คล้อยหลังกรองแก้วที่ลงจากเรือนกลับไปแล้วรับพรก็มองมายังแม่นางเฉยที่ยังนังจุมปุ๊กอยู่ที่หมู่เครื่องดนตรี

“แม่คุณใจคอจะใช้ชีวิตอยู่เป็นเจ้านั่งกินนอนกินที่เรือนใหญ่เลยหรือไรเรือนเล็กของตัวมีไม่ไปอยู่ แล้วที่บอกว่าจะตามหาคน ไม่เห็นออกไปหาลองถามเอาจากพี่โหนก็ได้ รายนั้นขาใหญ่กว้างขวางรู้จักทุกตรอกซอกซอย”รับพรเอ่ยปากไล่แบบสุภาพที่สุดแล้ว ณ เวลานี้เธออยากอยู่คนเดียวทั้งยังอาสายื่นมือช่วยเหลือ ก็นะถ้าหาเจอมันก็ต้องมีค่าน้ำร้อนน้ำชาบ้าง

“จะไปทำทำไมงานแบบนั้น”เป็นอีกครั้งที่ภารตีไม่ตอบแต่ใช้การถามย้อนกลับเรื่องประเด็นร้อน

“พรจะทำอะไรมันก็เรื่องของพร” บัณฑิตสาวเริ่มเคืองทำท่าจะปิดประตูขังตัวเองอยู่ในห้องวันนี้มันวันมหาโลกาวินาศหรือไร มีแต่เรื่องบ้าบอไร้สาระไม่หยุดหย่อนเช่นเดิมที่แม่นางเฉยใช้มือดันประตูไม่ให้ปิดลง

“ขายของแบบเดิมก็ดีอยู่แล้ว”

“ไม่เห็นเรอะว่าวันนี้เป็นยังไงทำอาชีพสุจริตมันก็แค่พอยาไส้ไปวันต่อวันเท่านั้น”หากเก้าในสิบบอกว่าหนทางที่เธอเลือกมันเป็นสีดำแต่รับพรจะดื้อแพ่งและยืนกระตายขาเดียวว่ามันเป็นสีขาวเสียอย่างใครจะว่าอะไรได้

“ถือว่าขอร้องได้มั้ยพิมพ์ก็ใช่คนอื่นคนไกล ทำไมไม่ลองไปขอร้องเธอดู” ภารตีพูดจาด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลที่สุดเท่าที่เจ้าเรือนเคยยินมาเป็นการยืนยันว่าคนไร้อารมณ์จริงจังกับเรื่องนี้มากถึงมากที่สุด

“คิดว่าพรโง่ถึงขนาดไม่ทำเหรอขอร้องวิงวอนจนปากเปียกปากแฉะแล้วก็เขาช่วยไม่ได้น่ะสิถึงได้ต้องมาลงเอยอีหรอบนี้”

“สรุปว่าจะทำ”ภารตีมิอาจสู้กับคนยึดมั่นในความคิดตน ทั้งยังจนทางหว่านล้อมเธอก็ใช่จะมีสิทธิ์ทำอะไรได้มากไปกว่านี้

“ดีดลูกคิดรางแก้วแล้วกะอีแค่นอนกับผู้ชายนี่ทำไมชอบวุ่นวายกันจัง” รับพรระอาใจที่จะพูดเรื่องนี้อีกทีแม่ตัวไม่เห็นเคยห้ามปรามมีแต่จะผูกโบว์ใส่ชะลอมสวยๆยกให้เสียด้วยซ้ำ

“ก็พวกพี่ไม่ชอบผู้ชายแล้วก็ไม่อยากให้ผู้ชายคนไหนมาเกาะแกะวอแวเอากับเธอด้วย” ภารตีโพล่งออกมาด้วยเสียงกร้าวบุรุษเพศกับสาวแอลมันเป็นของต้องห้าม!!

“พวก?ผู้ชาย? หมายความว่า..” รับพรหน้าตาตื่นอ้าปากค้างกับพี่พิมพ์เธอน่ะรู้ว่าใช่แต่แม่นางเฉยผู้ซึ่งไร้ศาสนาเป็นไปกับเค้าด้วย??

“ทีนี้เข้าใจหรือยัง”ภารตียื่นหน้าสวยใสไร้เครื่องประทินผิวมาใกล้รับพรแม้จะยังตกตะลึงแต่ก็มีสติพอที่จะตอกกลับให้พี่สาวหงายเงิบ

“หัวใจดวงนี้เป็นของพรและแน่นอนว่ายังไม่ยกให้..ไม่ว่าใครร่างกายนี้ก็เป็นของพรพรจะใช้มันอย่างไรก็ได้และท้ายที่สุดบ้านนี้ก็ต้องเป็นของพร..ตลอดไป” เธอพูดพร้อมดันร่างพี่สาวออกจากอาณาบริเวณห้องปิดประตูลั่นดาลแน่นหนาไม่สนใจสิ่งใดอีกต่อไปนั่นเท่ากับเป็นการปิดตายประตูหัวใจด้วยเช่นกันภาวะการณ์เช่นนี้เธอยังไม่พร้อมที่จะมีใครไม่ว่าจะเป็นพี่พิมพ์ที่ผูกพันหรือจะเป็นแม่นางเฉยนี่ก็ตาม

“ยัยเด็กดื้อมาคุยกันให้รู้เรื่องก่อนนะ โธ่เว้ยยย!!”ภารตียังเคาะประตูตะโกนโหวกเหวกอยู่ด้านนอกรับพรทรุดกายนั่งชันเข่าอยู่ที่หน้าประตูนั้นเองเอามือทั้งสองกุมศีรษะพยายามสลัดภาพและเสียงพร่ำเตือนของสองพี่สาวที่วนเวียนรีเพล์ยเป็นลูปซ้ำแล้วซ้ำเล่า‘พี่ไม่อยากให้พรเป็นเด็กนวดเลย’..’ถือว่าขอร้องได้ไหม’... นานพอสมควรภารตีเริ่มมีเสียงแหบพร่า พอเหนื่อยเข้าก็หยุดโวยวายและเดินจากไปเงียบๆเปล่าใช่เธอจะยอมแพ้มันจะต้องมีสักหนทางสิที่จะเปลี่ยนความคิดของบัณฑิตสาวให้จงได้...

พิมพ์ลภัสมาลากตัวน้องสาวถึงหน้าห้องเล็คเชอร์ที่มหาวิทยาลัยเพราะเธอไม่ทนเย็นใจทอดเวลาจนอาจจะช้าเกินแกงพรอาจจะหุนหันพลันแล่นไปทำงานอย่างว่าเสียตั้งแต่เย็นนี้คืนนี้

“เป็นเอามากนะ”ณัฐกานต์ที่ถูกถูลู่ถูกังมาที่รถเปรยขึ้นหลังจากรับฟังความทั้งหมด

“ใคร?”

“ทั้งคู่อ่ะพี่พิมพ์ก็เห็นว่าณัฐเรียนอยู่ยังบังคับให้โดดเรียนเสียฉิบ ส่วนพรก็เหลือเกินคิดหรือไงว่าเอาตัวเข้าแลกแล้วจะจบง่ายๆ คิดผิดเป็นถูกเห็นกงจักรเป็นดอกบัวอ่า” น้องสาวหน้าง้ำจะว่าพี่ตัวก็ไม่สุดด้วยเข้าใจหัวอกแต่ก็ไม่เข้าใจระบบความคิดของรับพรเหมือนกัน

“อย่ามัวแต่บ่นน่าไหนลองเอาสมองอัจฉริยะมาช่วยพี่คิดหน่อยว่าจะทำประการใดดีพี่ใช้หมองนั่งสมาธิแบบอิ๊กคิวซังตั้งครึ่งวันไม่เห็นจะได้ความคิดไม่ตก กลุ้มๆๆๆๆ!!” กลายเป็นคนร้อนรุ่มบ่นเอาเสียเองมือน้อยๆก็หมุนหาเพลงที่ถูกใจไม่ได้สักที จะเข้าเกียร์เดินหน้าตัว D ก็ดันไปเข้าเป็นตัวถอยหลัง R ซะอย่างนั้นคนเราก็เป็นแบบนี้ จิตใจที่ปั่นป่วนทุกอย่างก็เรรวนไปเสียหมด ณัฐกานต์มองอากัปกิริยาของพี่สาวก็ยิ้มมิใช่ยิ้มเยาะแต่เป็นยิ้มที่แฝงนัยว่าพึงใจที่พี่สาวร้อนรนด้วยเป็นเพราะรู้ใจตนเองแล้วมีหรือที่ใจคอจะไม่ช่วยไม่เชียร์อัพพี่ตัว

“เรามันคนนอกจะยกแม่น้ำมหาสมุทรทั้งโลกคว้าดาวเคราะห์ดาวฤกษ์ดาวหางทั้งจักรภพมาหว่านล้อมใช่ว่าเขาจะฟังณัฐว่าสงสัยต้องเข้าทางผู้ใหญ่ซะล่ะมั้ง” นี่แหล่ะข้อยากถ้าพูดกับคนหัวอ่อนมันก็คล้อยตามได้ไม่ยากเย็นกับรับพรที่มั่นใจในความคิดตนยิ่งยากน้องๆงมเข็มในมหาสมุทรนั่นเทียวยิ่งหล่อนมีแบ็กอัพที่คอยพูดกรอกหูทุกสามเวลาหลังอาหารเยี่ยงร่างทรงกำมะลอยิ่งโกโซบิ๊ก

“น้าสุดานี่ยิ่งตัวยุให้รำตำให้รั่วเลยไปพูดด้วยมีแต่จะโดนต่อว่ากลับมา”

“พี่โหนไงตัวช่วยสุดท้าย ยังไงพรก็ต้องฟังพี่ตัวเองบ้างล่ะน่า” ณัฐกานต์นึกถึงฮีโร่ในดวงใจของตนพิมพ์ลภัสพยักหน้าตอบรับเห็นดีเห็นงามด้วย เพราะคงเป็นตัวเลือกสุดท้ายแล้วจริงๆน้องรักจึงไม่รีรอที่จะคว้าโทรศัพท์ไลน์หาโหราทันทีทั้งหมดมาเจอกันที่ร้านเบอเกอรี่ในปั๊มหน้าบ้านหลังจากลูกชายร่างทรงเลิกงาน

“พรไม่ฟังผมหรอก”โหนพูดออกมาแทบจะทันทีหลังจากรับฟังเรื่องราวทั้งหมดจากปากพิมพ์ลภัสนับตามลำดับศักดิ์เขาเป็นพี่ก็จริงแต่เรื่องความสามารถในการหารายได้เป็นหัวเรี่ยวหัวแรงของครอบครัวนั้นร่างกำยำจำต้องหลีกทางให้น้องตนพิมพ์ ลภัสหงุดหงิดหัวใจอะไรกันยังไม่ทันจะพูดจาก็ตั้งธงกันไว้ก่อนแล้วเธอจำต้องยื่นเงื่อนไขเป็นไม้ตายแว๊ดใส่

“อ้าว!ไม่รู้แหล่ะ ถ้าโหนไม่คิดจะช่วยหรือทำไม่สำเร็จจะไม่ยอมยกน้องสาวให้” ณัฐกานต์สะดุ้งโหยงไหงพี่พิมพ์ผูกโยงมายังเรื่องของตนส่วนโหนยังนั่งเฉยเหมือนเขาจะคิดบางอย่างได้แต่ก็ปล่อยให้พี่น้องเขาเฉ่งกันให้สิ้นความก่อน

“หูย!พี่พิมพ์อ่า เกี่ยวอะไรกันกับคู่เราด้วย”

“พี่แห้วน้องก็ต้องชวด!”สาวหน้าหล่อคิดเองเออเองว่าตนถือไพ่เหนือกว่าโดยหารู้ไม่ว่ากู้ภัยหัวใจแหววก็ไม่ได้มีท่าทีจะกระชับพื้นที่หัวใจน้องสาวตนเลยแม้แต่น้อย

“คนที่พรจะฟังคือพ่อกับพ่อปู่เท่านั้น”โหราพูดขึ้นมาลอยๆ เป็นการยุติบทสนทนาที่เขาจะต้องเกี่ยวข้องไปโดยพลัน

“คนหนึ่งก็อยู่บนสรวงสวรรค์ชั้นวิมานอีกหนึ่งก็ต้องหวังพึ่งร่างทรงอย่างน้าสุดา แล้วจะทำยังไง พูดง่ายทำยาก”เป้าหมายน่ะเล็งเห็นผลเลิศ แต่ยุทธวิธีเล่าจะดำเนินการอย่างไรณัฐดีดนิ้วดังเป๊าะเพราะวาบความคิดแสนกลขึ้นมาได้!

“งั้น..เราก็เมคสตอรี่สิให้พ่อปู่สื่อความว่าไม่พอใจที่พรต้องมาเป็นเด็กนวด”

“ยังไงครับน้องณัฐ?”ทั้งผู้พูดและพี่สาวต่างจ้องมองกันด้วยไม่แจ้งใจไม่เท่าทันในความคิดของสาวน้อยณัฐยิ้มแก้มป่องจนเห็นเลือดฝาด เข้ามากระซิบกระซาบกับพี่สาวตัวทีและร่างบึ๊กทีพิมพ์ยิ้มรื่นหลังจากฟังแผนร้าย ส่วนโหนไม่ใคร่มั่นใจนักว่าได้ผล

“จะไหวเหรอพี่ไม่เคยนะครับอีกอย่างณัฐมั่นใจได้อย่างไรว่าน้องพี่จะรับลูก”

“มั่นใจที่ซู๊ด”ณัฐกานต์ร้องตะโกนและชูกำปั้นขึ้น พิมพ์ ลภัสพอคลายกังวลไปได้เปลาะหนึ่งก็ยังดีกว่าไม่คิดอ่านทำอะไรเลย

“เอ้า!ตามนั้นพลาดพลั้งไปก็แค่คิดหาวิธีใหม่ ถ้าได้ผลพี่จะปิดซอยเลี้ยงเลย” สาวหน้าหล่อขอลุยกล่าวสรุปโดยแผนการจะกระทำกันในเย็นวันนี้เลย เป็นปะเหมาะเคราะห์ดีที่แม่สุดาไม่อยู่เรือนผู้ร่วมก่อการทั้งสามนัดแนะกันว่าให้โหนทำตัวเป็นปกติและกลับเข้าเรือนไปเสียก่อนลูกสาวเจ้าหนี้ทั้งสองจะตามเข้าไปภายหลัง

โหนกลับมาถึงบ้านผิดเวลาไปเล็กน้อยแต่นั่นก็ไม่ได้สร้างความสงสัยเป็นพิรุธให้กับน้องสาวตน

“พี่โหน!”ร่างกำยำถึงกับสะดุ้งเมื่อจู่ๆน้องรักก็ตะโกนเรียกดังมาจากทางด้านหลัง

“มีอะไรร้องซะตกใจอย่างกะเจอผี” ยัยพรอาจจะนกรู้เข้าได้โหรารีบใช้เสียงดังๆเข้มๆตะโกนกลับไปบ้างเพื่อลบกลบรอยพิรุธของตน พยายามอย่างที่สุดที่จะทำตัวเป็นปกติเช่นทุกวัน

“ไม่ใช่ก็ใกล้เคียงอ่ะดูโทรศัพท์ให้เค้าหน่อยสิ มันรวนๆน่ะ เป็นอะไรก็ไม่รู้” รับพรยื่นโทรศัพท์ให้พี่ชายดูโหนรับมาและเปิดเครื่อง ทันทีที่หน้าจอทัชสกรีนสว่างและ wifi ของเครื่องเริ่มทำงาน เสียงข้อความในแอพพลิเคชั่นไลน์ดังถี่ไม่หยุดหย่อนและขึ้นข้อความค้างนับเป็นพันๆข้อความ!!

“ใครแกล้งหรือเปล่าบ้าส่งมาขนาดนี้”

“ก็ถ้าจะมีคนแกล้งมันคงจิตสลัดๆอ่า”โหนยังกดไล่อ่านข้อความ ดูไปคงไม่ใช่การแกล้งเป็นแน่เพราะชื่อที่ส่งข้อความเข้ามามันแตกต่างกันความเป็นจริงข้อความแทบจะมาจากทุกรายชื่อเลยด้วยซ้ำ กู้ภัยที่ต้องมากู้โทรศัพท์ลองrestart เครื่องซ้ำสองสามครั้ง แต่อาการผิดปกตินี้ก็ไม่หายระหว่างที่ปล้ำเครื่องกันอยู่นั่นเอง เป็นจังหวะที่แม่นางเฉยหอบหิ้วข้าวของพะรุงพะรังเต็มสองมือเดินขึ้นเรือนมาพอดีรับพรไม่ได้สนใจอะไรนัก เพราะเรื่องโทรศัพท์สำคัญกว่า

“ลองใช้ไลน์ในคอมหรือยัง”โหราถาม แต่ไม่รอคำตอบ เขาตรงรี่เข้าไปที่ห้องน้องสาวคว้าเอาโน๊ตบุ๊คมาเปิดทันทีการณ์ก็ไม่ได้ผิดแผกจากในโทรศัพท์ สองศรีพี่น้องไล่อ่านดูข้อความแบบผ่านๆเริ่มเอะใจสงสัยขึ้นมาทีละน้อยๆ

“ชื่อนี้พรไม่รู้จักอ่าincognitoprophet ไม่เคยเป็นเพื่อนแล้วขึ้นข้อความมาได้ยังไง” รับพรจะใช้เม้าส์ลากขึ้นไปอ่านข้อความแรกสุดของชื่อนี้แต่ยังไม่ทันจะคลิกซ้าย หน้าต่างที่ห้องเธอก็ปิดดัง ปัง!!

“ว้าย!!” ลูกสาวร่างทรงร้องสุดเสียง ใจหล่นไปกองที่แทบเท้ารู้สึกสังหรณ์ใจยิ่งในลางหลอน ไม่แตกต่างจากพี่ชายนักภารตีเห็นเป็นเรื่องน่าสนุกด้วยเพราะไม่เคยประสบพบเจอเธอวางข้าวของและเดินเข้ามาดูใกล้ๆเช่นกัน

“พี่น้องเขาจะคุยกัน”คนยิ่งกำลังตกอกตกใจอยู่ยังทำทะเล้นเสนอหน้านิ่งๆมากวนใจเข้าอีกคำน้อยที่เอ่ยออกมาไม่ได้ส่งผลกระทบกระเทือนสะเทือนซางต่อต่อมมารยาทที่หากมีคงอยู่ลึกมากของภารตีหล่อนยังทำตัวเป็นพระอิฐพระปูนนั่งโทนโท่เกะกะลูกตาเสียอย่างนั้นรับพรเมื่อสติสมประดีก็หันมาสนใจที่หน้าจอมอนิเตอร์ต่อ

“พี่โหนดูนี่สิวันนี้มันศุกร์ที่ 27ใช่มั้ย แต่ข้อความมันขึ้น เป็นวันอังคาร ที่ 31!!เวลา..” บัณฑิตสาวขนลุกชัน หันมาสบตาพี่ชายที่อยู่ในภาวะช็อคไม่แพ้กันเพราะข้อความตรงหน้ามีเนื้อความว่า

‘เวลา 22.00 น. บริเวณปากซอยลาดพร้าว 101 ได้เกิดอุบัติเหตุรถบรรทุกแก๊สโดนรถพ่วง18 ล้อเบรคแตกพุ่งเข้าชนถังแก๊สระเบิดพระเพลิงลุกไหม้เป็นรัศมีไกลเกือบห้าร้อยเมตร มีผู้เสียชีวิตกว่า 120ศพบาดเจ็บครึ่งพัน!!’คราวนี้แม่นางเฉยกระโจนมายืนดูอยู่หน้าจอด้วยอีกคนด้วยเพราะเห็นหน้าสองศรีพี่น้องต่างซีดเผือดทั้งหมดต่างมองหน้ากันเลิกลั่ก บุตรของร่างทรงทั้งคู่ต่างเชื่อหมดจิตหมดใจเรื่องปาฏิหาริย์เร้นลับพิสูจน์ได้ยากนั้นทั้งสองมีพื้นความเชื่อเป็นทุนเดิมอยู่แล้วส่วนภารตียังเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง

“เป็นพวกspam หรือเปล่าเผลอไปกดรับเข้า ”แม่นางเฉยเข้าใจว่าเป็นอย่างนั้นพยายามหาเหตุผลที่จับต้องได้แต่เมื่อสายตาของรับพรไล่อ่านขึ้นมาถึงข้อความข้างบนก็ต้องให้ตกใจยิ่งกว่าเดิม

“นี่ๆเมื่อเช้าฝนตกหนักมาก รถติดน้ำท่วมสุขุมวิท ลาดพร้าวรถติดวินาศสันตะโร จริงด้วย!”รับพรพูดเสียงหลงเธอรู้สึกทั้งขนลุกทั้งตื่นเต้นระคนกันราวกับเม็ดเลือดแดงและเม็ดเลือดขาวในกระแสโลหิตสายตายังไล่อ่านข้อความอย่างละเอียด

“อีกอันนะเมื่อกี้พรก็ดูข่าวใช่เลยอ่ะพี่โหน ผู้ว่าฯบอกถ้าคนกรุงเทพฯทนไม่ได้ให้หนีไปอยู่ดอย..”

“นายกฯให้สัมภาษณ์บอกน้ำแล้งให้เกษตรกรเลิกทำนาไปเลี้ยงจิ้งหรีดแทน”

“ดาราชื่อย่ออ. อดีตนางงามโดนจับข้อหามียาเสพติดไว้ในครอบครอง!นี่ก็ใช่ข่าวเต็มเฟสเลย จากสถิติ มันแม่นยำยิ่งกว่าจับวาง ทั้งหมดเชื่อถือได้ร้อยเปอร์เซ็นต์เต็ม” หลังจากอ่านข้อความเกือบสิบรับพรให้ข้อสรุปในทางสถิติศาสตร์ได้ทันทีหน้าต่างบานเดิมเปิดออกเองโดยอัตโนมัติสอดเสริมด้วย เสียงจิ้งจกร้องทักประหนึ่งเป็นการยืนยันว่าสิ่งที่เห็นนั้นคือเรื่องจริงและเจ้าของไลน์ให้ข้อสรุปได้ไม่ผิดเพี้ยน รับพรพักสายตา เอามือมานวดที่รอบๆดวงตาแผ่วเบาทั้งหมดมิใช่ความฝันหากแต่มันคือปาฏิหาริย์ที่บังเกิดกับตัวเธอแม้ไม่ได้เรียกร้องหรือเชิญชวน ก็จำต้องรับไว้อย่างเสียมิได้

“แล้วนี่พวกเราจะเอายังไง”ภารตีเอ่ยถาม จากเดิมที่ไม่มีไม่เคยเชื่อเรื่องเหนือธรรมชาติต้องเปลี่ยนความคิดเสียใหม่เมื่อหลักฐานมันกระจะต่อหน้าต่อตา

“safety first พี่จะลองดู ยังไงก็ต้องไปห้ามไม่ให้เกิด” โหนตอบน้ำเสียงหนักแน่นไม่มีลังเล แววตามุ่งมั่นความเป็นอาสาสมัครกู้ภัยทำให้เขานิ่งดูดายไม่ได้

“แล้วถ้าเขาหาว่าพี่บ้าล่ะ”แม้รับพรจะเชื่อหมดหัวใจแต่กับคนอื่นอาจจะเห็นเป็นเรื่องเหลวไหลดูอย่างเรื่องตำนานปฏิทินชาวมายา 2012 นอสตราดามุสหรือเด็กชายปลาบู่ล้วนหน้าแหกหมอไม่รับเย็บมาแล้วกับคำทำนายแทบทั้งนั้น

“ถ้ามันไม่จริงอย่างเลวที่สุดก็แค่โดนด่าสามวันคนก็ลืม แล้วในมุมกลับถ้ามันเกิดขึ้นมาจริงๆล่ะชีวิตคนตั้งเป็นร้อยนะ” โหนสุดสะเทือนใจเมื่อพูดถึงตรงนี้เพราะภาพศพร่วมร้อยเมื่อคราวโศกนาฏกรรมไฟไหม้ผับซานติก้าหลายปีก่อนยังประทับฝังอยู่ในความทรงจำมันเป็นงานแรกของชายที่ชื่อโหราในการเป็นอาสาสมัครกู้ภัย

“อีกอย่างพรลองไตร่ตรองดูข้อความพวกนี้มาได้อย่างไรนั้นก็เรื่องหนึ่ง ประเด็นคือ เขาต้องการให้เรารู้เราคือผู้ถูกเลือก”

“พูดอย่างกับเป็นขบวนการพิทักษ์โลก”กระนั้นก็ดีรับพรยังเห็นว่าเธอตัวเล็กเกินไปที่จะยับยั้งไม่ให้เกิดเรื่องราวใหญ่โตขนาดนั้นลำพังครอบครัวเราเองยังจะไม่มีที่ซุกหัวนอนเลยริอาจเป็นมดน้อยท้าตีต่อกับพญาช้างสาร

“พี่จะช่วย”ภารตีพูดทะลุกลางปล้องขึ้นมา รับพรไม่ได้ว่าอะไรเพราะยังเคืองๆเรื่องเมื่อกลางวันลูกสาวร่างทรงจัดการปิดโน๊ตบุ๊คและโทรศัพท์อีกครั้งเวลานี้เธอยังไม่อยากรับรู้สิ่งใดๆเพิ่มเติมอีก หัวจะระเบิดอยู่แล้ว เรื่องโน้นจบเรื่องนี้ก็ประดังประเดต่อกันเข้ามาไม่ขาดสาย และก็เป็นเช่นเจ้าเรือนกลัวเพราะแขกที่ไม่ได้นัดหมายหรือเชื้อเชิญพากันเดินขึ้นเรือนมา ณัฐกานต์นั่นเองเธอมากับเพื่อนสาวนักศึกษาอีกสองนางรับพรพยายามมองไปสุดสายตาเพื่อหาใครอีกคนแต่ไร้เงาพี่สาวหน้าหล่อ เชอะ!ป่านนี้คงแอบไปควงใครต่อใครเข้าแล้วกระมัง

“อ้าว!ณัฐมาหาพี่โหนเหรอ ตามสบายนะ เอิ่ม..พี่พิมพ์ล่ะไม่ได้มาด้วยเหรอ” สุดท้ายก็อดคันปากถามเอาไม่ได้ส่วนแม่นางเฉยนั้นยิ้มเยาะดั่งรู้ใจ

“เปล่า.. ณัฐพาเพื่อนมาด้วยสองคนพี่พิมพ์ไม่รู้ไปไหน เห็นบ่นๆว่ากำลังเสียใจเหมือนอกหักจากใครมา” น้องสาวคนที่ถูกพาดพิงเจื้อยแจ้วเจรจาไปตามบทที่เตี๊ยมเตรียมกันมาเป็นอย่างดีตีหน้าเศร้าเล่าความกึ่งจริงกึ่งเท็จ

“มะ..ไม่จริงมั้ง”รับพรพูดเบากว่าเบา ซุ่มเสียงและสีหน้าสลดลงอย่างเห็นได้ชัดภารตีเห็นจะหมดธุระของตนจึงกวักมือเรียกโหนให้มาช่วยกันทำร้านสำหรับการปลูกผักไฮโดรโปนิกส์ที่สาวเจ้าหาซื้ออุปกรณ์มาซึ่งนอกจากจะปลุกกินกันเองเป็นประโยชน์เบื้องต้นเธอยังปัดฝุ่นเอาโครงการนี้มาเสริมรายได้ให้กับผู้ให้เช่าบ้านโหราส่ายหน้าปฏิเสธคำชวนเพราะเขาต้องคอยรับส่งไม้ต่อจากณัฐกานต์นั่นเองแม่นางเฉยเห็นดังนั้นก็ไม่สนใจเดินมานั่งง่วนอยู่กับอุปกรณ์ตรงหน้า

“คือ..เพื่อนณัฐอยากเปลี่ยนชื่อส่วนแม่นี่อยากจะดูดวง เห็นพี่พิมพ์เล่าให้ฟังว่าน้าสุดาช่วยดูจากนิมิตพ่อปู่ได้”ณัฐกานต์เริ่มแผนเปลี่ยนใจเปลี่ยนความคิดทันที

“แม่ไม่อยู่หรอกโน่นเข้าไปขลุกอยู่..เอ่อเอาเป็นว่ากว่าจะกลับคงต้องเลยวันใหม่ไป” เจ้าเรือนเกือบจะหลุดปากว่าแม่เข้าบ่อนให้เสียเครดิตเธอสุดแสนเสียดายแม่นะแม่นั่งๆนอนๆอยู่ที่ตำหนักดีๆก็มีคนเอาสตางค์มาให้ดั๊นไม่อยู่เสียอีก

“ว้า!เสียเที่ยวจนได้ แย่จังนี่กะว่าถ้าพ่อปู่ดูแม่นจริงจะพาเพื่อนมาทั้งคณะเลย” เพื่อนนางหนึ่งของณัฐกานต์ร้องขึ้นยิ่งเป็นการกระตุ้นให้รับพรคิดหนักมาก ‘เปลี่ยนชื่อสองพันดูดวงห้าร้อย ยี่สิบราย โอ๊ว!ยัยพรแกจะปล่อยให้มันหลุดลอยไปอย่างนั้นรึ’ หลังจากคิดตัวเลขสะระตะในใจก็ให้บังเกิดความอาลัยธนบัตรที่กำลังจะหายวับทั้งๆที่มาลอยยั่วเย้ากิเลสอยู่ข้างหน้าครั้นจะเอ่ยปากอาสาเป็นแม่หมอเสียเองก็ไม่เคยทำกลัวจะปล่อยไก่ไม่แนบเนียนมองมาตรงหน้าพี่ชายที่ยืนหัวโด่อยู่ความคิดบรรเจิดก็แล่นฉิว.. เอาวะ!

“งั้น..เอาอย่างนี้มั้ยพรเคยให้พี่โหนดูดวงก็แม่นใช่หยอกอยู่นะ” ลูกสาวเจ้าของตำหนักโยนหินก้อนโตๆถามทางสามนักศึกษาสาวหันมาสบตากันเป็นเชิงปรึกษา แต่โหนกลับชิงจะปฏิเสธ

“พร..คือพี่ว่า”

“พี่โหนแกก็เงี้ยชอบอมภูมิคมในฝัก น้องเขาอุตส่าห์มาก็ดูๆให้เขาหน่อย เอางี้ดูหนึ่งคนแถมฟรีหนึ่งคน”หมูกำลังจะเข้าปากหมา อ้อยกำลังจะเข้าปากช้าง รับพรติดดิสก์เบรคพี่ชายตัวทันทีเดินมาเกาะแขนล่ำๆ โพนทะนาถึงความเก่งกาจของโหราตบท้ายด้วยโปรโมชั่นสุดยอด

“ใช่แกพี่โหนเคยดูดวงให้ แม่นระดับพวกหมอๆทั้งหลายเลยแหล่ะ”ณัฐกานต์รีบสำทับความบอกเพื่อน จะเล่นทั้งทีมันต้องสมบทบาท

“ตกลงค่ะ”สองนักศึกษาสาวตอบรับมาพร้อมเพรียง ทุกอย่างเป็นไปตามแผนเป๊ะๆ

“ประเดี๋ยวเตรียมค่าบูชาครูไว้เลยนะคะสองคนห้าร้อยเท่านั้น วางใส่ที่พานทองตรงโต๊ะหมู่ กราบพระท่านเสียตั้งจิตอธิษฐานขอเทวดาประจำตัวและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ให้ช่วยเปิดดวงพรจะไปเตรียมพิธีก่อน” ลูกสาวร่างทรงขอประวิงเวลา ลากตัวเอาพี่ชายมาสุดตรงแท่นพิธีมือก็รูดเอาผ้าม่านหนามาปิดเป็นฉากกั้น เธอจะต้องเตรียมการให้พรักพร้อมหากเกิดผิดพลาดขึ้นมาหน้าแตกเพล้งยังไม่พอหนทางทำมาหากินจะพลอยเสื่อมมนต์ขลังไปด้วย ภารตีได้ยินดังนั้นก็ละจากงานของตนสังเกตการณ์จากระยะไกล เห็นว่าชักจะไม่งามแม่พรนี่ชักจะลามปามมาเล่นเอากับนักศึกษา คงเห็นว่าเป็นเด็กหลอกเอาง่ายดายใจจะร้ายไปถึงไหน

“พี่โหนท่องไว้นะว่าทำได้ๆ” รับพรกำชับกับพี่ชายผู้เป็นเสมือนความหวังเดียวแต่โหราดูไร้ซึ่งความมั่นใจ สีหน้าแววตาไม่มีสง่าราศีเอาเสียเลยไม่ใช่เพราะแกล้งเป็นไม่ได้ แต่เอาพ่อปู่ลงมาเล่นแบบนี้ออกจะสุ่มเสี่ยงมันหมายถึงการลบหลู่ดูแคลน นรกจะกินกบาลพ่อปู่ท่านจะสาปแช่งทำสิ่งอันใดจะไม่มีวันสำเร็จชีวิตจะมีแต่ความทุกข์ยาก ร่างกำยำคิดร้ายต่างๆนานา

“พี่ไม่สบายใจเลยพรหยุดเถิดนะ”

“พี่ก็รู้เราเดินมาไกลมากเส้นทางนี้ไม่มีทางให้ถอยมีแต่เดินต่อไปข้างหน้าเท่านั้น คนมันจะดูดวงนะพี่เขาไม่ดูกับเราอย่างไรเสียเขาก็ไปดูที่อื่น เราก็แค่ทำตามหน้าที่ อย่าคิดมากสิ”น้องรักให้เหตุผลแบบเข้าข้างตัวเองสุดโต่ง โหราเองแม้ใจจะไม่อยากกระทำการนี้แต่เมื่อนึกถึงว่าน้องสาวจักต้องไปขายเนื้อตัวก็บังเกิดแรงมานะตั้งจิตอธิษฐานเอากับบุคคลที่ตนเคารพรักยิ่งทั้งสอง

‘พ่อโหนรักน้องเกินกว่าจะปล่อยให้ไปทำแบบนั้นได้โปรดดลบันดาลดลจิตดลใจให้พรเปลี่ยนใจด้วยนะครับพ่อ..พ่อปู่ครับลูกช้างไม่มีเจตนาจะเอาพ่อปู่มาล้อเลียนล้อเล่นเหตุเพราะจำเป็นเข้าตาจนจริงๆ อภัยให้ลูกช้างด้วย’...

Create Date : 23 กรกฎาคม 2558
Last Update : 23 กรกฎาคม 2558 19:16:43 น.		0 comments
Counter : 427 Pageviews.
Share Tweet