13-15/02/2012 Trip 4IK - เกาะกูด
คืนวันที่แสนจะเบื่อชีวิต เปนคืนเริ่มเดินทาง เหนื่อยมาทั้งวัน และเหนื่อยต่อทั้งคืน หลังจากนั่งให้ยุงกัด สลับกับสัปหงกอยู่พักใหญ่รถก็ออกได้ราวตีหนึ่ง เส้นทางยาวไกล กับบรรยากาศหนาวราวกับขั้วโลกในรถ ฉันนั่งหลับ ๆ ตื่น ๆ แว่วยินเสียงเพลง ชะตากรรม เดินย่ำบนซากวิมาน วิมานที่มันผุพัง ความหวังที่มันหมดหวัง ทุกอย่างเดินตามชะตา หลังจากผ่านปั๊มแก๊สปั๊มแรกปั๊มคุ้นเคยแบบสลึมสลือที่บ้านบึง กว่าละลืมตาขึ้นมาที่ปั๊มที่สองก็พบว่าเราอยู่ที่แสนตุ้งจังหวัดตราดเสียแล้ว (อันนี้คนใกล้ตัวบอกว่าเลยบ้านมาแล้ว ส่วนฉันน่ะหลงทาง) ยังมืดอยู่เลย แต่ตาก็เริ่มสว่าง ส่วงจากความตื่นเต้นที่ได้มาตราดเปนครั้งแรก และบวกกับจังหวะโยนตัวของรถกับหลุมบนถนน 
และหลังจากนั่งรอรถแล้ว เรามานั่งรอเรือกันต่อ 
ประมาณ 1 ชั่วโมงบนสปีดโบ๊ต ถึงรู้ว่าหลับในเรือคงไม่เหมาะเท่าไหร่ แต่เมื่อลมเย็นพัดผ่าน มันก็ทนไม่ไหวจริง ๆ ลืมตาขึ้นมาเกาะกูดก็อยู่ตรงหน้าแล้ว เรามาทันกินอาหารเช้า และมีเวลาส่วนตัวที่จะเดินถ่ายรูปสวย ๆ เพียงแต่ฉันง่วงเกินกว่าจะทำเช่นนั้น ตรงข้ามพวกพยาบาลอดนอนกันได้อึดมาก บางคนทำงานเพิ่งเลิกเที่ยงคืน วิ่งถ่ายรูปกันยิ้มแย้มสนุกสนานเฉยเลย คนใกล้ตัวฉันก็ด้วย 
หลับได้เดี๋ยวเดียวก็ได้เวลาเริ่มโปรแกรมดำน้ำ ขี้เกียจเปนที่สุด แต่ก็ต้องไป ทริปดำน้ำเปนสิ่งที่ไม่เหมาะกับฉันเปนที่สุด คอนแทกเลนส์ก็ไม่เคยใส่ และไม่คิดจะใส่ในชีวิตนี้ คำตอบแรกก็คือไปเปนเพื่อนคนใกล้ตัว ส่วนอีกคำตอบนึงคงต้องบอกว่า อยากลองของ ฉันว่ายตามเชือกไปเกือบถึงเกาะ แล้วว่ายกับเรือ ก็หมดแรงหอบ 
กิจกรรมอื่นไม่สนแล้ว อาบน้ำ กินข้าว และนอน เพลีย เหนื่อย อิ่ม - บทสรุปสำหรับวันนี้ 
เช้าเหมือนจะโชคดี (หรือโชคร้ายไม่รู้) ฝนฟ้าทำท่าจะตก โปรแกรมไปดูน้ำตกจึงถูกยกเลิกไป สิ่งที่ทำได้คือนอนอ่านหนังสืออย่างสบายใจ และพักผ่อนชดเชยเมื่อวานตลอดทั้งช่วงเช้า 
เช่นเดิมพอขึ้นเรือ ตาก็ปิด 1 ชั่วโมงผ่านไป ตื่นมาอีกทีก็ถึงฝั่งเรียบร้อย หลังจากนั้นก็เปนการเดินทางกลับ เราต้องแวะไปส่งเพื่อนสองสามคนที่สัตหีบ หมายถึงระยะทางที่ต้องอ้อมขึ้นพอสมควร การเดินทางอันยาวไกลเริ่มขึ้นเวลาขณะนั้นบ่ายสอง ทุกอย่างก็ดูปรกติ จนแวะเติมแก๊สครั้งแรกที่ขลุง รถตู้ก็เริ่มเสียเวลาเหมือนรถไฟ ปั๊มแก๊สโคตรแน่นจนน่าดีใจแทนเจ้าของ มีเวลาให้กินกาแฟเข้าห้องน้ำเกือบครึ่งชั่วโมง เกือบชวนคนใกล้ตัวไปเยี่ยมบ้านที่ห่างไปแค่นิดหน่อยแล้ว หลังจากซื้อของกันเสร็จเรียบร้อย เราจึงพบว่ารถโดนตะปู ยางแบน โชคดีที่พบที่ร้าน โชคร้ายก็คือเสียเวลาปะยางอีกโคตร ๆ 
ฉันเริ่มมองทางแยกตาละห้อย เราต้องนั่งรถชมทางไปมาบตาพุด สัตหีบ พัทยา ไกลมาก 10 ชั่วโมงเต็มกว่าจะถึงบ้าน ถ้าเปนรถส่วนตัวคงเดินทางได้ไกลถึงเชียงราย แต่นี่เรามาแค่จากตราด ฉันก็อยากจะสงสัยว่ามันไปใช้เวลาส่วนไหน แต่ก็หมดแรงเกินกว่าจะสงสัย สิ่งที่อยากทำมีเพียงอย่างเดียวคือเข้าห้องน้ำ แล้วรีบนอน
| Create Date : 18 กุมภาพันธ์ 2556 |
| Last Update : 18 กุมภาพันธ์ 2556 14:57:29 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 576 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
เราก็อยากไปที่นี่เหมือนกัน