Bloggang.com : RAKANG : 17/02/2008

17/02/2008

PD

โทรศัพท์โทรตามตัวตั้งแต่เช้า
แต่ฉันมัวสาละวนกับงานประจำวันจนไม่ได้ยิน
กว่าจะรู้ตัวว่าเปนวันนี้
เวลาก็ผ่านเลยไปจนเกินไปเสียแล้ว

ด้วยความรีบร้อนที่สุด
ฉันก็ไปถึงเมื่องานเกือบเลิกพอดี
ไม่ได้เจอใครมากมาย
เพื่อนเก่า พี่น้อง อาจารย์ อย่างละสองสามคน
แต่ก็เพียงพอกับความรู้สึกดี

ต้องใช้คำว่า....นานมาแล้วหลังจากเรียนจบ
ฉันไม่ได้ข้องแวะหรือคิดจะกลับไปรำลึกเยี่ยมเยียน
การ "ออก" มานอกวงการก็เปนสาเหตุหนึ่ง
ที่ไม่จำเปน
และที่สำคัญใจก็ไม่ได้ผูกพัน

แต่ถึงวันนี้
เมื่อได้กลับไปเยือนที่เดิม
ความรู้สึกรำลึกบางอย่างก็ปรากฎ
ต้นไม้ต้นเล็กดูใหญ่ขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
ตึกยังคงเปนที่เดิม
แ่ต่ภาควิชาก็ขยายมากขึ้น
ไม่ใหญ่โตเท่าที่อื่น
แต่ก็น่าดีใจ

นานมาแล้ว
ฉันได้ประสบการณ์ที่ไม่น่าจดจำนักจากที่นี่
ไม่ได้เลวร้าย
แต่็ก็ไม่น่าภูมิใจ
ไม่มีอะไรเสียดายหรือเสียเปล่า
แต่ก็ไม่ได้รับอะไรเปนชิ้นเปนอัน
ฉันเหมือนจะพยายามหลีกหนีมาโดยตลอด
จนไม่กี่วันก่อนนี่เอง
แม้กระทั่งมาถึงวันนี้
ก็ยังไม่อาจบอกว่าตัวเองประสบความสำเร็จ

แต่ความรู้สึกบางอย่างเปลี่ยนไป
มามองย้อนกลับไป
บางครั้ง.......
การมองแผลเปนบนเรือนร่าง
ก็ไม่ได้หมายถึงจะรำลึกถึงเรื่องบาดเจ็บเท่านั้น
ใช่....มันเปนส่วนหนึ่งของกระบวนการเติบโต

ฉันเคยรู้สึกว่า
การมาเรียนที่นี่เปนการตัดสินใจผิดครั้งยิ่งใหญ่ในชีวิต
ิสิ่งที่ติดตัวออกมาล้วนแต่เปนปัญหาที่ต้องแก้ไข
แก้ไขปรับแต่งเอาิสิ่งที่ไม่ต้องการออกไป
และก็ยังไม่หมดสักที
หลายสิ่งติดมากับความไม่มั่นใจ
แต่หลายสิ่งก็ติดมากับความเชื่อมั่น
หลายสิ่งติดมากับความไม่ถูกใจ
แต่หลายสิ่งก็ติดมากับความทรนงตน
กับประสบการณ์ที่ผ่านมา

เมื่อมาถึงวันนี้
ฉันคงไม่อาจบอกได้ว่าฉันดีใจที่จบมาจากที่นี่
แต่ฉันยืนยันได้ว่า
ฉันภูมิใจที่จบออกมาจากที่นี่

แ่น่นอนการตั้งวงเหล้าสนทนาคงเปนเรื่องต่อเนื่อง
นานเหมือนกันกับการห่างเหินและละเลย
แม้กระทั่งวันนี้
ชีวิตครอบครัวก็ไม่อาจให้เวลามากมายเพียงพอ
แต่กระนั้นก็เถอะ
ถือว่าวันดี ๆ ได้ผ่านไปอีกวันแล้ว

Create Date : 18 กุมภาพันธ์ 2551

Last Update : 12 เมษายน 2551 14:55:12 น.

0 comments

Counter : 428 Pageviews.