นิยาย ท้องฟ้าพาใจ ตอนที่ 19 พาใจไล่ดูเอกสารนับสต๊อกสุดท้ายก่อนไฟไหม้ เพื่อรวมตัวเลขลงรายงาน สัดส่วนวัตถุดิบผิดแปลก ปริมาณวัตถุดิบบางอย่าง น้อยเกินไป ‘ของถูกขนออกก่อนอย่างนั้นหรือ’ แล้วลงสต๊อกทำไม หากต้องการ บิดเบือน คุณธาราจะทำหลักฐานมัดตัวเองทำไม เธอไล่ดูการสั่งวัถุดิบและการเบิกใช้ มีการเบิกโดยไม่ได้ เข้าสายการผลิต กลับระบุ ‘ฝากเก็บ’ มีเรื่องเช่นนี้ด้วยหรือ เมื่อเธอส่งรายงานเคลมเบื้องต้น จึงถือโอกาสหาคำตอบ “มันเป็นวิธีการ” คุณวิทยาอธิบาย “เราเอาวัตถุดิบไปฝากเก็บ โกดังทีมีมาตราฐานเดียวกัน เพื่อลดความ เสี่ยงในกรณี มีออเดอร์สำคัญ” “แต่ดิฉันเไม่เห็นการคำนวณ ค่าใช้จ่ายในจุดนี้ตอนตีราคา” “มันถูกรวมในวัตถุดิบตั้งแต่ต้น” “รวมได้อย่างไร ตามใบราคาวัถุดิบยืนราคาตั้งแต่โรงงาน” คุณวิทยา หัวเราะในลำคอให้กับคำของเธอ “มันเป็นวิธี ที่ฉันอธิบายต่อคณะกรรมการ ต่างหาก” “อธิบาย...” พาใจไม่เข้าใจ คุณวิทยาพูดถึงเรื่องอะไร “เธอ เก่งนะพาใจ เรียนรู้เร็วกว่าที่ฉันคิดไว้” พาใจเริ่มรับรู้ เข้าใจอะไรบางอย่าง อะไรที่เธอสงสัยมาได้สักพัก เธอลดเอกสารในมือลง “ก็ตามที่ดิฉันเคยพูดไว้ อยากทำงานนี้ต่อ” คุณวิทยา เปิดหน้าเอกสาร ส่งมาให้เธอ “เรื่องเครื่องจักร ที่บังเอิญเก็บไว้ในโกดัง เธอเขียนได้ดี” “ที่ดิฉันได้หน้าที่นี้ เพราะตกอยู่ในกองเพลิงใช่ไหมค่ะ” ผู้ถูกทำร้าย หมายปิดปาก บังเอิญรอดชีวิต ได้รับคะแนนสงสารเสมอ และคุณวิทยากำลังใช้มัน “เพราะเธอเป็นผู้ช่วยฉัน ต่างหาก” “มีข้อมูลที่ฉันต้องการจากฝ่ายผลิต หากคุณวิทยาอนุญาติ” “ได้ ฉันจะบอกทุกฝ่ายว่าเธอต้องการข้อมูล” พาใจ หอบเอกสารกลับมาโต๊ะทำงาน เห็นเครื่องคอมพิวเตอร์เครื่องใหม่จัดวาง เพียงเธอร้องขอ เครื่องเก่า ทำงานช้า ทุกสายตาในชั้นบริหาร มองเธอเป็นส่วนหนึ่ง ทั้งที่ไม่นาน ยังแปลกแยก ‘เธอเดินผ่านวงล้อมเข้าไป แกนกลางทุกขณะ’ เธอยืนริมทาง ถือถุงผ้าใส่เอกสาร เธอควรมีกระเป๋าดีๆสักใบ ไว้ขนงานกลับบ้าน กระเป๋าสะพาย ข้างแบบนายท้องฟ้าก็เหมาะ ดูเป็นงานการมากว่าถุงผ้าดิบของเธอ ยืนสักพัก จึงตัดสินใจเดินไปป้ายรถเมล์ โดยสารกลับบ้าน เขาจะมารับ หรือไม่ เธอไม่เคยสนใจ ทำไมต้องสนใจ เธอออกจากบริษัทปกติ ถ้าพบเขา จึงไป ถ้าไม่พบ เธอก็กลับ ไม่เคยรอ ถุงเอกสารหนัก ทำเธอเซ เมื่อลงรถโดยสาร มือหนึ่งเข้าประคองเธอไว้ “ขอบคุณค่ะ” อีกมือคว้า ถุงหนักไปถือ “ไม่จำเป็น” ท้องฟ้า พาเธอถอยห่างจากรถ หลีกทางให้ผู้โดยสารอื่น “ทีหลังรอ” “ไม่จำเป็น” เธอตอบกลับ “มันจะทำให้งานเร็วขึ้น” การมีรถ รับ ส่ง คนงาน ทำให้ได้งาน ตามเวลา ท้องฟ้ารู้ดี เธอทำงานให้เขา เขาอยากได้ผลลัพธ์เร็ว “พรุ่งนี้เวลาเดิม” “พรุ่งนี้ไปเช้า จะเข้าโรงงาน” ท้องฟ้า ขับรถจากไป เขารับรู้เรื่องราว ของผู้หญิงคนนี้มากขึ้น ทุกขณะ เธอดูเหมือนผู้หญิงธรรมดา แต่ท้องฟ้านายอย่าได้ตายใจ วิถีประจำวันเหมือนคนทั่วไป แต่วิถีผู้หญิงคนนี้เลือกน้้น แตกต่าง ไม่ว่าใครรอบตัว ล้วนเธอตกมารยาประโยชน์ แล้วเขาเล่า หลงมารยาเธอด้วยหรือไม่ หากยัง เขาควรระวัง หรือไม่ก็ การหลงมารยาอาจเป็นหนึ่งในวิธี ‘ถามคำถาม’ คุณอนิกทำหน้าไม่ถูกเมื่อเจอพาใจ ก่อนหน้าตอนต้อนรับการกลับมา เขาพบเธอแล้วแค ผ่าน หรือบางทีเขาหลบหน้า “เธอโชคดี” “ที่รอดมาได้หรือค่ะ” “ที่พี่วิทยา รับเธอต่างหาก” “แต่ไม่รับคุณธารา” “นั่นจำเป็น” คณอนิกกล่าว “มีใครต้องจำเป็นอยู่อีกไหมค่ะ” คุณอนิกไม่ตอบ เดินมองผ่านหน้าต่างในห้องผู้จัดการ เสียงเครื่องจักรเบาลง จนไม่คุ้นเคย เครื่องจักร บางส่วนไม่เดินการผลิต วัตถุดิบไม่พอ “ตอนนี้เครื่องจักรเราว่าง แต่กลับมีการจ้างโรงงานอื่นผลิตแทน” “มันเป็นสัญญาตั้งแต่แรกอยู่แล้ว” “สัญญาออเดอร์เก่า แต่ที่จ้างผลิตที่ว่าคือออร์เดอร์ใหม่” “บางทีเราก็ไม่ยอมเสียคู่ค้า เธอน่าจะรู้ดี” “หรือไม่ก็ควันไหม้จากโกดัง ลอยเข้ามาถึงโรงงาน” คุณอนิกยิ้มปรามาส “มันลอยไปทั่วนั่นละ แล้วแต่ลมจะพัดไป” เขาส่งเอกสารที่เธอต้องการ เธอสังเกตุได้ว่ามันถูกพิมพ์ขึ้นมาใหม่ มิใช่เอกสารข้อมูลเก่าจากแฟ้ม “พี่วิทยาบอกฉัน ให้เอกสารนี้กับเธอ” “เราต้องร่วมมือกันมิใช่หรือค่ะ” เธอพ้อ “เราร่วมมือ แต่เธอโชว์ฝีมือ” “ฉันแค่เด็กใหม่” “ตอนนี้เป็นเด็กเส้น” คุณอนิกแจงความ “ดิฉันอยู่เส้นไหนค่ะ” “ผมไม่ชอบให้อยู่เส้นเดียวกับผมก็แล้วกัน” เขาแจงชัดไม่ไว้ใจเธอ พาใจจบการสนทนากับวิศวกรโรงงาน เส้นสายที่เธอพาดพิง กลับมีมากว่าหนึ่ง เส้นที่เธออยู่มีใครบ้าง เธอจะใช้เส้นสายสาวเข้าไปถึงนายเรือใหญ่ได้หรือไม่ เธอตั้งใจไปต่อที่โกดัง หัวใจเธอเต้นแรง ภาพเปลวเพลิง ย้อนเข้าในความคิด ผิวหนังร้อนเหมือนเลือด ในกายเดือด กลิ่นน้ำมันยังระอุในโพรงจมูก หากไม่หมดสติและมีคนมาช่วย เธอคงทรมาณจนตาย พาใจ เธอจะ ยอมทุรนทุรายฝ่ายเดียวหรือ ให้นายเรือใหญ่โดนเผาบ้างเธอจะทำได้ไหม ท้องฟ้ามาที่บ้านกรกฏอีกครั้ง หลังจาก ที่เขาเคยมาแจ้งเรื่องจดหมาย บ้านกลายเป็นที่นัดพบ อีกหนึ่ง คุณกรกฏ เดินถือขวดเครื่องดื่ม แช่เย็นออกมา ส่งให้เขา “ฉันคุยกับทนายประสงค์ ภาณุภาพไม่ใช่อิทธิลักษณ์” ท้องฟ้ายกขวดดื่ม อึกใหญ่ เขาไม่รู้คิด ไม่รู้เห็น เป็นเช่นไร “คุณลุงมีลูกไม่ได้ แต่ท่านต้องมี สืบเชื้อสายไม่อาจสิ้นสุด คุณปู่ท่านถือเรื่องนี้” “แล้วคุณภาณุภาพ” “รับบริจาค แล้วให้คุณป้าตั้งท้อง แต่ตอนคลอดกลับมีปัญหาคุณป้าเสียชีวิต บุตรในครรภ์ แข็งแรง” “คุณท่านไม่รู้เรื่องเลยหรือ” “การดีใจที่จะมีหลาน คงทำท่านละเลยเรื่องสงสัยเล็กน้อย โดยเฉพาะหลานชาย” “คุณภาณุภาพรู้เมื่อไรว่าตนเองไม่ใช่….” เครื่องดืมเย็นทำร่างระอุ “วันหนึ่ง ภาณุภาพเห็นเอกสารทางการแพทย์ของคุณป้า ระบุกรุ๊ปเลือด” “ลูกที่กรุ๊ปเลือดไม่เข้ากับพ่อแม่ ก็เริ่มสงสัย” “ในวันนั้นเขาถามทนายประสงค์ ถึงเรื่องนี้” “พอดีที่คุณท่านเรียกคุณทนายไปพบด้วเรื่องเดียวกัน แล้วคุณท่านรู้เรื่องได้อย่างไร” “นั่นยังคงเป็น คำถาม ฉันไม่รู้” กรกฏยกเครื่องดื่มบ้าง แสดงสีหน้าที่ท้องฟ้ามิอาจคาดเดา “แล้วท่านประธาน” “คุณลุงไม่รู้ว่าฉันรู้เรื่องนี้” “บรรดาบ่าวผู้ภักดี แม้ระแคระคายก็คงไม่พูดอยู่ดี” ท้องฟ้ากระดกเครื่องดื่มหมดขวด เงินหนึ่งล้านบาทที่ท่านประธานให้เขานั้น เพื่อปกปิดเรื่องใดๆ ที่เขา อาจรู้จากการไปเยือนคุณท่านในวันนั้น “แต่ก็ยังไม่มีหลักฐาน ฆาตกรรม “เสียงท้องฟ้า เบาราวไม่อยากได้ยินตนเองกล่าว ด้วยใจหนึ่งเขา ยังอยากกล่าวอีกเสียง ชัดขึ้น “ตอนคุณปู่เสีย มีหมอมายืนยัน วันเวลา ถามคำถามตามขั้นตอน” “ภาณุเป็นผู้ตอบ ว่าไม่สงสัยการตายของท่าน” “มีแต่ตัวท่าน ยืนยันสงสัยการตายของตัวเอง” ‘ทำไมท่านไม่เขียนบอก ใครเป็นคนร้าย กลัวจดหมายไปไม่ถึง คนนอกอย่างนั้นหรือ หรือท่านเอง ยังสงสัยคนใน จึงวานคนนอก บอกคนเคยเป็นคนใน ให้ช่วย’ ให้เขาบอกลูกสาวท่าน “มีอีกเรื่องนายคงชอบ ผู้หญิงชื่อ พาใจ เธอไม่เคยปฏิเสธเรื่อง ฆาตกรรม” ท้องฟ้าชอบเรื่องนั้นจริงหรือ เขาอยากให้คุณภาณุภาพไม่ใช่ คนร้าย อยากให้เป็นอีกคน แต่เรื่องราว กลับปรากฏ คนร้ายชัดขึ้นหนึ่ง อีกหนึ่งกลับแค่ตัดออกจากผู้ต้องสงสัยไม่ได้ เขาไม่แน่ชัดความคิดของตนเอง “ก็ยังคงเป็นเรื่องเล่า ไม่มีหลักฐาน” ท้องฟ้าค้านเสียงแผ่วเบา “งานฌาปนกิจ จะมีขึ้น ฉันคงขอพิสูจน์ศพคุณปู่ไม่ได้ถ้าไม่มีหลักฐาน” กรกฏชั่งใจ ก่อนกล่าว “คงต้องใช้เรื่องพินัยกรรม ฉันจะค้านให้ตรวจสอบความเป็นผู้สืบทอด” “แล้วมันจะทำให้พบตัวคนร้ายหรือ” “มันอาจทำให้คนร้ายปรากฏ” ท้องฟ้า ขอเครื่องดื่มเพิ่ม เขาตื่นเต้นหรือตื่นกลัว เขาใกล้ความจริงเข้าไปอย่างนั้นหรือ เขาพบหน้า คนทั้งสอง แทบทุกวัน ปักใจบ้างไม่ปักใจบ้าง ใครคือคนร้าย ท้องฟ้าจะทำเช่นไร เขาควรทำเช่นไร
|
บทความทั้งหมด
|
|||||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [