นิยาย ท้องฟ้าพาใจ ตอนที่ 12 ท้องฟ้ายกแฟ้มเอกสารขึ้นมาชั้นสองของบ้าน วางลงบนพื้นในห้องเก็บของ ก่อนทรุดตัวนั่งขัดสมาธิ หยิบแฟ้มหนึ่งขึ้นมาพลิกอ่าน เขาต้องหาโต๊ะ เก้าอี้สักชุด ขนาดพอเหมาะ เขามองสำรวจรอบเพื่อกะขนาด พื้นที่ด้านหนึ่ง วางตู้หนังสือ ชั้นบนโชว์ของกระจุกระจิก ด้านที่ติดกับประตูยังวางของอื่นๆ ที่เขาไม่อยากจะรื้อออกมา จัดในตอนนี้ มุมห้องอีกด้าน มีลังหนังสือนิตยสารเก่า เขาอยากยกขายหลายครั้ง แต่ยังไม่มีเวลา ความจริงชั้นล่าง มีโต๊ะทำงานสะดวกสบายมากกว่า แต่ต่อไปนี้เขาคงต้องใช้ชั้นล่างเป็นที่คุยงาน อีกงาน กับนายอีกคน จึงไม่ อยากให้เห็นเอกสารเหล่านี้วางอยู่ เอกสารของคุณภาณุภาพ ที่ว่า ‘งานสำคัญ’ การวางระบบโรงงานใหม่ มีโรงงานน่าสนใจให้ซื้อ แต่จะน่าสนใจแค่ไหนต้องดูให้ดี การดูให้ดี ของคุณภาณุภาพหมายถึงดูทั้งหมด เจ้านายของเขามองไกล มองลึก งานนี้นะหรือ ดูทั้งโรงงาน ดูทั้งคนงาน มิใช่การซื้อโรงงานเปล่าๆ ซื้อทั้งคนทั้งงาน ‘เทคโอเวอร์’ หากระบบเดิมไม่ดีต้องปรับเปลี่ยน หากคนทำงานไม่ได้ก็ต้องด้วยวิธีเดียวกัน ‘ฟังง่าย ทำยาก’ แต่คุณภาณุภาพถนัด ทำเรื่องยากให้เป็นเเรื่องง่าย เจ้านายของเขา ‘เก่ง’ เขารู้ดี แต่งาน นี้ต้องเดินเงียบปล่อยให้ ลือได้ แต่อย่าให้รั่ว งานสำคัญ รู้น้อยนับคนได้ ท้องฟ้า นับเป็นหนึ่ง อีกหนึ่งคุณภาณุภาพบอกเป็นคนใน ชื่อ พาใจ “เชื่อถือได้ครับ” เขาโผล่เข้ามารายงานในห้องทำงานคุณภาณุภาพ คนถูกรายงานกำลังง่วนกับอีกงาน เงยหน้ามอง เขาปิดประตูห้องเดินเข้ามาใกล้ รายงานด้วยน้ำเสียงเบาลง “งานที่ให้ผมกลับไปทำที่บ้าน ตรวจสอบแล้วเชื่อถือได้” “ถ้าอย่างนั้นเหลือแต่เรื่องตัวคน” “เรื่องยากที่สุดใช่ไหมครับ” “เรื่องยุ่งที่สุดต่างหาก” เจ้านายตอบ ท้องฟ้าได้โอกาสเอ่ยถาม “แล้วเรื่องคนในที่ชื่อพาใจยุ่งไหมครับ” “ยุ่งและยากเลยละ” เขาอยากถามต่อแต่ดูท่าจะไม่ได้ความ เขารู้ว่าซักเจ้านายคนนี้ไม่ได้ คุณภาณุภาพไม่เคยเอ่ยถึง เรื่องอื่นใดของผู้หญิงคนนี้ นอกเหนือจากชื่อพาใจเท่านั้น แม้เขาพยายามชวนเอ่ย หลายครั้ง ก็ได้แต่ชวน เจ้านาย ไม่เคยเอ่ยตาม เขาอยากรู้เรื่องผู้หญิงชื่อพาใจ ให้มากว่านี้ เขาต้องทำอย่างไร เขาอยากรู้เหลือเกิน ว่าเธอมาไม้ ไหนกับนายของเขา คาเฟ่ตกแต่งกลางใจเมือง กลายเป็นแหล่งพักผ่อน คุยงาน ยอดนิยม เสียงดนตรีคลอโยกเบาๆ ท้องฟ้านั่งดื่มเครื่องดื่มอยู่ที่โต๊ะ สาวโต๊ะข้างๆเมียงมอง แล้วหันเข้ากลุ่มสนทนา “ถ้าเป็นฉัน เดินเข้าไปหาแล้ว” ผู้มาใหม่ร้องทัก ท้องฟ้าจับมือทักทายเพื่อนเก่า “ใครจะจีบสาวติดได้ทุกรายเหมือนายละ” ผู้มาใหม่ยิ้มกริม ชายตามองสาวโต๊ะข้างๆ “ไว้คุยธุระกันก่อนแล้วค่อยพาเข้าไป” บริกรเครื่องยกมาเพิ่มอีกสองแก้ว ของแกล้มที่วางไว้เดิม พร่องด้วยคนมาใหม่ “ไงนายท้องฟ้า ทำไมถึงหลุดเข้ามาในเมืองได้” “เฮ้ยหลุดอะไร ก็เข้าเมืองออกบ่อยไป” คนถูกทักร้อนตัว “ว่าแต่นายเถอะ เชษฐ์ กลับมาไทยนี่ บรรดาคุณนายเมีย ไม่คิดถึงแย่หรือ” “อย่าใช้คำว่าบรรดา เดี๋ยวโต๊ะข้างๆได้ยิน ใช้คำว่าผู้ปกครองดีกว่า” สองเพื่อนเก่าหัวเราะสนุก “ไง ที่นัดมานี่มีอะไรจะสัมภาษณ์ บอกมาเร็วด้วยสาวๆรออยู่” สาวที่ว่า มองมาที่เพื่อนเชษฐ์ ไม่วางตา “ก็เรื่องบริษัทเก่าที่นายเคยทำงาน” คนเหล่สาวหันกลับมามองคนถาม “ถ้าเรื่องนั้นสงสัยคืนนี้คงอดจีบสาว” เป็นธรรมดาที่บริษัทใหญ่จะมีเรื่องการเมืองในองค์กร ใครมาจากไหน เป็นเด็กใคร บริษัทที่ท้องฟ้าต้อง การข้อมูล ไม่แตกต่าง แต่ด้วยเป็นเจ้าตลาดจึงทำให้มีคู่ค้ามากมาย เรื่องเส้นสายกลับมองข้ามไปได้ “นายอยากรู้ไปทำไม” “ก็บริษัทคู่แข่ง” ท้องฟ้าตอบ ท้องฟ้าขับมอเตอร์ไซด์ มาตามทางจนล้า วันนี้เขามาไกล ตามคำแนะนำของเพื่อเก่า เพื่อคลายข้อข้องใจบางประการ แดดเปรี้ยงทำให้ต้องรีบเดินเข้าไปสั่งน้ำ ในร้านกาแฟขนาดย่อม เขายกแก้วเครื่องดื่มเย็นเดินมานั่งลงมุมหนึ่งในร้าน น้ำเย็นรสเข้ม คลายความอ่อนล้า ชายคนหนึ่งเดินเข้ามา สั่งเครื่องดื่มแล้วเดินมาหา “พี่จ่ายค่าน้ำให้ผมด้วย พี่เพื่อนพี่เชษฐ์ใช่ไหม” ท้องฟ้าพยักหน้าตอบ แม้ขัดใจ ก็ลุกไปจ่ายค่าน้ำให้ “ขอบคุณคราบ” คนกินฟรียกแก้วตามมาที่โต๊ะ “พี่ใจดีแบบนี้อยากรู้อะไรถามผมได้” ท้องฟ้ารู้ ทุกคำถาม ถ้าอยากได้คำตอบ ต้องมีค่าตอบแทน เชษฐ์แนะนำแหล่งข่าว ถ้าอยากรู้เรื่อง บริษัทใหญ่ ‘นายคนนี้ทำงานธุรการ แรกๆก็ทำงานปกติ แต่พอรู้ว่าข้อมูลบริษัทตัวเองขายได้ก็เริ่มเปิดร้าน’ “ถ้าไม่ใช่พี่เชษฐ์ ผมไม่มาหรอกวันนี้” “เอาน่า นายไว้ใจพี่ได้” ท้องฟ้าปราม เชษฐ์ยังบอก นายวัต คนนี้ หาข้อมูลเก่ง แต่ขี้กลัว กลัวขายแล้ว โดนจับได้ นั่นหมายถึงกระเป๋าตังค์หาย “พี่อยากรู้เรื่องอะไร ราคาขายลูกค้า แหล่งวัตถุดิบ” ข้อมูลบริษัทใหญ่ที่เขามี ถ้าหาคนซื้อถูกคน มีค่าดั่งทอง ท้องฟ้าคิดสักครู่ ก่อนเอ่ยคำถาม “ผู้ช่วยผูัจัดการคนใหม่” ------------------------------------------------------------------- “ที่นี่เราคุยเรื่องงานอื่นได้” กรกฏกล่าวกับท้องฟ้า ขณะรออาหารมาเสริฟ เขาออกจะเกร็งๆกับสถานที่ แวะกินข้าวเที่ยงกับเจ้านายคนนี้ “ห้องอาหารในโรงแรมหรู” เจ้านายคนนี้กินข้าวแพง ต่างจากเจ้านายอีกคน กินเพื่อทำงานต่อ จะแพงหรือไม่แล้วแต่ว่าร้านไหน อยู่ใกล้ที่สุด “ผมอยากรู้เรื่องผู้หญิงชื่อพาใจ” คุณกรกฏเผยยิ้มที่เขามักคิดว่าแฝงเล่ห์ “ภาณุภาพไม่บอกอะไรนายใช่ไหม” เขาพยักหน้าแทนคำตอบ “แล้วนายจะเชื่อเรื่องที่ฉันบอกหรือ เพราะถ้าอยากรู้จากฉันนายคงถามตั้งแต่วันแรกที่ฉันพูดถึง ผู้หญิงคนนี้” ท้องฟ้าเผยยิ้มของเขาบ้าง “ที่คุณกรกฏไม่บอกเรื่องผู้หญิงคนนี้ ให้ผมฟังตั้งแต่วันแรก เพื่อต้องการ ให้ผมถามคุณภาณุภาพ แล้วมาบอกให้คุณฟัง” เขาทิ้งช่วงสนทนาด้วยบริกรเสริฟอาหาร เป็นโอกาสให้คู่สนทนาทั้งสองครุ่นคิด “เราต่างไม่ไว้ใจกัน” “คุณกรกฏกลัวว่า ผมจะเข้าข้างคุณภาณุภาพมากว่า เข้าข้างคุณ” “นายคิดว่าฉันใส่ร้ายภาณุเพื่อแย่งสมบัติ” “แล้วมันเป็นเรื่องจริงหรือเปล่า” เขาถามโพลง กรกฏใช้ส้อมตักอาหาร ชิมรสชาติดั่งไม่ได้ยินคำถาม “ท้องฟ้า นายอย่าคิดเรื่องเหลวไหลให้เสียเวลาดีกว่า อย่าลืมซิว่าตัวนายนั่นละที่จะตอบคำถาม ได้ทั้งหมด ฉันจะใส่ร้ายภาณุโดยให้นายเป็นพยานนะหรือ นายตอบเองได้เลยว่ามันทำได้หรือเปล่า” ท้องฟ้าฟังนิ่ง เขาไม่ถามอะไรอีก เขามีคำตอบแล้ว “เอาละฉันจะบอกเรื่องผู้หญิงชื่อ พาใจ เผื่อมันจะเป็นประโยชน์ในการหาตัวคนร้ายของเรา” ------------------------------------------------------- ท้องฟ้ากางโต๊ะพับได้ วางชิดตู้หนังสือ เขามองกะความสูงของตู้ใส่รองเท้าเตี้ยๆก่อนเลื่อนมาใกล้ หย่อนตัวลงนั่งบนตู้รองเท้าเพื่อใช้มันแทนเก้าอี้ ความสูงของตู้พอใช้ได้กับโต๊ะ แต่น่าจะสูงอีกนิด เขามองสำรวจ อีกครั้ง เห็นห่อผ้านวมเก่าๆวางอยู่บนตู้หนังสือก็ได้ความคิด หยิบมาปูทับบนตู้ปรากฏได้ความสูงพอดี จึงเริ่มลงมือทำงาน ข้อมูลโรงงงาน ที่เจ้านายเขาได้มาจากผู้หญิงชื่อพาใจ คนอะไรขายข้อมูลบริษัทตัวเองให้บริษัทอื่น คงเห็นแก่อามิสสินจ้าง และหวังมั่งคงในตำแหน่งต่อหากโรงงานเปลี่ยนมือ ตามที่คุณกรกฏกล่าวนั้น เธอมี ตำแหน่งผู้ช่วยผู้จัดการโรงงาน ซึ่งความจริงยังเป็นที่เคลือบแคลงว่าเธอได้ตำแหน่งนี้มาได้อย่างไร ในเมื่อก่อน หน้านี้เป็นแค่ธรุการ จะให้เขาคิดเห็นเป็นเช่นไรไปได้ ถ้าไม่คิดว่าเธอใช้มารยาหญิง เขาอยากเห็นหน้า ผู้หญิง คนนี้ ขึ้นมารำไร คนที่เห็นแกประโยชน์ส่วนตัว ขาดความจงรักภักดีต่อบริษัท ใช้มารยาอันเป็นสิ่งสุดพิเศษ ของเพศหญิง ในทางที่ผิด จะหน้าตาเป็นเช่นไร ถ้าลองเรื่องเงินและความเห็นแก่ตัวรวมกัน จะทำให้ถึงกับ คิดร้ายจนถึงเหตุ ฆาตกรรมได้หรือไม่
|
บทความทั้งหมด
|
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [