต้าย พร้อมกับนายหงอก ซึ่งเป็นนักเรียนนายสิบนอนหมวดเดียว กองร้อยเดียวกับผม เขาอายุเท่านายแมว แต่ผมหงอกมาตั้งแต่หนุ่ม เขาเคยเรียนที่โรงเรียนวัดแจ้งด้วยกันมาก่อน ก็เลยเพิ่มเป็นหกคน คนที่เจ็ดชื่อนายต๋อง ก็เป็นคนที่คุ้นเคย กับนายแมวมาก่อนเหมือนกัน ตั้งแต่เป็นวัยรุ่นอยู่แถวซังฮี้ด้านที่อยู่ใกล้แม่น้ำ ซึ่งเป็นวังของเจ้านายสมัยก่อน และนายแมวเคยเป็นศิษย์วัดขวิด ใกล้ท่าน้ำสามเสนด้วย เมื่อพบกับผมเขาทำงาน เป็นพนักงานขับรถของนายใหญ่ บริษัทผลิตสุราที่ได้รับสัมปทานจากโรงงานบางยี่ขัน และคนที่แปดชื่อนายพึง เป็นเพื่อนครูเรียนสำเร็จปริญญาตรีมาด้วยกันกับนายออด สอนคนละโรงเรียน แต่มาสอนโรงเรียนผู้ใหญ่ที่วัดตรีทศเทพด้วยกัน ซึ่งสมัยนี้เรียกว่า การศึกษานอกโรงเรียน หรือ กศน.นั่นเอง ในพ.ศ.๒๕๐๙ ผมได้บันทึกเป็นบทกลอนไว้ว่า อัน”เจียวต้าย”ความหมายเป็นไฉน จะบอกให้หายแคลงแจ้งประจักษ์ คือเพื่อนฝูงใกล้ชิดสนิทนัก ร่วมใจภักดิ์ไม่หลีกเร้นเป็น”เพื่อนตาย” คนที่หนึ่ง นายออด ยอดเจรจา สติปัญญาเป็นเลิศประเสริฐหลาย คราวคับขันเพื่อนฝ่าฟันอันตราย แก้เรื่องร้ายให้คลายดีทุกทีไป คนที่สอง นายผี มีความซื่อ เพื่อนยึดถือความจริงไม่อิงไหน ไม่กลับกลอกยอกย้อนให้อ่อนใจ ลงรักใครรักจริงไม่ทิ้งกัน คนที่สาม นายสันต์ นั้นใช่ชั่ว เป็นพ่อครัวหัวมนคนขยัน ชอบปีนป่ายเขาเล็กใหญ่ไม่สำคัญ แต่ปากนั้นไม่ว่างช่างวิจารณ์ คนที่สี่ นายแมว มีแววหล่อ เด็กติดกรอคนแก่ชมคารมหวาน ทั้งนอบน้อมถ่อมตนทนรำคาญ ใครเรียกขานไม่ปัดขัดศรัทธา คนที่ห้า นายพริ้ง ลิงไม่สู้ หน้าบู้หู้หัวหงอกเป็นดอกหญ้า เพื่อนเข้าถึงที่ใดได้เฮฮา ฝอยเป็นบ้าน้ำเหลือเฟือเนื้อไม่มี คนที่หก นายต๋อง รองนายพริ้ง เขาแน่จริงงามขำตัวดำปี๋ ชอบหัวเราะเยาะฟ้าท่าเข้าที พูดยวนยีอยู่โรงเหล้าเมาทุกเย็น คนที่เจ็ด นายพึง เพิ่งซึ้งจิต เป็นบัณฑิตชั้นดีฝีมือเด่น เรื่องโคลงกลอนเขียนง่ายไม่ลำเค็ญ เคยได้เห็นน้ำใจกว้างใหญ่ครัน คนที่แปด นายห่อ พ่อหูกาง เป็นคนวางแผนเที่ยวไปดังใจฝัน เรื่องกินดื่มเดินทางพักและควักตังค์ หมออยากดังเพื่อนว่าเก่งเลยเบ่งจม ทั้งแปดคนดลมาเจอเป็นเกลอแก้ว คบกันแล้วใกล้ชิดสนิทสนม แม้ต่างวัยต่างจิตใจไม่ปรารมภ์ ร่วมอุดมคติทำสิ่งสำราญ ต่างรักกันแน่นเหนียวเป็นเกลียวเชือก มิได้เลือกยศศักดิ์อัครฐาน มิตรภาพซาบซึ้งตรึงดวงมาน ยั่งยืนนานคงมั่นนิรันดร แม้ต่อไปได้ดีมีความสุข แม้ทนทุกข์เทวษร้ายสุดถ่ายถอน แม้ห่างกันแสนไกลไม่อาทร แม้ม้วยมรณ์ชีพลับดับชีวา จะคบกันต่อไปไม่ทิ้งขว้าง จะช่วยกันทุกทางดังปรารถนา จะคิดถึงกันไว้ไม่โรยรา จะรักษา”เจียวต้าย”ไม่หน่ายเอย. คณะเจียวต้ายอยู่มาจนถึงเดือน มกราคม ๒๕๑๐ นายออดก็เสียชีวิตจากอุบัติเหตุรถชน ขณะจะขึ้นรถสองแถวไปทำงาน ฌาปนกิจศพที่วัดธาตุทอง เราจึงเอาวันเกิดของเขาคือ ๒๒ ธันวาคม เป็นที่ระลึกวันเจียวต้าย มีการนัดพบกันทุกปี แต่ต่อมานายพึงได้พาเพื่อนครูโรงเรียนเทเวศร์มาเข้าพวกอีกคนหนึ่งคือ พี่มี ส่วนผมก็ได้เพิ่มอีกคน คือ นายต่อ เป็นพันจ่าทหารอากาศ และเมื่อถึง พ.ศ.๒๕๒๐ นายพึงก็ได้ชักชวนเพื่อนครูสวนกุหลาบ ที่เขารับราชการอยู่มาเข้าพวกเจียวต้ายอีกสองคน คือนายชัน และนายจินต์ ส่วนผมก็ได้ชักชวนเพื่อนร่วมก๊งมาเข้าพวกอีกสองคน คือ นายสิทธิ์ เป็นจ่าสิบเอกทหารสื่อสาร และ นายเหนียน เพื่อนร่วมรุ่นนักเรียนวัดสมอราย ซึ่งเป็นเจ้าหน้าที่ธนาคารแห่งประเทศไทย ผมได้เขียนสรรพคุณของเขาไว้ว่า คนที่เก้า ครูมี รุ่นพี่ใหญ่ ซึ้งน้ำใจมานานเนไม่เหหัน เพื่อนเอาไงเอาทุกท่าไม่ว่ากัน ความรู้นั้นแน่นหนาภาษาไทย คนที่สิบ นายต่อ หล่อเข้าท่า ลูกทัพฟ้าแต่รักมั่นไม่หวั่นไหว ยอดใจเย็นไม่เห็นโกรธลงโทษใคร รินเรื่อยไปแต่ดื่มนิดไม่ติดลม ฯลฯ ที่สิบเอ็ดคือนายชันนั้นเป็นครู เพื่อสอนอยู่ ส.ก.ดูหล่อเหลา จากสองศูนย์ได้พบกันมันไม่เบา โอ้เพื่อนเราคงสบายขายข้าวแกง ที่สิบสองนายจินต์ชอบกินผัก ดูน่ารักแม้ตัวใหญ่ไม่กำแหง ทำตามกฎที่วางไว้ไม่คลางแคลง มีเรี่ยวแรงดื่มเท่าไรก็ไม่เมา ที่สิบสามนาย สิทธิ์ มีฤทธิ์มาก ทนลำบากอยู่ทีวีไม่มีเหงา ทั้งถ่ายกล้องเก่งกาจมาดไม่เบา อยู่นานเข้ากำกับเวทีเพื่อนดีใจ คนสุดท้ายยอดชายคือนาย เหนียน เที่ยววนเวียนกับพวกเราเจ้ามือใหญ่ ศิษย์ราชาห้องเคียงข้างไม่ห่างไกล เพิ่งซึ้งในพงศ์เผ่าเหล่าเจียวต้าย ปีสามแปดเอ่ยชื่อมาดังว่าแล้ว เป็นเพื่อนแก้วต่อไปไม่แหนงหน่าย ปี่สี่แปดคงอยู่ได้ไม่วุ่นวาย แม้ลับหายชื่อคงอยู่คู่กันเอย. เพื่อนกลุ่มที่ใช้สัญลักษณ์ว่า เจียวต้าย ได้คบหาสมาคมกันต่อมาเป็นเวลาเนิ่นนาน ถึงสามสิบสี่ปี ใน พ.ศ.๒๕๔๔ ก็เหลืออยู่เพียงไม่กี่คน ตามหลักของความเปลี่ยนแปลงที่เป็นอนิจจัง เดือนมีนาคม ๒๕๒๙ นายต่อก็เสียชีวิต ด้วยโรคเส้นโลหิตในสมองแตก เดือนสิงหาคม ๒๕๓๘ นายสิทธิ์ ก็เสียชีวิตด้วยโรคมะเร็งในหลอดอาหาร เดือน พฤศจิกายน ๒๕๓๙ พี่สันต์ ก็เสียชีวิตด้วยโรคอัลไซเมอร์ ซึ่งผมได้บันทึกไว้ตามลำดับ ดังนี้ อันเจียวต้ายความหมายไม่เคยเปลี่ยน คงวนเวียนอยู่ด้วยกันฉันท์เพื่อนเก่า ตัวห่างไกลแต่ใจชิดติดเหมือนเงา รวมกันเข้าเป็นเพื่อนตายจนวายปราณ ต่างผูกพันขันเกลียวเสี้ยวศตวรรษ เห็นหลัดหลัดเจ็ดหายไปเรียกไม่ขาน สิ่งที่หวังตั้งไว้ไม่ยืนนาน เมื่อถึงกาลก็เปลี่ยนไปไม่คงทน ออด สันต์ ต่อ และนายสิทธิ์ เพื่อนคิดจาก แล้วจึงพรากกันไปไม่เห็นหน ส่วน นายผี กับ ครูมี อีกสองคน ท่านหลุดพ้นกิเลสแล้วจึงลาไกล เหลือ นายแมว เพื่อนแก้วดื่มโซดา ดูเข้าท่าแม้ขัดเขินแต่เดินไหว นายหงอก นั้นไม่ขาดงานแต่บ้านไกล ดื่มใสใสพอสนุกแล้วลุกลา แต่ นายต๋อง นั่งเหงาต้องเฝ้าบ้าน เพื่อนเคยผ่านไปใกล้ให้ดูหน้า เหมือน นายพึงหายไปใช่เฉื่อยชา เดินสามขาต้องอาศัยลูกชายส่ง ส่วนนายชัน รับบำนาญพาลย้ายที่ ยังอยู่ดีด่านช้างไกลใช่ลืมหลง พบ นายจินต์ ทีไรได้ตั้งวง แต่ไม่ชงกินน้ำหวานบานตะไท เหลือ นายห่อ กับ นายเหนียน ชวนเวียนแก้ว ไม่คลาดแคล้วชนทุกทีที่ไหนไหน ได้จ่ายทิปเด็กเสริฟที่ถูกใจ ถึงใกล้ไกลไปกันไม่หวั่นกลัว อันเจียวต้ายอยู่มานานผ่านร้อนหนาว จนล่วงเข้าสามสิบสี่นี้ใช่ชั่ว ฟื้นความหลังขึ้นมาเล่าใช่เมามัว อยากให้รู้กันทั่วเรื่องจริงจัง สิ่งที่เกิดย่อมผันแปรแน่ทั้งหมด ธรรมดาปรากฏไม่ผิดหวัง เหลือกี่คนอยู่กันไปไม่จีรัง เจียวต้าย ยังคงความหมายไม่คลายเอย. ถัดมาอีกสี่ปี ถึง พ.ศ.๒๕๔๘ ผมก็เข้ามารู้จักอินเตอร์เนต และเวปพันทิป เมื่อสมัครเป็นสมาชิก จะใช้ชื่ออะไรก็ซ้ำ จึงหวนนึกขึ้นมาได้ถึงคำว่า เจียวต้าย ซึ่งกำลังจะสูญหายไป ด้วยความเสียดายในความหมายที่ติดตรึงอยู่ในจิตใจ มาเป็นเวลาเกือบครึ่งศตวรรษ จึงใช้ชื่อนี้เป็นนามปากกา หรือล็อคอิน ซึ่งเชื่อโดยสุจริตใจ ว่าไม่มีใครคิดมาซ้ำอย่างแน่นอน และนามนี้ก็จะยืนยงคงอยู่คู่กับพันทิป ไปอีกนานแสนนาน แม้ว่าผมและเพื่อนสนิท ทุกคนในกลุ่มนี้ จะตายจากโลกนี้ไปจนหมดแล้วก็ตาม. ############ จากคุณ : เจียวต้าย เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 52 12:44:04 ความคิดเห็นที่ 1 อ่านแล้วซาบซึ้งในมิตรภาพของ "เจียวต้าย" มากๆเลยค่ะ แต่อ่าน "พ.ศ." ที่ระบุไว้ก็ให้ยิ่งตกใจและเลื่อมใส รีบพนมมือกราบสวัสดีคุณเจียวต้ายแทบไม่ทัน ไม่นึกว่ามีผู้ใหญ่อาวุโสขนาดนี้มาเล่นอินเตอร์เนต ชื่นชมเลื่อมใสจริงๆเลยค่ะ ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ จากคุณ : ธีตภากร เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 52 13:34:34 ความคิดเห็นที่ 2 ช่างบังเอิญจริง ๆ เลย ว่าผมมีหนังสือ "เรื่องเล่าของคนวัยทอง" ของคุณเจียวต้ายอยู่หัวเตียงพอดี เอาไว้อ่านก่อนนอน เพราะเรื่องไม่หนัก อ่านแล้วเพลินหลับสบาย ยังจำชื่อเพื่อนของคุณเจียวต้ายได้ ทั้งพี่สัน (คนใจกว้าง สอนวิทยายุทธให้คุณเจียวต้าย) นายผี (คนหลายอาชีพ แต่มากินเหล้าเพราะโดนบางคนชักนำ ฮา) นายออด (คนเก่งหลายอย่างกล้าได้กล้าเสีย และไม่เสียเปรียบ ฮา) อยู่ในตอน "เพื่อนรัก" ท่านเหล่านี้ยังโลดแล่นอยู่ในความทรงจำที่ผ่านการถ่ายทอดของคุณเจียวต้ายเสมอ จากคุณ : Psycho man เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 52 13:47:02 ความคิดเห็นที่ 3 สวัสดีครับคุณลุง (แต่เห็นเลขปีแล้วสงสัยต้องเปลี่ยนมาเรียกคุณปู่) อ่านประโยคสุดท้ายแล้วแอบใจหาย จากคุณ : หยกสีน้ำผึ้ง เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 52 15:23:18 ความคิดเห็นที่ 4 ^^ จากคุณ : KTH (KTHc) เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 52 17:05:46 ความคิดเห็นที่ 5 เมื่อวานกำลังนึกอยู่เลยว่าไม่ได้เห็นบทความของคุณลุงเจียวต้ายนานแล้ว วันนี้ได้อ่านจริง ๆ ด้วยละค่ะ :) จากคุณ : ปิยะรักษ์ เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 52 17:35:29 ความคิดเห็นที่ 6 ขออภัยคุณธีตภากร ผมเพิ่งเห็นชื่อคุณเป็นครั้งแรก ขอบคุณครับที่เข้ามาอ่าน ผมไม่ได้เล่นอินเตอร์เนตนะครับ ผมเอาจริงเลยทีเดียว ช่วงสิบปีหลังเกษียณอายุราชการ ผมเขียนเรื่องไว้มากมาย พอรู้จักพันทิป ก็เอามาวางให้อ่านจริง ๆ เลยครับ เดี๋ยวนี้รวมอยู่ในบล็อกหลายร้อยเรื่องครับ คุณPsycho man ดีใจที่อาจารย์ยังใช้บริการของผมอยู่แทนยานอนหลับ เมื่อเช้าเห็นคุณ ส.สัตยา เข้ามาให้ข่าวดี ทำให้นึกถึงความเก่า ครั้งที่เจอกันในสโมสรนักเรียนนายเรืออากาศ และงานแต่งงานของเขา ดูเหมือนไม่นานเลยนะครับ คุณหยกสีน้ำผึ้งอ่านเรื่องของผมมาตั้งแต่ปีแรก จนถึงบัดนี้ ไม่ต้องเปลี่ยนหรอกครับ ผมเองยังไม่นึกว่าแก่ลงไปกว่าเดิมเลยครับ คุณ KTH (KTHc) เขียนเรื่องมาลงในถนนหนังสือเพิ่งครบปี สวนกับผมที่กำลังจะอำลาไปในเร็ว ๆ แล้วครับ ขอบคุณคุณปิยะรักษ์ ผมอยากหาเรื่องอะไรแปลก ๆ มาลงในห้องนอกเรื่อง ก็เพราะชอบคำตอบของคุณนี่แหละครับ แต่เดี๋ยวนี้สมองก็เริ่มล้าแล้ว ขี้เกียจเตี่ยวเข็นให้คิดอะไรใหม่ ๆ เรื่องในแฟ้มที่ตุนไว้ก็หมดเกลี้ยงแล้วครับ จึงค่อย ๆ จางหายไป เหมือนโฆษณาโบราณน่ะครับ. จากคุณ : เจียวต้าย เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 52 19:42:06 ความคิดเห็นที่ 7 สวัสดีค่ะคุณเจียวต้าย ความจริงก็เป็นคนแถวนี้ล่ะค่ะ เป็นรุ่นแรกๆที่อยู่มาตั้งแต่เริ่มเปิดถนนนักเขียนกระมัง แวะเวียนไปมา แล้วก็อ่านกระทู้ของคุณเจียวต้ายอยู่เสมอ เพียงแต่เวลาจะหาย ก็หายไปซะเป็นเดือนๆ จนล็อคอินหายเปลี่ยนมาหลายรอบ ก็เลยอาจจะไม่เคยเห็นกัน ชื่อธีตภากร เป็นชื่อใหม่ค่ะ ชื่อเดิมเริ่มแรกสุดคือ kjb ต่อมาก็เป็น หลานหลิง แล้วก็ กานต์จิรา (ว่าแต่ พอแนะนำเสร็จ คุณเจียวต้าย ก็บอกว่า ไม่รู้จักสักชื่อเหมือนกัน ...แง้) นั่นสินะ คำว่า "เล่นอินเตอร์เนต" เนี่ยให้ความรู้สึกไม่ค่อยดีเลย เหมือนกับคำว่า เล่นคอม แต่มันก็คงคล้ายการ เล่นเปียนโน เล่นดนตรีมังคะ มันไม่ได้หมายความว่า เล่นๆ ไม่เอาจริง แต่มันหมายถึง...เอ... พูดยังไงดีน้อ ในฐานะผู้เยาว์ ขอเชิญผู้อาวุโสแนะนำดีกว่าค่ะ ว่าจะใช้คำว่าอะไรดี ^^ จากคุณ : ธีตภากร เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 52 20:26:26 ความคิดเห็นที่ 8 มาอ่านค่า (แต่ข้ามส่วนกลอนไป) เล่นภาษาไทยก็หมายถึงเอาจริง ชอบนะแหละพี่จูน อย่าง เล่นพระไง จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 52 20:47:22 ความคิดเห็นที่ 9 ผมล้อคุณ ธีตภากร เล่นน่ะครับ ถูกของคุณสก็อตตี้แล้ว ที่ภาษาไทยคำนี้แปลก เพราะมีความหมายตรงกันข้าม เช่น เล่นพระ เล่นหุ้น เล่นที่(ดิน) เล่นการเมือง เล่น(บ้า)หวย ฯลฯ ซึ่งไม่ใช่เรื่องเล่น ๆ เลย ผมคิดคำมาแทนไม่ได้หรอกครับ เพราะใช้กันมาแต่โบราณนานเนแล้วครับ แต่สำหรับผมอินเตอร์เนต เป็นเสมือนโลกกว้างที่ผมไม่เคยพบมาก่อน เมื่อเข้ามาท่องเที่ยวแล้วก็ติดใจ ลืมวัยไปเลยครับ ได้แสดงความคิดเห็น หรือเรื่องราวที่คิดว่าน่าสนใจ ได้รับความรู้เพิ่มขึ้นมากมาย ข้อสำคัญได้เพื่อนใหม่ ๆ ทางอากาศ เพิ่มขึ้นตลอดเวลา รวมทั้งคุณ ธีตภากร ด้วยครับ ขอบคุณพันทิปครับ. จากคุณ : เจียวต้าย เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 52 06:37:58 ความคิดเห็นที่ 10 หมู่นี้ นนานๆ ได้อ่านเรื่องของคุณลุงทีนะคับ สบายดีนะครับผม จากคุณ : กริชครับผม เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 52 09:29:36 ความคิดเห็นที่ 11 คุณปู่สบายดีนะคะ จากคุณ : oreocream เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 52 18:53:22 ความคิดเห็นที่ 12 จำได้ว่า ตอนที่ยังใช้ login CU. ผมเคยอ่านเรื่องที่คุณเจียวต้ายลงไว้ในหมวดเรื่องสั้น เมื่ออ่านแล้วผมก็บอกแต่ว่า เรื่องที่เขียนนี้ไม่ใช่เรื่องสั้น จนเรื่องสั้นหลัง ๆ ผมจึงเติมอีกประโยคไปว่า....ว่าอย่างไรผมก็จำไม่ได้เสียแล้ว แต่คงเป็นทำนองที่ว่า แม้ไม่ใช่เรื่องสั้นแต่ก็เป็นเรื่องที่อ่านสนุก คิดแล้วก็อายเหมือนกัน คุณเจียวต้ายอาวุโสและก็มีประสบการณ์ขนาดนี้แท้ ๆ ^^ อ่านงานเขียนของคุณเจียวต้ายชิ้นนี้แล้ว เห็นมิตรภาพความผูกผัน และทำให้ผมรู้สึกเหงาทีเดียวครับ ขอบคุณครับ แก้ไขเมื่อ 14 ก.ย. 52 20:13:11 จากคุณ : นักเลงหนัง เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 52 18:55:05 ความคิดเห็นที่ 13 สวัสดี ขอรับ ป๋าเจียวต้าย "เพื่อนสนิท" สัมผัสและรู้สึกได้ ชัดเจนในตัวอักษรจริง ๆ ขอรับ แหะ แหะ รัก๋ษาสุขภาพนะครับ จากคุณ : นายทิวา เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 52 19:25:05 ความคิดเห็นที่ 14 เข้ามาอ่านครับคุณปู่ ความทรงจำดีจริงๆ เลยครับ ถ้าเป็นผมนะ ลืมไปแล้วว่าเกิดขึ้นเมื่อไหร่ จากคุณ : โก้ (เซโก้4) เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 52 20:02:36 ความคิดเห็นที่ 15 สวัสดีค่ะ คุณปู่ หนูลิตามลุงโก้มาติดๆ อิอิ คุณปู่สบายดีหรือเปล่าคะ ขอเบอร์จากพี่พจไว้ ว่าจะโทรไปหลายครั้งแล้ว แต่ก็ยังไม่มีโอกาส เพราะพอนึกได้ก็เป็นตอนสี่ห้าทุ่ม ทุกที (ช่วงว่างและได้อยู่กับตัวเองคับ อิอิ ) เอาไว้สะดวกวันไหน จะส่งเสียงไปตามสายอีกทีนะค๊าบบบบบบบ ฝากสวัสดีคุณป้าด้วยนะฮับ จากคุณ : หนูลิ เองคับ (ละมุนใจ) เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 52 23:42:57 ความคิดเห็นที่ 16 เวลานี้ถ้าใครถามผมว่า สบายดีหรือ ผมจะตอบว่า ไม่สบายเป็นปกติครับคุณกริช เวลาที่ล่วงไปทำให้ ความจำ ความคิด และความขยัน ลดน้อยลงครับ คงจะต้องตอบคุณ oreocream เหมือนกับที่ตอบคุณกริชละครับ ขอบคุณคุณ CU.ที่กรุณาวิเคราะห์อย่างนั้น เพราะทำให้ผมได้คิดว่า ความรู้ที่มีมาแต่ดึกดำบรรพ์ อาจใช้ไม่ได้ในสมัยนี้ ผมจึงเลี่ยงไปว่า เป็น เรื่องสั้นชุดฉากชีวิต ไงครับ ยินดีที่ได้คุยกันอีกใน พ.ศ.นี้ครับ พอเห็นชื่อคุณ นายทิวา ความหลังก็ผุดขึ้นมาเป็นสายเลยครับ เมื่อไม่กี่วันนี้ คุณ ส.สัตยา ก็มาคุ้ยเขี่ยให้ฟุ้งขึ้นทีหนึ่งแล้วครับ ผมเป็นคนชอบบันทึกครับ คุณโก้ เมื่อมีเหตุอะไรที่กระทบใจ ก็จะบันทึกไว้ เมื่อเวลาเปิดดูภายหลัง ก็ปรากฏภาพแจ่มชัดขึ้นในความคิดคำนึงครับ ผมคิดถึงคุณหนูลิเสมอ แต่ไม่ค่อยชอบโทรศัพท์ เพราะหูเสื่อมลงมาก ฟังโทรศัพท์มือถือแล้ว ไม่ค่อยรู้ว่าเขาพูดเรื่องอะไร ครั้นจะไปเยี่ยมก็ไกลเกินกว่าจะหอบสังขารไหว ฝากความคิดถึงมายังหนูแจมด้วยนะครับ. จากคุณ : เจียวต้าย เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 52 08:45:28 ความคิดเห็นที่ 17 ซาบซึ้งจังเลยครับ จากคุณ : X RoBiN เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 52 20:30:19 ความคิดเห็นที่ 18 แวะเวียนมาทายทักท่านเจียวต้ายครับผม..... สบายดีนะครับ... จากคุณ : เจ้าแว่นน้อย เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 52 00:21:38   Create Date : 12 มิถุนายน 2555     Last Update : 12 มิถุนายน 2555 14:32:45 น. Counter : 752 Pageviews.   0 comment Share Tweet

คุยกับเจียวต้าย (๓) บล็อก คุยกับเจียวต้าย (๒) รู้สึกว่าจะยาวเกินไปแล้วครับ จึงมาเปิดเวทีใหม่ตรงนี้ เชิญทุกท่านครับ.   Create Date : 26 พฤศจิกายน 2553     Last Update : 26 พฤศจิกายน 2553 8:54:24 น. Counter : 1057 Pageviews.   46 comment Share Tweet

คุยกับเจียวต้าย (๒) คุยกับเจียวต้าย (๒) เมื่อผมมาเปิดหน้า คุยกับเจียวต้าย ขึ้นในกลุ่ม สังสรรค์สนทนา โดยแยกออกมาจากกลุ่ม หน้าบ้านชานเรือน แล้ว ก็มีผู้เข้ามาเสวนาด้วยเป็นจำนวนมากพอควร จนผู้ที่เข้ามาใหม่จะต้องเสียเวลาเลื่อนหาช่องว่างที่จะคุย จึงขอเปิดหน้าที่สองขึ้นใหม่ ณ ที่ตรงนี้ครับ ขอเชิญทุกท่านที่ผ่านเข้ามาครับ.   Create Date : 30 กรกฎาคม 2552     Last Update : 30 กรกฎาคม 2552 20:42:22 น. Counter : 710 Pageviews.   48 comment Share Tweet

คุยกับเจียวต้าย คุยกับเจียวต้าย ผมมาปัดกวาดห้องสำหรับสังสรรค์สนทนาให้สะอาด และเปิดเป็นหน้าแรกของบล็อก สำหรับท่านที่อยากคุยกับเจียวต้าย ในเรื่องอะไรก็ได้ เมื่อไรก็ได้ เชิญครับ.   Create Date : 01 ตุลาคม 2551     Last Update : 1 ตุลาคม 2551 9:43:44 น. Counter : 400 Pageviews.   36 comment Share Tweet

• เจียวต้าย
• เจียวต้าย
• GTW
• silverqueen
• oreocream
• หมอ-ยา-ผู้-น่า-รัก
• sugarhut
• สีน้ำฟ้า
• เปียร์รุส
• กริชครับผม
• เอ่อ่อ่ะนะคะ
• ~ เจ๊ล่ะเบื่อ!!!! ~
• กลิ่นกาแฟครับ
• พิธันดร
• จริง
• O-HO
• i_tua_yung
• Handmade
• โสมรัศมี
• ข้าวโพดแมวติสต์แตก
• อาคุงกล่อง
• pink-worm
• Webmaster - BlogGang