นิยาย ท้องฟ้าพาใจ ตอนที่ 32 พาใจเดินตามคุณวิทยา ดูเครื่องจักรเดินการผลิต วัถุดิบจากอิทธิลักษณ์ ส่งเข้าโกดังก่อนกระจายมาโรงาน “ยกเว้นแผ่นดินไหว เราผลิตได้ตามออเดอร์แน่นอน” คุณอนิกทักขึ้นอย่างอารม์ดี “ทางนั้นเขาจับตาอยู่ ระวังด้วยละ” คุณวิทยากล่าว คุณอนิกได้แต่ยิ้มรับเป็นนัย ก่อนถาม “เราคำนวณวัตถุดิบ ตรงกับเขาหรือเปล่า” “ต่างกันไม่มากค่ะ” “แล้วทางโกดังสินค้าว่าอย่างไร” “ทางนั้นรอใจจะขาด” เป็นคุณวิทยาบ้าง หัวเราะให้กับคำคุณอนิก ผลิตเสร็จต้องรอในโกดังสินค้าก่อน รถขนส่งมารับ “แล้วเรื่องติดตั้งเครื่อง” คุณวิทยาถาม “ไม่เกิน สองวันใช้งานได้” พาใจไม่รู้ว่ามีการติดตั้งเครื่องจักร เธอเดินตามทั้งสองเข้าด้านใน เห็นเครื่องจักรรอติดตั้ง วางลงตำแหน่ง ตามแปลน “การคำนวณไม่รวมเครื่องจักรนี้” พาใจถามด้วยอยากรู้ “มันจะทำให้เราผลิตเร็วขึ้น” “หมายถึงกำหนดส่งสินค้าเร็วขึ้น” เธอต้องปรับแผน “เราส่งตามกำหนดเดิม” คุณวิทยากล่าว เกมส์เปลี่ยน หรือเคยเดินเช่นนี้มาก่อน เดิมเปลี่ยนวัตถุดิบ ฟ้งการณ์นี้เหมือนเป็นสินค้า ถูกสับเปลี่ยน หากแต่ทำได้หรือ ทางอิทธิลักษณ์คุมเข้ม การเดินเครื่องจักรผลิตล็อตแรก สำเร็จตามแผน คุณวิทยายืนดูผลงาน จนพาใจเห็นว่าน่าจะเป็น ผลประโยชน์มากกว่า การช่วยผลิตสร้างบรรยากาศการทำงานหลากหลาย เสียงพูดถึงการควบรวมดังขึ้น บ้างว่า เจรจาสำเร็จ บ้างอีกไม่นานเกินรอ เธอกลับมาที่โต๊ะทำงาน เปิดดูสูตรการผลิตเพื่อนับดูจำนวนสินค้า อีกครั้ง มีพนักงานจากชั้นอื่นนำเอกสารมาวางไว้ให้เธอ เธอหันมองด้วยไม่คุ้นหน้า “เอกสารจากฝ่ายตรวจสอบค่ะ” บันทึกการตรวจโกดังสินค้า กำหนดการเข้าตรวจครั้งต่อไปคือ วันนี้ หนึ่งทุ่มตรง คุณคณิตอยากคุยกับเธอเรื่องใดกัน เป็นปลาหนึ่งเดียวที่เดาไม่ออกว่า อยู่เส้นไหน เธอต้องแจ้งคุณวิทยาก่อน หากแต่คนนำเอกสารเดินกลับมา “ทางตรวจสอบแจ้งคุณวิทยาให้แล้วค่ะ” นั่นหมายถึงเธอไม่ต้องแจ้งคุณวิทยาซ้ำอีก เธอเชื่อได้อย่างไร ปลาใหญ่ทุกตัวคงปรากฏในเกมส์ ตอนนี้เธอต้องระวังตัวกว่าเดิม มิใช่หรือ พาใจเปิดรายงาน การตรวจนับสินค้า มีสูตรคำนวณวัตถุดิบในการผลิต เธอลองคำนวณเทียบ นับออกมาเป็นจำนวนสินค้าถูกต้อง ไม่มีเอกสารแทรกดังรายงานก่อนหน้า หากรายงานไม่มีอะไรผิดปรกติ ส่งมาให้เธอทำไม เธอเปิดลิ้นชัก หาอาหารว่าง ด้วยตัวเลขมากมายทำเธออยากดื่มน้ำหวานหรือไม่ขนมหวาน พอดีกับพนักงาน ส่งของหิ้วถุงขนมร้านชื่อดัง เดินเข้ามา หน้าห้องคุณวิทยาเดินออกไปรับ แล้วแยกขนมกล่องหนึ่งมาให้เธอ “ขนมจากอิทธิลักษณ์” ก่อนถือที่เหลือเข้าวางในห้องคุณวิทยา มีการกล่าวถึงผู้บริหารอิทธิลักษณ์ รูปงาม สปอรต์ ส่งเค้กราคาแพง มาให้ผูกมิตรคนงาน การควบรวมน่ายินดีด้วยราคาเช่นนี้หรือไม่ เป็นการวิพากษ์หัวข้อใหม่ ‘พาใจเปิดกล่องเค้ก กินเป็นอาหารว่าง’ พาใจถึงโกดังสินค้า เธอเห็นคุณคณิต ผู้ช่วย นั่งกินขนมรอเวลา คุณนิภา กำลังรื้อถุงขนมออกมาวางเรียงเพื่อเลือกว่าจะกินชิ้นใด ขนมซื้อมาฝากคนทำงานเช่นเคย เธอยกมือไหว้คุณนิภา “สวัสดีค่ะ” “จ้า เจอกันอีกแล้ว” “ไม่คิดว่าจะเจอคุณนิภาที่นี่” “แต่ฉันคิดว่าจะเจอเธอที่นี่นะ” คุณนิภายิ้มให้ “เดี๋ยวรอพี่นิภาเลือกขนมแล้วค่อยเข้าไปกัน” คุณคณิตพูด คุณนิภา หันควับ ชูขนมสองสามชิ้นในมือ “ขนมมีแต่หวานๆมันๆพี่คงเลือกได้หรอกที่หลังซื้อแบบโลว์แฟตมาด้วย” คุณนิภาบ่น “ผมซื้อฝากคนงานไม่ได้ฝากคนอื่น” คนบ่นค้อนควับ แต่สุดท้ายก็เลือกขนมจนได้ คุณณรงค์ หัวหน้าโกดังพาเดินดู สินค้าฝากผลิต ระหว่างเดินมีการทยอยนำสินค้าเข้ามาวางเพิ่ม ผู้ช่วยถามเรื่องรถขนส่งที่จะมารับสินค้าได้คำตอบว่า ตามตารางมาราวเที่ยงคืน ของทุกคืน พาใจสังเหตุเห็นคุณนิภาสนใจ รถยกสินค้าเป็นพิเศษ เธอเองก็สงเกตุว่าเป็นรถคันใหม่ “ส่งมาให้ทดลองใช้ ฉันเลยให้เอามาลงที่นี่” คุณนิภากินขนมไป เล่าไป “แพงไหมคันนี้” คุณคณิตถาม “เราซื้อได้อยู่แล้ว” พาใจไม่คิดว่าคุณนิภาจะมาดูเพียงรถยก “ได้ยินว่าอิทธิลักษณ์ส่งขนมให้” “ค่ะ” “อร่อยกว่าขนมที่ได้จากจัดซื้อหรือเปล่า” “ได้เค้กรสหวาน ขนมจัดซื้อเดารสชาติไม่ออก” “ดูเหมือนใครๆก็ส่งขนมให้เธอนะ” “ถ้าไม่นับเค้ก ก็มีแต่จัดซื้อเท่านั้นละค่ะ” พาใจกล่าว คุณนิภา ยิ้มในสีหน้า “เธออาจจำคนให้ขนมไม่หมด เพราะมีหลายคน” “ถ้าจัดซื้อเบื่อขนมกระเช้า อยากกินขนมอยางอื่นบ้างไหมค่ะ” พาใจถาม “ได้เค้กก็ดีเหมือนกันนะ โดยเฉพาะเค้กอิทธิลักษณ์” คุณคณิตและผู้ช่วย ตรวจสอบโกดังสินค้าได้ไม่นานก็ต้องหยุด ด้วยรถยกเริ่มพลุกพล่าน สินค้าผลิตจากโรงงานขนเข้าเก็บเป็นระยะ “วันนี้คงตรวจได้แค่นี้” คุณคณิตกล่าว “จะมาวันไหนอีก จะมากินขนม” คนจัดซื้อท้วง คนตรวจสอบ ค้อนควับให้บ้าง “ขนมของผม ไม่อร่อยเหมือนของอิทธิลักษณ์กระมัง” “ฉันไม่กินขนมของใครถ้าเขาไม่อนุญาตินะ มีแต่เฝ้าให้เขา” “ขนมเต็มโกดัง หยิบไปสักชิ้นพี่จะรู้หรือ” “ฟาดคนหยิบ หน้าที่เธอ ส่วนฉันแค่หาไม้หวาย” เสียงคุณนิภา “เหล่าไม้เตรียมไว้ละกัน” คุณนิภา คุยฟังเพลิน แต่มีนัย เธอไม่คิดว่าคุณคณิตหัวหน้าตรวจสอบ จะเข้าขากัน ตามตำแหน่งหน้าที่ควรวางท่ามากกว่านี้ หน้าโกดังเริ่มวุ่นวายด้วยขนสินค้าจากโรงงานมาเรื่อยๆ คุณณรงค์ต้องวิ่งมาจากด้านในเพื่อมาเซ็นต์เอกสารรับการตรวจสอบ “วันนี้ยุ่งหน่อย กำลังฟิต” คนเซ็นต์ชื่อกล่าว “คึกคักแล้วดีไหม” คุณนิภาถาม “ถ้าได้รถยกอีกสักสิบคันจะดีกว่านี้” “แล้วมีคนขับเหรอ ตั้งสิบคัน” “ไม่ได้เอามาขับเอามาจอดเฝ้าของ” ทั้งสามหัวเราะร่วน โกดังสินค้า กลายเป็นที่หมายตาของ ฝูงปลาใหญ่อย่างนั้นหรือ ผลประโยชน์รอการเคลื่อนไหว นายภาณุภาพ ต้องรู้ควรทำอย่างไร ส่งข้าวสารมาฝากรังมอด เพื่อสิ่งใดกัน
|
บทความทั้งหมด
|
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [