นิยาย ท้องฟ้าพาใจ ตอนที่ 35 พาใจเดินเข้าสวนสาธารณะยามเย็น ริมทะเลสาบมีผู้คนพักผ่อนหนาตา ภาพชายหญิง นั่งคู่สนทนา เด็กวิ่งสาละวน เธอเดินห่างออกไป ที่ซึ่งมีผู้คนบางตากว่า บนม้านั่งไกลๆ ชายคนหนึ่งลุกขึ้นเมื่อเห็นเธอ รอจนแน่ใจว่า เธอเห็นเขาเช่นกัน จึงเดินจากไป ‘นายภาณุภาพ’พาใจมองเขาเดินจาก บนม้านั่งมีถุงผ้าสีดำ ‘เงินสิบล้านบาท’ ทั้งสองไม่พบปะ ไม่มีการทักทาย ไม่สนทนา ไม่จำเป็น เรื่องจำเป็นจบลงแล้ว ต่อจากนี้ไม่มีการเจรจา มีแต่เรื่องราว หากบางเรื่องราวยังจำเป็น ต้องดำเนินต่อ แล้วเรื่องใดเล่า เป็นเรื่องราวจำเป็น พาใจเดินผ่านกลุ่มคนงาน กำลังติดตั้งช้้นวางของ คนงานคนหนึ่งชี้บอกทางด้านใน คุณวิทยายืนคุยกับคนดูแลโกดัง เธอเดินเข้าไปหา “นี่พาใจ ผู้ช่วยผม” คุณวิทยาแนะนำ เธอยกมือไห้ว “คนนี้เหรอ เคยได้ยืนแต่ชื่อ” หัวหน้าโกดังคนไหม คุณศิลา พาใจเห็นแต่แรกก็รู้ คนของคุณวิทยา คุณชาญชัย ผู้จัดการโกดังอยู่คนละเส้น จึงดึงไม่ได้ กลายเป็นหัวหน้าโกดังแทน ที่จะคอยเปิดรอย ให้รั่ว อย่างนั้นหรือ “นี่ใกล้เสร็จหรือยัง” “รอฝ่ายอาคารมาตรวจก็เรียบร้อย” ทั้งสองเดินดูโดยรอบ พาใจปลีกตัวไปอีกทาง เธอเห็นคนงานกำลังกินขนม ก็นึกแปลกตา ขนมคุ้กกี้ในกล่องสวย ดูไม่คุ้นกับคนงานที่นี่ เข้าไปถามได้ความว่า ‘จัดซื้อส่งมาให้’ ขนม กล่องใหญ่สวยบนโต๊ะในห้องคุณศิลา นั่นก็ขนมจากจัดซื้อเช่นกัน เส้นสายโยงใยไปทั่ว เธอสะดุดเส้นใดบ้างหรือไม่ ขณะตรวจโกดัง คนงานเข้ามากระซิบแจ้ง คุณสาโรจน์เรียกพบ เธอถือโอกาสขากลับเข้าสำนักงาน ขึ้นไปหาที่ห้องทำงาน เป็นเวลาพักเที่ยง เธอจึงไม่เจอเลขาหน้าห้อง คุณสาโรจน์คงเลือกเวลา เธอเคาะประตูก่อน คุณสาโรจน์เปิดรับ “ผมต้องการ ออร์เดอร์นี้ก่อน ทำได้ไหม” คุณสาโรจน์ส่งเอกสารให้เธอ พาใจรับมาดู ลายเซ็นต์คุณหฤทัย ผู้จัดการฝ่ายขาย เธอรับออเดอร์ใหญ่แต่วันกำหนดส่งเร็วเกินไป “ลูกค้าต้องการด่วน เลยให้ราคาดี” คุณสาโรจน์ กางปีกป้องอีกครั้ง “ตอนนี้เราติดผลิตให้อิทธิลักษณ์” “แต่ผมเห็นมีเครื่องจักรว่างอยู่ อยากให้ช่วยคำนวณให้อีกที” “เครื่องจักรว่าง” พาใจสงสัย “ก็นี่ ที่เห็นติดตั้งใหม่ ยังไม่มีการผลิต” คุณสาโรจน์ชี้ในแปลนเครื่องจักร พาใจรู้ทันที คุณสาโรจน์ไม่รู้เรื่อง สินค้าผลิตเกินของอิทธิลักษณ์ จงใจเก็บเป็นความลับในวงแคบอย่างนั้นหรือ แต่นี่คุณสาโรจน์ กรรมการซึ่งดูเหมือนเทเสียงให้คุณองอาจ ทุกการประชุม เส้นสายเดียวกัน เหตุใดไม่รับทราบเรื่องนี้ พาใจเธอควรทำอย่างไร “เครื่องจักรนั้นใช้ผลิตให้อิทธิลักษณ์ค่ะ” เป็นจริงตามคาด คุณสาโรจน์ นิ่งในที พาใจหยิบเอกสารการคำนวณการผลิตที่เห็นวางอยู่บนโต๊ะท่าน มาเปิดชี้ให้เห็นตัวเลขที่ท่านอาจมองข้าม คุณสาโรจน์อ่านตัวเลข เทียบอีกเอกสารหนึ่ง สีหน้าเรียบเฉย สุดท้ายละสายตามองมาที่เธอ “วิทยาไม่ได้บอกผมอย่างนี้” พาใจออกจากห้องทำงานคุณสาโรจน์ ก่อนหมดเวลาพักเที่ยง ในมือมีซองเอกสารสีน้ำตาลหนา ติดกลับมาด้วย เป็นค่าตอบแทนที่เธอชี้ตัวเลขการคำนวณอย่างนั้นหรือ เธออยู่ในเกมส์มาได้ระยะหนึ่ง หากยังไม่เข้าใจในหมากบางตัว แต่ก็ว่า เธอจะสนใจทำไหม เธอได้เงินสิบล้านแล้ว เธอเพียงแค่รอเวลา ออกจากเกมส์ พาใจเดินตามทางเลียบทะเลสาบ ใบไม้แห้งสีน้ำตาล ร่วงประดับพื้นดูเหมือนแต่งแต้มด้วยสีสัน นายกรกฏ ผู้มารอพบมองเธอแต่ไกล รอเธอมาถึง “คุณไม่ใช่คนร้าย” เขากล่าวทัก “ตำรวจบอกคุณอย่างนั้นหรือ” “ตำรวจบอกแค่ มีคนเห็นคุณอา เก็บกล่องยาเส้นเข้าตู้” “เป็นเรื่องปกติ หรือไม่ค่ะ” “เป็นเรื่องที่ทำให้ พี่ภาณุพ้นผิด” คนร้ายจะเป็นใครเธอต้องสนใจทำไม คฤหาสน์หลังนั้น ไม่ขอเสวนาด้วยอีก “ยินดีด้วยนะค่ะ” “กับเรื่องอะไร” “ประสบความสำเร็จ” “คุณยินดีกับผมจริงหรือ” เขาเดินเข้ามาใกล้ ยิ้มให้กับเธอ พาใจคิดว่าริมฝีปากนั้นน่ามอง “เหมือนคุณไม่ยินดี ทั้งที่ก่อนหน้านี้อยาก” “ความสำเร็จบางเรื่องไม่น่ายินดี” เขาหยิบถุงกระดาษสีดำสวยส่งให้เธอ “สำหรับอะไรค่ะ” “สำหรับเรื่องไม่น่ายินดี” เธอรับของจากเขา “มีความสำเร็จน่ายินดีบ้างไหม” “ถ้ามีคุณจะร่วมยินดีกับผมไหม” “อยู่ที่ว่าฉันจะได้ของอะไร” เธอยกถุงในมือ สายตาที่เขามองเธอนั้น มากกว่าให้เธอร่วมยินดี มีความหมายมากว่านั้น พาใจได้แต่เลี่ยงสายตา “เรื่องยินดีเกิดขึ้นแน่ แล้วคุณต้องยินดีกับผม” กรกฏพร่ำ เขาต่างจากที่เธอเห็นครั้งก่อน นี่ไม่ใช่สีหน้าของคนประสบความสำเร็จ กลับเป็นท่าที คร้านความสำเร็จมากกว่า “ในกล่อง เป็นสร้อยข้อมือ ผมอยากเห็นคุณใส่คราวหน้า” “ฉันจะใส่ฉลองความสำเร็จให้คุณละกัน” เธอไม่รับปากว่าจะมีคราวหน้าหรือไม่ เขายิ้มให้กับเธอ ทั้งสองจากกันด้วยคนหนึ่ง มีรอยยิ้ม อีกคน ได้แต่รับรอยยิ้มนั้นไว้ มีโอกาสไหม พาใจรับมากกว่า รอยยิ้มจากเขา หรือเธอรอรับจากใครอย่างนั้นหรือ “ท้องฟ้า” เสียงเรียกจากห้องทำงานใหญ่ พนักงานทุกคนหันมอง ห้องคุณภาณุภาพเปิดไฟ ท้องฟ้าเองยังไม่ขานรับ เขาไม่แน่ใจในเสียงนั้น คุณกรกฏยื่นหน้าออกมามอง เขารีบลุกไปหา “ผมหารายงานไวยตรา รอบแรกไม่เจอ” รายงานทำเสนอในที่ประชุม เมื่อแรกเจราขอซื้อไวยตรา “ผมหยิบให้” ท้องฟ้าเปิดลิ้นชักล่างสุด หยิบเอกสารออกมา สองสามฉบับ เลือกฉบับหนึ่งส่งให้คุณกรกฏ “ผมมีแขกช่วงบ่าย ผู้บริหารไวยตรา” “ครับ” ท้องฟ้ารับคำ หากแต่สีหน้าเขา เหมือนอยากรู้ จนคุณกรกฏเอ่ย “คุณสาโรจน์” กรรมการและผู้หุ้นในไวยตรา น้ำเสียงคุณกรกฏ แฝงด้วยยินดี หลายวันแล้วที่เขาเห็นแต่สีหน้า เรียบเฉย ครุ่นคิด ไม่ช่างเจรา เหมือนแต่ก่อน กลับหาอ่านแต่รายงาน หาข้อมูล โน้มไวยตรา เขาเห็นเช่นนั้นก็พลอยยินดีไปด้วย ไม่ว่าจะเป็นเรื่องใด “ฉันให้ ช่างไฟ เร่งทำโรงงานทั้งวันทั้งคืน” “ผมทราบแล้ว” “นายรู้เหตุผลใช่ไหม” “เราต้องการการผลิตคืน” “เราเห็นการผลิตไวยตราพอแล้วต่างหาก” ท้องฟ้าคิดไม่ถึง มุมมองของคุณกรกฏ ผู้บริหาร ทำให้เขาคิดถึงเจ้านายอีกคน คิดว่าเหมือนเป็น เจ้านายอีกคน ที่ผ่านมาเพียงเจ้านายในตำแหน่งอย่างนั้นหรือ ท้องฟ้ายิ้มให้กับตัวเองบ้าง มีเรื่องราวเกิดขึ้น มากมายจริงๆ พาใจถือถาดอาหารวางบนโต๊ะ ในถาดมีกับข้าวสองอย่างและผลไม้ เธอเห็นมันมีเนื้อหนังน้อยเกินไป จึงสั่งแกงมีเนื้อเพิ่ม นี่อย่างไรเล่าพาใจ ความคิดที่เธอไม่อยากให้มันเข้ามาในหัว เธอมีเงินสิบล้านรวม เบี้ยรายทาง มันทำเธอเห็นค่าข้าวของมีราคาต่างไปอย่างนั้นหรือ เธอไม่เคยเกี่ยงเนื้อหนัง วันนี้เธอกลับเลือก เพิ่มราคา ยอมรับเสียเถอะว่าความคิดนั้นมันเข้ามาในหัวเธอแล้วจริงๆ แถมเธอยังอยากเห็น สายตาคนรอบข้าง หากรู้ว่าเธอมีเงินสิบล้านในกระเป๋าจะคิดกันอย่างไร เธอจะเวทนาคนเหล่านั้น เหมือนที่เธอเคยได้รับการเวทนา อย่างนั้นหรือ แต่ที่แน่ๆทุกมื้ออาหารหลังจากที่เธอรับตำแหน่งผู้ช่วย เธอกินอร่อยขึ้น ไม่ใช่ด้วยรสชาติอาหาร แต่ด้วยรสชาติเงินตรา เธอไม่ต้องกังวลว่า มื้อต่อไป เธอจะเลือกกินราคาเท่าไร เพื่อให้มีมื้อต่อๆไปให้นานที่สุด เธอสังเกตุพนักงาน ต่างมองภาพข่าวในจอทีวีโรงอาหาร ‘อิทธิลักษณ์ ทำบุญเปิดโรงงานหลังปิด ปรับปรุง มีการเชิดสิงโต จัดเลี้ยงนักข่าว โดยผู้บริหารนายกรกฏ อิทธิลักษณ์’ งานใหญ่สมกับเป็นนายกรกฏ แต่พาใจคิดว่า งานเลี้ยงเปิดโรงงานเก่า เพียงปรับปรุง ใหญ่โตราวกับเปิดบริษัทใหม่ การเชิดสิงโต การเชิญสื่อ เป็นหนึ่งในเกมส์ใช่หรือไม่ พาใจถือเครื่องดื่มสีเข้ม จากโรงอาหาร กลับเข้าทำงาน คุณวิทยาเรียกเธอทันที่ที่เห็น เธอวาง แก้วเครื่องดื่มบนโต๊ะก่อนเดินไปหา “ผู้ถือหุ้นอยากเป็นเบี้ยอิทธิลักษณ์” “คุณวิทยาหมายถึง อยากให้ทางนั้นบริหาร” “ทางนั้นเห็นแต่คนในตระกูล จะมาให้อะไรกับเรา” “แต่ที่สะดุดขาตัวเอง ก็จากคนในตระกูลไม่ใช่หรือค่ะ” “พวกผู้ถือหุ้นไม่คิดอย่างเธอนะซิ คิดแต่ผลประโยชน์ที่ได้” เธอนึกแปลกใจ คนที่เห็นแต่ผลประโยชย์กลับบ่นถึงอีกคนที่เห็นผลประโยชน์เช่นกันนะหรือ “เธอเอานี่ไปทำรายการ” คุณวิทยาส่งเอกสารให้เธอ เอกสารสั่งผลิตจากลูกค้ารายใหญ่ “หากมีอะไรออร์เดอร์พี่สาโรจน์ คงเป็นกำแพงให้เราได้” พาใจรู้ว่าสินค้าในโกดัง อาจถูกย้ายคืนนี้ ถ้าถูกจับได้จะบอกว่าเป็นการผลิต ออร์เดอร์ใหม่ที่พึ่ง ได้มาอย่างนั้นหรือ รอยรั่วใหญ่ ช่องทาง ล้วนจากคนในทั้งนั้น นี่อย่างไรเล่า เงินตราดังเจ้าชีวิต ที่เธอ กลัวหนักหนา มันทำให้คนเก่งใช้ความสามารถในทางที่ผิด ราวกับว่ามันเป็นเรื่องธรรมดาในชีวิตประจำวัน ทำไมเธอรู้จัก เจ้าชีวิตดีนะหรือ ก็เพราะเธอเป็นหนึ่งผู้เทิดทูลอย่างไรเล่า
|
บทความทั้งหมด
|
|||||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [