สราญฤดี  ในวันที่ซวยขนาดที่ส้นสูงติดร่องประตูลิฟต์และกระโปรงขาด ปาฏลี ก็พบว่าเจ้าชายขี่ม้าขาวมีอยู่จริง สุภาพบุรุษผู้หล่อเหลาคนนั้นยื่นมือมาช่วยเธอพร้อมกับรอยยิ้มนุ่มละมุนดุจวิปครีมที่ทำให้หัวใจของเธอยอมศิโรราบในบัดดล แล้วเธอก็ได้พบว่าถึงเขาจะไม่ใช่เจ้าชาย หากเขาก็เป็น คุณชาย เพราะเขาคือ หม่อมราชวงศ์ประภาภัทร แห่งราชสกุล ฉัตรา ทว่ามองอย่างไรหนทางระหว่างเธอกับเขาก็ดูห่างไกลเหลือเกินจนเธออดทดท้อไม่ได้ แต่แล้วก็เหมือนพระพรหมจะเมตตา ท่านจึงดลบันดาลให้สาวสายกินอย่างเธอพบหนทางในการเข้าสู่วังสราญฤดีอย่างคาดไม่ถึง งานนี้ถึงจะอ่อยไม่เป็นแต่ก็คงต้องลองดูสักตั้งแล้วล่ะ! ---------------------------------------------------------------- เรื่องยาวเล่มที่สามสิบเจ็ด... จริงๆ ไม่มีแผนจะเขียนเรื่องนี้เลย ทั้งที่คุณชายประภาภัทรก็ปรากฏโฉมในเล่มรักร้ายละลายใจมานานมากแล้ว (น่าจะสี่ห้าปี) แต่จู่ๆ ก็อยากเขียนขึ้นมา สารภาพตามตรงว่าทีแรกสราญฤดีจะเป็นนิยายเครียดด้วย ฮา แต่เขียนไปนิดนึงแล้วแบบว่า มันไม่ช่ายยยยย เลยโละทิ้ง เปลี่ยนพล็อต (แล้วเก็บส่วนหนึ่งของพล็อตไว้ไปเขียน "ร้ายรอนใจ" แทน แหะๆ) สราญฤดีเลยกลายเป็นนิยายเบาๆ หวานๆ ละมุนละไมด้วยประการฉะนี้ เรื่องนี้นอกจากคุณชายภัทรผู้แสนละมุนแล้ว หนูปาย-ปาฏลีก็สดใสร่าเริง เป็นนางเอกที่เขียนแล้วเอ็นดู ให้ความรู้สึกเหมือนนางเป็นน้องสาวลูกสาวอะไรประมาณนั้น แถมเรื่องนี้ของกินเยอะมาก เขียนแล้วอร่อย (?) มีความสุข ด้วยความที่เขียนเพราะอยากเขียนเลยไม่ได้คาดหวังอะไรมาก แต่เอาเข้าจริงเรื่องนี้ได้เสียงตอบรับดีมาก หายเหนื่อยเลย ส่วนใครที่ยังไม่ได้อ่านและเป็นสายหวาน สายละมุน อยากให้ลองเรื่องนี้นะคะ ♥
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 37 คน [