ต้องมนตร์น้ำหนึ่ง  เพราะอาม่าของเธอต้องการให้ศิลปินมากฝีมือคนนั้นมาวาดภาพเหมือนให้ตน หลานสาวผู้กตัญญูอย่าง น้ำหนึ่ง จึงต้องทำทุกวิถีทางเพื่อให้ ช้าง ศิลปินสุดติสต์คนที่ว่ายอมรับงานครั้งนี้ ไม่อย่างนั้นอาม่าคงต้องผิดหวังเป็นแน่ ซึ่งเธอยอมให้เป็นอย่างนั้นไม่ได้เด็ดขาด แต่มีหรือที่จอมติสต์แตกอย่างช้างจะตกลง นโยบายของเขาคือไม่วาดภาพเหมือนให้คนอื่นนอกจากนึกอยากจะวาดให้เอง อีกอย่างเขาเป็นพวกเอาแน่เอานอนไม่ได้ รักอิสรเสรี มีแต่ตามใจตัวเองโดยไม่แคร์คนรอบข้าง ขนาดคนในครอบครัวยังทำอะไรเขาไม่ได้ แล้วกับคนอื่นอย่างเธอล่ะก็... ฝันไปเถอะ! ทว่าที่ช้างไม่รู้ก็คือน้ำหนึ่งคนนี้ไม่ธรรมดาอย่างที่คิด เพราะหลังจากที่เธอเคยตกกระไดพลอยโจนช่วยเหลือเขาไว้ครั้งหนึ่ง (แบบเสียเปรียบสุดๆ) สองคนนี้ก็มีพันธะผูกพันต่อกันอย่างแนบแน่นสลัดไม่ออก พอรู้ตัวอีกที หัวใจของช้างจอมเจ้าเล่ห์ก็เริ่มแกว่งๆ ซะแล้ว ---------------------------------------------------------------- เรื่องยาวเล่มที่ยี่สิบเอ็ด เป็นเล่มที่สามและเล่มสุดท้ายในชุดต้องมนตร์ ต่อจากต้องมนตร์พระพายและต้องมนตร์เจ้าจันทร์ ถ้าจะให้เล่าตรงๆ โต้งๆ คือคุณช้างหรือคชินทร์ พระเอกเล่มนี้ติสต์แตกมาก เนื่องจากฮีเป็นศิลปิน เป็นลูกคนเล็กของบ้าน นิสัยเสียสุดๆ นึกอยากทำอะไรก็ทำ เจ้าเล่ห์ก็เท่านั้น เอาเปรียบชาวบ้านและเอาแต่ใจไม่แคร์ใครเป็นปกติ (บรรยายไปมาเริ่มไม่แน่ใจ นี่พระเอกแน่เรอะ -____-''' ) ส่วนนางเอกก็ตามชื่อเรื่อง น้ำหนึ่งค่ะ เธอมีปมปัญหาในครอบครัว แต่เธอก็เติบโตมาด้วยความรักของอาม่า ดังนั้นอะไรที่จะทำให้อาม่ามีความสุข เธอจะทำ สรุปคือนางเอกเป็นเด็กดี ไม่เหมาะกับพระเอกด้วยประการทั้งปวง (อ้าว) แต่โลกนี้ก็มักมีอะไรแปลกๆ ค่ะ อย่างเช่น มีนักเขียนโรคจิตชอบจับคู่พระนางแบบประหลาดๆ แฮ่ เลยออกมาเป็นต้องมนตร์น้ำหนึ่งค่ะ ตอนเขียนก็ทั้งปวดหัวทั้งฮากับคุณชายช้างสุดติสต์ สงสารน้ำหนึ่งเบาๆ ด้วย (น้ำหนึ่งถามว่า แล้วเธอมาทำร้ายชั้นทำไม) และยังมีตัวละครที่ชอบมาในเล่มนี้อีกตัวคืออาม่าของน้ำหนึ่ง เป็นอาม่าที่ทันสมัยได้ใจมาก เล่มนี้ก็อ่านเพลินๆ ปวดหัวไปกับคุณชายคชินทร์บ้างบางที ยังไงก็ฝากด้วยนะคะ ^^
|
บทความทั้งหมด
|
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 37 คน [