นิยาย ท้องฟ้าพาใจ ตอนที่ 22 ท้องฟ้า นั่งทำงานเกินเวลา เขาส่งอีเมล์งานให้คุณภาณุภาพ ตามรับคำ ‘เสร็จวันนี้’ เขาโล่งไปเปราะหนึ่ง สำหรับวันหยุดยาว หากแต่เขายัง เอางานใส่กระเป๋า กลับบ้าน วันหยุดอาจไม่ได้เป็นวันหยุดสำหรับเขา อย่างน้อย ก็ในช่วงนี้ ช่วงที่หลายเหตุการณ์ต้องการความกระจางและเขาต้องการทำเช่นนั้น ลานจอดรถ ว่างเปล่า พนักงานรีบกลับด้วยเป็นวันหยุดยาว เขาปรับสายกระเป๋าเอกสารให้กระชับ สะพายก่อนขับมอเตอร์ไซด์กลับ กระเป๋าเอกสารค่อนข้างหนัก ถ่วงเขา เขามัวจัดวางให้น้ำหนักเข้าที่ จึงขับเลี้ยว ไปอีกทางด้วยความเคยชิน ทางไปบริษัทพาใจ เวลานี้เธอคงกลับไปแล้ว เขาเลยเวลา แต่ก็ช่าง เขาจะกลับรถข้างหน้า แต่ต้องชะลอจอดเทียบ ด้วยเห็น พาใจเดินริมถนน พาใจเองก็ไม่คิดว่าจะเจอเขา เธอเลยเวลาเช่นกัน เขาส่งหมวดกันน็อคให้ พาใจมองครู่หนึ่ง ก่อนรับมาสวม ท้องฟ้าไม่ต้องกลับรถตามตั้งใจ เขาขับตรงไปตามทาง ถุงผ้าใส่เอกสารพาใจก็หนัก เธอจำต้องจับเสื้อคนขับให้มั่น ช่วงรถเลี้ยวถุงเอกสาร ทำพาใจเสียหลัก ปล่อยเสื้อ ท้องฟ้าคว้ามือที่หลุดจากเสื้อ ให้มาจับดังเดิม เธอต้องโน้มตัวชิดแผ่นหลังของเขา เพื่อไม่ให้เสียหลักอีก เขาส่งเธอใกล้หมู่บ้าน ทั้งสองจากกันด้วยความเงียบ พาใจเดินหิ้วถุงเอกสารไปตามทาง ท้องฟ้าเก็บหมวกกันน็อค รีรอ ก่อนขับรถออกไป เขาและเธอเหนื่อยจากการทำงาน หากการพบกัน กลับทำให้ คืนแรง ต่างคนมีการณ์แตกต่าง กลับหนุนกันด้วยความต่างในความเงียบกลับมีแรงให้ทั้งสองเขาใจกัน อย่างนั้นหรือ ท้องฟ้าหอบงานมานั่งชั้นสองของบ้าน เอกสารบางส่วนเขาต้องอ่านจากพื้น ด้วยโต๊ะของเขาเล็กเกิน กว่าวางเอกสารได้ทั้งหมด เขาเทียบข้อมูลบริษัต่างๆที่เสนอขาย ซึ่งดูแล้วก็ไม่มีบริษัทใดเข้าตามากกว่า ที่กำลัง ดำเนินการกันอยู่ เรื่องนี้ต้องถูกปัดตกอย่างแน่นอน เท่ากับคุณกรกฏยื้อเวลาได้ไม่นาน ดูเอกสารจนล้า เขาจึงละจากงานเดินมาที่ระเบียง เขาเคยเรียกช่างมาดู โครงสร้างหลักยังรับได้แต่คงไม่นาน หลังจบเรื่องนี้เขาจะซ่อมมัน ค่าซ่อมเขามี ขาดแต่แค่ลงมือ เขาอดคิดถึงการสนทนาในวันนั้นของคุณท่านอีกไม่ได้ 'ชายชราใจดี' อีกทั้งจดหมาย อีกไม่นานจะได้รู้ว่าใครคือคนร้าย ในตอนนี้เขาอยากหยุดคำตอบแค่คนร้าย ไม่อยากให้เป็นใคร ใน ‘ทั้งสองคน’ เงินสองล้านห้าแสนเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งแสนจากปึกเงินที่รับมาจากคุณสาโรจน์ เธอวางมันลงรวมกัน ก่อนเลื่อนลิ้นชักเก็บ เดินกลับมาโต๊ะทำงานรื้อเอกสารออกจากกระเป๋า เปิดอ่านอย่างตั้งใจ รายงานเคลมประกันที่พาใจทำ กลับทำได้ถูกเวลา กลายเป็นตัวตั้งในการประเมินราคาอาคารโรงงานอื่น หากแต่ข้อมูลบรรดามี จากความร่วมมือของทุกแผนก ทำพาใจสับสน ตัวเลขมากมาย เธอควรใช้จำนวนใด เธอรู้ รายงานที่ทำแค่เบื้องต้น รวบรวมข้อมูลฝ่ายผลิต ส่งให้ส่วนกลาง รายงานนี้ต้องสำเร็จดังรายงานก่อนหน้า เธอ เข้าถึงแกนกลาง อยากรู้แกนหมุนไปทิศทางใด และมีใครบ้าง แต่งานมันยากเกินไปสำหรับเธอ ยอมรับเถอะ พาใจ แม้จะตั้งใจเพียงใด ประสบการณ์ยังคง ต้องใช้ช่วยนำพา ในตอนนี้เธอคิดถึงคนมีประสบการณ์คนหนึ่ง วันหยุดมิได้หยุดเขาจากการทำงาน โดยเฉพาะอีกงาน ที่เขาหมายใจทำ ท้องฟ้ามาถึงร้านก่อนเวลา เขาสั่งเครื่องดื่มสองแก้วเผื่อผู้มาพบ เพื่อไม่ให้เสียเวลา พาใจเดินเข้าร้าน เครื่องดื่มมาเสริฟพอดี เครื่องดื่มสีเข้ม และน้ำหวานสีสวย “เจ้านายคุณ ทำนายใหญ่ปรากฏตัว” “เจ้านายเรานะหรือ” ท้องฟ้าทวนคำเยาะ เธอจะสนใจเสียงเย้ยนั้นทำไม ไม่มีอะไรต้องสนใจ “ฉันแยกเอกสารของทุกแผนกมาให้แล้ว ต้องคืนฉันก่อนเปิดทำงาน” ท้องฟ้ารับเอกสารมาเปิดอ่าน เขามีเวลาแค่วันหยุดที่มี “ผมก็มีงานของผม” เขามองเธอดื่มน้ำสีสวย ก่อนหยิบเอกสารจากกระเป๋า “ผมเรียงเอกสารไว้แล้ว คุณแค่รวบรวมมันเป็นรายงาน” เธอมีเวลาเท่ากัน พาใจรับเอกสารมาอย่างไม่ยินดียินร้าย เปิดพลิกดู ทั้งสองอ่านงานในมือ บนสนทนาหลังจากนั้น คือเรื่องงาน พาใจมีคำถามมากว่าด้วยด้อยประสบการณ์ ท้องฟ้ามีคำถามด้วยเนื้องานที่เขาไม่เคยข้องเกี่ยว ท้้งสองร่วมมือกันอย่างนั้นหรือ คนหนึ่ง จับตาดูอีกคน ใช่คนร้ายหรือไม่ อีกคนหมายคนจับตา ให้ทำงาน เพื่อต้องการณ์ ท้องฟ้านายจะทำงานนี้ได้หรือ เขาเริ่มไม่แน่ใจ หากใช่งานเอกสารที่เธอนำมาให้ กลับเป็นอีกงาน “เธอพบคุณกรกฏ” เธอละสายตาจากเอกสาร หากแต่ไร้คำตอบ “เธอทำงานให้เขา” “ต่างจากคุณหรือ” “เขาไม่ได้ต้องการเธอเหมือนต้องการผม” “คุณว่าเขาต้องการอะไรจากฉัน” เธอรอเขาพูดต่อ หากแต่เขาไร้คำถามแล้ว หรือไม่ เขาไม่อยากได้ยินคำตอบ ทั้งสองแยกกันโดยมิได้ร่ำลา ดังเดิม ความดังเดิมเป็นความเคยชิน ใช่หรือไม่ ทั้งสองอาจอยากแปร เปลี่ยนจากความเงียบด้วยบทสนทนา หากแต่การสนทนาเพื่อมารยาทแห่งการร่ำลาอย่างนั้นหรือ แล้วบท สนทนา ที่มิใช่เพียงมารยาทมีใช้บ้างได้หรือไม่ กรกฏซื้ออาหารเครื่องดื่มมาหาท้องฟ้าที่บ้าน เจ้านายสวมเสื้อเชิ้ตแขนสั้น กางเกงผ้าลำลอง เขาแวะมาคุยกับท้องฟ้า ก่อนไปต่างจังหวัด “อาทิตย์หน้าจะมีการเปิดพินัยกรรม” กรกฏหยิบเครื่องดื่มที่ซื้อมาเปิดดื่ิม ท้องฟ้าจัดเตรียม แก้ว น้ำแข็งอยู่ในครัว ได้ยินไม่ถนัดนัก “ฉันจะยื่นเรื่องผู้สืบทอดหลังจากนั้น” “ผมข้องใจ” ท้องฟ้ากล่าว “แม้คุณภาณุภาพไม่ใช่สายเลือด แต่ท่านประธานรับเป็นบุตรบุญธรรม ก็สมควรตามผู้สืบทอด” “นายคิดว่าถ้าคุณปู่รู้ ภาณุไม่ใช่อิทธิลักษณ์ ในพินัยกรรมจะมีชื่อภาณุภาพหรือไม่” ท้องฟ้าพ่ายแพ้ต่อคำของตน เหตุนี้จึงมีเรื่อง ฆาตกรรม อย่างนั้นหรือ เขาพร่ำถามมาตลอด คุณภาณุภาพคือคนร้ายจริงหรือ “พินัยกรรมมีชื่อคุณภาณุภาพจริงหรือ ตามที่คุณกรกฏเล่า เหมือนคุณท่านจะรู้เรื่อง” “หากแต่คุณปู่ สิ้นใจก่อนที่ท่านจะแก้ไขอะไร” ท้องฟ้า ผสมเครื่องดื่มสีเข้ม “หากพินัยกรรมไม่มีชื่อคุณกรกฏ” กรกฏชงเครื่องดื่มสีเข้มกว่า มองมาที่ท้องฟ้า “ไม่ใช่เรื่องที่นายต้องการคำตอบ” จริงตามคุณกรกฏว่า ไม่ใช่คำตอบที่เขาอยากรู้ และไม่ใช่เรื่องอะไร ของเขา เครื่องดื่มหมดแก้วก่อนเริ่มคำถามใหม่ “เรื่องซื้อบริษัท ผมดูแล้วคงยื้อเวลาได้ไม่นาน” “เพราะนายไม่อยากซื้อบริษัทอื่น นอกจากที่ภาณุเลือกหรือเปล่า” ท้องฟ้ามองคนถาม “ก็เป็นได้ เหมือนที่ผมอยากเลือกเจ้านาย แต่ความจริง เลือกไม่ได้” “ทำไมทางเราถึงเสนอเรื่องควบรวมขึ้นมา” กรกฏถามท้องฟ้า “คุณต้องถามคุณภาณุภาพ” “ภาณุไม่เคยบอกใคร เขาทำอะไรไม่เคยถามใคร รู้ไหม คุณอาไม่พอใจมาก ข้ามหน้ากรรมการ ทำ เหมือนเขาเป็นอิทธิลักษณ์ผู้สืบทอด” ท้องฟ้าวางแก้วน้ำเสียงดัง เขาไม่พอใจ ในคำกล่าว กรกฏดื่มอึกสุดท้าย ก่อนลุกขึ้น “เรากำลังช่วยกันหาตัวคนร้าย นายอย่าลืม” กรกฏกลับไปแล้ว ท้องฟ้ายังคงดื่มต่อ เขาไม่พอใจในคำกล่าว หากแต่เขาต้องยั้ง การอยากดื่มไว้ แม้เขาอยากเพิ่มอีกแก้วในตอนนี้ เขามีงานต้องทำ งานที่อาจทำให้คนร้ายปรากฏ เขาจะยอมรับความจริง ทุกประการไม่ว่าคนร้าย นั้นจะเป็นใคร พาใจเห็นคนนั่งรอแต่ไกล การพบกันหลายครั้งทำเธอแยกออกทันที ใครคือกรกฏ ใครคือภาณุภาพ นัดครั้งนี้นายภาณุภาพ เธอยื่นเอกสารให้เขา ข้อมูลของทุกคนตามที่เขาต้องการ “หากข้อมูลทั้งหมดเป็นจริงเธอจะได้รับเงิน” “ต้องมีการลงนามสัญญาความจริงจึงปรากฏ” ไม่ว่าซื้อหรือควบรวม การลงนามจะทำให้ ปลาใหญ่ โผล่พ้นน้ำ “เธอไม่อยากรอดูผลงานของเธอหรือ” “รอให้คุณมาเป็นเจ้านายฉันนะหรือ” ภาณุภาพเผยรอยยิ้ม ของเขา “คุณไม่อยากมีนายจ้างอย่างผม คงอยากให้นายกรกฏเป็นนายจ้าง” เธอจะใส่ใจคำพูดเหล่านี้ทำไม “ฉันห่วงเงินของฉัน คุณก็ควรห่วงเงินของคุณนะ” เกมส์คนรวย ผลประโยชน์ ล้วนตีค่าเป็นเงินทั้งสิ้น “อันที่จริง ฉันอาจอยากจ้างคุณเป็นนายจ้างของฉัน” ภาณุภาพนัยตาเป็นประกาย ผู้หญิงคนนี้ กำลังต่อรองอย่างนั้นหรือ “หากรวมบริษัทแล้ว ฉันอยากดูว่าเงินสิบล้านที่คุณใช้ไป มันคุ้มค่าหรือไม่” ภาณุภาพจะจัดการอย่างไร กับคนเหล่านั้น คนที่ทำให้เธอนอนรอความตาย ในกองเพลิง นายภาณุภาพจะมาเป็นเจ้านายเธอนะหรือ พาใจคิดว่าเธอคงทนไม่ได้ บรรดาวงศายกตนดังเทวดา ใช้เม็ดเงินพันธนาการคนผู้น้อยดังโซ่ตรวน ในคำบรรยาจงรักภักดี นายท้องฟ้า นั่นอย่างไรเป็นตัวอย่างชั้นเอก ตามเธอแทนนาย
|
บทความทั้งหมด
|
|||||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [