Bloggang.com : melody_bangkok - ไร่ชาลุงเดช @ เชียงใหม่

ไร่ชาลุงเดช @ เชียงใหม่

สถานที่นี้เป็นที่ที่อยากเขียนถึงมาก ๆ เพราะเราประทับใจมาก ๆ Smiley

เราไม่เคยรู้จักสถานที่นี้ "ไร่ชาลุงเดช" มาก่อน วันนั้นเราว่าง ๆ เราไปธุระที่เชียงใหม่แต่วันนั้นไม่มีแพลนอะไร เราเลยไปไหว้พระที่แม่แตง หลังจากนั้นเราก็เลยร่อนเร่อยู่แถวนั้น

เราไปนั่งพักอยู่ที่ร้านกาแฟ แป้นเกล็ด คาเฟ่ ปกติเวลาเราออกเดินทาง ซึ่งมักจะเป็นการเดินทางคนเดียว เราจะชอบคุยไปเรื่อย ๆ อยู่แล้ว วันนั้นเราก็คุยกับน้อง พนง ในร้าน เราอยากได้รูปบนดอยสูง น้องก็เลยแนะนำให้ไปที่ ไร่ชาลุงเดช "คนจะไปถ่ายรูปกันที่นั่น" น้องบอก เราแบบ... จะดีเหรอ งั้นคนก็เยอะน่ะสิ (เป็นโรคแพ้คนเยอะ)

น้องบอกต่อ "อยู่ม่อนเงาะค่ะ ไปทางสบเปิง" อืมม... คือว่า... ที่น้องพูดมาพี่ไม่รู้จักซักอย่างเลย Smiley

แต่สุดท้ายก็ไป ว่าง ๆ แล้ว map ในโทรศัพท์บอกว่าแค่ 40 นาทีเอง

ขับรถไปตามถนนเส้นทางหลวงชนบท 3052 ดีว่าม่อนเงาะไม่ใช่ทางชัน เลยขับไปได้เรื่อย ๆ ค่ะ

ขับไปแบบรู้สึกไกลมาก ผ่านหลายสวนหลายไร่อยู่แต่ยังไม่ถึงไร่ชาลุงเดชซะที ซักพักขับเพลิน เลยอี๊กก เบรคแทบไม่ทัน Smiley

ถอยหลังมาเพื่อพบว่าทางขึ้นเป็นทางชันเชียว ถึงจะแค่ 100 เมตรก็เถอะ จอดไว้แถวนี้แหละ

จากจุดที่เราจอดรถ มองเห็นหมู่บ้านอยู่นะ แอบอิจฉา ได้อยู่บนที่สูงและอากาศดีขนาดนี้ มันเป็นช่วงกลางเดือนมีนาคมที่ร้อนเหงื่อโทรมกาย (ก็เมื่ออาทิตย์ก่อนนี่ล่ะค่ะ) แต่ข้างบนนี้กลับอากาศดีมากเลยแฮะ

นี่ค่ะทางขึ้นที่ขับเลยเมื่อกี๊

ทางชันจริงจัง เดินได้ 50 เมตรหยุดพักเหนื่อย มันหอบจนหายใจไม่ทัน ไม่ค่อยได้ออกกำลังกายน่ะค่ะ แหะๆๆ กำลังคิดว่าถ้าขึ้นมาแล้วไม่โอเคล่ะน่าดู แต่พอขึ้นมาถึงก็เจอวิวนี้ก่อน หายเหนื่อยเลย แต่ยังหอบอยู่ แหะๆๆ

เห็นรถตู้ที่พานักท่องเที่ยวมากำลังกลับลงไป เราเดินไปที่ร้านชาอย่างหอบ แต่พอถึงหน้าประตูเท่านั้น ร้องว้าวเลยค่ะ มันสวยมาก Smiley

มีผู้ชายคนนึงมาต้อนรับ เราเหลือบไปเห็นป้ายว่าปิด 5 โมงเย็น ดูนาฬิกา อ้าว... 5 โมงพอดี อดเหรอ ไม่นะะะ ขอเข้าไปถ่ายรูปก่อนก็ยังดี Smiley

ผู้ชายที่มาต้อนรับ คือ คุณลุงเดช คุณลุงเดชบอก เข้ามาก่อน ถ้าไม่ทานอาหาร จะดื่มชาอย่างเดียวไม่เป็นไร เราเกรงใจ๊เกรงใจนะ เพราะมันก็เย็นแล้วเนาะ แต่พอคุณลุงเชื้อเชิญให้เข้ามาเถอะ เรารีบกระโดดเข้าไปเลย แหะๆๆ หนูบอกแล้วนะคะว่าหนูเกรงใจ

ชาที่นี่ไม่แพงเลย ราคากาละ 30-40 บาท คุณลุงแนะนำชาขาวซึ่งราคาจะแพงสุด 90 บาทค่ะ เราก็เอาเลยค่ะคุณลุง อะไรก็ได้ หนูอยากถ่ายรูปมาก

ใบชาขาวที่คุณลุงเดชแนะนำค่ะ

คุณลุงเดชกำลังชงชาค่ะ

เรานั่งรอชาคุณลุง คุณลุงก็เอารายละเอียดและประโยชน์ของชามาให้อ่านพลาง ๆ

อ่าน ๆ มาสะดุดตรง ข้อ 5 ช่วยผ่อนคลายอารมณ์ สงบประสาท โอวว... เรามาถูกทางแล้ว เพี้ยน ๆ อย่างเรา ชาช่วยได้ Smiley

ซักพัก ชาเสร็จ คุณลุงเดชยกชามาให้ เราจิบดู อื๊อ... นุ่มมาก หันขวับไปมองคุณลุงที่มองยิ้มอยู่ "นุ่มมากเลยค่ะ" เราบอกคุณลุง

คุณลุงยิ้ม บอกว่าใช่ เพราะชานี้เป็นชาที่ดี เป็นชาที่คัดพันธุ์มาจากโครงการหลวง ชาขาวนี้เค้าจะเด็ดเอาแค่ตรงยอดค่ะ เรานั่งจิบชาพร้อมกับคุยกับคุณลุงเรื่องชาไป ถ่ายรูปไป

ไม่ได้อวยนะ แต่พูดจริง ๆ จะฟินอะไรเบอร์นี้ Smiley

นั่งจิบชาไป ชมวิวสวย ๆ ไป มันผ่อนคลายดีมาก

ร้านชาคุณลุงเดชเป็นเรือนไม้เล่นระดับสามชั้นค่ะ

ตรงที่เรานั่งจิบชาเป็นชั้นบนสุด

เดินมาชั้นสองจะมีนอกชานยื่นออกมาให้นั่งฟินใกล้ไร่ชาเข้าไปอีก

และเดินลงมาอีกชั้น นั่งได้เป็นแถวเลย ถ้าถ่ายรูปจากข้างล่างขึ้นมาพร้อมเสื้อหนาวแสนสวยนี่ คงจะเป็นภาพที่สดใสมากค่ะ

ไร่ชาที่มีเนื้อที่ประมาณ 6 ไร่ค่ะ พอบวกกับแสงอาทิตย์ยามเย็นนี่มันฟินดีจริง ๆ

วิ่งเล่นอยุ่ในไร่ชาพอประมาณ อากาศดีมากจนรุ้สึกหนาวนิด ๆ เพราะอยู่บนดอย มีหมอกจาง ๆ ให้เห็น พอสัมผัสอากาศเย็นแบบนี้รู้สึกสดชื่นมากค่ะ

ที่นี่มีที่พักด้วยนะคะ คืนละ 500 บาท คุณลุงกับพี่ ๆ ที่ร้านอีก 2 คนเชื้อเชิญให้ไปเที่ยวเดือนหน้า พี่สาวบอกว่าถ้ามาเดือนหน้าลูกพลับตรงนี้จะออกลูกเป็นสีทองสวย อื๊อ... รุ้สึกอยากเห็นสีทองสวยขึ้นมาทันที

อ้อ... เราใช้ดีแทค ซึ่งไม่มีสัญญาณนะคะข้างบนนี้ คุณลุงบอกให้ใช้ wifi ได้ ว้าว... ไร่คุณลุงทันสมัยมากค่ะ Smiley

เรานั่งจิบชานุ่ม แต่จะให้จิบหมดกาก็ไม่ไหวนะ คุณลุงบอกว่ามีกระติกมั้ยจะใส่ให้นะ เราบอกไม่มี เราซื้อใบชาขาวกับชาเขียวกลับมาด้วยค่ะ

คุณลุงเดชน่ารักมาก ๆ เรานั่งคุยกับคุณลุงไปเรื่อย ๆ คุณลุงเล่าให้ฟังถึงชีวิตบนม่อนสมัยก่อนที่ความเจริญจะเข้ามาถึง เรานั่งฟังแล้วเราก็รู้สึกมีความสุข

กับประโยคนึงเราชอบมาก... "ทางลงม่อนตอนกลางคืนมันไม่มีไฟนะ แต่มันก็ไม่มีอันตรายอะไร ระวังก็แค่ทางมันคดเคี้ยว แต่คนที่จะมาทำอันตรายไม่มีหรอก"

ณ วินาทีนั้น เรารู้แล้วว่าทำไมเราถึงหลงใหลการเดินทาง เพราะมันทำให้เราหลุดจากความวุ่นวาย หลุดจากคนที่วุ่นวาย หลุดออกจากกฎเกณฑ์สังคมต่าง ๆ ที่ใครก็ไม่รู้ตั้งขึ้นมา การคุยกับคนแปลกหน้าบางครั้งเรากลับรู้สึก "ปลอดภัย" มากกว่าคนที่รู้จักกันมานานบางคนซะอีก

ร้านชาปกติปิด 5 โมงเย็น เรานั่งคุยกับคุณลุงไปเรื่อย ๆ คุณลุงไม่ใช่คนพูดเยอะและเป็นคนพูดช้า ๆ ทำให้เรารู้สึกผ่อนคลายและสงบ เราดูนาฬิกา 6 โมงกว่าแล้ว เราเลยขอตัวลงมาเพราะไม่มั่นใจทาง

การคุยกับคุณลุง... มันไม่ใช่มิตรภาพนะ แต่มันคือความสวยงามของการได้ออกเดินทาง Smiley

เดี๋ยว ๆ ค่ะ... ยังค่ะ เรื่องของคุณลุงเดชยังไม่จบ Smiley

เราอิ่มใจมากในการได้ค้นพบสถานที่แห่งนี้จากการแนะนำของน้องร้านกาแฟ

เราขับรถลงมาด้วยความรู้สึกที่ผ่อนคลายและพลังบวกที่ถูกเติมเต็ม

มาถึงที่พักนอนพักผ่อนกลิ้งไปมาแล้วก็นึกขึ้นได้

พระเจ้า... ลืมจ่ายค่าชาขาว 90 บาท!! Smiley

จะให้ขับรถขึ้นดอยไปตอนสามทุ่มก็ไม่ไหวนะ เลยส่งข้อความบอกคุณลุงว่าขอเลขที่บัญชีได้ไหม เดี๋ยวโอนค่าชาให้

คุณลุงน่ารักมาก ๆ ตอบกลับว่า "ลุงแถมให้นะครับ แล้วมาเที่ยวใหม่นะครับ"

โอ้โห... คุณลุง งื้ออ หนูขอโทษ แต่รับรองค่ะ หนูกลับไปอีกแน่ ๆ กลับไปจ่ายค่าชานี่แหละค่ะ!! Smiley

Create Date : 23 มีนาคม 2561
Last Update : 23 มีนาคม 2561 18:15:19 น.
Counter : 2830 Pageviews.

26 comments