04/07/2007
เดือนกรกฏาคมแล้ว
ยังรู้สึกเหมือนไม่ค่อยได้ทำอะไรนัก
วันหนึ่ง ๆ ยังวุ่นวายอยู่กับเรื่องราวประจำวัน
ที่ผ่านมาก็เช่นเดียวกัน
วันนี้ดูมีเรื่องราวมากขึ้น
ประชุมผู้ถือหุ้น SATTEL
ไม่มีสิ่งใด แต่ระยะทางไกลก็ดูเปนภาระ
สำหรับการประชุมวิสามัญ
แต่เรื่องราวพวกนี้ก็เหมือนกับต้องไปฟัง
อย่างน้อยก็รู้ข้อมูลได้ดีกว่าอ่านในหนังสือพิมพ์ - ยิ่งช่วงนี้ไม่ค่อยได้อ่าน
รีบทำงานตั้งแต่เช้า
เผื่อว่าจะมีเวลาเดินทางสบาย ๆ
แต่ก็ยังออกจะค่อนข้างเร่งรีบ
ด้วยหลาย ๆ เรื่องที่รู้อยู่
กลายเปนเรื่องปรกติไปเสียแล้วสำหรับทุกวันนี้
ห้องประชุมเย็นยะเยือก
ฉันนั่งสั่น จนใกล้จะปวดหัว
ในที่สุดก็ทนไม่ไหวต้องออกมาก่อนประชุมเลิก
แต่ก็ไม่ใช่เรื่องสำคัญเท่าไหร่แล้ว
นั่งรถกลับมา วันนี้คนใกล้ตัวเลิกงานค่ำ
ฉันตัดสินใจถ่วงเวลาตัวเองเพื่อรอ
3 ชั่วโมงเท่านั้น - จริง ๆ ก็ดูเหมือนจำทำได้ง่าย ๆ
แต่จริง ๆ แล้วก็ไม่รู้จะทำอะไร
แวะกินข้าว - กินคนเดียวก็คิดอะไรไม่ค่อยออก
ไปเดินห้าง - เงินไม่ค่อยมี ไม่อยากเห็นอะไรมากนัก
ไปแจกการ์ดเพื่อน - หลังจากฉันโอ้เอ้อยุ่นานก็คงไม่ค่อยมีเวลาได้นั่งคุยกันวันนี้นัก
ในที่สุดก็ตัดสินใจแวะไปหาเพื่อน
แม้ใกล้มืดแล้วก็ยังได้เดินชมสวนไปในที
นั่งแวะคุยกันพอหายคิดถึงเล็กน้อย
ก็ได้เวลากลับเสียแล้ว
คนใกล้ตัวเลิกก่อนกำหนด
(จริง ๆ เลิกตามกำหนด แต่เธอจำเวลาเลิกผิด)
ฉันก็เลยต้องรีบกลับกว่าเดิม
ทั้งยังไม่ได้แวะห้างดูราคาของตามที่ได้ตั้งใจ
ผลของวันนี้ก็คือเมื่อยสุด ๆ กับการเดิน
เดินทั้งวันเช้ายันมืด
ทั้งงาน ทั้งเดินทาง และทั้งเดินโอ้เอ้
ที่เหลือก็ ... คงไม่มีอะไรแตกต่างจากทุก ๆ วันนั่นล่ะ
| Create Date : 05 กรกฎาคม 2550 |
| Last Update : 5 กรกฎาคม 2550 10:37:02 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 722 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
บางครั้งการรอคอยก็เป็นสิ่งที่น่าเบื่อ แต่บางครั้งมันก็เพิ่มความอดทนให้เราได้เหมือนกันครับ