ในห้วงที่เวิ่นเว้อจิ้นเอากับเรื่องภายหน้าที่ไม่รู้จะบังเกิดหรือไม่จู่ๆประตูห้องก็เปิดพรวดออกมา

“อุ๊ย..หอยแหก!” คู่บัดดี้ในร่างบึ๊กเผลออุทานแต๋วแตกทั้งน้ำเสียงและกิริยาอาการเวลาตกใจนางก็เป็นแบบนี้ทู๊กที อิงค์กาญจน์ในชุดกระโจมอกบนศีรษะมีผ้าคลุมหัวโผล่ออกมารับถามเอาความด้วยรู้ดีว่าชายแอ๊บแมนกำลังนินทาตนเอง

“ร้องซะอย่างกับตัวเองมี แล้วอะไรมันๆ”

“อ๋อ..ไม่มีไร แล้วทำไมไม่แต่งตัวให้เรียบร้อยใครมาเห็นเข้าพี่ได้เสียราคาหมด”อรรถชัยจีบปากจีบคอก่อนจะแทรกกายเข้ามาในบริเขตแห่งความเป็นส่วนตัว

“ก็เสื้อผ้าอยู่ในกระเป๋านี่ไง ไม่ล่อนจ้อนออกมารับก็ดีเท่าไหร่แล้วอีกอย่างไม่ดีเร๊อะ เป็นข่าวกับเค้าจะได้สร้างภาพได้แนบเนียนไง๊”

“เป็นข่าวกับหล่อนน่ะ เป็นกับเบลบอยดีกว่า”

“โหยพี่โอม..แรงส์อ่า เค้าไม่น่าควงรึไงคร้า”คู่บัดดี้พิจารณาเรือนกายที่อยู่ในสภาพผ้าน้อยชิ้นตั้งแต่ศรีษะจรดปลายเท้าไอ้น่าควงน่ะไม่มีปฏิเสธเลย อิงค์กาญจน์มีเครื่องหน้าเป๊ะเวอร์ผิวละเอียดอย่างกับผู้ดีเก่า รูปร่างดีจัดๆส่วนโค้งเว้าชัดเจน ทั้งจิตใจระบบความคิดให้คะแนนรวมๆ ก็ perfect girl ดีๆที่หาไม่ได้ตามท้องถนนแล้วกัน

“คิดมากน่ะเด็กน้อย..ถ้าพี่เป็นชายทั้งแท่งคงสวาปามเราไปตลอดทั้งตัวตั้งแต่วันแรกเป็นการรับน้องแล้ว..ว่าแต่เจอหน้ากันหรือยังเป้าหมายน่ะ ท่าทางสวยหวานแต่จะใช่ spec หล่อนหรือเปล่าไม่รู้นะ” อรรถชัยสอดส่ายสายตามองไปรอบอาณาบริเวณโดยอัตโนมัติด้วยความคุ้นชินจากพื้นวิชาชีพก่อนจะนั่งลงที่เก้าอี้นวม ให้ความสนใจกับคู่สนทนา

“เหรอๆ พี่โอมเจอนางแล้ว เป็นไงยัยมนุษย์ป้าหรือว่าสาวแว่น” จินตนาการของอิงค์กาญจน์เธอวาดเอาไว้อย่างนั้น

“โห่ ตาค้างเลยล่ะ พูดเรยสวยอ่ะอย่างกับแม่พลอยหลุดมาจากสี่แผ่นดิน เรียบร้อยอ่อนช้อยอ่อนหวานทั้งชีวิตคงไม่เคยด่าใครแน่ๆ” อิงค์กาญจน์รับฟังพยายามจินตภาพตามบุคลิกแบบนี้เธอก็ไม่เคยเจอมาก่อนเสียด้วยสิ

“อ้าวว่าไงหล่อน เอ๋อกินอีกแล้ว”คู่บัดดี้ทวงเอาคำตอบเมื่อเห็นว่าคนตรงหน้าจะอยู่ในอาการสติหลุด

“อิ๊งค์ยังไม่เจอเป้าหมายเลยเพิ่งมาที่นี่วันแรกนะ รู้ว่าชื่อต้องตรงกันก็พอแล้ว” อิงค์กาญจน์ตอบไปแกนๆร่างกำยำเพียงแค่ต้องการถามความคืบหน้าเท่านั้นทั้งนี้เพื่อรายงานตรงต่อผู้บังคับบัญชาอีกทอดหนึ่ง เขาพยักหน้ารับและกระตุ้นในที

“อะเครไม่รีบแต่ก็ไม่ควรทอดเวลาจนสุกและไหม้เกรียม..อย่าลืมล่ะเคสนี้ต้องรีบจบนะยะ” ร่างบึ๊ก้ส่งมอบกระเป๋าล้อลากให้ อิงค์กาญจน์ยกมือไหว้ขอบคุณก่อนจะเปิดและรื้อเอาเสื้อผ้าออกมาเดินหายเข้าไปในห้องน้ำราวสองสามนาที สายลับสาวก็เดินสยายผมอยู่ในชุดสบายๆออกมา แต่แล้วก็ต้องตกใจเมื่อเห็นคู่หูแอ๊บแมนกระทำการบางอย่างอรรถชัยปีนขึ้นบนเก้าอี้ทำท่าจะรื้อฝ้าเพดานออก

“เฮ้ย!..พี่โอมจะทำอะไรนี่ๆกฎของอพาร์ทเมนต์เขามีนะเดี๋ยวได้โดนปรับอานหรอก ที่สำคัญจะโดนไล่ตะเพิดเอา”สายลับสาวพร่ำบ่นเพราะคนซวยจะหาใช่ใครไปได้ หนังหน้าไฟอย่างเธอนั่นเองคู่ความเอียงคอเอี้ยวตัวมาตอบ ม่านตาขยายกว้างมือก็ดันฝ้าเพดานออกไปเสียครึ่งหนึ่ง

“เราต้องแอบดูพฤติกรรมของเป้าหมายด้วยกรณีที่ดีที่สุดหากเป็นไปได้คือต้องเข้าไปติดกล้องและเครื่องดักฟังในห้อง”สายลับมากประสบการณ์ร่ายแผน

“แอบดู?” อิงค์กาญจน์ได้แต่ทวนคำไม่เข้าใจคู่บัดดี้ข้อหลังพอจะเออออแต่ข้อแรกออกจะเห็นว่ามันเข้าข่ายเกินเลยละเมิดถึงสิทธิ์ความเป็นส่วนบุคคล เป้าหมายเป็นเพียงผู้ต้องสงสัยเท่านั้นและเท่าที่เธอได้รับการฝึกปรือมา กลวิธีนี้มันนอกเหนือหลักสูตรร่างบึ๊กปีนป่ายขึ้นไปครึ่งค่อนตัวอย่างทุลักทุเลกับช่องอันคับแคบ ปากก็พูดกลับมา

“รอหล่อนสืบจากภายนอกแล้วกว่าจะทำตัวหนิดหนมโน่นไม่ทันกินร๊อก เราต้องเล่นหลายหน้าสิยะ แอบดูนี่ล่ะอีนางclassic และแซบเวอร์ที่สุดแล้ว” อรรถชัยเล่นเสียงไม่เห็นว่าจีบปากจีบคออย่างเคยหรือไม่เพราะร่างได้มุดหายเข้าไปทั้งตัวแล้วเสียงที่พร่ำตามมาก็ค่อยๆแผ่วเบาไปด้วยตามระยะห่าง

“จำไว้นะ เราทำงานโดยยึดเป้าหมายเป็นที่ตั้งปัญหาที่เกิดระหว่างทางก็ค่อยๆแก้ไป ตัดสินใจอะไรไม่ได้ก็ถามพี่ เก่งอยู่แล้วนี่ผ่านมาตั้งกี่งานแล้ว” คู่บัดดี้ทำเสียงกุกกักๆอยู่ตรงฝ้า

“แต่งานนี้เค้ากดดันนะ”ที่อิงค์กาญจน์ตอบกลับไปเช่นนั้นเพราะเคสนี้ไม่ว่าจะเป็นโบว์แดงหรือดำจะ successor failล้วนมีผลต่อการเลื่อนตำแหน่งของเธอ ในห้วงที่จิตคำนึงถึงอนาคตปัจจุบันกาลกลับได้ยินเสียงแต๋วแตกอีกครั้ง

“ว้าย! เก้งรับไม่ได้ๆอี๋..” อรรถชัยตาลีตาลานลงมาจากฝ้าท่าทางสุดกรีดกรายยิ่งกว่าขายขนมเบื้องเอามือปิดตาตัวเองมานั่งดีดดิ้นอยู่ตรงโซฟา

“เป็นอะไรพี่โอม? เห็นอะไร?ร้องเป็นอีฉ่ำออกลูกไปได้” สาวเปรี้ยวนั้นตกใจไม่แพ้กันไล่ถามเอาความทั้งยังขำขันในท่าทางกระเจิงสิ้นสภาพกระทาชาย

“หนูเหรอ.. หรือว่าแมลงสาบ..หรือว่าตุ๊กแก อร๊ายยย!!” นักสืบสาวร้องลั่นเพราะทุกสิ่งที่เอ่ยมาเธอกลัวหมด

“ชู่ววว! เบาๆสิอย่าเอ็ดไปไม่่ใช่ทีกลัวหรอก หล่อนขึ้นไปดูเอาเองแล้วกัน”อิงค์กาญจน์ส่ายหน้าไม่เข้าใจแต่ด้วยความอยากรู้เธอจึงปีนฝ้าขึ้นไปอย่างแคล่วคล่องด้วยความที่ร่างเล็กกว่าชายหนุ่มพอสมควรไม่นานก็ดีดตัวขึ้นมาได้ร่างเล็กยืนตรงคาน บนฝ้าค่อนข้างมืดดุจดั่งราตรีกาลมากกว่านั้นมันโล่งกว้างเป็นทางยาวด้วยความที่ถูกฝึกมาในคุ้นชินกับสถานการณ์และสถานที่ดังกล่าวไม่นานสายตาเธอก็ปรับระยะการมองเห็นได้จากระยะประมาณห้าเมตร มีร่องของฝ้าที่แง้มอยู่มันจะเป็นอื่นไปไม่ได้เลยนอกเสียจากพี่โอมแง้มเอาไว้และแน่นอนที่สุดมันคือฝ้าของห้อง 906 ห้องข้างๆกันที่เป็นเป้าหมายการนำสืบนั่นเอง อิงค์กาญจน์ค่อยๆย่องเบาก้มต่ำและใช้สายตาคมมองลอดช่องฝ้าที่แง้มอยู่สิ่งที่เห็นแทบทำให้นักสืบสาวผู้สอดรู้หงายตึง..เพราะภาพเบื้องล่างมันคือแผ่นหลังขาวโพลนที่เปลือยเปล่าของร่างหนึ่ง เธอกำลังเปลี่ยนเสื้อผ้า!! อุต๊ะ!! เกินกว่าที่จะด้านทนแอบดูสาวเปรี้ยวรีบกลับเข้ามาในบริเขตของตนและปีนลงมาทางเดิม

“ผะ..ผู้หญิงแก้ผ้า!!”นักสืบสาวกระจ่างแจ้งภาพนั้นแทนคำตอบที่เป็นเหตุให้เก้งอย่างบัดดี้เธอต้องหัวใจสลายให้คิดกี่ทีมันก็ไม่ผิดหรอก อาณาบริเวณห้องของนางนางมีสิทธิสภาพเต็มที่ในการจะทำอะไรต่อมิอะไร เป็นเราที่อุตริริเป็นพวก voyeurismแอบดูเสียเอง

“นี่นะวิธี classic ของพี่โอมไม่ทำไม่ได้เหรอ มัันเข้าข่ายออกแนวโรคจิตแล้วนะ”อรรถชัยส่ายหน้าไหวๆไม่เห็นด้วยอย่างแรง

“จิตขนาดไหนหล่อนก็ต้องทำ..นี่คือคำสั่ง.. พี่จะต้องไปแล้ว”อรรถชัยยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดู นอกเหนือจากเคสนี้ ทีมที่เขารับผิดชอบยังมือเรื่องราวให้รอสะสางมากมาย

“จะลงไปส่องหนุ่มๆที่ฟิสเนสน่ะสิ”อิงค์กาญจน์กระเซ้า เก้งกล้ามโตเอียงคอชะม้ายตาและยิ้มรับจริตจะก้านนางมาเต็มที่สาวแตกกระจายนักสืบหนุ่มร่างโตจะแสดงออกได้แต่กับเฉพาะกับคู่บัดดี้เท่านั้นหรอกด้วยหน้าที่ตำแหน่งการงานจะหลุดแม้เพียงวี๊ดว้ายยังยากยิ่งนักอิงค์กาญจน์ก็เข้าใจดีและยอมรับได้เต็มหัวใจในมุมหนึ่งด้วยความเป็นคนสองเพศเข้าใจโลก นับเป็นข้อดีของงานสายลับ.. อรรถชัยกลับมาอยู่ในโลกแห่งความเป็นจริงที่ต้องปั้นหน้าและอากัปกิริยาทุกช็อตให้เป็นชายชาตรีเขาลงลิฟต์มาเจอบุศยมาศสาวสวยหน้าฟร้อนท์ที่เก็บข้าวของสะพายกระเป๋าออกมาเป็นเวลาเลิกงานของนางพอดี ไวเท่าความคิด ร่างกำยำสบโอกาสเหมาะเจาะเข้าทำ

“สวัสดีครับคุณพนักงาน”

“สวัสดีค่ะ คราวหลังเรียกมาศก็ได้นะคะ”เทคนิคง่ายๆในการรู้ชื่อโดยไม่ต้องถาม นักสืบมือฉมังเข้าใจมันดี

“เรียกผมว่าอ๋อมก็ได้นะครับ”

“ค่ะคุณอ๋อม”เช่นเคยที่ต้องใช้นามแฝงทั้งนี้ได้เตี๊ยมกับคู่บัดดี้สาวเอาไว้แล้ว

“เลิกงานแล้วหรือครับ มีรถหรือเปล่าถ้าไม่รังเกียจจะติดรถไปด้วยกันก็ได้นะครับ”คำพูดแสนสุภาพกับมาดแมนเกินร้อยทำให้อรรถชัยดูมีเสน่ห์ยิ่งต่อผู้มองเพียงผิวเผินและบุศยมาศก็เข้าข่ายเช่นว่า

“เอ่อ..ไม่รังเกียจหรอกค่ะแต่ไม่เป็นไรดีกว่าค่ะ”สาวสวยตอบปฏิเสธก็นะจะให้เป็นเทพบุตรจากแห่งหนไหนมาชวนผู้สาวไปเพียงครั้งแรกที่เห็นหน้ากันดูจะใจง่ายไปหน่อยไหมแต่จากความสัตย์จริงเธอแอบเสียดมเสียดายไม่น้อย วันพระไม่ได้มีหนเดียวฉันใดโอกาสงามๆก็ไม่มีเพียงครั้งดุจเดียวกันดูท่าทางคุณฉัตรเธอคงจะอยู่ทนอยู่นาน ส่วนตัวเธอเองหากไม่โดนไล่ออกไปเสียก่อนซึ่งในกรณีนี้เป็นไปได้ยากมากถึงมากที่สุดยังไงต้องได้เจอพ่อหนุ่มกล้ามโตนี้อีกแน่ๆ อรรถชัยใช่จะรุกไล่ให้เสียขบวนเขายิ้มรับและเดินตรงมาเปิดประตูกระจกให้ก่อนที่ทั้งสองจะแยกจากกันตรงนั้น...

ค่ำแล้ว..อิงค์กาญจน์จัดวางของใช้ส่วนตัวที่มีเพียงไม่กี่ชิ้นเพราะชีวิตเธอต้องเป็นหน่วยเคลื่อนที่เร็วพร้อมจรลีตลอดให้เข้าที่เสร็จสรรพก่อนจะมาผลัดผ้าเป็นชุดว่ายน้ำทูพีชสีหวานแหววแสบตาและสะดุดใจสายลับสาวทำตามความมุ่งมาดปรารถนาจะออกกำลังกายด้วยการใช้บริการสระว่ายน้ำของที่พักแห่งนี้เธอทำการบ้านด้วยการอ่านรีวิวและรู้ว่ามี facility อะไรบ้างการมารอแกร่วลอบสังเกตการณ์เป้าหมายโดยไม่มีกิจกรรมอื่นใดเลยมันช่างน่าเบื่อหน่ายและโชคดียิ่งที่ apartment แห่งนี้มีกิจกรรมหลายหลากให้ประหัตประหารเวลา..ที่สระว่ายน้ำขนาดมาตรฐานประหนึ่งว่าเธอเป็นเพียงสิ่งมีชีวิตเดียวในสถานที่แห่งนี้ ด้วยเป็นเวลาใกล้สระปิดอิงค์กาญจน์จึงเสมือนว่าเธอเป็นเจ้าของสระก็มิปาน สายลับพราวเสน่ห์ปลด bathrobeออกเผยให้เห็นเรือนร่างวิจิตรได้สัดส่วน ที่ตัวเธอปริวิตก คิดไปเองว่าอ้วนแล้วไซร้มันคงเป็นความรู้สึกปริวิตกเกินควรของผู้หญิงทุกคนที่รักสวยรักงาม มือเรียววาง bathrobeไว้ตรงเก้าอี้บีชก่อนจะเดินฉุยฉายมาที่สระ ตรงกระจกใสที่กั้นทางเดินสายตาคมเหลือบไปเห็นบางสิ่งที่สะดุดสาวสวยในชุดยูนิฟอร์มเรียบหรูดูแพงและปราดเดียวก็บ่งบอกได้แจ่มชัดว่าเธอคือแอร์โฮสเตสเดินนวยนาด สวนร่างเพรียวในชุดว่ายน้ำไป อิงค์กาญจน์ต้องทำตัวเป็นกวางเหลียวหลังเอิม..อย่าคิดลึกนะ หมายถึงสายลับสาวจำต้องหันกลับมามองท่วงท่าในการก้าวเดินกับชุดฟอร์มนี้ช่างเย้าใจให้สั่นไหว นางสง่างามจริงๆพิศดูเห็นแม้เพียงด้านหลังอิงค์กาญจน์ฟันธงแบบไม่กลัวหน้าสวยๆจะแหกได้เลยว่าแม่นางผู้นี้งามชดช้อยชนะเลิศ apartmentนี้ช่างน่าค้นหาเสียนี่กระไร หุหุอิงค์กาญจน์ตั้งมั่นว่าจะต้องทำความรู้จักกับแม่นางไฉไลผู้นี้ให้จงได้ในอนาคตอันใกล้ร่างสะคราญในชุดทูพีชหย่อนเท้าลงสระเพื่อปรับอุณหภูมิก่อนจะลงไปทั้งตัวและแหวกว่ายธาราออกกำลังกายสมใจจังหวะที่หยุดพักและลอยตัวในวารีใสอิงค์กาญจน์กลับต้องอ้าปากเหวอ ตาค้าแข็ง ด้วยมีโฉมตรูนางหนึ่งดูท่าจะโฉบเฉี่ยวเปรี้ยวจัดกว่าเธอหลายขุมเพราะนางเดินโทงๆอกกระเพื่อมสะโพกไหวเยื้องย่างมาในชุดบิกินี่ไฮคัทสีขาวล้วนสุดบางเบาชนิดที่เรียกได้ว่าจ้องดีๆมีเฮอ่ะหากแม่นางฟ้าแอร์โฮสเตสเมื่อครู่สวยหวานน้ำตาลหยดแล้วล่ะก็แม่นางผู้นี้ก็สวยเซ็กส์สบึมเด็ดขาดบาดใจกินกันไม่ลงและไม่รู้จะกินใครก่อนดีหุหุ.. เมื่อรู้ว่าโดนจ้องมองสาวอกโตในชุดขาวก็กระโดดลงสระแหวกว่ายมาหาทันที

“มาเช่ารายวันหรือรายเดือนคะ”คำทักทายหลุดจากปากพร้อมกับรอยยิ้มพิมพ์ใจ อิงค์กาญจน์จะสบดวงเนตรเจรจา แต่ชะอุ่ย..ชุดขาวที่แสนจะบางเบาดันอะไรๆออกมาเป็นเม็ดเทียว อร๊าย.. นางช่างกล้า!! แต่ในเมื่อหล่อนไม่อายที่ใส่เย้ยฟ้าท้าลมลงสระมีหรือที่สายลับสาวจะไม่กล้ามองสนองนี๊ดส์

“เราเช่าเป็นรายเดือนค่ะ”แม้สติเกือบจะเตลิดแต่อิงค์กาญจน์ก็ไม่ลืมในความเป็นสายลับที่จะต้อง สวย ลวงพรางบอกข้อมูลที่จำเป็นเท่านั้นนารีสุดเซ็กส์โบกมือส่งสัญญาณเรียกพนักงานที่ด้านนอกเพื่อสั่งน้ำส้มนางเอ๊กนางเอกอ่ะ ก่อนจะหันมาถามสาวเปรี้ยวที่ลอยน้ำข้างๆกัน

“ขอเป็น cosmopolitan ค่ะ”อิงค์กาญจน์ส่งออร์เดอร์ก่อนจะหันมายิ้มหวาน บรรยากาศดีๆแบบนี้ต้อง cocktailตัวแรงแจ่มๆเท่านั้นจึงสมน้ำสมเนื้อ

“ไม่เบานะคะ หอม หวานซ่อนเปรี้ยว แดงเรื่อทั้งชื่อนามยังบอกถึงรสนิยม เป็นคนของจักรวาล.. งั้นคิสมีเปลี่ยนใจขอดื่มเป็นเพื่อนจะรังเกียจไหมเอ่ย”ดูประหนึ่งว่า class of touchของสองอนงค์นางจะทัดเทียมกันด้วยเครื่องดื่มแก้วที่อิงค์กาญจน์ request เจือด้วยว้อดก้าเข้มเกือบจัดแถมยังประกอบด้วยความหวานละมุนของน้ำตาลกลมกล่อม

“ชื่อน่ารักจังนะคะ คุณคิสมีเอาที่สบายใจเลยค่ะ รู้สึกเป็นเกียรติด้วยซ้ำที่ได้มีโอกาสดื่มกับคุณ”อิงค์กาญจน์ส่งสายตาหยาดเยิ้มให้ ไม่ปฏิเสธว่าเอนเอียงไปในทางพึงใจก็นะสาวสวยมาชิดใกล้ในสระว่ายน้ำที่มีเพียงเราสองไม่ใช่ด้วยบรรยากาศนำพาก็หัวใจชักนำนั่นแล

“งั้นขอเป็น Flaming Volcano แล้วกันนะคะน้อง” อิงค์กาญจน์ทำตาลุกวาว เนื่องด้วย cocktail แก้วนี้ดีกรีร้อนแรงเหมาะเหม็งยิ่งกับสาวพราวเสน่ห์ตรงหน้า เพราะมันคือ cocktailหม้อไฟ สารพัดน้ำผลไม้ผสมรัม บรั่นดี สีสันสดใสหลากสีสุดๆเสิร์ฟเป็นหม้อเหมือนปล่องภูเขาไฟพร้อมหลอดดูด ใส่รัม แล้วจุดไฟให้ลุก!!! เห็นแบบนี้หมดแก้วรับรองมีเดินเซตุปัดตุเป๋แน่นอน!

“ท่าทางเป็นนักดื่มตัวยงตัวแม่เลยนะคะนี่”

“ที่ไหนกันคะ..กับคนพิเศษเท่านั้นหรอกว่าแต่คุณกำลังเอาเปรียบคิสมีอยู่หรือเปล่าเอ่ย”สาวเซ็กส์ก็ใช่เบาเมื่อเอ่ยคำล้ำลึกให้สายลับสาวจำต้องแจ้งชื่อนาม นั่นปะไรคิดสิคิด ยัยอิงค์ เอาชื่ออะไรดี ไม่ใช่เป้าหมายแต่จำต้องพุ่งชนเวลาภาวะฉุกเฉินทางความคิดทีไร error ตลอดๆนะเรา ติ๊กต่อกๆๆๆ

“คิสมีก็ต้องคู่กับฮันนี่สิคะ คริคริ”อิงค์กาญจน์โพล่งออกมาเอาตัวรอดได้ในวินาทีสุดท้ายส่วนลึกที่ไม่ลึกเท่าใดนักกลับอภิรมย์ยิ่ง นานๆครั้งจะเจอสาวฝีปากและระบบความคิดที่กินกันไม่ลง..ไม่นานเครื่องดื่มก็ถูกนำมาเสิร์ฟ สองสาวคุยกันถูกคอถูกจริตเอามากอิงค์กาญจน์ที่รอบจัดพรรณานาเมคสตอรี่ไปเรื่อยเฉกเช่นกันกับสาวอกโตที่พูดฉอดๆเป็นไฟ เครื่องดื่มแก้วแรกหมดไปอย่างรวดเร็วครั้นจะสั่งแก้วที่สองก็ได้เวลาสระปิดเสียแล้ว

“เสียดายจังค่ะ กำลังติดลมเทียว”

“ไปต่อที่ห้องคิสมีไหมคะมีวิสกี้ดีๆหลายขวดเลย” อุ่ยยยย แรงจริงอะไรจริงขืนไปต่อสงสัยได้มากกว่าคิสเป็นแน่ อิงค์กาญจน์หาทางลงจากหลังแม่เสือสาวไวไฟ

“มีงานค้างอยู่เยอะเลยค่ะไว้โอกาสหน้าจะไม่ปฏิเสธนะคะคุณคิสมี” คนโดนบอกปัดใช่คิดมาก ยิ้มรับก่อนจะก้าวขึ้นจากสระและฉุดมืออิงค์กาญจน์ให้ขึ้นตามกันมาสองสาวลุกส์เปรี้ยวจี๊ดเดินเคียงกันสาวอกภูเขาไฟกระซิบเสียงกระเส่าที่ข้างหูแผ่วเบา

“Good night ค่ะ”ตามติดด้วยการจงใจจะเอามือเรียวจะมาสัมผัสแก้มก้นของอิงค์กาญจน์เป็น lasttouch แต่ความเป็นสายลับทำให้คนจะโดนเคลมว่องไวพอหลบฉากเบี่ยงตัวรอดพ้นเงื้อมมือซุกซนหวุดหวิดอร๊ายยย!! มือไวใจเร็วจริงนะแม่อกโต อิงค์กาญจน์คว้า Bathrobe มาห่มก่อนจะรีบปลีกตัวเดินฉับๆออกมา

“ฟู่..เกือบไปแล้วไหมเราเล่นกับไฟไฟจะไหม้ก้น ฮิฮิแต่ก็หนุกดี” สายลับสาวพร่ำรำพันกับตนเองในลิฟต์แรกทีเดียวเห็นว่าน่าจะเข้ากันได้ดีพอจะเป็นเพื่อนใจไว้คลายเหงาสาวข้างบ้านแต่ร้อนแรงหมื่นองศาแบบนี้ไม่ไหวๆไกลๆกันไว้หน่อยจะดีกว่า ยัยคุณคิสมี ฮร่ายยย...

เช้าวันถัดมา อิงค์กาญจน์ตื่นแต่เช้ามืดจะว่าไปเธอแทบไม่นอนเลยต่างหาก มิใช่คิดเรื่องสุดสยิวในสระน้ำคืนวานหากแต่เป็นแบบนี้ทุกครั้งเวลาเปลี่ยนสถานที่นอนใหม่เมื่อคุ้นชินล่วงเข้าคืนที่สองจึงหลับได้สนิทใจ สายลับสวยเปรี้ยวเดินลงมาที่ข้างๆ apartmentมุ่งตรงมากินโจ๊กร้านดัง ที่ได้ดูรีวิวไว้ก่อนหน้าร้านนี้เขาเป็นร้านห้องแถวแต่ต้องใช้ความอุตสาหะในการรอ ร๊อรอ..นานมว๊าก!คนใจร้อนเฉกเช่นเธอแทบจะอดทนไม่ไหวแต่ด้วยความสงสัยและอยากลองก็ต้องทนไม่อย่างนั้นจะตก เทรนด์ได้โดยเฉพาะกับนางพี่โอมอาจจะแซวยันลูกบวชหากนางบลัฟได้ว่ามากินก่อนมองดูที่แม่ค้านอกจากหยิบโน่นนี่ประดิดประดอยยิ่งชวนขัดหูขัดตาคนทำอะไรปรู๊ดปร๊าดอย่างเจ้าตัวแล้วแม่ค้าอ้อยสร้อยไม่แคร์สื่อแคร์โลกยังมีแวะเวียนมาคุยกับลูกค้าขาประจำอีกฮึ่ม..ช้าก็เพราะแบบนี้นี่เองอิงค์กาญจน์ยืนรอไปก็บ่นอุบในใจร้านนี้คงได้แอ้มเงินในกระเป๋าของเธอเพียงหนนี้หนเดียว ชิส์.. จังหวะเดียวกันนั้นเอง เพลินพิศสมัยนั่ง taxi กลับมาจากการstand by ที่สนามบินสาวหวานลงจากแท็กซี่และเปลี่ยนเป็นชุดลำลองมาแล้ว จังหวะที่รอเงินทอนจากพี่ taxiเพลินพิศสมัยมัวแต่ทอดความคิดไปถึงอนาคตกาลลืมไปเสียสนิทใจว่ามีกระเป๋าสัมภาระของตนเองอยู่ที่กระโปรงท้ายรถมานึกขึ้นได้อีกครั้งรถคันดังกล่าวก็แล่นออกไปแล้ว

“เดี๋ยวก่อนค่ะพี่ taxi หนูลืมกระเป๋า” สาวหวานได้แต่ยืนร้องเรียกโบกมือไหวๆอยู่อย่างนั้นที่ทำได้ดีที่สุดคือจดทำหมายเลขทะเบียนที่ตัวมันเริ่มจะเล็กลงไปทุกวินาทีที่รถเคลื่อนห่างออกไป

“โก๊ะอีกแล้วยัยพิศ ชุ่ยจังเรา บ้าบออ่ะ”เพลินพิศสมัยโกรธตัวเองเป็นกำลังบ่นในความเลินเล่อของตนเองเนิบช้าเช่นเคยนางงามหลงยุคเดินช้าวิ่งฝีเท้าปานกลางอย่างเธอรู้ขีดสมรรถนะของตนเองดีว่าไม่มีวันจะวิ่งไล่รถtaxi ทันลำพังแล้วสัมภาระน่ะไม่เสียดายเท่ากับเอกสารสำคัญหลายอย่างในนั้นและที่สำคัญฝุดๆก็คือ passport ทันทีที่ได้ยินเสียงร้องอิงค์กาญจน์ที่ยืนรออย่างซังกะตายหูผึ่ง ดูประหนึ่งว่าจะมีเรื่องตื่นเต้นให้ adrenalineหลั่งเสียแล้ว สาว active หันหลังกลับมามองเหตุการณ์สายตาไวมองไปที่เด็กเหลือขอที่วิ่งไปได้ไกลพอสมควรก่อนจะหันมาบอกกับสาวที่ยืนงงทำอะไรไม่ถูก

“รอตรงนี้นะคะ ไม่เกินสามนาทีจะเอากระเป๋ากลับมาให้..จักรยานใครยืมประเดี๋ยวนะคะ” ไม่รอคำตอบเพราะถือว่าได้รับฉันทานุมัติแล้วอิงค์กาญจน์ขึ้นคร่อมจักรยานที่จอดอยู่หน้าร้านปั่นไล่ตามรถ taxi ไปอย่างรวดเร็ว เพลินพิศสมัยทำได้ดีที่สุดเพียงยืนลุ้นท้ายที่สุดสายลับสาวปั่นจักรยานล้อส่ายกลับมาที่ร้านโจ๊กพร้อมกับกระเป๋าใบโตเพลินพิศสมัยรีบเข้ามาขอบคุณพร้อมกับยกมือไหว้สุดอ่อนช้อย

“ขอบคุณค่ะ แต่เกินสามนาทีไปสิบวินาทีนะคะ”สาวมีน้ำใจตะลึงในความงามและกิริยามารยาทหญิงไทยแท้ที่หาได้ยากยิ่งในโลก 4G 5 G อิงค์กาญจน์ stunt & ถูก stuffไปเกือบนาที ความสวยหยาดฟ้าดั่งมนตราเป่าร่ายให้สายลับสาวยืนทื่อเป็นท่อนไม้ตายซาก

“คริคริ..แซวเล่นน่ะค่ะความจริงยังไม่ถึงสามนาทีด้วยซ้ำ ขอบคุณคุณอีกครั้งนะคะ”เพลินพิศสมัยตีความไปในทำนองว่าสาวเปรี้ยวคงจะเหนื่อยด้วยเห็นว่ายังไม่มีปฏิกิริยาตอบสนอง ระดับชั้นลึกรู้สึกประทับใจนัก ไม่เพียงได้กระเป๋าคืนลางสังหรณ์ยังบอกว่าเธอจะได้ของแถมด้วยซ้ำ

“คุณมารอซื้อโจ๊กเหรอคะพิศหิวพอดีเลยมาทานโจ๊กด้วยกันไหมคะ” สาวหวานพูดเนิบช้าตามแบบฉบับเผลอหลุดชื่อนามที่ไม่ใคร่ได้เรียกขานให้คนอื่นได้ยินเท่าใดนักออกไป

“อ๋อค่ะ..” อิงค์กาญจน์แพ้ทางคนสวยหวานเข้าจริงๆการประมวลผลของสมองเริ่มกลับมาทำงานตามปกติอีกครั้งสายลับสาวเดินตามเพลินพิศสมัยเข้ามานั่งข้างในร้านโจ๊กที่สั่งเอาไว้แม่ค้ารีบกุลีกุจอทำให้ทันทีด้วยรู้แจ้งว่าไม่อาจนานไปกว่านั้นได้อีกแต่จะเนิ่นนานอย่างไรอิงค์กาญจน์มิอาจรู้แจ้งได้ เวลาของเธอเหมือนหยุดเดินได้แต่เพ่งพิศสาวหวานหยาดฟ้าที่นั่งส่งยิ้มประทับดวงจิตให้อยู่ตรงข้ามกัน..โจ๊กควันฉุยในหม้อดินมาวางที่โต๊ะแล้ว อิงค์กาญจน์ตักชิมเข้าปากทันทีดูซิว่าจะสมกับการรอคอยไหม

“ร้อนนะคะ”เพลินพิศสมัยร้องห้ามแต่ทันกับคนว่องไวปานลิงลมเสียที่ไหนโจ๊กเต็มคำสุดร้อนคับอยู่ในปากของนักสืบสาวจอม error จะคายทิ้งก็อับอายสาวหวานได้แต่พะอืดพะอมตาเหลือกลานอยู่อย่างนั้น น้ำตาสาวเปรี้ยวเล็ดเลยทีเดียวแอร์ฯสาวรีบยื่นแก้วน้ำและกระดาษทิชชู่ให้ เห็นใจคนทรมานตัวเองยิ่งมืองามช้อยเลื่อนหม้อดินมาและเอาช้อนคนก่อนจะเป่าให้คลายร้อนเลื่อนภาชนะกลับคืนประจำตำแหน่ง

“ลองดูใหม่นะคะ ค่อยๆทานค่ะ เดี๋ยวจะสำลัก”นางงามหลงยุคยิ้มละไม ความจริงอิงค์กาญจน์ชาที่ลิ้นไปหมดรู้สึกว่าตัวเองเป็นจระเข้ กินอะไรก็ไม่อร่อยไม่รับรู้รสชาติเสียแล้วแต่มีนางฟ้าเดินดินมาทำแบบนี้ให้ จะเป็นยาขมต้มบรเพ็ดทั้งหม้อ จิตปลาบปลื้มก็กำหนดความรู้สึกสั่งให้อร่อยได้มือเรียวของนักสืบสาวตักโจ๊กเข้าปากอีกครั้ง ไม่รีบเช่นครั้งก่อนหน้า

“อื้ม.. อร่อยโอชาสมคำร่ำลือจริงๆค่ะ”

“ค่ะ ที่นี่เขาขายมานานก่อนที่พิศจะมาอยู่เสียอีก”

“โชคดีจังนะคะอยู่แถวนี้ ใกล้แหล่ง shoppingใกล้รถไฟฟ้าเดินทางไปมาสะดวก อาหารการกินก็อุดมสมบูรณ์”

“พูดอย่างกับว่าคุณไม่ใช่คนแถวนี้นะคะ”

“เอ่อ..ค่ะ”อิงค์กาญจน์ตอบมาสั้นๆ เพราะข้อมูลของเธออยู่ในชั้นความลับเพลินพิศสมัยรับฟังเช่นนั้นให้รู้สึกเสียดายเล็กๆนอกจากยัยมาศแล้วเธอก็ไม่ใคร่จะมีคนคุยด้วยเท่าไหร่หรอกอาจเพราะคุยกับเขาไม่รู้เรื่องหรือเขาไม่อยากจะคุยด้วยมิทราบได้และกับสาวสวยตรงหน้าแอร์โฮสเตสรู้สึกถูกชะตาเคมีตรงกันอย่างไรพิกล

“ยังไม่รู้จักชื่อเลยค่ะ”เพลินพิศสมัยทำจริตจะก้านสะตออย่างคนอื่นๆไม่เป็นหรอกสาวหวานโลกสวยจัดๆจ๋าๆอย่างเธออยากรู้อะไรก็แค่ถามออกมาตรงๆ หากเขาไม่อยากจะตอบก็ไม่เก็บมาคิดมาก

“มาหยาค่ะ” อิงค์กาญจน์ตอบไปเพียงครึ่งเสียงเพราะเธอที่เป็นฝ่ายถูกถามนี่สิที่คิดมากเสียเองการโกหกที่ใช้มิใช่เป็นเพียงเรื่องการงานเท่านั้นบัดนี้มันลามล้ำมาถึงชีวิตส่วนตัวด้วย ความเป็นสายลับที่คนภายนอกดูว่าเท่ เก่งฉลาด แท้ที่จริงแล้วก็มุมโศกเช่นกันและการปิดบังความจริงไม่เว้นแม้กระทั่งคนใกล้ตัวหรือคนรักก็เป็นเช่นมุมที่ว่า

อิงค์กาญจน์ผ่านการอบรมทั้งการโกหกและการจับโกหก แน่นอนว่าเธอผ่านคลาสนี้มาได้แบบ perfect score ด้วยเพราะค้นพบความลับจักรวาล กฎของการโกหกมดเท็จ..คนจะโกหกได้เก่งมิใช่พรสวรรค์หากแต่ต้องมีสองประการที่สำคัญ อย่างแรกคือต้องมีจินตนาการสูงเมื่อเริ่มเมคสตอรี่ก็ต้องต่อความบลาๆๆๆ เรื่อยไปจนกว่าจะโดนจับได้ไม่ก็เรื่องนั้นกลายเป็นความจริงในที่สุด ..ประการที่สองคนโกหกเก่งจะต้องมีความจำดี (good retentive) เพราะเรื่องที่ไม่เป็นความจริงนานวันเข้าก็ลืมหรือมาปะติดปะต่อเรื่องแล้วไม่make sense และตลอดการเป็นสายลับสาวที่ผ่านมาของอิงค์กาญจน์เธอทำมันจนชาชินเสียแล้ว...คิดได้เท่านั้นก็รู้สึกรังเกียจตนเองยิ่งนัก

“ขอบคุณสำหรับโจ๊กอร่อยๆนะคะ”อิงค์กาญจน์เกินจะสู้หน้าหวานๆ ลุกจากโต๊ะเดินคอตกออกมา เพลินพิศสมัยเดินตามมาจนทันเห็นแม่สาวเฉี่ยวเดินเข้าไปในตึก apartmentเดียวกับเธอ

“ไหนว่าไม่ได้อยู่แถวนี้ไง คนโกหก!? บ้าบออ่ะ”ความประทับใจจากพลเมืองน้ำใจงามทั้งหน้าตายังแฉล้มแช่มช้อยค่อยๆถูกแทนที่ด้วยความเคลือบแคลงสงสัยลงท้ายแม้จะจบไม่สวยดั่งใจหวังแต่เพลินพิศสมัยก็พยายามเข้าใจโลกบวมๆมันอยู่ยากขึ้นทุกวัน ไม่ผิดหรอกที่คุณมาหยาเธอจะไม่พูดความจริงด้วยแต่ละคนก็ต้องมีเกราะป้องกันตนเองจะว่าไปคุณมาหยาเธออาจจะคิดว่าสาวเนิบช้าอย่างเราไม่น่าไว้ใจก็เป็นได้คนมองโลกชนิดแง่ดีสุดๆคิดเวิ่นเว้อหาข้อสรุปที่อาจจะไม่ใช่ข้อยุติ...

Create Date : 08 ตุลาคม 2558
Last Update : 8 ตุลาคม 2558 16:47:54 น.		1 comments
Counter : 327 Pageviews.
Share Tweet