01/03/2008
สุดขอบกรุงเทพฯ
ไม่รู้ว่าเปนอย่างไรสำหรับชีวิตช่วงนี้ หงดุหงิดไปหมด หงุดหงิดกับทุกสิ่งทุกอย่าง หงุดหงิดกับคนรอบกาย ท้อแท้กับสิ่งต่าง ๆ
วันนี้เลยหาเรื่องลำบากใส่ตัว ชีวิตจะได้เปลี่ยนบรรยากาศเสียบ้าง ฉันเลือกไปดูฟุตบอล จริง ๆ แล้วก็ไม่ได้สนใจนักหรอก เนื่องจากไกลมาก ๆ แต่วันนี้รู้สึกว่าการเดินทางน่าจะเปนสิ่งบำบัดตัวเองได้ โดยเฉพาะอาการหงุดหงิดขวางหูขวางตาแต่เช้านี้
การเดินทาง..... ก่อนไปต้องหาวิธีแทบจะสารพัด ฉันพอจะรู้จักทางนั้นอยู่บ้างจากการทำงานระยะสั้น ๆ แต่มันก็ 10 กว่าปีล่วงมาแล้ว โชคดีในโลกแห่งอินเตอร์เน็ต มีคนใจดีช่วยเหลืออยู่เสมอ
ระยะทางไกลสำหรับคนไม่มีรถส่วนตัว 3 ชั่วโมงเต็ม ๆ กว่าจะไปถึงสนาม ขึ้นรถเมล์ไปลงตลาดมีนบุรี ขึ้นรถตู้ต่อไปเส้น หัวตะเข้ และเดินต่อเข้าสนาม 10 กว่าปีผ่านไป รถยนต์และผู้คนพลุกพล่านมากขึ้น วุ่นวายมากขึ้น และอดีตที่คุ้นเคยก็เหมือนลบเลือน
สนามกีฬาท่ามกลางท้องทุ่งและท้องนา ฟุตบอลก็สนุกดี สนุกยิ่งขึ้นเมื่อฝ่ายเราเปนฝ่ายชนะ แม่ว่ารูปแบบการเล่นจะดูตกต่ำลงจากจุดสูงสุดเมื่อวันก่อน แต่ก็คงไม่ใช่สาระสำคัญ จุดมุ่งหมายเปลี่ยน สถานการณ์เปลี่ยน และที่สำคัญคนก็เปลี่ยน ทุกอย่างต้องเปนสิ่งเปลี่ยนแปลง
ขากลับเรากลับกันมากับรถโรงงาน ขาไปใช้เวลา 3 ชั่วโมงเต็ม แต่ขากลับใช้เวลาชั่วโมงเดียว อืม.... ระบบขนส่งมวลชนในกรุงเทพนี่ ตั้งแต่เด็กจนหัวจะหงอกแล้วก็ไม่เคยทันความเจริญของบ้านเมือง
ไปส่งคนใกล้ตัวทำงาน คนใกล้ต้วคงจะเหนื่อยหน่อยล่ะกับวันนี้ ทั้งเดินทาง ทั้งทำงาน แต่ก็ไม่เห็นเสียงบ่นอะไรนัก ฉันกลับบ้านคนเดียว อีกแล้วช่วงนี้กับการอยู่บ้านคนเดียว แต่วันนี้อาการเหน็ดเหนื่อยอ่อนเพลีย คงช่วยให้จิตใจสบายขึ้นไม่มากก็น้อย สัปดาห์หน้าไปดูฟุตบอลอีกน่าจะดี
Create Date : 01 มีนาคม 2551 |
Last Update : 3 มีนาคม 2551 7:49:17 น. |
|
0 comments
|
Counter : 734 Pageviews. |
|
|
|
|
|