BlogGang.com : : จันทราน็อคเทิร์น : เดย์ ออฟ เดอะ " ซ ว ย "

สวัสดีครับ ผมกลับมาแล้ว
ที่หายไปหลายวันนี่คือ หนึ่งวันพันกว่าเรื่อง นะครับ

แต่หลัก ๆ คือ ไปพักผ่อนมา 4 วันรวด
ซึ่งรู้สึกว่าเป็นเวลาที่กำลังดีมากๆ เที่ยวไม่เหนื่อยเกินไป
แถมมีเวลาได้มีเวลาพักผ่อนเต็มที่ด้วยครับ
ไว้ผมกลับมาเล่าอีกทีครับ

หลังจากกลับมาทำงาน งานก็บานตะไท
เพิ่งจะเคลียร์จนมีเวลาได้ก็วันนี้

เมื่อก่อนที่ผมจะหยุดไป มันมีวันซวยเดย์
ที่ผมอยากจะมาเล่าตรงนี้ครับ

ปลายเดือนที่แล้วเป็นวันเกิดหลาน
พอพักเที่ยง ผมเลยบอกพัทว่า เดี๋ยวพี่ออกไปห้างแป๊บยึงนะ เดี๋ยวกลับมา
ไอ่พัทก็อนุมัติไว ไปเลยพี่ มีอะไรเดี่ยวไลน์ไปหา
ผมก็จัดการเดินลงไปที่ลานจอดรถกำลังจะออกไปห้าง
แต่ก่อนออกรถ ผมก็ยืนดึงไม้ใบออกจากใบปัดน้ำฝนซักหน่อย
แต่ได้ยินเสียง รปภ ดังมาแต่ไกล พร้อมเสียงนกหวีด
"ปี๊ดๆๆ คุณทำอะไรครับ!"
ผมหันไปดู พร้อมตอบแค่ "ครับ?"
"อ่ะอ้าว....คุณปริ๊นซ์ป่ะครับ อ้อ คุณปริ๊นซ์เองหรอครับ ขอโทษครับๆ"
รปภ รีบเดินมาขอโทษขอโพย ส่วนผมก็แค่ยิ้มๆ ถามว่า "จำผมไม่ได้หรอครับ"
"ก็คุณปริ๊นซ์เปลี่ยนสีผม ผมเลยจำไม่ได้ครับ"
ว่าแล้วเค้าก็รีบไปโบกรถให้ผมตามปกติ

พอไปถึงห้าง ผมก็เดินไปเดินมาเลือกของขวัญให้หลานอยู่หลายรอบ
เพราะไม่มีไอเดียเลยครับว่าจะซื้ออะไรให้เค้า
จนนึกได้ว่า ตอนนี้เค้ากำลังอินเรื่องรถ
และไอ่นี่นี่แหละ น่าจะเกิดมาเผื่อเด็กผู้หญิงสุดแล้ว

ตอนเลือกๆ รุ่นรถอยู่ ผมได้ยินเสียงอะไรบางอย่างดัง แป๊ะ!
นึกว่าชนของด้านหลังตก ผมเลยหันไปดูแต่ก็ไม่เจอว่ามีอะไรตกนะครับ
เลยไม่ได้สินใจอะไรแล้วเลือกของจนเส็ด

อาจจะมีคำถามว่า เฮ้ย! หลานเป็นผู้หญิงนี่ ทำไมซื้อรถบังคับให้ละ
สำหรับผม Toys have no gender ครับ
รถบังคับถือว่าเป็นการเพิ่มทักษะการทำงานของสมอง มือ ตา การวางแผนด้วยซ้ำ
และนั่นแหละครับ จ่ายตังอย่างไว พร้อมขอให้ห่อให้เรียบร้อย
จังหวะนั้น....ผมปวดฉี่ แต่คิดว่า แค่จ่ายตังน่าจะไม่ช้า
แต่พนักงานบอกว่า ลองสินค้าก่อนนะคะ แล้วค่อยชำระเงิน
อ่ะ...โอเค....พนักงานลองสินค้าให้ ซื้อถ่ายก็อ่อน ต้องหาถ่ายใหม่
ผมยืนรออยู่พักนึงจริงๆ ไม่นานครับ แต่ผมปวดฉี่ไง.....
ลองเสร็จก็เดินตามไปชำระเงิน ใช้แต้มลดได้ 2 ต่อ โอ้โห โคตรแจ่ม!
จ่ายเงินเส็ด เลือกกระดาษเส็ด ผมนี่รีบบอกพนักงานว่า.....
"ผมไปเข้าห้องน้ำก่อนนะครับ" แหม่....ไม่ไหวละ....

ซื้อเส็ด บ่ายโมงครึ่ง ผมเลยไม่เดินเล่นเอ้อระเหย
รีบเดินกลับไปที่รถ แล้วขับออกจากห้างอย่างพออกพอใจ
ถึงที่คืนบัตร ผมก็ยื่นบัตรที่หยิบมาวางเตรียมไว้ที่ข้างประตูไปแล้ว
ส่งคืนให้กับพนักงาน แล้วหันกลับมาคาด belt ชิลๆ
แต่ไม้กั้นมันไม่ได้เปิดอย่างที่คิดครับ แล้วเสียงหนึ่งก็ดังขึ้น
"พี่คะ......" น้องพนักงานเรียก
"ครับ" ผมยิ้มน้อยๆ ขณะหันกลับไปมอง
"อันนี้มันใบขับขี่อ่ะค่ะพี่ หนูไม่เอา"
"ห๊ะ! อ้าว!" ทีนี้ก็ลกเลยครับ ควานหาบัตรตรงที่วางของ
แต่มันไม่มีครับ ผมรีบล้วงดูในเป๋ากางเกงก็ไม่มี ลวงไปใต้เบาะก็ไม่มี
และด้วยความเป้นคนชิลที่จิตว่าง เลยหันไปบอกน้องว่า "บัตรหายอ่ะครับ"
น้องพนักงานทำหน้าเซ็งๆ แล้วตะโกนเรียกหัวหน้าให้มาดูผม
"ลูกค้าบัตรหายค่ะพี่" น้องแจ้ง ก่อนที่พี่พนักงานจะเดินมาหาผม
"คุณลูกค้าหาดีหรือยังคะ ลองหาอีกทีไหมคะ"
"หาดีแล้วครับ ไม่มีเลย น่าจะตกหายที่ไหนซักที่ครับ" ผมรีบไปควานหาไป
"งั้นคุณลูกค้ารบกวนมาจอดตรงนี้นะคะ ทำเอกสารค่ะ"
ผมโอเคแล้วรีบย้ายรถไปจอดที่ด้านข้าง ก่อนที่จะพาเอกสารรถให้กับพี่พนักงาน
"ค่ะ...เดี๋ยวลูกค้าจ่ายค่าปรับบัตรหาย 300บาทนะคะ"

ห๊ะ!!!! 300เลยหรอ เออใชว่ะ บัตรหายมันต้องมีค่าปรับด้วย
ซวยชิบหาย!!! กูอุตส่าห์ ใช้แต้มลดค่าของไป 300 บาท
นี่กูต้องมาเสียค่าปรับบัตรจอดรถหาย 300 หรอวะ เชี่ยเอ้ย!

"สแกนได้ไหมครับ....ผมถามพี่พนักงาน"
"ได้ค่ะ เดี่ยวทำเรื่องให้ก่อนนะคะ"
ผมพยักหน้า แล้วหัวฟัดหัวเหวี่ยงหงุดหงิดด่าตัวเองกับความซวยอยู่ในรถ
แต่เหมือนแม่ย่านางรถจะเอ็นดู มีกระซิบข้างหูเบาๆ
ให้อยู่ๆ ผมก็นึกถึงเสียง แป๊ก! ตอนซื้อของ แต่ผมไม่เจอว่ามันคืออะไรตกขึ้นมา
และอะไรไม่รู้ถึงทำให้ผมมั่นใจมากว่า ไอ่ที่ตกคือบัตรจอดรถแน่นอน
"พี่ครับ....ผมรู้แล้วว่าบัตรที่ไหน ผมขอไปหาก่อนนะ"
ว่าแล้วก็เปิดประตูลงจากรถอย่างไว
"ผมทิ้งรถไว้นี่นะพี่" พี่พนักงานพยักหน้ารับ ส่วนผมนี่วิ่งตัดลานจอดรถเข้าไปในห้าง
แล้วรีบวิ่งไปแผนกของเล่น ซึ่งผมจำไม่ได้เลยว่า มันตกตอนผมอยู่ล็อกไหน
แต่บอกแล้วว่า แม่ย่านางดลใจ
เพราะผมเดาล็อคแล้วรีบไปดู ใช่เลยครับ!!!! บัตรผมนอนอยู่กลางพื้น
ในขณะที่มีลูกค้าหลายคนเดินดูของเล่นพร้อมเด็กๆ
แต่ไม่มีใครหยิบบัตรผมไปเลย โคตรโชคดี

คว้าบัตรได้ผมรีบวิ่งกลับไปที่รถ ก่อนจะส่งบัตรคืนให้กับที่พนักงาน
"เจอแล้วครับพี่ ไม่ต้องเสียตังแล้วเนอะ" ผมพูดด้วยความดีใจ
แต่พี่พนักงานทำท่าอึกอัก ลังเลๆ แล้วบอกว่า
"ลูกค้ายังต้องเสียค่าปรับนะคะ เพราะทำเรื่องปรับไปแล้วค่ะ"
"อ้าว...ก็ผมบอกว่าไปหาแป๊บนึงไงครับ ทำไมปรับผมละ"
"ก็ไม่รู้ว่าลูกค้าจะหาเจอไหม ปกติยังไงก็ไม่เจอค่ะ เลยทำเรื่องปรับไปก่อน"

ซวยชิบหาย!!!!!!
ผมนี่วิ่งมาอย่างเหนื่อย ร้อนก็ร้อนนี่ถอดใจมาก
"แล้วยังไงอ่ะครับ ผมเอารถออกไม่ได้งี้"
"ออกได้ค่ะลูกค้า แล้วลูกค้าไปรับเงินค่าปรับคืนได้ที่การเงินห้างนะคะ"
พร้อมกับที่พี่พนักงานส่งเอกสารรับเงินคืนมาให้ผม
ผมถอดหายใจยาวๆ ซ้ำไปซ้ำมา 2-3 รอบ ก่อนจะขอบคุณพี่เค้าแล้วขับรถออกจากลานจอด
แล้ว.....แล้ววนขึ้นไปใหม่ ไปจอดฝั่งการเงิน ขึ้นลิฟต์ไปชั้นการเงิน

ไปถึงผมส่งเอกสารให้พร้อมบัตรประชาชน
พนักงานขอบคุณแล้ววางบัตร ปปช ผมไว้ที่โต๊ะ
ก่อนจะเดินเข้าไปด้านใน หายไป 5 นาที ก่อนจะกลับออกมาด้วยสีหน้าตกใจ
ผมเลยเอามือแตะที่บัตร ปชช บนโต๊ะ บอกว่า "ใช้หรือยังครับ"
"อุ้ย ตกใจหมดเลยค่ะ นึกว่าทำบัตรลูกค้าหายซะอีก เดี๋ยวทำเรื่องให้นะคะ"
อ้าว......5 นาทีของกู....คือบัตรกูอยู่ที่เดิมเนี้ยหรอ

แต่หลังจากนั้นแป๊บเดียว พนักงานก็กลับมาพร้อมเงิน 300 บาทส่งให้ผม
"ขอบคุณมากนะคะคุณลูกค้า"
"ครับผม"
ผมตอบกลับแค่นั้น แล้วถอนหายใจอีกรอบ เหนื่อยกาย เหนื่อยใจไปพร้อมๆ กัน
พอเดินออกจากการเงิน ผมโทรไปหาพัททันทีครับ
ไปคุยให้มันฟังว่าผมเจอเรื่องอะไรมาบ้าง
"อ้าว เฮ้ยพี่ ซวยชิบหาย แต่ในความซวยพี่ก็ไม่ต้องเสียเงินป่าววะ"
"ก็จริง แต่นี่แม่งบ่าย 2 เว่ย เสียเวลามาก"
"เออน่า มาๆ กลับมา ซื้อ Mixue กลับมาด้วยนะ"
"ไม่ซื้อโว้ย กูเดินไม่ไหวละ กูร้อนมาก"
ไอ่พัทไม่ได้ว่าอะไรแค่หัวเราะจัดๆ แล้วบอกว่า เอองั้นกลับมานั่งแอร์เย็นๆ

ระหว่างทางกลับออฟฟิศ พอดีเพื่อนโทรหาครับ
บอกว่าเจอกันปั๊มได้ไหม มันจะเอาสูทมาคืน
ผมเลยนัดให้เพื่อนไปที่ปั๊มทางผ่าน แล้วจัดการคืนสูทกัน
แต่ผมหันไปเลยอะไรบางอย่างที่ท้ายรถเพื่อน ผมเลยหยิบติดไม้ติดมือมาด้วย 1ป๋อง
ถือว่าเป็นค่าเช่าสูทก็แล้วกัน......

มาถึงออฟฟิศพัทรีบบอกว่า ไปนั่งไปๆ จะได้หายหงุดหงิด
"เป็นเราเรากลับบ้านแล้วนะเว่ยพี่ ถ้าจะขนาดนี้" มันพูดปนหัวเราะ
"พี่กลับได้ไหมละ....แหม่...ต้องทำงานให้พวกเมิงอีก"

คงจะเป็นวันซวย วันเกือบซวยของผม
นี่โคตรจะเหนื่อย