อิงค์กาญจน์และคิสมีดื่มด่ำกับเมรัย จนกาลล่วงผ่านเปลี่ยนจากยามเย็นเป็นค่ำคืนโดยไม่รู้ตัว สายลับวางแม้จะดื่มไปมากหากหาได้ระคายต่อสติปัญญาที่อยู่ครบถ้วนไม่เฉกเช่นเดียวกับสาวสังคมจัดๆอย่างคิสมีไม่มีอาการแม้เพียงน้อยที่จะบ่งบอกว่าฤทธานุภาพของแอลกอฮอล์จะบั่นทอนระดับการตระหนักรู้ของสติสัมปชัญญะให้ตกหล่นพร่องแม้กระผีกผู้คนรายรอบสระต่างทยอยกลับกันหมดแล้วเหลือเพียงกินรีทั้งสองที่เล่นน้ำเคล้าสุรากันเท่านั้นพนักงานชายคนหนึ่งเดินเข้ามาบอกแจ้ง

“อีกสิบนาทีสระจะปิดแล้วนะครับ”

“เปิดต่อให้พี่อีกสักหน่อยไม่ได้หรือคะ”คิสมีร้องขอด้วยกำลังสนุกสุดเหวี่ยงแต่กลับถูกส่ายหน้าปฏิเสธพนักงานระดับล่างสุดอย่างเขามิอาจหักกฎเกณฑ์ได้

“งั้น..เราไปต่อกันที่ห้องคิสมีแล้วกันนะคะ อ๊ะๆอย่าปฏิเสธกันน้า" ไม่มีเสียงตอบ สองอนงค์สุดเปรี้ยวแห่ง apartmentในชุดบิกินี่อะร้าอร่ามหวามไหวเดินหัวร่อต่อกระซิกลุกตามกันมาจนถึงlobby ปะเข้ากับเพลินพิศสมัยที่กำลังฉอเลาะเม้ามอยอยู่กับเพื่อนสาวหน้าฟร้อนท์สาวหวานถึงกับต้องสะดุดหยุดหัวเราะทันทีจะเอ่ยปากทักทาย ตามประสาไม่ได้เจอกันหลายวันจะว่าคิดถึงก็มีนิดๆล่ะแต่กลับถูกบุศยมาศสะกิดแขนท้วงเอาไว้ฝ่ายอิงค์กาญจน์ไม่รู้ว่าอะไรดลจิตใจที่กำลังสับสนหนักให้คล้องแขนสาวอกโต 'แสร้ง' เดินโซซัดโซเซขึ้นลิฟต์ไปไม่แม้แต่จะชายตามอง

“งุงิงิงุ..ไม่ถึงเดือน.. สุดท้ายแม่คาสโนวี่คิสมีก็คว้าคุณฉัตรไปงาบซะละ" บุศยมาศส่ายศีรษะคาดการณ์ไปล่วงหน้า กระเตงกันไปผ้าผ่อนน้อยชิ้นสภาพแบบนี้รอดได้สิแปลกแม่พลอย 2015 ใช่ว่าจะไม่รู้ประสา มองตามตาละห้อย

“เป็นห่วงเค้าล่ะซี"

“อือ..ก็นิดหน่อยแต่ก็นะใครจะนอนกับใครมันก็หาใช่เรื่องที่เราจะต้องเดือดร้อนนี่" เพลินพิศสมัยตอบไปอย่างเข้าใจโลกีย์วิสัยมากที่สุดก็ได้แค่แสดงความรู้สึกห่วงหาอย่างห่างๆเท่านั้น

“นี่หากจับพี่ดาของเธอไปมัดรวมกันร่วมวงศาฮาเฮไม่แคล้ว apartment นี่จะลุกโชนสว่างไสวด้วยไฟตัณหา"

“พูดเป็นนิยายประโลมโลกเชียว" เพลินพิศสมัยคล้อยตามหากเกิดขึ้นจริงมันคงเป็นสามคนอลเวง เพราะต่างก็ร้อนร้ายไม่มีใครกินกันลง

“ว่าแต่ทำไมกลับมาเร็วกว่ากำหนดเดิมล่ะจร้า"

“โดนเปลี่ยน scheduleกะทันหันสิ ชีวิตลูกเรือก็แบบนี้ต้องเตรียมพร้อมกายใจตลอดเวลาแต่ก็ดีนะไม่งั้นคงไม่มีโอกาสได้เห็นอะไรดีๆ"

“หือ..พูดไม่เคลียร์?”

“หมายถึงเรื่องของพี่สาวฉันต่างหากย่ะ"

“แล้วไป..ว่าแต่แผนเที่ยวหัวหินไม่มีเบี้ยวแน่นะ"

“แน่สิ"

“วันนี้เงินเดือนออก ไปกินข้าวกันหน่อยไหม ฉันเลี้ยงแกเอง"

“หือ?”

“หมายถึงเงินออกจากกระเป๋าน่ะทั้งค่าห้อง ค่าบัตรเครดิต ค่าโทรศัพท์ ค่า..”

“พอละๆ รู้ว่าเงินไม่พอใช้ยังจะติดเที่ยวใช้จ่ายมือเติบไม่เลิกอิ๊กไม่ปงไม่ไปแล้วฉันเพลียมากด้วยไว้เก็บมู๊ดไว้ไปเที่ยวหัวหินรวบยอดเลยดีกว่า"เพลินพิศสมัยตัดบทและปลีกตัวขึ้นห้อง...

ที่ชั้น 6 ของ apartmentในห้องของสาวเซ็กส์คิสมีและอิงค์กาญจน์ยังติดลมบนดื่มด่ำกับเมรัยและพูดคุยกันสนุกสนานเสียงเพลง technodance ดังกระหึ่มรับกับแสงไฟสลัวราวกับเป็นผับย่อมๆเป็นสาวอกโตที่คะยั้นคะยอเร่งเร้าให้สายลับจอมรั่วกระดกแก้วรัวๆแต่คนมีเชิงก็พยายามดึงเช็งเพียงจิบๆเน้นชวนคุยเสียมากกว่า เวลาผ่านไปพอสมควร JohnnieWalker Blue Label เหลือเพียงก้นขวดสายลับสาวรู้สึกถึงความผิดแปลกเมื่อผัสสะไวของตนเริ่มทำงานได้ไม่เต็มประสิทธิภาพเธอรู้สึกวิงเวียนศีรษะยิ่งทั้งยังตาพร่ามัว..เปล่ามิใช่เพราะด้วยฤทธิ์ของน้ำเมามันคือฤทธิ์ร้ายของสารเจือปนในน้ำเมานี้ต่างหาก

'เราน่าจะโดนวางยา ชิส์!! ยัยสาวแรงสูงกะไว้แล้วว่าต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากล' อิงค์กาญจน์สรุปได้จากประสบการณ์โชกโชน ร่างเพรียวลุกขึ้นจะพาร่างของตนเองออกจากเรดโซนกลับถูกรั้งไว้เช่นเคย

“อยู่ต่อเลยได้ไหม..อย่าปล่อยให้ตัวฉันไปเธอก็รู้ทั้งหัวใจ
ฉันอยู่ที่เธอหมดแล้วตอนนี้.." คิสมีฮัมเพลงทั้งยังส่งสายตาเว้าวอนสายลับสาวเพียงขืนยิ้มให้

“แค่จะไปห้องน้ำค่ะ..ยังไม่กลับสักหน่อย"ใจจริงอิงค์กาญจน์อยากจะไปเสียให้พ้นบริเขตสุดอันตรายแต่ความท้าทายกลับบังเกิดความเป็นสายลับทำให้เธอใคร่รู้เป้าประสงค์ที่แท้ของสาวสะบึมในการเล่นไม่ซื่อกับเธอซ้ำยังมั่นใจว่าเอาอยู่รับมือได้กับสถานการณ์ที่ไม่ยากจนเกินไปจึงเปลี่ยนแผนกลับลำกลางอากาศเมื่อเห็นว่าเป็นเช่นนั้นมือเรียวของคิสมียอมปล่อยผ่านสายลับสาวเดินโอนเอนแทบจะทรงตัวไม่อยู่

“ไม่ใช่ทางนั้น!!” สาวเซ็กส์ตวาดลั่นท่าทางขึงขังจริงจังจนผิดสังเกต

“ขอโทษค่ะ..คิสมีตกใจมากไปนิดส์ลืมไปอ่ะค่ะว่าห้องน้ำด้านในมันสกปรกและลื่นมาก กลัวว่าฮันนี่จะไม่สะดวก"เมื่อรู้ตัวว่าอาการออกเกินไปมากเจ้าของห้องจึงปรับโทนเสียงและสีหน้าให้เป็นปกติผู้ฟังไม่อะไรมากอยู่แล้ว ไม่ให้เข้าก็คือไม่ ทั้งตอนนี้ยังรู้สึกมึนศีรษะเกินจะกล่าวสายตาเริ่มมองเห็นเป็นภาพซ้อนปากคอแห้งผาก ใจเต้นระส่ำแทบจะทะลุออกมานอกบิกินี่เหงื่อซึมตามรูขุมขนทั้งที่อากาศค่อนข้างเย็นผลของยามันเริ่มออกฤทธิ์ร้ายต่อร่างกายทีละน้อยๆอิงค์กาญจน์หมุนตัวกลับหลังเดินไปเข้าห้องน้ำด้านหน้าแทนสติสั่งให้มือไวไม่ลืมที่จะคว้าbath robe ติดมาด้วยในห้องน้ำสายลับสาวล้วงเอาขวดยาฉุกเฉินออกมาจาก bath robe เปล่าไม่ใช่ยาคุมเพราเธอไม่จำเป็นต้องใช้มันแต่เป็นยาระงับพิษที่เก้งกล้ามโตกำชับนักหนาว่าให้พกติดตัวไว้อย่าได้ห่างกายเพราะถึงเวลาฉุกละหุกมันจะช่วยเธอได้และตอนนี้ก็เข้าเงื่อนไขที่ว่า ยาแคปซูลเม็ดเขื่องถูกกลืนลงคออย่างลำบากก่อนจะล้างหน้าพอให้สดชื่นขึ้นมาสักน้อยหนึ่ง

มือของอิงค์กาญจน์ผลักบานประตูให้เปิดออกและต้องแทบช็อคเมื่อเห็นสาวอกภูเขาไฟยืนยิ้มอยู่ข้างหน้าในระยะเพียงศอกหากแม่บานฉ่ำอยู่ในสภาพปกติเธอคงไม่ตกตะลึงถึงเพียงนี้บิกินี่ตัวจิ๋วสีใบตองที่เดิมก็แทบจะปกปิดอกภูเขาไฟไว้ไม่มิดเมี้ยนบัดนี้ปลิดปลิวหายไปเสียแล้วสาวเซ็กส์อยู่ในสภาพเปลือยท่อนบน! อวดอกมโหฬารแทบจะทิ่มหน้าสวยสายตาพร่าทำให้เห็นเต้าบะลั่กกั๊กเป็นภาพเชิงซ้อน 4 เต้ายิ่งกว่า sex & zen 3d บร๊ะเจ้า!

“คะ..คุณคิสมีไม่หนาวเหรอคะ" สายลับสาวตกอยู่ในภาวะฉุกเฉินยิ่ง เธอไม่เคยผ่านเรื่องเยี่ยงนี้มาก่อนและมันยิ่งฉุกเฉินมากขึ้นไปอีก เหมือนคำพูดส่งๆของเธอจะย้อนเป็นบูมเบอแรงกลับมาเข้าตัว

“ก็เพราะหนาวไงคะ ถึงต้องหาคนมานอนกอด" ร่างเอ็กซ์ย่างกรายเข้ามาใกล้จนอกเปลือยเกือบเท่าหัวเด็กแนบชิดกับร่างในชุดบิกินี่อิงค์กาญจน์ได้แต่ถอยกรูดกลับมาในห้องน้ำ นั่นเท่ากับว่าเธอโดนต้อนเข้ามุมอับจนได้

“เรามาสนุกกันให้สุดเหวี่ยงเลยนะคะ..ฮันนี่ที่รัก" สาวเซ็กส์นัยน์ตาฉ่ำเยิ้มยิ้มเหี้ยมอย่างผู้กำชัย สองร่างมาแนบชิดกันอีกครั้งอิงค์กาญจน์หลังพิงกำแพงไม่มีพื้นที่แม้สักนิ้วให้ถอยหนีเสียแล้ว

“วันนี้ฮันนี่มีเมนส์น่ะค่ะ" คนปราดเปรื่องไม่ได้เก่งไปเสียทุกกระบวนยุทธ์ซ้ำยังโดนลดทอนด้วยยาร้ายอิงค์กาญจน์ทำได้เพียงให้เหตุผลอนุบาลออกไปคิสมีบุ้ยปากสมทบด้วยแสยะยิ้มเป็นเชิงคูแคลน

“เอิ๊กๆๆ..ไม่เนียนเลยนะคะมีเมนส์แล้วนุ่งบิกินี่ลงว่ายน้ำ อีกอย่างคิสมีเป็นผู้หญิงนะคะไม่มีเดือยแต่เอาเถอะ ทำให้คิสมีก็พอ" โทนเสียงที่เคยยั่วเย้ากลับเปลี่ยนเป็นขู่กรรโชกกลายๆเมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายจนแต้มทั้งยังกล้าๆพูดขอกันโต้งๆไร้ซึ่งศิลเปรอะในการซั่มจริงแม่คุณนมเหรอก็ทำมากลมเป็นบล็อกเชียวแต่ก็อย่างว่านะทำมาแล้วก็ต้องหาคนมาช่วยใช้ช่วยแชร์ ใครมันจะเจ็บตัวเพื่อเอาไว้ดูคนเดียว

“ฮัน..”

“รังเกียจคิสมีเหรอดูสินมแบบนี้ไม่อยากลูบคลึงหรือไง เรามันผู้หญิงนะคะ ไม่มีท้องไม่มีโรคจะคิดอะไรมากก็แค่สนุกกัน หรืออยากให้มีผู้ชายร่วมด้วยความจริงฮันนี่ชอบเซ็กส์หมู่แบบ orgy ใช่ไหมคิสมีจัดให้ได้นะคะ" ร่างเปลือยพูดออกมาอย่างไม่มีสะทกสะท้านอิงค์กาญจน์นั้นเล่าประหนึ่งเหมือนโดนจับเปลื้องผ้าสัมภาษณ์สดนับเป็นบททดสอบสุดโหด แรงส์และร้ายกาจที่สุดเท่าที่สายลับพราวเสน่ห์เคยเจอมา

“สนุก? ฮันนี่ไม่ใช่คนมักง่ายและมักมากเรื่อง sexนะคะ อีกประการแม้นไม่รังเกียจแต่ก็ไม่ได้ชอบ ฟังชัดๆนะคะ ฮันนี่ไม่ ได้ อยาก มีเซ็กส์กับคุณ!!” อิงค์กาญจน์ขึ้นเสียงแข็งสีหน้าจริงจังแม้จะรู้สึกว่าสติอาจขาดได้ทุกขณะจิตสายตาเริ่มเห็นภาพเพียงครึ่งหนึ่ง หูอื้อร่างกายเริ่มจะอ่อนแรงเต็มทีแล้วก็ตามโดนปฏิเสธแบบนี้คนรักสนุกได้แต่อึ้งด้วยประเมินสาวเปรี้ยวตรงหน้าผิดไปคนที่มีความต้องการสูงไวไฟเช่นเธอหากอยากได้ใครไม่มีปิดเกมไม่ลงฮันนี่คือรายแรกที่กล้าแหกกฎ ทั้งยังประหลาดใจเมื่อยาไม่ออกฤทธิ์?? อิงค์กาญจน์เห็นเป็นโอกาสเหมาะเธอรวบรวมกำลังทั้งหมดไสร่างเปลือยอกให้พ้นการกีดขวางก่อนจะเดินออกไปจากสถานที่อโคจรเช่นนี้คิสมีหัวเสียเล็กน้อยตัดสินใจไม่ตามออกมาด้วยรู้ดีว่าโอกาสมันจะมาอยู่เนืองๆ

“นางเมฆชั้นต่ำคิวมูลัส (Cumulus) พอฝนซาก็จางหายใยจะสู้ต่อตีเมฆชั้นสูงอย่างเซอโรคิวมูลัส (Cirrocumulus) แบบฉันได้เพราะฉันรู้..รู้ว่าเธอคือสายลับจอมรั่ว ยัยอิงค์กาญจน์!!”ร่างเปลือยแสยะยิ้มให้กับตัวเองอยู่หน้ากระจกนัยน์ตาวาวโรจน์พึงใจยิ่งที่เกมนี้เป็นของเธอ..

ทันทีที่ออกมาจากห้องสายลับสาวสติแทบขาด ลมหายใจอ่อนระทวยมือปัดป่ายกำแพงพยายามหาที่เกาะก่ายขาไขว้กันเดินสลับฟันปลาไม่เป็นทางแต่ยังพอมีทิศ อิงค์กาญจน์ กระเสือกกระสนเข้าลิฟต์และออกมาจนถึงหน้าห้องตนจนได้

“คิสมี.. นางไม่ธรรมดา ฉันต้องรู้ลึกตื้นหนาบางของหล่อนให้จงได้" อิงค์กาญจน์รำพันออกมาด้วยความเจ็บใจ เมื่อโดนลูบคมและเกือบจะโดนลูบนมอร๊ายยย! มือเรียวคว้าเอา Key card ออกมาแตะที่หน้าประตูแต่มันไม่มีเสียงสัญญาณอย่างเคย

“โธ่..เปิดสิโว้ยไอ้ Key card ซังกะบ๊วย เปิดๆๆๆ!!”สายลับสาวตะโกนลั่นทั้งยังเอามือทุบและเท้าเตะประตูด้วยความโมโห

“ปังๆๆๆ..ตุบๆๆๆ" หลังจากที่ได้ยินเสียงโครมครามเพลินพิศสมัยที่กำลังจะเคลิ้มหลับต้องสะดุ้งตื่นเปลือกตาเปิดและม่านตาขยายเป็นอัตโนมัติ

“คุณมาหยา!!”แม้จะเป็นสาวเนิบช้าแต่มันคืออากัปกิริยาที่แสดงออกมาเท่านั้น ระบบประมวลผลของสมองคงไม่ด้อยไปกว่าผู้ใดแอร์โฮสเตสเจ้าของห้องลุกพรวดมาที่หน้าประตูและเปิดออกทันทีสายลับสาวเงยหน้าง่วงงุนขึ้นมาปะทะกับร่างนางฟ้ามาโปรด

“เอ่า..คุณพิศเองเหรอคร้า ฮิฮิ"

“สิคะ..ก็ที่คุณเคาะมันห้องพิศนี่นา" ที่แท้ก็แตะผิดห้องอิงค์กาญจน์หัวเราะเจื่อนๆตอนนี้มัน error ไปหมดแล้ว

“ทำไมดื่มหนักมาแบบนี้คะไม่ห่วงตัวเองบ้างเลย"

“มาหยาไม่มีใครให้ต้องห่วงแล้ว..จาต้องห่วงตัวเองทามมาย" พูดได้เท่านั้นสติสุดท้ายก็ขาดผึงร่างเพรียวร่วงลงมานอนกองหมดสภาพ

“อ้าว..ม่อยกระรอกไปซะแล้ว ฮร่ายย.. ตัวก็ไม่ใช่น้อยๆ"เพลินพิศสมัยรีบหย่อนกายนั่งลงประคองร่างสลบไสลปากพร่ำบ่นแต่สายตาเผลอจ้องมาที่เนินอกภายใต้บิกินี่ตัวบางสาวเรียบร้อยต้องเบือนหน้าหนี เพราะอะไรๆเบื้องหน้ามัน ไม่น้อย จริงๆ

“ทำยังไงต่อดีล่ะทีนี้เรา"เพลินพิศสมัยไม่คิดนานเธอเอา Key card เปิดห้องของคนไร้สติก่อนจะทั้งฉุด ลากร่างอิงค์กาญจน์เข้าไปด้านในอย่างทุลักทุเล

“คุณมาหยาคะ..คุณมาหยา แข็งใจหน่อยสิคะ ถึงเตียงแล้ว" ไม่มีปฏิกิริยาตอบกลับมาจากร่างตายซาก เพลินพิศสมัยจำต้องกระเตงอิงค์กาญจน์ขึ้นมาบนเตียง

“อึ๊บบบ..แง่วว ตัวหนักใช่เล่นนะคะคุณมาหยา"แอร์ฯสาวไม่สามารถกระทำการได้สำเร็จคนที่นอนกองอยู่ใช่ปุยนุ่นเสียเมื่อไหร่

“อึ๊บบบบบ"เพลินพิศสมัยขอลองอีกครั้งด้วยแรงทั้งหมดที่มี การดูเหมือนสำเร็จร่างที่ไม่ได้สติของอิงค์กาญจน์ขึ้นมาบนเตียงจนได้..แต่แล้ว

“ว้าย!" น้ำหนักของสายลับสาวพาให้เพลินพิศสมัยเสียสมดุลทั้งคู่มากองก่ายเกยกันอยู่บนเตียง สร้างความหวามไหวใจหวิวให้แอร์ฯสาวเป็นที่สุด

“คุณมาหยาเจ็บหรือเปล่าคะพิศขอโทษ" เพลินพิศสมัยพูดพร่ำแก้เก้อทั้งที่รู้ว่าอีกฝ่ายไม่ตอบสนอง โฉมงามรู้สึกร้อนผ่าวที่ใบหน้าระบบหายใจติดขัดนัก จ้องมองไปที่คนนอนแผ่สองสลึงอย่างพินิจ ใบหน้านวลช่างชวนไหลหลงริมฝีปากอวบอิ่มแม้จะซีดจางเผยอน้อยหนึ่งเสมือนเป็นการท้าทาย

ในห้วงที่กำลังเคลิ้มกลับต้องสะดุ้งเพราะสาวเปรี้ยวที่ไร้สติลุกพรวดขึ้นมานั่งทั้งๆที่เปลือกตายังปิด

“ด้วยแสวงหามิใช่เพราะรอคอย

ด้วยชาญยุทธ์ มิใช่เพราะโอกาส

ด้วยสามารถมิใช่ชะตานำพา

ดังนี้แล้ว..ลิขิตฟ้าฤาจะสู้สามตัวบน" สายลับสาวละเมอออกมาก่อนล้มตึงลงไปนอนอีกครั้ง

“เมาหลับแล้วก็ยังรั่วได้อีกน้อ..แต่ก็น่ารักอ่ะนะ" เพลินพิศสมัยยิ้มหวานไม่ปฏิเสธความรู้สึกดีที่มีต่อร่างแน่นิ่งบนเตียงจะกลัวไปใยหากใจเราจะผูกสัมพันธ์ แอร์ฯสาวลุกขึ้นจากเตียงใจนั้นคิดไปถึงจะผลัดผ้าให้ร่างในชุดนุ่งน้อยห่มน้อยด้วยเกรงว่าจะไม่สบายตัวแต่มิอาจหาญกล้าถึงเพียงนั้นสาวเรียบร้อยทำได้เพียงเอาผ้าชุบน้ำหมาดๆมาเช็ดเนื้อตัวให้ตามท้องแขนเนื้อแน่นเฟิร์มและส่วนล่างตามปลีน่องเรียวและมากที่สุดเพียงเลยเข่ามาเล็กน้อยเท่านั้นเพลินพิศสมัยจัดแจงเอาผ้านวมมาห่มให้เอื้อมมือหยิบหมอนมารองหนุนและต้องสะดุ้งอีกครั้งเมื่อเห็นปืนสั้นซุกอยู่ใต้หมอนกระบอกหนึ่ง

“คุณมาหยา..”คนโลกสวยสุดโต่งคิดในแง่ดีที่สุดคือเจ้าของห้องอาจจะเอาไว้ป้องกันตัวไม่ก็เป็นนักกีฬาฉลาดความสามารถรอบตัวเหลือร้ายทั้งยังจิตใจดีงามแบบนี้จะเป็นโจรเธอไม่มีวันเชื่อเด็ดขาดแต่หากจะเป็นเช่นนั้นจริง..ก็ดีเสียอีกมีเพื่อนเป็นโจรบ้างไรบ้างบ้าบอดีเพลินพิศสมัยคิดมาถึงจุดเลวร้ายที่สุดหากเป็นไปได้ก่อนจะปลีกตัวออกมาสาวหวานไม่ทันได้สังเกตถึงข้าวของเครื่องใช้สุดไฮเทคเจ้าอุปกรณ์สายลับนานาที่บนโต๊ะแต่กลับสะดุดหยุดตรงที่กรอบรูปใส่ธนบัตรเก่า collection หายากที่วางเด่นหราอยู่ตรงโต๊ะเครื่องแป้งไม่รีรอ นักสะสมตัวยงหยิบขึ้นมาดูทันที

“คุณมาหยานี่บ้าบอจังอ่า"แม้มิอาจจะเข้าข้างตนเองแต่มันก็มีเหตุผลเดียวคือสาวเปรี้ยวมาดหมายจะมอบเป็นของขวัญล้ำค่าให้กับเธอจะวาระอะไรก็ตามที.. จากที่จะออกนอกห้องกลายเป็นว่ามีแรงดึงดูดมหาศาลจากร่างที่สลบไสลเพลินพิศสมัยลากเก้าอี้มานั่งข้างเตียงทำตนอย่างกับเป็นพยาบาลพิเศษ

"คุณมาหยานี่ร้ายนักนะคะ จะเป็นโจรหรือเปล่าไม่รู้..รู้แต่ว่าแอบดอดมาขโมยหัวใจของพิศใช่ไหมจะยอมดีหรือเปล่าน้า.."สาวหวานบ่นพึมพำ ยิ้มเพ้อกับร่างที่ยังไม่กระดิกกระเดี้ย แอร์ฯสาวนั่งแหมะอยู่อย่างนั้นเนิ่นนานจนตนเองที่เพลียอยู่ก่อนแล้วเผลอสัปหงกเสียหลายรอบหันมาดูนาฬิกาเป็นเวลาพระบิณฑบาตเสียแล้ว เพลินพิศสมัยเดินออกจากห้องไปอย่างเงียบๆ

อิงค์กาญจน์รู้สึกตัวขึ้นมาแบบงงงันปวดหัวแทบร้าว ทั้งยังเมื่อยเนื้อตัว ภาพสุดท้ายที่จำได้คือตะกายออกมาจากลิฟต์ไม่ทันที่จะทอดความคิดย้อนหลังไปถึงต้นน้ำ เพียงล่องขึ้นไปถึงอยุธยาเท่านั้นเสียงออดก็ดังขึ้น สายลับสาวกระเด้งตัวลุกขึ้นมาจากเตียงด้วยความเคยชินจนเซถลาลืมไปว่าร่างกายตนยังไม่พร้อม สาวปราดเปรียวจึงต้องลดระดับความเร็วลงเดินคอเอียงด้วยยังปวดหัวหนึบมาที่หน้าห้องประตูเปิดออกพร้อมๆกับเสียงตกใจของเป้าหมาย

“ว้ายย!..คุณมาหยา ผะ..ผ้าจะหลุดแล้วค่ะ"เพื่อนบ้านสาวหวานข้างห้องถึงกับต้องบ่ายหน้าสวยไปอีกทางสายลับสุดรั้วก้มมาดูสภาพตนเองสายบิกินี่ตัวน้อยมันห้อยหลุดลงมาจากหัวไหล่เหลือเพียงข้างเดียวจะหลุดมิหลุดแหล่ซ้ำอะไรๆคงโผล่มาหายใจและทักทายสาวหวาน

“อุ่ย..” แหะๆงามหน้าอีกแล้วไหมเรา นี่คงนอนดิ้นมากไป อิงค์กาญจน์รีบจัดการมันให้เข้าที่เข้าทาง

“พิศทำข้าวต้มปลาร้อนๆไว้ทานค่ะ ทำเผื่อด้วยก็เลยมารบกวนให้ไปทานด้วยกัน"มันเป็นคำชวนที่หวานหูที่สุดในสามโลก สาวสวยมารยาทงามนามไพเราะน้ำเสียงเสนาะมาเรียกถึงหน้าห้องแบบนี้สายลับหน้าไหนก็ไร้หัวใจได้ยากยิ่งอิงค์กาญจน์ยิ้มนัยน์ตาเป็นประกายเต็มตื่น ช่างมันแล้วหลักการเอาหลักกรูนี่แหล่ะกฎย่อมมีไว้แหกเสมอ ร่างปราดเปรียวทำท่าจะเดินตามไป

“พิศว่า..คุณมาหยาไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดก่อนดีไหมคะ..พิศจะรอที่ห้องนะคะ" ร่างอรชรอายม้วนเดินเข้าไปในห้องตนเองเช่นเดียวกับอิงค์กาญจน์ที่กระวีกระวาดจัดการธุระส่วนตัว ก่อนออกจากห้องก็ไม่ลืมที่จะหยิบของสำคัญอุปกรณ์ดักฟังและกรอบรูปธนบัตรออกมาด้วยสายลับจอมรั่วกดออดเรียกเพื่อนสาวข้างห้อง เพลินพิศสมัยเดินมารับไม่แปลกใจที่เห็นข้าวของ แต่ต้องถามเป็นมารยาทพองาม

“หอบอะไรมาเต็มมือเลยคะ"ไม่ยากสำหรับคำตอบสายลับสาวหาเหตุผลรองรับด้วยเตรียมการมาเป็นอย่างดี

“ช่วงที่คุณพิศไปบินพอดีมาหยาไปเจอร้านขายของเก่าเข้าน่ะค่ะตาลุงแกจะเซ้งร้านเลิกกิจการมาหยาเลยขอซื้อแบงค์พวกนี้จากแกมา ตั้งใจจะให้คุณพิศ..หวังว่าคงถูกใจนะคะ"อิงค์กาญจน์หันกรอบรูปใส่ธนบัตรออกให้ดู

“ขอบคุณคุณมาหยามากเลยค่ะยุคสมัยเปลี่ยนแปลงร้านพวกนี้อยู่ยากขึ้น น่าเห็นใจนะคะ" สาวโลกสวยตอบไปแกนๆ รับมาดูด้วยไม่มีท่าทีดีใจจนอิงค์กาญจน์รู้สึกตะหงิดๆและผิดหวังคละเคล้ากัน

“ไม่ดีใจเหรอคะ" คนให้เสียงอ่อย ใจแป้วเล็กน้อยแม้มันจะเป็นของที่ใช้ในภารกิจก็เถอะ

“หูย..ดีใจสิคะ นี่ให้พิศตามเก็บเองไม่รู้ปีหนึ่งจะได้หรือเปล่าเลยยิ่งแบงค์เรือหงส์เลขตองนี่ไม่มีใครปล่อยมาง่ายๆแน่ค่ะ"

“มาหยาตั้งไว้ตรงนี้ดีไหมคะ"สายลับสาวทำตามคำกำชับของคู่หูอย่างเคร่งครัดเลือกมุมเหมาะเจ้ากี้เจ้าการวางเสร็จสรรพที่โต๊ะกาแฟเพลินพิศสมัยไม่ได้ทักท้วงอะไร แต่คล้องแขนและหมุนร่างเพรียวให้กลับมาประจันหน้าอิงค์กาญจน์ใจหายวาบอย่าบอกนะว่ารู้แผน อึ๋ย...

“ตาคุณมาหยาบวมเป็นลูกมะกรูดเลยค่ะ"ฟู่..แล้วไป

“อาจจะเป็นเพราะแพ้เหล้ามั้งคะ"สายลับสาวตอบเพียงครึ่งไม่อาจใส่ร้ายใส่ความว่าเป็นเพราะพิษตกค้างจากการโดนวางยา

“งั้น..เดี๋ยวพิศจะเอาลูกประคบมาให้นะคะ"

“ลูกประคบ?”สายลับสาวทวนคำไม่ใช่เธอไม่รู้จักแต่ไม่เชื่อว่าแม่พลอยหลงยุคจะใช้มันน่ะสิลูกประคบเป็นการนำเอาสมุนไพรพื้นบ้านหลากหลายชนิดมาห่อรวมกันในผ้าดิบซึ่งส่วนใหญ่เป็นสมุนไพรที่มีน้ำมันหอมระเหย อาทิไพล ใบมะกรูด ขมิ้นชันพิมเสนเกล็ด การบูรและเกลือแกงเป็นต้น ทั้งหมดนำมานึ่งให้ร้อนแล้วใช้ประคบบริเวณที่ฟกช้ำ เคล็ดขัดยอก บรรเทาอาการปวดได้ชะงัดนักแล เป็นโอกาสทองฝังเพชรเหลี่ยมกะรัตให้สายลับปราดเปรียวจัดการติดเครื่องดักฟังใต้โต๊ะอาหารทันทีการสำเร็จด้วยความว่องไวยิ่ง

'อิงค์กาญจน์เธอร้ายมว๊ากกก!! เขาดีกับเธอสารพัดแล้วยังกล้าๆทำอะไรโหดๆแบบนี้อิ๊ก'สายลับสาวก่นด่าตนเองในใจนี่เองที่ครูฝึกพร่ำย้ำนักหนาว่าไม่ให้เป็นคนมีความรู้สึกเพราะเมื่อใดที่มันรวมร่างกับเราสำเร็จ นั่นเท่ากับความเป็นจารชนจบสิ้นทันทีเพลินพิศสมัยเดินนวยนาดออกมาจากส่วนครัวในมือถือห่อผ้าดิบสีขาวกลิ่นหอมกำจรกำจายแอร์ฯสาวเดินมานั่งข้างเอาลูกประคบมาประคบให้แผ่วเบา

“มือเบาจังค่ะ"

“กลัวคุณมาหยาเจ็บสิคะเดี๋ยวทานข้าวต้มเสร็จแล้วก็ทานยาแก้แพ้ตามไปด้วยดื่มน้ำตามมากๆครึ่งวันก็กลับมากระโดดลงสระได้อีกรอบแล้วค่ะ"

“ค่ะ คุณหมอ"เพลินพิศสมัยเอาลูกประคบไปเก็บก่อนจะถือถาดที่มีถ้วยข้าวต้มร้อนๆสองถ้วยออกมา

“เกือบไม่รอดแล้วสินะคะคริคริ" สาวหวานหยอกเอินตามประสา

“คุณพิศรู้?”

“ไมรู้มากไปกว่าที่เห็นหรอกค่ะ" เพลินพิศสมัยยังสงวนน้ำคำไม่อาจไปวิจารณ์ใครโดยปราศจากหลักฐานกระจ่างแจ้ง อิงค์กาญจน์พยักหน้ารับ ตักข้าวต้มใสปากเมื่อร่างกายสดชื่นขึ้น ระบบประมวลผล i-core 7 ก็เดินเครื่องเต็มสูบอีกครั้งสายลับสาวกระหวัดถึงแฟนของเป้าหมายขึ้นมาโดยพลันเหลียวหน้าแลหลังก็ไม่มีไม่เห็นผู้ใดนอกจากสองเราสายตามองไปที่ประตูห้องนอนที่ปิดเอาไว้ ใช่แล้ว..เบื้องหลังประตูนั่นอาจจะมีร่างเปลือยที่ซุกอยู่ใต้ผ้าห่มอุ่นก็เป็นไปได้ทั้งหมดคำถามซอกแซกหลุดจากปากทันที

“ทำอย่างนี้ให้แฟนบ่อยหรือเปล่าคะ..เอ่อหมายถึงว่าทำอะไรอร่อยให้เธอทานน่ะค่ะ" ไอ้ครั้นจะบอกว่าแอบดูจึงรู้นะก็มีหัวแตกโดนเม้งเฉ่งยับแน่ๆ

“หือ?" แอร์ฯสาวทำหน้าเป็นเครื่องหมายปรัศนีย์

“เปล่าค่ะ โก๊ะนิดหน่อยยังมึนๆก็พูดไปเรื่อยอ่ะค่ะ"

“พิศไม่ค่อยสนิทกับใครหรอกค่ะเพื่อนแอร์ฯก็สุดฉาบฉวย ยัยมาศก็สนิทนะแต่มันเหมือนเราเป็นผู้ใหญ่คุยกับเด็กมาศไม่ค่อยทันพิศหรอกค่ะ แม้เธอจะพูดเร็วกว่าก็เถอะ" เช่นเคยที่สาวหวานมัธยัสถ์ในถ้อยความแต่สายลับเข้าใจในความหมายดี

“อีกอย่างคนเราสมัยนี้ไว้ใจไม่ค่อยได้..ใช่ไหมคะ" อิงค์กาญจน์แทบจะสำลัก คว้าแก้วน้ำมาดื่มก่อนจะพริ้วได้

Create Date : 01 พฤศจิกายน 2558
Last Update : 1 พฤศจิกายน 2558 16:15:58 น.		0 comments
Counter : 601 Pageviews.
Share Tweet