เพลินพิศสมัยเดินทอดน่องเข้ามาใน apartmentปรายตามองตรงฟร้อนท์หาเพื่อนสนิทแต่บุศยมาศออกเวรไปเสียตั้งแต่คืนวานและยังไม่ได้กลับเข้างานสาวหวานเลยชวดและขาดขาเม้าเธอตั้งใจไว้ว่าจะเล่าเรื่องตื่นเต้นและสอบถามข้อมูลของสาวเปรี้ยวคนลวงใจที่ช่วยเหลือเธอไว้เมื่อครู่สักหน่อยในขณะที่เสียดมเสียดายอยู่นั้นเองคิสมีที่ดูทรงแล้วจัดจ้านเจนจัดกว่าคนที่กำลังคิดถึงเดินนวยนาดในชุดสายเดี่ยวเสียวหลุดและจิตอาจจะหลุดเมื่อเพ่งนานเข้า

'โป๊มากเลยอ่า' เพลินพิศสมัยอุทานอยู่ภายในดูประหนึ่งว่า คิสมีจะกล้าๆโนบราด้วยหรือเปล่า!? สาวสุดเซ็กซี่ยิ้มร่าแววตาเป็นประกายวับวาวตรงเข้ามาทักคนคุ้นเคยที่ใช้ความพยายามอยู่หลายคราวที่จะยกระดับความสัมพันธ์ให้มาเป็นคนคุ้นใจ คิสมีจู่โจมเข้าทำเร็วทักทายแบบถึงเนื้อถึงตัวแขนบางๆของนางฟ้าถูกคล้องเข้าแบบสายฟ้าแลบ

“ดีคร้า..คุณเพลิน ไม่เห็นหน้าเกือบเดือนสวยขึ้นนะคะนี่ไปบินมาเหรอ"

“เอ..เพลินก็อยู่แทบทุกวันนะคะที่คุณคิสมีไม่เห็นอาจจะเพราะไม่อยู่เองหรือเปล่า" สาวหวานยิ้มให้จางๆพูดเนิบช้าตามสไตล์เหตุผลของเธอช่างตีความได้ยากเย็น ฟังเพียงผิวก็จะได้คำตอบหากเป็นคนคิดมากเสียหน่อยจะรู้ว่าโดนเหน็บเอา

“อิจฉาจังนะคะ..เป็นแอร์ฯนี่สบายจังสตางค์ก็แยะ ได้แต่งตัวดีๆ เจอแต่คนหล่อๆสวยๆ ไปเมืองนอกเที่ยวเล่นก็บ่อยแล้วยังหิ้วของกลับมาขายอีก" คนพิเคราะห์เพียงเปลือกย่อมยากแท้ที่จะเห็นแก่นเปล่าประโยชน์ที่เพลินพิศสมัยจะพร่ำถึงความ 'ไม่ง่ายและสบาย'จากมุมมองของตนใจจริงคนเรียบร้อยและรักความสงบอย่างเธอไม่คิดจะคบหากับสาวฉูดฉาดลูกกวาด superlemon ตัวแม่อย่างคนข้างๆในระดับชั้นลึกเสียเลย

“ความจริงอย่างคุณคิสมีไปสมัครที่สายการบินไหนเขาก็น่าจะอ้าแขนรับนะคะ"สาวหวานหาได้ค่อนขอด เธอพูดเพราะรู้สึกเช่นนั้นจริงๆ

“คุณสมบัติไม่ผ่านน่ะค่ะ" คิสมีส่ายศีรษะน้ำเสียงสุดจริงจัง

“เอ๋?”

“หน้าอกหน้าใจ ออฟไซด์ เดินแล้วเสียสมดุลค่ะ คริคริ"สาวเซ็กส์อมยิ้ม พูดติดตลกภูมิใจนำเสนอปมเด่นที่สุดของตนทั้งยังเอามันมาดุนๆดันๆบริเวณแขนอ่อนของคนข้างๆ อุต๊ะ!! ช่างกล้า..สาวหวานยิ้มขวยเขินเล็กน้อยแต่หาได้ตื่นเต้นวาบหวามอันใดในความรู้สึกไม่

“เข้าใจอำนะคะ"

“สาวสังคมอย่างคิสมีไม่เหมาะหรอกค่ะใช้ชีวิตอยู่คนเดียวในอากาศบริสุทธิ์ไม่ใคร่ไหวค่ะต้องมีใครมาร่วมใช้ลมหายใจด้วยกัน..แบบนี้" สาวอกภูเขาไฟเปลี่ยนอิริยาบถ ละจากการคล้องแขนมาเป็นการยืนประจันซึ่งหน้าด้วยต้องการจดจ้องสบประสานสายตากับคู่สนทนา.. เพลินพิศสมัยไม่ปฏิเสธถึงความพราวเสน่ห์น่าหลงใหลของคิสมีหากแต่มันเป็นมิติเดียว คนมองโลกแง่ดีสุดโต่งอย่างเธอมิอาจจะใส่ความไปว่าคิสมีเป็นคนประเภท 'ปากหวานก้นเปรี้ยว' เพราะคบกันไม่ทันถึงเบื้องล่างก็แจ่มแจ้งแทงทะลุแล้วว่านาง สวยแต่รูปจริงๆ

“อีกสองวันถึงจะบินค่ะ..คุณคิสมีจะฝากซื้ออะไรไหมตอนนี้ summer collection พร้อมใจวางกันพร้อมเพรียงแล้วค่ะ" แม้จะเนิบช้าในท่วงท่าแต่ระบบประมวลผลของสมองนั้นล้ำกว่า I-core 7 นางงามหลงยุคเปลี่ยนประเด็นมิให้ตนเองสุ่มเสี่ยงกับสถานการณ์อันตรายสาวเปรี้ยวจี๊ดส่ายหน้าไหวๆ หมดเรื่องคุยเสียแล้ว เพลินพิศสมัยจึงสบโอกาสขอตัว

“วันนี้เพลินยุ่งทั้งวันเลยค่ะ ขอเสียมารยาทนะคะ"เพียงพูดไปแกนๆแต่กระทบใจผู้ฟังเข้าอย่างจัง ทั้ง apartment เขารู้กันทั่วว่าสาวเปรี้ยวนางนี้สวยกรีดกรายไปวันๆ ไม่เห็นจะทำการงานเป็นชิ้นเป็นอันฉายาที่บุศยมาศให้ไว้ก็คือ สวย รวยและเอ็กซ์ตัวแม่ขาเม้าล้วงลับเล่าเรื่องคาวๆให้ฟังออกบ่อย คิสมีไม่แคล้วฟาดเรียบทั่วทั้ง apartment อาจจะเหลือเพียงคนพูดคือ บุศยมาศและแม่พลอย 2015 เท่านั้น เพลินพิศสมัยยิ่งตกใจเมื่อรู้ว่าลงในรายละเอียดคิสมีสามารถมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งได้ทั้งกับ หญิงและชาย!! ภูมิหลังของสาวอกภูเขาไฟไม่กระจ่างแจ้งนักเพลินพิศสมัยไม่รู้ด้วยซ้ำว่าหล่อนมีสัมมาชีพอะไรนอกเหนือจากตัวเธอและสาวห้องข้างๆที่เพิ่งเข้ามาอยู่ใหม่และยังไม่เคยเห็นหน้าค่าตาแล้วคิสมีก็เป็นคนไทยเพียงคนเดียวที่อาศัยอยู่ร่วม apartment เดียวกับเธอ ..นั่นสิแล้วกับคุณมาหยาล่ะ.. ช่างเถอะเธออาจจะมาหาเพื่อนที่นี่ก็เป็นได้

“เมื่อวานคิสมีเจอคนไทยที่สระว่ายน้ำด้วยค่ะ" ความเคลือบแคลงยังถูกสมทบด้วยบทสนทนาต่อเนื่องเพราะตามกฎแล้วต้องเป็นบุคคลภายในเท่านั้นที่มาใช้บริการของสิ่งอำนวยความสะดวกต่างๆในสถานที่แห่งนี้ได้เกริ่นนำมาขนาดนี้ สาวหวานหูผึ่งตาโตด้วยความอยากรู้ทันที

"เธอสวยค่ะ เฉี่ยว ร่าเริง โก๊ะๆหน่อย ชื่อฮันนี่ คุณเพลินรู้จักเธอไหมคะ"สาวมารยาทงามส่ายหัว นี่เธอคงจะตกสำรวจอะไรไป แล้วระยะอันใกล้ apartment ที่นี่อะไรจะฮอทฮิตในหมู่คนไทยไขนหนาด คงต้องไปถามเอาจากปากเจ้าถิ่น บุษยมาศเพื่อนซี้แล้ว

“ถ้าเจอเธออีกครั้งคิสมีจะชวนมาเข้าก๊วน เป็นแก๊งนางฟ้าดีไหมเอ่ย ฮิฮิ.."

“ค่ะ" เพลินพิศสมัยยิ้มให้จางๆก่อนจะเดินมาที่ลิฟต์ส่วนสาวเซ็กส์ก็เดินสวนไปอีกทาง...

นักสืบสาวเดินวนไปวนมาอยู่ในห้องพักด้วยรู้สึกเซ็งโลกภาพสาวหวานสวยหยาดฟ้าฉายชัดเข้ามาในห้วงความคิดดีเลิศประเสริฐศรีแบบนี้ยังมีแก่ใจไปหลอกนาง เฮ้อออ!!.. ความจริงเธอไม่ต้องรู้สึกผิดบาปมากเสียขนาดนี้ก็ได้

“ทำไมต้องแคร์นางด้วยนะเรา" อิงค์กาญจน์พร่ำหล่อนตกอยู่ในอารมณ์สุดสับสนวุ่นวายตามติดมาด้วยเสียงย้ำซ้ำๆชวนปวดหัวตุบๆ

“กฎข้อแรกของการเป็นสายลับจะต้องไร้หัวใจ เย็นชาได้เท่าไหร่ยิ่งดีห้ามเวทนา สงสารและสำคัญยิ่งคือ..รัก" คำๆนี้ย้ำซ้ำๆในหัวระหว่างการฝึกเสมือนเป็นการโปรแกรมจิตจนเธอเองรู้สึกว่าจะตายด้านไร้ความเป็นมนุษย์เข้าไปทุกวี่วัน

อิงค์กาญจน์เป็นเจ้าหน้าที่หน่วยพิเศษยิ่งกว่าตำรวจสันติบาลหรือDSIหน่วยพิเศษนี้ถูกตั้งขึ้นมาเพื่อทำงานลับสุดยอดโดยเฉพาะอย่างยิ่ง คดีความระหว่างประเทศ จะเรียกว่าตำรวจก็ได้ไม่เต็มปากเธอไม่ได้สังกัดหน่วยงานใด อิงค์กาญจน์ขึ้นตรงกับสำนักงานข่าวกรองแห่งชาติถือเป็นคนของรัฐเรียกตามแบบภาษาชาวบ้านให้เข้าใจง่ายๆที่สุดก็คือสายลับนั่นแหล่ะ ดังนั้นคนที่จะเป็นสายลับต้องเก่งสุดยอดหัวกะทิระดับ supreme top class มีเพียงไม่กี่คนในประเทศนี้เท่านั้นจึงจะทดสอบผ่านเกณฑ์เป็นเจ้าหน้าที่ของหน่วยงานนี้แรกเริ่มอิงค์กาญจน์ไม่ได้ walk-in เข้ามาสมัครเพราะหน่วยงานนี้ไม่เคยเปิดรับเป็นการเปิดเผยเป็นเพราะเธอถูกเลือกและเทียบเชิญให้เข้ามาร่วมเป็นสายลับหลังจากจบปริญญาตรีเนื่องจากผ่านคุณสมบัติเบื้องต้นสาวหัวไบร์ทสอบเข้ามหาวิทยาลัยได้คะแนนเป็นอันดับหนึ่งของประเทศในสาขาวิทยาศาสตร์ไม่เพียงเท่านั้นเธอยังพกดีกรีเหรียญทองโอลิมปิควิชาการพ่วงท้ายมาถึงสองสาขาปิดท้ายด้วยการคว้าเกียรตินิยมอันดับหนึ่งเหรียญทองและผลงานวิจัยที่ทรงคุณค่า..แต่เส้นกั้นระหว่างความปราดเปรื่องและสติเฟื่องมันอยู่แนบชิดติดกันบางครั้งออกจะก้ำเกินล้ำกันมาไม่แปลกที่ครูฝึกและเพื่อนร่วมรุ่นจะขนานนามให้อิงค์กาญจน์เป็น 'สายลับจอมรั่ว' อิงค์กาญจน์มักจะหลุด เปิ่น โก๊ะเป็นครั้งคราว แต่ก็ไม่เคยพลั้งพลาดถึงขนาดทำให้งานการเสียหายเพราะจุดอ่อนนี้นานครั้งจึงจะบังเกิดขึ้น ในกรณีที่เจอกับคนที่ทำให้ไหวหวั่นเท่านั้นดอก

กว่าที่อิงค์กาญจน์จะได้ออกปฏิบัติงานต้องผ่านการเคี่ยวกรำการฝึกหนักทั้งบู๊และบุ๋นความโหดเมื่อเทียบกันแล้วอาจจะไม่เท่าหน่วย seal หรือหน่วยสวาทที่เน้นขีดสมรรถนะของร่างกายเป็นสำคัญแต่มุ่งเน้นไปที่ด้านเชาว์ปัญญา ไหวพริบในการแก้ปัญหาจิตวิทยาทั้งระดับบุคคลและมวลชน การเข้าสังคมทุกรูปแบบ อิงค์กาญจน์จึงเก่งรอบด้าน (versatility)เท่าที่ระดับความสามารถของมนุษย์พึงทำได้หากติดเจ้าชู้เสียหน่อยก็ไม่ต่างอะไรกับสายลับ 007 แต่เธอเป็นสายลับสีขาวผู้ที่ไม่ได้ถวายพลีใช้เรือนร่างในการปฏิบัติงาน เพียงใช้สมองและความพราวเสน่ห์เล็กน้อยเรื่องเปลืองตัวเป็นไม่มีต่างจาก ‘รสิตา’สายลับสาวอีกคนขององค์กรที่เป็นคู่แข่งตัวฉกาจในการชิงชัยเพื่อเลื่อนตำแหน่งรายนั้นนางสายดำ ใช้เรือนกายดำเนินเกมออกแนวเซ็กซี่เน้นโนมเนื้อนวลเป็นสายลับยั่วสวาท

ที่อิงค์กาญจน์ต้องมาทำงานใน serviceapartment สุดหรูแห่งนี้เพราะมีเคสต้องสงสัยว่าจะมีการฟอกเงิน (moneylaundering) การพิมพ์ธนบัตรปลอม(counterfeit) และให้การสนับสนุนการก่อการร้ายข้ามชาติ โอว..ฟังดูอย่างกับในหนังแต่มันเป็นเรื่องจริง โดยมีโต้โผตัวการใหญ่เป็นหญิงสาวพราวเสน่ห์เรียกขานในวงการในนามว่า 'เพลิน' จากข้อมูลของทีมงานระบุพิกัดมาว่าหล่อนอาศัยที่apartment นี้ที่ห้อง 906 อิงค์กาญจน์หยิบโพยออกมาดูอีกครั้งและถอนหายใจยาวเธอรู้เพียงเท่านั้นจริงๆกับข้อมูลสำคัญคิดไม่ตกว่าจะหาทางตีสนิทกับห้องข้างๆเพื่อล้วงเอาข้อมูลมาด้วยวิธีการใดล่วงเข้าวันที่สองยังไม่มีวี่แววว่าจะได้เจอเป้าหมายเลยระหว่างนั้นสายลับสาวจำต้องเคลียร์เคสเก่าค้างปีที่ปิดไม่ลงและต้องเดินทางในวันมะรืนนี้เลย..ที่ภูเก็ตเป็นที่ต้องสงสัยยิ่งว่าลูกเจ้าของโรงแรมแห่งหนึ่งข่มขืนนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติแน่นอนว่ามันเป็นคดีร้ายแรง หน่วยงานต้นสังกัดของเธอได้รับการร้องขอมาจากต่างประเทศเพื่อตามเก็บหลักฐานและรื้อคดีซ้ำอีกครั้งแม้ว่าจะปิดเคสไปแล้วแต่ทางประเทศของเหยื่อเขาไม่เชื่อว่าจับได้ถูกคนเรื่องนี้อิงค์กาญจน์ก็ได้แต่ทำไปตามหน้าที่คือสืบสาวให้รู้ความจริงสามารถอธิบายได้บางคดีทั้งๆที่รู้ว่าใครเป็นคนทำ แกะรอยมาเจอตอก็ต้องหยุด ส่วนกระบวนการต่อจากนั้นจะเป็นอย่างไรก็ต้องทำใจ...

ที่ super market แห่งหนึ่งเพลินพิศสมัยเดินทอดน่องอย่างสบายอารมณ์เลือกซื้อจำพวกอาหารแห้งและของใช้ที่จำเป็นเวลาไปทำงานต่างบ้านต่างเมืองร่วมสองสัปดาห์เช่นนี้กระหวัดถึงคำเปรยของคุณคิสมี ที่ว่าเป็นแอร์ฯช่างสุขสบาย ใช่เธอไม่เถียงและไม่ผิดที่คนนอกจะคิดเช่นนั้นแต่ใครจะรู้บ้างว่าแท้จริงแล้วเบื้องหลังการถ่ายทำมิใช่ว่าจะดีงามเพลินพิศสมัยต้องใช้ชีวิตแบบคนเหงาหากไม่รู้จักกันสนิทสนมใครจะไปเชื่อว่าสาวคุณสมบัติเพียบพร้อมจะยังคงสถานะโสดสนิท ไม่รู้เป็นเพราะว่าเธอเลือกมากหรือเพราะใจยังไม่อยากจะเลือก ในความเป็นจริงชีวิตที่สมบูรณ์แบบแต่เหมือนซ้ำซากบิน.. พัก.. บิน..พัก วนเวียนเพียงเท่านั้น ไม่มีไม่พบและไม่สัมพันธ์ลึกซึ้งกับผู้ใด คนสวยหวานทุกมุมทุกอิริยาบถแบบเพลินพิศสมัย บางทีไม่สิแทบจะทุกทีสำหรับคนที่จะเข้ามาจีบกลับไม่กล้า ด้วยดูเหมือนสูงส่งเกินไป เอื้ออออม..ไม่ถึง ทั้งๆที่สาวหวานก็เหมือนกับสาวๆอื่นทั่วไป แอร์โฮสเตสกลับไม่เข้าใจโลกสวยดีงามคือแปลกประหลาด?? บางทีเห็นเพื่อนแอร์ฯควงกัปตันหรือฝรั่งตาน้ำข้าวกระทั่งเพื่อนสาวข้างห้องร้องเสียงดังยามค่ำคืนด้วยกิจกรรมอย่างว่าสาวเจ้าก็ได้แต่ตะกายข้างฝา เหงาพอเป็นกระษัย กลับเมืองไทยก็ชิลๆผ่านมารู้ตัวอีกครั้งก็จะเลขสามนำหน้าเสียแล้ว บางทีเธอกลับนึกอยากจะเปลี่ยนแปลงตนเองให้เป็นคนทะมัดทะแมงแบบสาวลวงนางนั้นมาหยา หรือว่ามายากันแน่นะ ภาพสาวปราดเปรียววาบเข้ามาในความคำนึงดูโฉบเฉี่ยวเปรี้ยวแต่ส่วนลึกรู้ว่านางซ่อนความอบอุ่นไว้ข้างใน

“แล้วจะไปคิดถึงเขาทำไมน้อ..บ้าบอจริงเรา”สาวหวานรำพันเป็นมารยาท ก่อนจะก้มหน้าก้มตาดูข้าวของต่อไป...

.ในห้องพักของเพลินพิศสมัยระหว่างที่ล้างผักผลไม้เตรียมจะทำน้ำเครื่องดื่มเพื่อสุขภาพตรงอ่างล้างจาน จู่ๆหัวก๊อกน้ำเจ้ากรรมก็หลุดออกมา

“ว้ายยยย!" น้ำทะลักไหลกระซ่านกระเซ็นเต็มใบหน้าใสและเนื้อตัวจนเปียกม่อลอกม่อแลกเพลินพิศสมัยได้แต่ถอยกรูดออกมาให้พ้นรัศมีวงน้ำสาวหวานทำอะไรไม่ถูกได้แต่ยืนเก้ๆกังๆอยู่พักหนึ่งร่างบางเดินออกมาข้างนอกห้องหมายใจจะมองหาตัวช่วย ซ้ายก็แล้ว ขวาก็แล้ว..ไม่มี ก็แน่ล่ะ แต่ไหนแต่ไรมา เธออยู่ชั้นนี้เพียงลำพังครั้นจะลงไปด้านล่างก็เกรงว่าจะยิ่งเสียเวลาน้ำอาจท่วมห้องไม่ไหวๆ.. เสียงเพลงแดนซ์ห้องข้างๆดังลอดออกมากระทบกับประสาทสัมผัสจริงด้วยเราไม่ได้อยู่คนเดียวแล้วนี่.. เพลินพิศสมัยตัดสินใจร้องขอความช่วยเหลือกับเพื่อนบ้านหน้าใหม่ทันทีกำปั้นน้อยๆเคาะร้องเรียกที่หน้าประตู

“ก๊อกๆๆๆ" อิงค์กาญจน์ที่กำลังทำความสะอาดปืนอยู่ยินเสียงและลุกเดินมาดูในมือก็ติดอาวุธประจำกายมาด้วยเข้าใจว่าเป็นนางพี่โอมคู่บัดดี้จอมโวยวาย

ประตูเปิดออก..

“พี่โอมมาไมเนี่ยคนเค้ายุ่งๆ เครียดๆด้วย"สายลับสาวบ่นอุบมือก็เช็ดปืนไปไม่ได้ละสายตามามองนานจนผิดสังเกตและเห็นว่าเงียบงัน ไม่ใช่แล้ว เพราะหากเป็นเก้งกล้ามโตนางจะต้องโวยวายส่งเสียงสาวแตกมาก่อนเสมอสาวเปรี้ยวเงยหน้าขึ้นมามองและต้องตกใจถึงขีดสุด

“เฮ้ย!.." สายลับสาวร้องออกมาได้เพียงเท่านั้นทันทีที่รับรู้ได้ว่าแม่สาวตรงหน้าเป็นใครมือไม้ก็อ่อนแรงจนเผลอทำปืนหล่นใส่เท้าตัวเอง

"ตุบบบบ"

“โอ้ยยยย!" อิงค์กาญจน์ร้องออกมาอีกครั้งด้วยความเจ็บแต่ก็สมควรแล้ว เวรกรรมติด 4G สายลับสาวหน้าแตกละเอียดเพิ่งลับลวงพรางโกหกเขาไปคำโตกระเดือกไม่ลงมาจับได้ควันยังไม่ทันจางยิ่งกว่าคาหนังคาเขาและที่สำคัญยิ่งเป็นเป้าหมายคนเดียวกับที่เราช่วยไว้ซวยตายห่านเลยงานนี้จะไปต่ออีท่าไหน แบบนี้นางไม่ยอมให้สนิทชิดเชื่อด้วยแน่ๆพี่โอมด่ายับ this job end now ชวดแล้วล่ะสาวเจ้าคิดเวิ่นเว้อไปไกลหาทางเอาตัวรอดแต่มันกลับคิดไม่ออกด้านเพลินพิศสมัยก็คาดไม่ถึงว่าสาวข้างห้องเพื่อนบ้านป้ายแดงของเธอจะเป็นคนคนนี้คุณมาหยา..คนลวงใจ ชิส์!บ้าบออ่า..จะหาคำต่อว่าหรือก็ไม่ใช่แนวและไม่ใช่เวลาก่อนจะนึกขึ้นได้ว่ามีเรื่องสำคัญกว่าที่ต้องจัดการเสียก่อน

“คือ..น้ำแตกน่ะค่ะ" สาวหวานพูดละล่ำละลักด้วยตนเองก็จับต้นชนปลายความรู้สึกที่แท้ไม่ถูกเช่นกัน

“ห๊า?..อะ..อะไรนะคะ” คำพูดกำกวมยิ่งทำให้คนจิตกระเจิงยิ่งเรรวน

“อ๋อ..ขอโทษค่ะ เอ่อ..คือพิศหมายความว่าก๊อกน้ำในห้องพิศมันแตกน้ำพุ่งออกมาไม่หยุดเลย คุณช่วยไปดูสักนิดจะได้ไหมคะ" อิงค์กาญจน์ยิ้มให้พยักหน้ารับเตรียมจะสืบเท้าก้าวเดิน อย่างน้อยที่สุดก็สร้างไมตรีเอาไว้ก่อนเรื่องอื่นค่อยไปแถเอา โกหกเขาไว้ก็แบบนี้ ถ้าไม่สารภาพอีกทางเลือกหนึ่งคือมั่วไปเรื่อยๆ

“เอ่อ..จะไม่เก็บไอ้เจ้านี่ก่อนเหรอคะ" เพลินพิศสมัยก้มหน้าจ้องมาที่ปืนตรงปลายเท้าสายลับจอมเปิ่นยิ้มแหย พลาดตลอดๆ เธอก้มลงเก็บมันกระวีกระวาดเข้าห้องเอาไปวางไว้บนโต๊ะตีหน้าห้เป็นปกติที่สุดและดึงสติให้กลับคืนมาทั้งหมด

“เรียบร้อยแล้วค่ะ" อิงค์กาญจน์พูดราวกับไม่มีอะไรในกอไผ่จูงมือเพลินพิศสมัยจะเข้าห้องแต่สาวหวานกลับสะบัดข้อมือออกเป็นอัตโนมัติ

“อุ่ย..ขอโทษค่ะ" นักสืบสาวสุดตกใจนี่เธอทำอะไรผิดไป โกรธกันขนาดนี้ หรือว่าจะเป็นเรื่องเมื่อเช้าหรือว่าจะถามเรื่องปืน..เอายังไงล่ะทีนี้??

“พิศเองต่างหากค่ะที่ต้องเป็นฝ่ายขอโทษมารบกวนคุณแล้วยังทำกริยาไม่งามใส่เสียอีก.. ไม่เคยน่ะค่ะ"คู่สนทนาตอบกลับแบบอายม้วน เบี่ยงหน้าไปอีกทางไม่กล้าสบตาไม่มีใครนักหรอกที่จะมาจับมือถือแขนเธอแต่คุณมาหยาที่ไม่นับว่าน้ำคำนั้นลวงเธอก็แสดงออกอย่างชัดแจ้งว่าเป็นคนมีน้ำใจคิดได้ดังนั้นสาวหวานกลับหักมุมคราวนี้เธอเป็นฝ่ายจูงมือสายลับสาวเข้ามาในห้องเสียเอง อิงค์กาญจน์ยิ่งรู้สึกผิดจับจิตสาวเรียบร้อยกุลสตรีจ๋าๆแบบนี้นี่นะจะกล้าๆเฉียดกรายทำเรื่องผิดกฎหมาย ไม่ใช่อ่า..แต่ไว้ใจได้กา ความร้ายกาจอาจอยู่ลึกสุดลับ เพียงปั้นหน้าหวานทำ innocentไม่ได้ๆ เราห้ามตัดสินคนจากเพียงเปลือกนอกอิงค์กาญจน์ต่อสู้กับความสับสนภายในที่ยังไม่ได้ข้อสรุป เธอเงยหน้าดูหมายเลขห้อง ‘906’อย่างน้อยที่สุดเธอก็มีโอกาสทองเหยียบห้องเป้าหมายเข้าจนได้

“ว้ายยยย!" เพลินพิศสมัยไม่ทันระวังระไวพื้นที่เปียกเป็นทุนเดิมทำให้เจ้าของห้องลื่นเข้าจนได้เกือบจะหงายหลังแต่สาวปราดเปรียวคว้าร่างเอาไว้ได้ทัน

“โอเคไหมคะคุณพิศ"

“ขอบคุณค่ะ" ร่างบางตั้งตัวตรงให้ได้สมดุลออกเดินนำไปอีกครั้งมือของสองสาวยังเกาะเกี่ยวกันไว้ประหนึ่งว่าสัมพันธ์ที่ดีกำลังจะเริ่มต้น? เพลินพิศสมัยรู้สึกแปลกๆหน่วงๆหนักๆเธอไม่เคยต้องตกอยู่ในห้วงอารมณ์นี้มาก่อนไม่รู้ตัวว่าตนเองเป็นอะไรแต่รู้สึกดีและอบอุ่นอย่างประหลาดสาวหวานลืมความขุ่นเคืองใจก่อนหน้าไปสิ้น สองอนงค์มาหยุดตรงที่เกิดเหตุเป็นสาวเปรี้ยวที่เดินเข้ามาสังเกตหยิบจับหัวก๊อกหมุนใส่อย่างทะมัดทะแมงแบบไม่กลัวเปียกและไม่ห่วงสวยความจริงอิงค์กาญจน์ก็ไม่ได้เชี่ยวชาญเรื่องการช่างอะไรเลย ใช้ sense เอาล้วนๆ เพลินพิศสมัยได้แต่ยืนลุ้นและเป็นกำลังใจให้ เอ่ยชื่นชมในใจหากเราคล่องแคล่วและเก่งได้ครึ่งหนึ่งของนางก็คงจะดีไม่น้อย

“ก๊อกมันหวานแล้วน่ะค่ะ ท่าทางต้องเปลี่ยนใหม่แต่ก่อนอื่นเราต้องปิดวาล์วเสียก่อน" อิงค์กาญจน์งุดๆหมุนเข้าหมุนออกอยู่สักพักก่อนจะหันมาบอกเจ้าของห้องเป้าหมายภารกิจของเธอ

“หือ?" แม่พลอย 2015 ไม่เข้าใจเรื่องการฝีมือครัวเรือนพอจะไปวัดไปวาแต่เรื่องงานช่างแบบนี้เธอไม่เป็นเอาเสียเลยเจอกับใบหน้า innocent เข้าไปอิงค์กาญจน์ก็ได้แต่งงตาม

“อิ๊..เอ่อ..ฉั..เอ่อ..” วุ้ย! สมองของสาว errorรวนเรไปหมดเมื่อจู่ๆก็ลืมชื่อหลากหลายของตัวไปเสียได้

“ที่เขาจด meter น้ำน่ะค่ะตรงนั้นจะมีก๊อกหมุนเพื่อปิดน้ำ”

“อ๋อ..ค่ะ”เพลินพิศสมัยยังยิ้มหวานก่อนจะหมุนตัวเดินออกไปข้างนอกห้อง มองเบื้องล่างที่ตู้ lockerเหล็กสีเขียวเปิดออกมาและเจอหัวมิเตอร์เข้าจนได้ แล้วมันหมุนทางไหนอ่าสาวหวานสุดลักลั่น ไม่กล้าตัดสินใจ

“เจอหรือยังคร้า” เสียงของสายลับสาวเร่งเร้า

“ค่ะๆ”เพลินพิศสมัยหมุนไปส่งๆจนสุดทาง ซึ่งผลก็คือ..

“ว้ายยย!” น้ำยิ่งพุ่งแรงใส่ใบหน้าและเสื้อผ้าเต็มรักจนอิงค์กาญจน์เปียกโชกไปทั้งตัวเธอสะบัดสยายผมเอามือลูบใบหน้าไล่น้ำออกจำต้องเดินมาดูเพราะหากเนิ่นช้าไปน้ำได้ท่วมเจิ่งนองห้องเป็นแน่แท้.. เพลินพิศสมัยเห็นอีกฝ่ายเงียบพลันนึกไปว่าการของตนสำเร็จสมประสงค์ดีที่ไหนได้

“ตายแล้ว..คุณพระ!” เพลินพิศสมัยตกใจเป็นกำลังเมื่อเห็นสายลับสาวในร่างพรายน้ำเปียกปอนเดินเข้ามาใกล้ทำหน้าปุเลี่ยนๆอิงค์กาญจน์มองนางน้อยอย่างเข้าใจจะโกรธก็ทำไม่ลงเพราะสาวหวานช่างน่ารักเกินบรรยาย

“หมุนหัวก๊อกไปอีกทางสิคะ”เพลินพิศสมัยรีบทำตามก่อนจะตาลีตาลานมาดูผลงานงามหน้าของตัว

“พิศขอโทษค่ะ”ต้นเรื่องพูดเพียงครึ่งเสียงพร้อมยกมือไหว้สวย

“ไม่ต้องขอโทษหรอกค่ะคนเรามีไม่รู้กันได้” สาวเปรี้ยวในสภาพสุดเยินยิ้มให้จางๆทั้งคู่ยืนจ้องมองกันอยู่อย่างนั้นหลากหลายความรู้สึกสับสนในห้วงความคำนึงของทั้งอิงค์กาญจน์และเพลินพิศสมัยเป็นสายลับสาวที่ขอแยกออกมาก่อน แต่สาวหวานก็เดินตามมาติดๆอย่างน้อยที่สุดก็ควรจะเดินมาส่งถึงหน้าห้องและมีคำขอบคุณบ้างอะไรบ้างอิงค์กาญจน์มาหยุดอยู่ที่หน้าห้องของตน ก่อนจะหันมาเอียงคอยิ้มแหยให้กับเพื่อนข้างห้อง

“แย่จุงดันลืม key card ไว้ในห้องอ่ะค่ะเมื่อกี้รีบไปหน่อย คุณพิศช่วยโทรไปบอกฟร้อนท์ให้ช่วยมาเปิดห้องได้ไหมคะ"

“ตายจริง!..เป็นความผิดของพิศเองค่ะต้องขอโทษอีกครั้งค่ะ มาอยู่ใหม่ก็เจอเพื่อนข้างห้องรับน้องแล้ว" สองนารีในสภาพเปียกปอนหัวเราะกันคิกคักต่างชอบใจ ก่อนที่สาวหวานจะเปรยขึ้น

“คนที่ดูแลเรื่อง key cardเธอยังไม่เข้างานน่ะค่ะ เอ่อ..คือพิศอยู่มานานเลยรู้" ต่อมเคลือบแคลงเริ่มทำงานเมื่อสาวหวานดูท่าทางจะไม่ใช่ไก่กาแล้วจริงๆอิงค์กาญจน์รู้สึกได้ในความหมายแฝงเร้นเพลินพิศสมัยมองดูสาวเปรี้ยวที่เปียกชุ่มเพราะตนเองคือตัวการยื่นข้อเสนอที่ยากต่อการปฏิเสธ

"ถ้าไม่รังเกียจพิศจะให้ยืมเสื้อผ้าและเปลี่ยนเสียที่ห้องพิศและนั่งเล่นรอก่อนก็ได้นะคะเปียกแบบนี้จะไม่สบายเอาได้" คำเชิญชวนที่หลุดจากปากสาวหวานเป็นเหมือนสัญญาณไฟเขียวให้สายลับสาวได้สังเกตห้องหับเพื่อหาหลักฐานซ้ำยังเปิดโอกาสให้ได้พูดคุยล้วงลับ อะไรมันจะเข้าทางและง่ายดายเช่นนี้ หุหุหุอิงค์กาญจน์ยืนอ้อยสร้อยทอดเวลาทำทีเป็นลังเลก่อนจะพยักหน้ารับคำเดินเข้าห้องเป้าหมายอีกครั้ง...

Create Date : 12 ตุลาคม 2558
Last Update : 12 ตุลาคม 2558 15:23:20 น.		1 comments
Counter : 515 Pageviews.
Share Tweet