ไม่ตั้งใจไป...แต่ตั้งใจรัก @ บ้านห้วยหมากเลี่ยม เชียงใหม่

ฟ้าเมฆขาวบนฟ้า สุดตาฉัน... กระทบกับแสงตะวัน เกิดฟ้างาม

เขียวแต้มเขียวใบไม้ บอกนิยาม... คนมีความสุขใจด้วยสิ่งนี้

น้ำดินน้ำลมฟ้า และป่าไม้... ผสมเป็นโลกทั้งใบ ให้พักพิง

ฉันอยากให้ใครเขา ได้เห็นความจริง... นี่คือที่อุ่นอิงที่ต้องรัก

เชยมากกกกก กับการขึ้นต้นบล็อกด้วยเนื้อเพลง แต่มันเข้ากันมากนะคะ (เพลง "เท่านี้... ที่ต้องการ" ของคุณเต้ เป็นเพลงประกอบละครวิมานเมขลาค่ะ ฟังแล้วได้อารมณ์ภูเขา ป่าไม้ และสีเขียว  )

"ห้วยหมากเลี่ยม" เป็นหมู่บ้านหนึ่งใน ต.ม่อนปิ่น อ.ฝาง หลังกลับจากนราธิวาสวันเฉลิมฯ เรารอทริปวันแม่ที่แพลนจะไปเบตง แต่อยู่ ๆ น้องที่รู้จักตอนไปเลี้ยงช้างที่เชียงใหม่ปีก่อนก็ติดต่อมาชวนไปช่วยงานที่ อ.แม่อาย 

อ้ะ... ไปก็ไป ใจง่ายจัง ด้วยความที่งานมีวันธรรมดาเลยลางานวันเดียว ทุกคนแบบโดนไล่ออกจากงานแล้วใช่มั้ย อาทิตย์ก่อนอยู่ใต้ วันนี้ไปเหนืออีกละ 

เพราะไม่รู้ทาง เราเลยไปเจอน้องที่ อ.แม่แตง ก่อนเพื่อให้เค้าขับนำไป และเราต้องไปเอาของที่บ้านน้องอีกคนนึงที่ บ้านห้วยหมากเลี่ยม ซึ่งอยู่ถัด บ้านต้นฮุง โดยมี บ้านเวียงหวาย คั่น ทางหลวงสาย 107 นี่ตลอดทางจะมีวิวทิวเขาสวยอยู่แล้วเนอะ เราก็อู้หูววไปตลอดทาง 

จนมาถึงม่อนปิ่น ขับรถมาถึง บ้านต้นฮุง ทนไม่ไหวแล้ว   เลยได้รูปข้างบนนั่นมาค่ะ 

พอเสร็จงานน้องเค้าเลยชวนไปนั่งเล่นที่บ้านที่ห้วยหมากเลี่ยม ก็ไปสิคะ จะรออะไร คนอื่นนั่งพักเย็น ๆ กันในบ้าน เราวิ่งไปเกาะหลังบ้านยืนดูภูเขา น้องขำ ซื้อที่ทิ้งไว้เลยมั้ยพี่ เดี๋ยวหาให้ แหะๆๆ

บ้านห้วยหมากเลี่ยมก็เหมือนหมู่บ้านอื่น ๆ ทางเหนือนะคะที่ปกครองโดยพ่อหลวง (ผู้ใหญ่บ้านหรือหัวหน้าหมู่บ้านนั่นเอง)

คนที่อยู่ที่บ้านห้วยหมากเลี่ยมเป็นกลุ่มชาติพันธุ์ปะหล่อง (หรือเรียกอีกอย่างหนึ่งว่า “ดาราอั้ง”) เครื่องแต่งกายของเค้าจะเป็นประมาณนี้ค่ะ

และแต่งกายด้วยเครื่องประดับเงิน สัญลักษณ์ของชนเผ่านี้จะเป็นเข็มขัดเงินใหญ่ ๆ ค่ะ เป็นมรดกตกทอดรุ่นสู่รุ่น เคยเล่าไปแล้วเนอะตอนไปเลี้ยงช้าง ในวันธรรมดาคนรุ่นเก่า ๆ พวกรุ่นคุณแม่คุณป้ายังแต่งตัวแบบนี้อยู่บ้างนะคะ เพียงแค่ไม่ได้ใส่เข็มขัดเงิน แล้วเสื้อก้ไม่ได้ประดับประดาอะไรมากแบบนี้

อันนี้เป็นเครื่องดนตรีเวลามีงานบุญของเค้าค่ะ มีฆ้อง มีกลองยาว มีฉาบ (ขอเอารูปเก่ามาเล่าใหม่ )

สองคนนี้เป็นเด็กรุ่นใหม่ละค่ะ ดูถ่ายรูปสิยังวัยรุ่นเลย ต้องมีเอียง ๆ  น้องมาทำงาน มาเรียน ใกล้ตัวเมืองเชียงใหม่กันแล้วค่ะ แต่พอมีงานบุญหรืองานเทศกาลอะไร พวกเขาก็จะกลับไปช่วยงานที่หมู่บ้านนะคะ 

เครดิตภาพ : น้องแดง

อันนี้เป็นอาหารพื้นเมืองของชาวปะหล่องค่ะ มีแกง ลาบ แล้วก็น้ำพริก ชื่อเรียกก็ไม่ต่างจากอาหารที่เราทานกันทุกวันเนอะ แต่วัตถุดิบต่างค่ะ  เราชอบน้ำพริกถึงจะทานเผ็ดไม่ได้มากนัก อร่อยดีค่ะ ขอบอกว่าเนื่องจากเป็นผักปลูกเองในสภาพอากาศที่ดี ผักเลยสดหวานกรอบมากค่ะที่นี่

ชาวปะหล่องเดิมจะอยู่พม่า ต่อมาอพยพเข้ามาที่ประเทศไทยจนตอนนี้มีลูกหลาน รุ่นหลานนี่เกิดที่ประเทศไทยกันแล้ว ชาวปะหล่องนับถือศาสนาพุทธค่ะ เวลาเค้ามีงานพิธี งานบุญอะไรเค้าจะช่วยงานกันพร้อมเพรียงมาก แลดูมีความสามัคคี อย่างวันเสาร์-อาทิตย์ที่จะถึงนี้เค้าก็มีงานเข้าพรรษากัน เสียดายติดงานที่กรุงเทพฯ ไม่งั้นจะบังคับน้อง ๆ ให้พาไปร่วมงานด้วย แหะๆๆ

น้องชาวปะหล่องคนนึงเล่าให้ฟังว่าน้องมาจากพม่าแต่เป็นเด็กไม่กี่ขวบ ตอนนี้ก็ยี่สิบกว่าๆ ละค่ะ หลังจากจบการศึกษาภาคบังคับขั้นต้นของสมัยนั้นก็เข้ามาทำงานที่แม่ริม เป็นควาญช้าง อย่างน้องนี่เราถือว่าโชคดีนะคะ มีโอกาสได้เข้ามาทำงานในเมือง มีเงินเดือนและสวัสดิการ 

เราได้คุยกับน้องสาวชาวปะหล่องที่หมู่บ้านอีกคน น้องเค้าทำงานรับจ้างที่สวนส้ม ซึ่งก็ได้ทำเป็นรายวัน วันไหนโชคดีก็ได้ทำ เพราะทางสวนส้มก็ไม่สามารถจะจ้างทั้งหมดทุกคนได้ค่ะ มีคนต้องการงานเยอะมาก 

ส่วนบ้านไหนที่มีสมาชิกในบ้านเยอะหน่อย พอเค้ามีรายได้ เค้าก็รวบรวมกันมาเช่า/ซื้อที่ดิน เพื่อปลูกส้ม ปลูกลิ้นจี่ เป็นของตัวเองไป จะได้ไม่ต้องไปลุ้นว่ารายวันว่าจะมีรายได้ไหม นอกจากส้มกับลิ้นจี่แล้ว เค้ายังทำไร่มันฝรั่ง ปลูกหอมแดง อะไรกันด้วยนะคะ มีพ่อค้าคนกลางขึ้นไปรับผลิตผลถึงที่ค่ะ แต่ถ้าเอาลงมาขายให้โรงงาน หรือขายโดยไม่ผ่านพ่อค้าคนกลาง เค้าก็ได้ราคาดีกว่าเป็นเรื่องธรรมดาค่ะ

เราว่าฝางสวย ที่เที่ยวก็มีทั้ง ดอยอ่างขาง ดอยผ้าห่มปก น้ำพุร้อน ตอนกลางคืนร้านกิน-ดื่มก็เยอะนะที่ฝาง (น้อง ๆ บอก) แต่เราอยู่ไม่ถึงกลางคืนหรอก ลาวันเดียวค่ะ เลยต้องกลับมานั่งชมวิวตึกระฟ้าที่กลางเมืองกรุงกันต่อไป 

ไม่เป็นไรเนอะ แล้วค่อยไปหา “เขา” ใหม่ จะไปหาอีกหลาย ๆ ครั้งเลย ก็รักไปแล้วหนิ 

เครดิตภาพ : น้องติ๊บ

Create Date : 23 สิงหาคม 2561 Last Update : 23 สิงหาคม 2561 20:38:17 น. Counter : 562 Pageviews.		2 comments
Share Tweet