11/07/2007

ผ่านมา...

ฝนโปรยปรายสายตามฤดูกาล
หนักเบาสลับช่วงกันไป
คนนั่งจับเจ่าเฝ้ามองสายฝน
ยามนี้ฝนซาลงแล้ว
จริง ๆ แล้วก็ไม่อยากนั่งเหม่อมองไร้จุดหมาย
เพียงแต่ไม่รู้จะทำสิ่งใดเท่านั้น

บ้านที่ว่างเปล่าดูเงียบเหงา
คนใกล้ตัวออกไปทำงานยามค่ำคืน
ใช่....ยามนี้

ไม่มีอะไรอยากทำมากไปกว่านอนฟังเพลงดูฝนพรำ
ดู ๆ แล้ว Cello Concerto ของ Dvorak ค่อนข้างอึกทึกเกินไปหน่อย
เมื่อเทียบกับบรรยากาศ
แต่ก็เปนสิ่งใกล้มือที่สุดสำหรับความเกียจคร้านในยามนี้
เสียงเพลงสนั่นหวั่นไหว
แต่บ้านก็ยังคงเงียบเหงาเหมือนเดิม

ฉันหยิบกระดาษคิดจะเขียนอะไรบางสิ่ง
แต่ก็นึกเขียนไม่ออก
ความเคยชินกับเครื่องคอมพิวเตอร์
ดูทำให้กระดาษกับปากกากลายเปนสิ่งไม่คุ้นเคย
ไม่คุ้นเคยทั้งความนึกคิด
ไม่คุ้นเคยทั้งลายมือ
และไม่คุ้นเคยกับการจับปากกา

วันของความไร้สาะ
ฉันอยากปล่อยเวลาไหลผ่านเลยไป
ผ่านเลยไปให้อิ่มเอมกับความเร่งร้อนประจำวัน
เบียร์ถูกลืมอยู่ในตู้เย็น
บุหรี่อยู่ไกลชั้นล่าง
ขนมดูจะเปนเรื่องยากสำหรับการขบเคี้ยว

วันนี้....วันกลางสัปดาห์
ดูเหมือนกับการปลดปล่อย
ดูเหมือนหลงลืมบางสิ่งบางอย่าง
แม้แต่ดูเหมือนว่าจะเหงา
แต่ก็ไม่ใช่....
จริง ๆ แล้วคงเหมือนกับความเกียจคร้านเข้าสิงสู่
ก็คงเพียงเท่านั้น

Create Date : 11 กรกฎาคม 2550		2 comments
Last Update : 12 กรกฎาคม 2550 7:38:57 น.
Counter : 570 Pageviews.
Share Tweet