ไม่แปลกที่เจ้าเด็กหัวตั้งมันจะทำท่าเหมือนไม่อยากอยู่ใกล้เขา ในเมื่อเจอหน้ากันทีไร

เขาเป็นต้องหาเรื่องต่อว่ามันทุกครั้งไป... แต่หลังจากคืนที่มันบังเอิญมาเห็น

น้ำตาของเขาเข้า ...หลังจากคืนนั้นมาเขาก็ยังไม่เคยด่าว่าอะไรมันอีกเลยนะ

(เห็นกูเป็นยักษ์เป็นมารรึไงวะ ไอ้เด็กห่านี่ -*- )....... แต่.. ก็เหมือนอยู่หรอก||||||||||


ยูกินข้าวแบบรีบกลืน แล้วเก็บจานไปล้างที่อ่างอย่างรวดเร็ว ขณะที่บาสทำทีเป็นยืน

ดื่มน้ำอยู่หน้าตู้เย็น... 4 แก้วแล้ว...|||||||| น้ำเต็มกระเพาะเขาไปหมด แต่ก็ยังต้องริน

แก้วที่ 5 ต่อ เพราะยังคิดหาคำเกริ่นนำเข้าเรื่องชวนอีกฝ่ายพูดคุยกันดีๆไม่ได้

จนแล้วจนรอด บาสก็ได้แต่อ้าปากพะงาบๆ ทำท่าพูดแต่หามีเสียงออกมาไม่

อยู่ข้างหลังของยู เขาพูดออกมาไม่ได้สักที จนกระทั่งยูล้างจานเสร็จแล้วหันมา

เห็นบาสยืนอ้าปากทำหน้าเหรอหรา..|||||||||

บาสตกใจที่ยูหันมาก็ได้แต่สะดุ้งรีบดื่มน้ำแก้วที่ 6 เข้าไปราวกับกระหายเสียเต็มประดา

ทั้งที่ความจริงเขาอิ่มน้ำจนอืดท้องจะแย่||||||||||


ยูมองหน้าบาสอย่างไม่เต็มตานัก ทำเป็นเพียงมองผ่านเพราะเกรงว่าจะทำให้อีกฝ่าย

ไม่พอใจ เดี๋ยวจะหาว่าเขามองหน้าหาเรื่องเสียก่อน ยูรีบเบือนสายตาไปทางอื่น

แล้วรีบจ้ำเท้าออกจากครัวเพื่อหนีไปเสียให้ไกลจากบาส

ทันทีที่เห็นยูเดินออกไป คนวางมาดก็รีบวางแก้วน้ำลงไว้บนหลังตู้เย็น แล้วรีบเดินตาม

ออกไปติดๆ บาสเอ่ยปากเรียกยูไว้ได้ทันก่อนที่เด็กหนุ่มจะก้าวขึ้นบันไดไปชั้นบน

“เฮ้ยเดี๋ยว! ยู!! ...เอ่อ....คือ! คือ!”

แต่พอรั้งให้ยูชะงักได้ บาสก็ต้องกรอกตาไปรอบตัวคิดหาคำพูดอย่างอึกอัก

เขาไม่รู้จะเริ่มต้นขอโทษมันอย่างไรดี มันน่ากระดากอายอยู่ไม่น้อย

ยังไม่ทันที่บาสจะพูดอะไร ยูก็พูดสวนขึ้นมาก่อน

“พี่จะว่าอะไรผมอีกล่ะ!? ผมขอโทษครับ! ผมขอโทษ! พอใจรึยังครับ!?

ผมขอโทษล่วงหน้าเผื่อไว้เลย เผื่อวันพรุ่งนี้ แล้วก็วันต่อๆไปด้วย! พอใจพี่รึยังครับ!!?”

“เฮ้ย!..อะไรของมึงวะ กูยัง..”

“เอาเป็นว่า! เราต่างคนต่างอยู่ ผมจะพยายามไม่เสนอหน้ามาให้พี่เห็นอีก

เท่าที่จะทำได้ แต่เป็นเพราะเราอยู่บ้านเดียวกันมันคงยากหน่อย แต่ผมจะพยายาม

ไม่เข้าใกล้พี่! ไม่เดินเหยียบเงาพี่เลยพอใจรึยังครับ!!!”

“ห๊า!? อะไรวะกูแค่..”

“ขอร้องล่ะครับพี่บาส!! ผมแค่อยากจะเรียนให้จบ! ผมคงต้องหน้าด้านขออาศัย

อยู่ที่นี่จนกว่าจะเรียนจบม.ปลาย! เรียนจบเมื่อไหร่ผมจะรีบย้ายออกไปอยู่ข้างนอก

หางานทำ ทำงานไปเรียนไปส่งตัวเองเรียน ไม่เกาะบ้านพี่ต่อแน่นอนผมสัญญา!

ผมจะเป็นคนบอกน้าดาเองว่าอยากออกไปอยู่ข้างนอกทันทีที่เรียนจบม.ปลาย!

ขอร้องเหอะพี่! อย่ามาหาเรื่องผมกับน้าอีกเลยครับ! ผมจะบอกให้พี่รู้ไว้เลยนะพี่บาส

ต่อจากนี้ไปไม่ว่าพี่จะพูดอะไร! ทุกคำที่ออกจากปากพี่มันจะไม่มีความหมายกับผม

ผมไม่สนใจหรอก!!!”


“........................” บาสได้แต่อ้าปากค้าง พูดไม่ทันยูสักคำ...

เจ้าเด็กผู้ชายตรงหน้าพร่างพรูความรู้สึกที่เก็บกดไว้ รัวใส่หน้าเขาชนิดที่เรียกว่า

ไม่ยอมฟังอะไรจากปากเขาเลย

“ทีนี้..........ผมไปได้รึยังครับ!” ยูถาม จ้องหน้าคุณลูกชายเจ้าของบ้านเหมือนเอือมระอา

แต่ผิดจากที่เขาคิด คราวนี้ไม่เหมือนกับทุกที บาสทำให้ยูต้องแปลกใจ เมื่อไม่มีการ

ด่าไล่ใดๆ แต่ทำเพียงแค่พยักหน้าน้อยๆ อนุญาตให้ไปได้เท่านั้น...


“เอ๊ะ...เออะ.......เอ่อ...........คือผม...งั้นผม...ไป...ไปนะ..” ว่าอีกฝ่ายไปเสียขนาดนั้น

ยูยังนึกว่าเขาจะโดนต่อยตีด้วยซ้ำไป แต่นี่บาสนิ่งกว่าที่คิด

“อืม... ก็ไปสิ.........ธุระของกู.... มึงไม่ต้องฟังก็ได้ถ้ามึงไม่อยากฟัง...”

บาสพูดเสร็จก็หันหลังเดินไปทันที แต่เสียงของยูก็เรียกเขาไว้

“ธุระอะไรครับ!? ..เอ่อ..มันสำคัญมากรึเปล่า..?”


“ก็......... ไม่มีอะไรสำคัญหรอก กูแค่นึกอยากจะขอโทษมึงขึ้นมาก็เท่านั้น!”

“ห๊า!!!?|||||||||||”

ยูสะดุ้งตกใจกับธุระของบาส ราวกับฝันไป คนคนนี้คิดจะขอโทษเขาเนี่ยนะ!


“ก็แค่อยากบอกว่าคืนนั้นกูไม่ได้ตั้งใจจะด่ามึงแรงขนาดนั้น แต่กูกำลังอารมณ์ไม่ดี

ความจริงตั้งแต่มึงมาอยู่ที่นี่ กูก็อารมณ์เสียบ่อยๆแล้วก็...เอามาลงที่มึง ..มึงก็รู้นี่..

กูอยากขอโทษมึง! แต่! ตอนนี้มันไม่สำคัญแล้วใช่มั้ยล่ะ!! สำหรับมึง...คำขอโทษ

ที่ออกจากปากกูมันจะไปมีความหมายอะไร!”


“อึก||||| พี่! ผม!” ยูหน้าเสีย เขาไม่คิดว่าบาสจะตั้งใจเรียกเขาไว้เพื่อกล่าวคำขอโทษ

บาสเดินปึงปังอย่างหงุดหงิด หนียูเข้าครัวไปนั่งหน้าหงิกที่โต๊ะกินข้าว วันนี้นอกจาก

จะเสียใจเรื่องนิกกี้ยังไม่พอ เขายังต้องกลับบ้านมาโดนเด็กด่าให้หน้าหงายอีก||||||||||


“พี่บาส! คือผม! คือผม ผมไม่รู้ว่าพี่จะ..” ยูตามบาสมาอย่างร้อนใจ

“พอ! พอเลยไอ้ยู ไม่ต้อง!” ทันทีที่ปลายหางตามาเห็นหน้ายู บาสก็รีบยกมือห้าม

“พี่!||||||||||”

ด้วยความหงุดหงิดที่หนักขึ้น บาสลุกหนียูออกไปจากครัว ตรงขึ้นบันไดไปชั้นบน

ตั้งใจจะขึ้นไปห้องของตัวเองเป็นการปิดฉากเสีย แต่เจ้าเด็กดื้อด้านก็ยังตามเขาไป

ถึงหน้าห้อง ยันประตูเอาไว้ไม่ยอมให้ปิดหนีหน้า

“เฮ้ยยู! -*- มึงหูหนวกเหรอ! กูบอกไม่ต้องมาขอโทษกูไง ต่อไปนี้เราสองคน

ก็ต่างคนต่างอยู่ไปอย่างที่มึงขอ กูโอเค!จบป่ะ!”

แต่หน้าคนพูดไม่โอเคเลย กำลังโกรธชัดๆ ยูมองแล้วยิ่งหน้าเสียไปใหญ่|||||||||


ยูถอนใจ ยังเอามือจับกรอบประตูห้องบาสไว้ เหมือนบอกให้รู้ว่าเขายังไม่ยอม

ตัดใจไปง่ายๆ “พี่โกรธ..... ที่ผมไม่ฟังพี่บ้างเลยใช่มั้ย โกรธที่ผมเอาแต่พูด

แล้วก็ว่าพี่อยู่ฝ่ายเดียว ไม่สนเลยว่าความจริงแล้ว พี่มีเจตนาดีรึเปล่า พี่กำลังคิดอะไร

ยังไง หรือเป็นอย่างที่ผมพูดรึเปล่า พี่โกรธที่ผมไม่สนใจความรู้สึกของพี่เลยใช่มั้ยครับ”


“อึก/////*// รู้ไว้เลยนะ! กูไม่สนใจมึงหรอก จะคิดยังไงก็ช่าง กลับห้องมึงไปซะ!”

“พี่รู้มั้ย........พี่กำลังเป็นเหมือนที่ผมเป็น...”

“ห๊ะ!? ...อะไร!?”

“ทุกครั้งที่เราเจอหน้ากัน... พี่ก็ทำเหมือนที่ผมทำกับพี่เมื่อกี้...รู้ไว้ด้วย!"

"อึก! ไอ้ยู!! มึง!"

"แล้วรู้รึยังครับ ว่าผมรู้สึกยังไง...”

“หา..อ่ะ......เอ่อ.....อึก....” พอยูพูดอย่างนั้น บาสเลยพูดไม่ออกขึ้นมา

เขารู้สึกเสียหน้าไม่น้อย เพราะเขาก็ทำอย่างนั้นกับมันจริงๆเสียด้วย


ทั้งสองยืนเกาะประตูห้อง อ้ำอึ้งกันอยู่พักใหญ่ ...

“พี่บาส...”

“อะไร..”

“พี่ตั้งใจจะขอโทษผม...แต่ก็ล้มเลิกความคิดไปแล้ว ไม่เป็นไรพี่

เพราะผมทำให้พี่โกรธเอง งั้นผมจะตามขอโทษพี่ จนกว่าพี่จะให้อภัย

แล้วอยากญาติดีกับผมใหม่เองครับ!”

“....หา..........”

นัยน์ตาที่แน่วแน่ของเจ้าเด็กหัวตั้งตรงหน้า เล่นเอาคนโดนจ้องมองตรงๆไปไม่เป็น..

บาสอึ้งไม่ใช่น้อยที่อยู่ๆยูก็ยิ้มให้เขา... ถึงมันจะไม่ใช่ยิ้มกว้างจนตาหยีอย่างครั้งแรก

ที่เขาเคยเห็น แต่รอยยิ้มเล็กๆที่เด็กหนุ่มใช้เป็นตัวแทนของนิ้วก้อย.. ก็ทำให้

ความขุ่นข้องหมองใจของผู้ที่ได้รับลอยหายไปได้ไม่น้อย

“หึ....มึงนี่มัน....เฮ้อ....หึหึ...ไอ้เด็กบ้าเอ๊ยไม่ต้องมาทำพูดดีไปหรอก เอาจริงๆแล้ว

กูรู้นะว่ามึงก็ไม่ได้ชอบขี้หน้ากูสักเท่าไหร่เหมือนกันใช่มั้ยล่ะ..อย่าฝืนเลย..”

“แต่ถ้ามันจะทำให้พี่มองผมกับน้าในด้านดีบ้าง ผมก็บอกตรงๆเลยว่า

ผมไม่ได้ฝืนใจ เรามาดีกันเถอะนะพี่!”

บาสส่ายหน้าถอนใจไปก็แอบกลั้นขำไป เขายังอดวางมาดตีหน้ายักษ์ใส่ยูไม่ได้

จะยิ้มก็ทำเป็นไม่ยิ้ม มัวแต่กั๊ก เก็กหน้าไว้ จนยูหลุดหัวเราะออกมาเสียเอง

เพราะหน้าคนอยากยิ้มแต่ฝืนไว้มันตลกมากๆ

“มึงหัวเราะอะไรเนี่ย!?//////*// มึงบ้าเหรอ!”

“อุ้บ! 55 ขอโทษครับ....เอ่อ...เอาอย่างนี้ดีมั้ยพี่....เริ่มจากที่ผมก่อน ทุกเรื่องที่ผ่านมา

ผมไม่โกรธพี่แล้วครับ!”

“หา!? มึงหายโกรธกูง่ายไปรึเปล่าวะ! กูยังไม่ทันได้ทำอะไรเล้ย!”

“ที่ผมพูดว่าไม่อยากให้เรายุ่งเกี่ยวกัน....ถ้ามันจะเปลี่ยนเป็นให้เราเข้ากันได้

คงจะดีไม่น้อย...อีกหน่อย พอผมย้ายออกไปอยู่ที่อื่นแล้ว....พี่จะได้ดีกับน้าผมบ้าง”

“...............ยู....กูก็ไม่ได้เกลียดอะไรพวกมึงขนาดนั้นหรอกนะ...กูแค่...//////

ไม่รู้จะเริ่มเข้ากับพวกมึงได้...ยังไงดีเท่านั้นเอง.......กูทำตัวลำบากนะเว้ย มึงคิดดูสิ

จู่ๆพ่อก็มีเมียใหม่ เขาเข้ามาทำทุกอย่างแทนแม่ แม่ที่กูรักมาก...กูเรียกเขาว่าแม่ไม่ลง”

“...........พี่บาส........จริงๆแล้ว..........ผมเป็นลูกบุญธรรมของน้าดา”

“หา!? ว่าไงนะ..”

“คือ...พ่อผมตายตั้งแต่ผมยังอยู่ในท้องแม่ น้าดาเขามีลูกไม่ได้ แม่เลยยกให้ผมเป็นลูก

บุญธรรมของน้าด้วย แล้ว........เมื่อปีที่แล้วแม่ผมเสีย....ตอนนี้ผมเลยไม่มีทั้งพ่อทั้งแม่

เทอมที่แล้วผมดันไปก่อเรื่องที่โรงเรียนเก่า... น้าเลยให้ย้ายมาเรียนที่นี่…

น้าเขาดีกับผมมาก รักผมเหมือนลูกแท้ๆเลย...แต่ถึงอย่างนั้น....ผมก็ไม่เคยเรียกเขาว่าแม่

ไม่เคยเลยสักคำ แล้วเขาก็ไม่เคยบังคับผมกับพี่เลยไม่ใช่เหรอพี่บาส...”


“อึก..........นี่มึงพูดจริงเหรอยู.... ขอโทษนะที่คืนนั้นกูว่าพ่อกับแม่มึง...||||||||”

มิน่าล่ะมันจึงโกรธเขามาก เจ้าตัวคงคิดว่าตัวเองเป็นภาระมากพอแล้วเขาก็ยังไปย้ำ

“ผมแค่อยากบอกพี่ว่า พี่ไม่จำเป็นต้องยกน้าขึ้นมาเป็นแม่ของพี่ก็ได้ครับ...แค่ยอมรับ

ความรัก ความหวังดีของเขาบ้าง เขารักพวกเราเหมือนลูกจริงๆ ถึงแม้ว่าผมกับพี่จะทำให้

เขาต้องเสียใจ ทุกข์ใจแค่ไหน เขาก็ไม่เคยทอดทิ้ง ไม่เคยไม่ใส่ใจพวกเราเลยไม่ใช่เหรอครับ”


บาสยืนนิ่งฟังทุกคำที่ออกจากปากของคนที่เด็กกว่าเขาตรงหน้าอย่างตั้งใจ... ยูมีความคิด

ที่โตเกินตัวมากกว่าที่เห็น..... โตเป็นผู้ใหญ่มากกว่าคนเอาแต่ใจอย่างเขาเสียอีก

คิดแล้ว....รู้สึกน่าละอายใจเหลือเกิน.....

“กูก็อยากจะทำให้พ่อสบายใจนะ....แล้วอันที่จริงน้ามึงเขาก็ตามใจกูทุกอย่างด้วย

เขาก็ดี.............แต่กูทำไม่ดีกับเขาตั้งมาก ..กูไม่รู้จะเริ่มยังไงนี่หว่า///////*//”


“.......ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ พี่ก็ต้องเริ่มได้แล้วครับ! เริ่มจากที่ผมนี่ไง!”

“ยังไง...”

“เราอย่าทะเลาะกันเลยนะพี่นะ! ผมไม่โกรธพี่ แลกกับพี่ต้องไม่โกรธผมอีกแล้วนะ!”

คราวนี้เจ้าหัวตั้งมันยิ้มให้เสียตาหยี... ราวกับเห็นแสงจากเหล็กดัดฟันส่องสะท้อนเข้าตา

เป็นประกายระยิบระยับ ทำเอาบาสอดขำไม่ได้ นี่มัน....ลูกอ้อนรึเปล่าเนี่ย!?

แปลกที่มองรอยยิ้มนั้นแล้ว เขาเหมือนถูกอ้อนขอจนอดเขินไม่ได้

“เออ!เออๆๆกูไม่โกรธคนใส่เหล็กดัดฟันสีรุ้งอย่างมึงหรอก55 ไอ้บ้า55”

“แล้วต่อไปนี้ผมจะสอนพี่เองนะ! ว่าไม่โกรธกันแล้วมันดียังไง!”

“หา........เอ่อ....///// เอ้อ! ไปห้องมึงได้แล้วกูจะอาบน้ำ อยากนอนแล้ว!” 

บาสรับปากแล้วรีบไล่ เจ้าคนที่ยิ้มแฉ่งให้ถอยออกไปเพื่อปิดประตู

ยู... ยังยิ้มไม่หุบก่อนจะเดินอย่างครึ้มใจเข้าห้องของตัวเอง เขาไม่คิดเลยว่าจะมีวันที่

ญาติดีกับบาสได้ เจ้าเด็กหนุ่มยังอดหยิกตัวเองไม่ได้ พอสะดุ้งเจ็บก็หัวเราะ

เพราะแสดงว่ามันคือเรื่องจริง ต่อจากนี้เขาจะตอบแทนบุญคุญของน้า ด้วยการทำให้

บาสยอมรับน้าสาวของเขาเป็นเหมือนญาติผู้ใหญ่ที่น่ารักคนหนึ่ง แต่ก่อนอื่น

คงต้องทำให้บาสยอมรับเขาให้ได้เสียก่อน..


...เมื่อประตูห้องบาสปิดลง บาสยังคงยืนพิงประตูนิ่งๆ และนึกถึง...

รอยยิ้มที่สดใสของยู........ ริมฝีปากของเขาอดยักยิ้มตามภาพที่นึกนั้นไม่ได้

“เฮ้ย! เป็นไปได้ไงวะ!....นี่เรายอมญาติดีกับมันจริงๆเหรอวะเนี่ย....หึ...5555”

ก็จริงอย่างที่ยูว่า... ตลอดมาเขาเองที่เอาแต่โกรธทุกคน...

คิดถึงความรู้สึกของตนเองฝ่ายเดียว ไม่เคยสนใจความรู้สึกของคนอื่น

..ไม่เคย.....สนใจมองอะไรบ้างเลย....ถึงไม่เคยรู้มาก่อน ว่าเวลาที่มันยิ้มแล้ว...

“ก็น่ารักดีนี่หว่า.........55 เออแฮะ55555555”

แล้วบาสก็อดขำไม่ได้ เมื่อนึกขึ้นได้ว่าอันที่จริง เขาควรจะต้องกลับมา

นอนร้องไห้ที่บ้านเงียบๆคนเดียวตามเคย แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นว่า

เขาต้องแอบขำคนเดียวเพราะเจ้าเด็กข้างห้องนั่น...






****************************


มืดแล้ว...น้ำนั่งกอดเข่าอยู่บนโซฟาในห้องคนเดียวที่รีสอร์ท

สายตาหวานมองเหม่อออกไปนอกระเบียงห้องลมเย็นพัดผ่านหน้าต่างและ

ประตูระเบียงทำผ้าม่านสะบัดพลิ้ว...

คนน่ารักหันไปหยิบมือถือมาโทรหาน้องชายเพื่อถามไถ่

ว่ากินข้าวกินปลาหรือยังไปตามเรื่อง แต่เสียงอู้อี้ ตอบเหมือนคนอ้าปากได้ไม่เต็มที่

ทำให้น้ำนึกแปลกใจ “ปากมึงเป็นอะไรไอ้นิก? มึงกัดฟันพูดกับกูทำไม”


ด้านนิกกี้นั้น กำลังนั่งอ้าปากงับช้อนที่ตักโจ๊กอุ่นๆป้อนเข้าปาก หนุ่มตี๋กัดฟัน

บอกพี่ชายทางโทรศัพท์ไปว่าเขาสบายดี... เขาคิดว่าจะยังไม่เล่าอะไรให้พี่ฟัง

ในตอนนี้ เพราะอยากให้พี่อยู่พักผ่อนให้สบายใจที่ต่างจังหวัด

พูดกับพี่ไป ....ก็ต้องคอยหลบสายตาจ้องจับผิดของแฟนตัวเองไป..|||||||||

นิกกี้ตื่นมาเจอหน้าเพื่อนๆ ทุกคนก็นั่งทำหน้าสำนึกผิดเป็นแถว ขณะที่เขายังงงๆ

แบงค์ก็เดินหน้านิ่งมาพูดกับเขาว่า “แบงค์รู้แล้วนะครับ ว่าพี่บาสชอบพี่นิก”


ไม่อยากเชื่อเลย|||||||||| ทำไมหมู่นี้ชีวิตเขาจึงซวยซ้ำซวยซ้อนอะไรอย่างนี้นะ!

“นี่ไอ้นิก.........มึงเชื่อมั้ยว่าความลับไม่มีในโลก...” อยู่ๆน้ำก็ถามน้องเสียงเศร้าๆ

“ครับ..............เชื่อสนิทเลย||||||||||” หนุ่มตี๋ถอนใจ

“นี่... วันก่อนนู้นที่กูหนังตากระตุกอ่ะ วันนี้กูก็กระตุกนะ มึงมีเรื่องเลวอะไรป่าว”

“โหพี่.......(แม่นเหมือนกันเว้ย||||||||||) ... พี่อ่ะคิดมากครับ (อ่ะอู้ย~|||||||| เจ็บแผลเว้ย)

ไม่มีอะไรหรอกพี่น้ำ ว่าแต่ทางพี่เหอะมีเรื่องอะไรรึเปล่า เสียงพี่เหมือนไม่สบายใจ..”

“เฮ้ยอะไร!|||||||||มึงอ่ะมั่ว กูไม่มีอะไรเล้ย5555555กูโคตรสนุกอ่ะ แค่นี้นะ!!!”

“อ่ะอ้าวเฮ้ย! โธ่เอ๊ยรีบวางหนีนี่หว่า.....”

นิกกี้บ่น ก่อนจะหันไปเห็นหน้าหงิกๆของคนรัก|||||||||||||

“แบงค์.......ไหนว่าไม่โกรธพี่ไงครับ”

หนุ่มน้อยถอนใจ... เหลือบตามองหน้าเพื่อนๆของคนรัก ทั้งวี อาท หนูแนน โบว์และกิ๊ก

ต่างพร้อมใจกันสลายตัวโดยพร้อมเพรียง “เฮ้ยดึกแล้วพวกกูเปลี่ยนใจแล้วไม่ค้างดีกว่า

กลับเว้ย กลับๆๆๆ 55555|||||||||||”   วีลุกขึ้นยืนนำเพื่อน


แต่นิกกี้กลับไม่ยอม “เดี๋ยว! อยู่ก่อนเลยพวกมึง กินแล้วชิ่งเหรอวะ กูก็เจ็บอย่างนี้

จะให้แบงค์เก็บคนเดียวเหรอ ช่วยกันเก็บของก่อนเลยไอ้พวกบ้า ไหนว่าจะฉลองยันเช้า”

วีรีบกระซิบบอกนิกกี้ว่าวันนี้เห็นทีฤกษ์คงไม่เหมาะแล้ว


“พี่นิกครับ...แบงค์เข้าใจนะครับ....แล้วแบงค์ก็จะไม่ทำตัวงี่เง้าอย่างที่ผ่านมา

แบงค์รู้ดีสุดหัวใจเลยล่ะครับ ว่าพี่รักแบงค์แค่ไหน... ดูสิครับ เจ็บเพราะแบงค์ขนาดนี้..”

“แบงค์.....แล้วทำไมทำหน้าอย่างนั้นล่ะครับ ..หื้ม..”

หนุ่มหน้าตี๋ยกมือขึ้นเกลี่ยผมที่ปรกหน้าผากของหนุ่มน้อยออก ถามจ้องตา..

“แบงค์ไม่รู้ว่าพี่บาสเขาคิดยังไง......ถึงพี่นิกจะบอกว่าพี่บาสตัดใจแล้ว....คิดกับพี่

แค่เพื่อน....แต่รู้อะไรมั้ยครับ สิ่งที่แบงค์เห็น...มันไม่ใช่เลย....พี่บาสรักพี่นิกมาก

เขายอมทำเพื่อพี่ทุกอย่าง....เขาจะยอมตัดใจจากพี่นิกง่ายๆได้ยังไงครับ แบงค์ไม่เชื่อ

แบงค์คงคบกับพี่นิกอย่างสบายใจต่อหน้าพี่บาสไม่ได้หรอกครับแบบนี้

แบงค์ไม่สบายใจเลย.... มันทำให้แบงค์นึกถึงตอนที่แบงค์ต้องทนมองพี่นิกรักกับ

พี่แก้มบุ๋มตอนนั้น..................มันแย่มากๆ.......แล้วแบงค์ก็สารภาพเลยครับ

ว่าแบงค์ดีใจแค่ไหน.... ที่พี่เลิกกันได้.....แบงค์กลัวว่าพี่บาสจะเป็นเหมือนแบงค์ครับ

ตราบใดที่ยังอยู่ใกล้กัน ก็ยังมีหวัง......ถึงแม้ว่าพี่นิกจะมีแฟนแล้วก็ตาม...”


ทุกคนนั่งฟังอย่างไม่สบายใจ... แต่คนที่ไม่สบายใจที่สุดคงไม่พ้นแบงค์

หนุ่มน้อยน้ำตารื่น ตัดสินใจกดโทรศัพท์โทรหาบาสเดี๋ยวนั้นต่อหน้านิกกี้

“แบงค์!...แบงค์โทรหามันทำไม...เราเป็นแค่เพื่อนกัน! มันบอกว่าตัดใจแล้วจริงๆ”

“แบงค์ก็ชอบพี่บาสนะครับ แบงค์ไม่ได้เกลียดเขาเลย ถึงจะรู้ว่าเขาชอบพี่นิกอย่างนี้

แต่ถ้าพี่อยากให้แบงค์สบายใจจริงๆ แบงค์ขอได้ยินคำยืนยันจากปากพี่บาสครับ!”

“เฮ้ยแบงค์|||||||||||..โธ่”

นิกกี้กุมหัว แผลที่เจ็บเหมือนจะยิ่งปวดขึ้นไปอีก เขาปวดหัวจริงๆ

ในใจของหนุ่มตี๋นั้นเต้นระทึกไม่แพ้คนโทรเองเลย... เขาไม่รู้ว่าบาสจะช่วยเขามั้ย

หรือมันจะเลือกบอกความจริง... เรื่องที่ยังรักเขาอยู่...



……………………….

……………..

……….

….


ที่บ้านบาส.... ชายหนุ่มเพิ่งอาบน้ำเสร็จ นึกแปลกใจไม่ใช่น้อยที่แบงค์โทรหา

“อ่า...ฮัลโหล? ว่าไงวะไอ้ตัวเล็ก ไอ้นิกมันเป็นอะไรเหรอ?”

“แบงค์รู้แล้วนะครับ ว่าพี่บาสชอบพี่นิกใช่มั้ย...”


อึ้ง!|||||||||||||................. บาสแทบทำมือถือร่วง เขากำโทรศัพท์ตัวเองมือสั่น

ตกใจมากไม่คิดว่าเจ้าหนูนี่จะพูดเรื่องนี้กับเขา

“เฮ้ย!||||||||อ่ะเอ่อๆ..พะพะพูดอะไรของมึงไอ้แบงค์! ตลกแล้ว555555”

“ทุกคนยอมรับกับแบงค์หมดแล้วว่าเป็นเรื่องจริง.....เขาคุยกันแล้วแบงค์บังเอิญ

ไปได้ยินเข้าครับ....พี่นิกก็ยอมรับแล้วด้วย...พี่บาสไม่ต้องโกหกแบงค์หรอกครับ”

“อึก.............” บาสไม่แน่ใจว่าควรพูดอะไรดีหรือไม่ กลัวแบงค์จะแกล้งอำเขา

“ถ้าพี่บาสไม่เชื่อ.... งั้นคุยกับพี่นิก..” แบงค์ยื่นโทรศัพท์ให้นิกกี้ยืนยันกับบาส


“อ่ะไอ้ตี่! นี่มึงบอกแฟนมึงเหรอ! ไอ้บ้า!! บอกมันไปทำไม!”

“...เฮ้อ......เขาอยากได้ยินจากปากมึงว่า....มึงตัดใจจากกูแล้ว และเราจะเป็นแค่เพื่อนกัน

มึงช่วยพูดกับแบงค์ทีสิบาส...”

บาสทรุดตัวนั่งบนที่นอนอย่างเหนื่อยหัวใจ.... เขายังรักนิกกี้อยู่จะให้เขาโกหกสินะ...

แต่ถ้าเพื่อนิกกี้......เขาก็จะทำให้


“ฮัลโหลพี่บาสว่าไงครับ....ตกลง...แบงค์จะไว้ใจพี่ได้มั้ย.....ถ้าพี่ไม่ได้คิดแค่เพื่อน

กับพี่นิกแบงค์ขอ......ขอร้องเลิกเถอะครับพี่.....ฮึก..อึก..แบงค์รักพี่นิกมากฮืออ

อย่าแย่งพี่นิกเลยนะครับ.....”

บาสอึ้ง....ได้ยินเสียงนิกกี้ปลอบแบงค์อยู่ข้างๆ เขาทำใจลำบากเหลือเกิน...

คนที่ผิดคือเขา.... คิดจะเป็นมือที่สามมันจะไปมีความสุขได้อย่างไร มีแต่ทำให้

ทั้งตัวเองและคนที่รักต้องเสียใจทีหลัง..... เขาคงต้องตัดใจเลิกรักนิกกี้จริงๆเสียที

แต่มันก็ต้องใช้เวลา... ตอนนี้แม้เขายังทำใจไม่ได้ แต่คงทนให้เจ้าหนูนี่ทุกข์ใจไม่ได้

“แบงค์!...........ฟังพี่ให้ดีนะ...........คือพี่.....พี่มีแฟนแล้ว!”


...........................

.........


“หา!? ไอ้บาสมีแฟน!!?” ทุกคนที่บ้านนิกกี้อ้าปากเหวอ ร้องถามแทบจะพร้อมกัน

ไอ้บาสเนี่ยนะมีแฟน ตอนไหนกัน!?


“ครับ... พี่บาสยืนยันกับแบงค์ว่าเขามีแฟนอยู่แล้ว เขาแค่เคยคิดว่าชอบพี่นิก แต่ตอนนี้

เขามีคนที่เขารักจริงๆแล้ว พี่บาสบอกว่าจะส่งรูปมาให้แบงค์ดู แบงค์จะได้เลิกกังวล”


แบงค์กำมือถือถอนใจรอการติดต่อจากบาส เหมือนหนุ่มน้อยจะโล่งใจเล็กน้อย

แต่คนที่งงหนักคงไม่พ้นนิกกี้.... หนุ่มตี๋คิดว่าบาสคงโกหกเพื่อทำให้แบงค์สบายใจแน่

แต่แล้วเจ้าเพื่อนขาสั้นของเขามันจะไปหาใครหน้าไหนมาตบตาว่าเป็นแฟนให้แบงค์ดู

ในเมื่อเวลานี้มันก็มืดค่ำป่านนี้แล้ว...



.................

....... ขณะเดียวกันทางด้านบาส เขาก็รีบตรงไปเคาะประตูห้องยูอย่างร้อนใจ

“มีอะไรครับพี่?” ทันทีที่ยูเปิดประตู บาสก็รีบสวนเข้าไปในห้อง

ยูมองท่าทางลุกลี้ลุกลนของบาสอย่างแปลกใจ “พี่บาสมีอะไรเหรอครับ”

“คือ!.....ยู!......เอ่อ!~ เราดีกันแล้วใช่ป่ะ! แหะๆ”

“ก็ใช่สิครับ....คงไม่ได้มาชวนผมทะเลาะด้วยอีกนะพี่ ||||||||| ไม่เอาแล้วนะ..”

“เฮ้ยไม่หรอกน่าไอ้น้อง5555|||||...คะ..คืองี้นะ! กูขอ~~ ขอถ่ายรูปมึงหน่อยดิ!”

“หา?....///// ระรูปผมเหรอ!?...ถ่ายทำไมอ่ะพี่!?”

“คือ! เมื่อกี้กูคุยกับเพื่อน อวดมันไว้ว่ามีน้องชายคนใหม่น่ะ5555|||||||||

บอกจะส่งรูปไปให้มันดู บอกมันว่าสนิทกันม๊ากกกกมาก55 โทษทีพอดีกูโม้ไว้เยอะ”

“อ๋อ..55 ...อืมมก็....”

“นะ! มาถ่ายรูปกัน!”

“หา!?////กับพี่เหรอ!?อ่ะเอ่อ..ดะเดี๋ยวนี้เลยเหรอครับ”

“ก็เออสิ! นี่มานั่งตรงนี้กับกูเร็วดิ! น่าๆไม่ต้องเอ๋อๆ ขอรูปเดียวเองนะ นะ เร็วดิยู!”

“เอ่อ///// แหะ... ครับๆ”

ห้องของยูไม่มีเตียง มีแค่ฟูกใหญ่วางกับพี้นห้อง เขาเดินไปนั่งข้างๆบาสบนที่นอน

ยูเกาหัวเขินไม่น้อยที่ถูกขอถ่ายรูปคู่ด้วยอย่างนี้ เจ้าตัววางท่าไม่ถูกเก้ๆกังๆ

บาสยกมือถือขึ้นมาเตรียมถ่าย แต่ยังกำกับให้คนข้างๆทำท่าทางที่เจ้าตัวไม่เข้าใจ..


“เอ่อ////เดี๋ยวพี่ๆ..เฮ้ย555 คือ...ผมว่ามันใกล้กันไปรึเปล่าครับเนี่ย แบบว่าหน้ามัน..”

“ใกล้อะไรเล่าไอ้บ้า คนสนิทกันมันต้องตัวติดกันขนาดนี้แหละ ขยับเข้ามาใกล้ๆสิวะ

เอ้ายิ้มกว้างๆนะไอ้ยูเอาแบบว่ามีความสุขม๊ากเลยเหมือนตอนถูกหวยอะไรงี้ เออ! มือๆ

เอามือมึงมาโอบไหล่กูไว้เลย เฮ้ยวันนี้กูไม่ถือเว้ย5555||||||||| สบายๆ พี่น้องกันไง555

กูอยากส่งไปอวดเพื่อนๆน่ะ”


จัดท่าให้ยูโอบไหล่ตัวเองเสร็จ บาสก็เอาหน้าไปใกล้ๆหน้ายู แล้วสั่งให้เด็กหนุ่มยิ้มกว้างๆ

บาสบอกให้ยูทำตาม ยูก็ทำตามอย่างงงๆ แต่สิ่งที่ยูไม่คาดคิดคือตอนที่บาสกดชัตเตอร์

เขาจะถูกขโมยหอมแก้มไปด้วย!!!//////////

“เฮ้ยพี่!!! /////ทำอะไรอ่ะ!!!”

“ขอบใจนะ////// กูไปล่ะ!”

ชิ่ง.........เรียกว่าชิ่งก็คงได้.. บาสรีบวิ่งออกจากห้องยูทันที

ทิ้งให้ยูนั่งคลำแก้มตัวเองเหวออยู่อย่างนั้น... “อะ..อะไรของพี่เค้าวะเนี่ย!???../////”



เมื่อบาสหนีกลับห้องได้เขาก็ต้องไปดิ้นทุรนทุรายอยู่บนเตียงตัวเองสักพัก

เพื่อสงบสติอารมณ์.......///// ไม่อยากเชื่อว่าเขาจะหน้าด้านไปหอมแก้มเด็กอย่างนั้น

แต่ก็ทำไปแล้ว “ฮึ่ม!~//////*// ไอ้นิก ไอ้ตี่ เพราะมึงคนเดียวเลย! มึงเตรียมเลี้ยง

ข้าวกูทั้งอาทิตย์ไว้เลยไอ้นิก ฮึ่ม!...โธ่เว้ยน่าอายชะมัดทำไปได้ไงวะกู!”บาสบ่น

แต่เพื่อให้สมจริง ก็ต้องยอมลงทุน ได้แต่หวังว่าแบงค์จะเชื่อและเลิกระแวงเขา


... “เฮ้อ....ไม่แย่งหรอกน่าไอ้แบงค์เอ๊ย..รู้ๆกันอยู่ว่ามันรักใคร..” บาสพูดกับตัวเอง

ขณะที่กดส่งรูปไปให้แบงค์... “หึหึ ..ก็เคยลองแย่งแล้วนะ แต่โคตรซึ้งเลยว่ะ..

มันเจ็บนะเว้ย...เขาไม่เอาเนี่ย.....เฮ้อ!ขอให้เชื่อทีเถ๊อะ....”



................................

...............

ผลที่ได้คือแบงค์ยิ้มหน้าบานทันทีที่ได้รับรูป “ส่งมาแล้ว!!! ส่งมาแล้วครับดูสิ!”

“อึ๋ย! จริงด้วย!!!” หนูแนนรีบแย่งมือถือแบงค์ไปดูทุกคนก็มารุมมองอย่างไม่อยากเชื่อ

เด็กผู้ชายที่อยู่ในรูปนั้น พวกเขาไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน .. อ่ะ..ไอ้บาสกินเด็ก!!!//////

นิกกี้มองรูปแล้ว ยิ่งดูก็ยิ่งพาให้สับสนความรู้สึกแปลกๆเกิดขึ้นในใจของเขา..

รูปที่เห็นมันก็แสดงหลักฐานอยู่ทนโท่ว่าสองคนนี้เป็นแฟนกัน...

แต่สิ่งที่เขาสงสัยยิ่งกว่าอะไรคือไอ้เด็กฟันเหล็กคนนี้มันเป็นตัวจริงหรือหลอกกันแน่...

คงต้องรอแอบถามเจ้าเพื่อนตัวดีให้แน่ใจ ถ้าบาสจะมีผู้ชายคนอื่นในขณะที่เขาไม่เคย

ได้รู้มาก่อน บอกตรงๆเขาก็รู้สึกไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่นัก.....



นิกกี้ถอนใจเล็กน้อย ปรายหางตาไปเห็นเพื่อนคนอื่นๆยังขำเฮฮาเรื่องบาสกับแฟนกันอยู่..

..... แต่ตัวเขากลับขำไม่ออก

มันคงเป็นความน้อยใจที่บาสไม่เคยเล่าเรื่องความรักครั้งใหม่ให้เขารู้บ้างเลย..

แต่เขาก็ไม่โกรธ เพราะที่ผ่านมาเขาก็ทำให้มันเสียใจมามากพอแล้ว.......

ถึงไม่ชอบใจนักถ้าเพื่อนจะคบหากับใครโดยที่ไม่มาปรึกษา แต่หากว่ามันเป็นเรื่องจริง

ถ้าจริง ............มันก็คือเรื่องดีๆที่เพื่อนรักของเขาสมควรได้รับไม่ใช่หรือ...

เขาจะห้ามได้อย่างไร.... ในเมื่อตัวเขาไม่สามารถตอบรับความรักของมันได้...

ส่วนเรื่องที่คาใจอีกเรื่อง คงไม่พ้นเรื่องที่ว่า..เจ้าหน้าอ่อนในรูปนี่มันเป็นใครกัน...




ไม่ช้าบาสก็รีบโทรกลับมา “อ๊ะ! พี่บาสโทรมาครับ”

แบงค์รีบรับสาย “ฮัลโหลครับพี่บาส”

“ได้รับรูปแล้วใช่มั้ยแบงค์!”

“ครับแบงค์เห็นแล้ว”

“ทีนี้เข้าใจแล้วใช่มั้ย พี่เป็นเพื่อนไอ้นิกจริงๆ...เอ่อ...ไม่ได้คิดอะไรกับมันแล้ว

แต่คือ.....เอ่อ ที่ต้องปิดเรื่องแฟนกับใครๆไว้จนคนอื่นเข้าใจผิดกัน เพราะ..มันอายน่ะ!”

“หืมม.. ไม่เห็นน่าอายเลยครับ55 แบงค์ว่าน่ารักดีออก...ดีจังอย่างนี้พี่บาส

ก็มีแฟนแล้ว ส่วนพี่นิกก็เป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม...แบงค์สบายใจแล้วล่ะครับ”

“เออ...........ก็...แล้วก็อย่าคิดมากอีกล่ะ”ก็น่าดีใจอยู่หรอกที่อีกฝ่ายยอมเชื่อ

แต่ช่างใสซื่อเกินไปหรือเปล่านะเล่นเอาเขารู้สึกผิดซ้ำซากขึ้นมาเลย |||||||||||

“ว่าแต่..แฟนพี่บาสชื่ออะไรเหรอครับ”

“เอ่อ...||||||||.. ชื่อ ยู...”

“เจอกันได้ไงอ่ะครับ”

“เอ่อ....ถามทำไมเนี่ย||||||||||”

“โธ่บอกหน่อยสิครับ แบงค์ว่าเพื่อนๆพี่เขาก็ต้องอยากรู้กันทุกคน”

“เฮ้ยอย่าไปบอกไอ้พวกบ้านั่นนะ!..เฮ้อ...คือ เอ่อ..แบบว่า///// ก็เราอยู่บ้านเดียวกัน

ไอ้ยูเพิ่งอยู่ม.5 เอง ... มันเป็นญาติของแม่เลี้ยงพี่เพิ่งย้ายมา.. คือเราเพิ่งคบกันได้ไม่นาน

แล้วยูมันก็ยังเด็ก...พี่....อายน่ะ...เลย....ไม่กล้าบอกเพื่อน!แบงค์ห้ามบอกอะไรใครล่ะ

รูปก็ห้ามให้ใครดูนะ ลบทิ้งไปเลย!////”

“อ่า......แหะ สงสัยไม่ทันแล้วครับพี่บาส คือแบงค์เปิดเสียงให้ได้ยินกันทุกคนอ่ะครับ

แล้วรูปเขาก็เห็นกันหมดแล้วล่ะ!”

“ห๊า!!!!||||||||||| โธ่~~~~ ไอ้พวกบ้านั่นเห็นหมดแล้วเรอะ!”

แล้วเสียงหัวเราะ โห่แซวก็ดังขึ้นอื้ออึงให้บาสต้องรีบวางสายหนีด้วยความอายทันที/////*//


“เฮ้อ~/////*//.........บ้าเอ๊ย....เอาแล้วไงกู...” บาสไม่รู้ว่าเขาควรจะโล่งใจหรือกลุ้มใจ

กับเรื่องที่กำลังจะเกิดขึ้นต่อจากนี้ดี...




*****************************************

กลับมาที่ทางรีสอร์ทบ้าง..

ดึกแล้วน้ำยังนอนไม่หลับ... เอสเองก็เช่นกัน... ทั้งสองนอนจับมือกันมองพระจันทร์


“เอส......” น้ำเรียกเอสเบาๆ

“ครับ?...”

“คุณก็นอนไม่หลับเหมือนกันสินะ...เฮ้อ..ไม่รู้สิพอมีเรื่องนี้ขึ้นมา ทำให้ผมนึกกลัว

ถ้าวันข้างหน้ามีคนอย่างไอ้เปาอีกสิบยี่สิบคนโผล่ขึ้นมาอีกล่ะ..... ถ้ามีคนอยากจะ

เปิดเผยเรื่องของเรา เราต้องอยู่อย่างไม่มีความสุขอย่างนี้เหรอ....”

“น้ำ.... ผมรักคุณนะ.....ไม่ว่ายังไงผมก็จะอยู่กับคุณ...”

เอสขยับตัวมากอดน้ำไว้แนบแน่น.... น้ำก็กอดตอบเอสแล้วยิ้มน้อยๆ...

พรุ่งนี้เป็นวันนัดแลกเงินกับคลิป..

เอสกับน้ำยังไม่สบายใจตราบใดที่คลิปยังอยู่ในมือเปา


“คุณคิดว่าไง ผมทำถูกรึเปล่าที่จะไม่ยอมให้เงินไอ้เปามัน..”

คนหล่อขมวดคิ้วคิดก่อนมองหน้าน้ำ

คนน่ารักจึงต้องทำหน้าจริงจังบอกว่าเห็นด้วยกับความคิดของแฟนหนุ่มแล้ว

“คุณทำถูกแล้วล่ะครับเอส มันคงเห็นพวกเราเป็นตัวเงินตัวทอง!

มันไม่ปล่อยเราไปง่ายๆหรอก”

“เอ่อ...ผมขอเป็นบ่อเงินบ่อทองแทนได้มั้ยน้ำ||||||||”

“ฮึ!ตามใจ....เฮ้อผมหวังว่าแผนของไอ้พี่เทมจะสำเร็จนะ...ไม่สิ! มันต้องสำเร็จเท่านั้น!”

แผนดัดหลังเปา ..มีเทพพิชัยเป็นคนต้นคิด...


“เฮ้อ~คุณรู้มั้ยเอส สองวันมานี้ผมไม่มีอารมณ์ว่ายน้ำเล่นกับปลาโลมาเลย...”

“ห๊า?... ที่นี่มีปลาโลมาด้วยเหรอ? ทำไมผมไม่เคยเห็นเลย มันอยู่ที่ไหน!?”

“เหอะ..ไม่มี...”

“อ้าว!?”

“ก็เพราะงี้ผมถึงไม่ได้ว่ายน้ำเล่นกับมันไง...”

“เอ้อ!เออเนอะ... ก็นั่นสิ!ถูกของคุณ|||||||||”.. ( แล้วเขาจะพูดถึงปลาโลมาทำไม ( -_-)

“เอส//// คิดอะไรทำหน้าแปลกๆ?”

“หือ..ผมคิดอะไรน่ะเหรอ....อืมม ก็กำลังคิดว่า...น้ำครับ//// เขยิบเข้ามาใกล้ๆผมหน่อยสิ

ผมเหงานะ ตอนคุณหลับชอบดิ้นหนีผมเรื่อยเลยอย่างนี้สงสัยผมต้องดึงมา...

กอดเอาไว้อย่างนี้แล้วม้างงงง//////หึหึ”

“โอ๊ะ///// อึดอัดอ่ะอึดอัด!/////เอสอ่ะ!เอาขาก่ายตูดไว้เฉยๆไม่ได้เหรอ”

“ไม่ได้..หึหึหึ”

“ไอ้คนลามกชอบลักหลับชาวบ้านเค้า ไม่ต้องมาทำหน้าหื่นเลย/////*// คืนนี้ โน่ว!!!”

“ชิ...... ก็ไม่ได้จะปล้ำซะหน่อย แค่กอดไว้เฉยๆเอง แต่...ขอหอมให้ชื่นใจด้วยนะ!(ฟอด!)”

“อุ๊ก////////.... อ่า~~ พะพอแล้วววว~~////”

“ไม่ได้ๆ ต้องหันหน้ามาให้จุ๊บก่อนสิ...อื้ออ น้ำครับอย่าดื้อสิ////”

“อื้อออ~~~อื้อออ//////////”


ถึงแม้ว่าจะกลุ้มใจสักเพียงใด.........พวกเขาก็ยังรักกันไม่เปลี่ยนแปลง






***************************************



ณ เวลาเดียวกันนั้น ที่ห้องพักของกร..


“พี่เทม////////*// กลับห้องพี่ไปได้แล้ว!”

เสียงขู่จากดาราหน้าใส ไม่ได้ทำให้เจ้ายักษ์กล้ามใหญ่ขยับเขยื้อนกายตามแต่อย่างใด

เทพพิชัยอมยิ้มทำทีเป็นนั่งดูทีวีในห้องกรไปเรื่อยๆ ทั้งที่ก่อนเข้าห้องมาได้ตกลงกัน

ไว้แล้วว่าเทมจะต้องกลับไปพักที่ห้องเก่าของนิกกี้กับแบงค์ เขาจองห้องต่อให้เทม

โดยเฉพาะ.. ยังไงกรก็ไม่ยอมให้นอนห้องเดียวกัน แถมยังนั่งกอดหมอนเสียห่าง...


“พี่เทมมมม! /////*// อย่ามาทำเป็นไม่ได้ยินนะ ดึกแล้วผมง่วงแล้วจะนอน”

“ก็นอนเลยสิกร” ว่าแล้วเทพพิชัยก็กระเถิบตัว ล้มลงไปนอนตักกรเสียเลย

“เฮ้ย!////*// พี่เทม!!! กลับไปนอนห้องตัวเองสิ!” แค่นี้คนพูดก็หน้าร้อนผ่าวเสียแล้ว

“อยากนอนห้องนี้..คิดถึงนาย..”

“อึก..////// ไม่ต้องมาอ้อน กลับมาช้า ผมไม่ยกโทษให้หรอก////”

“กุ้งแห้ง.....พี่อยากกอดนาย...”

“ห๊ะ!?//////// พะพะพะพะพูดอะไรน่ะ!!!?”

“ก็แค่นอนกอดกันเอง ไม่เห็นเป็นไรเลย นะ...”

เจ้ากล้ามโตยิ้มอ้อน ลุกขึ้นนั่งท้าวแขนคร่อมตัวเด็กหนุ่มให้หน้าแดง

“พะพี่เทม! จะทำอะไร!! อย่าเข้ามาใกล้นะไอ้คิงคองบ้า!////*//” พูดตะกุกตะกักตกใจ

เอาหมอนตีหน้าอีกฝ่ายแล้วรีบลุกหนีไปเปิดประตูรอ “กลับห้องได้แล้ว!////*//”

เทพพิชัยขยี้หัวอย่างเสียอารมณ์ ....ก่อนจะคลี่ยิ้มออกอีกครั้งเมื่อนึกเรื่องแผนของวันพรุ่งนี้

ขึ้นมาได้ เจ้าลูกครึ่งรีบลุกพรวดไปตามประกบตัว พูดจ้องตาใกล้ๆกรให้ยืนใจเต้น ..

“กร...รับปากพี่ได้มั้ย ว่าถ้าแผนพี่สำเร็จ ช่วยน้องน้ำกับแฟนได้ นายจะยกโทษให้พี่”

“..........ทำไมต้องเอาเรื่องนี้มาอ้างด้วย”

“อ้าวไม่งั้น นายก็เลี่ยงพี่ไปเรื่อยๆสิ.....นะ... โอเคมั้ย...”

คิดอยู่ไม่นาน คนใจอ่อนก็อึกอักตอบ “เอ่อ.....................ก็..................ก็ได้//////”

“เย่!!!” เทมร้องดีใจรีบดันประตูปิด แล้วหันมารวบตัวเด็กหนุ่มยกขึ้นให้ร้องเหวอ

“เหวอออ~~~/////////*// ไอ้บ้า! เล่นอะไรเนี่ย พี่เทมปล่อยผมนะ!!!”

คนอุ้มอมยิ้มไม่สะทกสะท้าน พาอีกฝ่ายเดินไปถึงเตียงนอนใหญ่ก็วางตัวลง

แต่ไม่ยอมปล่อยให้ตะกายหนีมือเขาไปได้ พอถูกคว้าตัวมานอนกอดไว้

คนโดนทับก็โวยวายใจสั่น หวั่นคนตัวโตจะทำอะไรบุ่มบ่ามกับตน


“ปล่อยยยยย~~!//////*// ไม่เอานะ พี่เทมกลับไปห้องตัวเองสิ!”

“ไม่ปล่อย ไม่กลับห้องด้วย...นอนอย่างนี้แหละ 5555//////”

“บ้าเอ๊ย! ตัวก็ใหญ่! อ๊ะ!มืออ่ะมือ! อย่ามาล้วงเสื้อผมนะ!ไม่รักษาคำพูดเลย

ไหนบอกดึกๆจะกลับไปนอนห้องนู้นไงเล่า”

“ก็ไม่รู้จะเปิดห้องไว้ทำไมน้า! นอนห้องเดียวกันก็ดีอยู่แล้ว.....กรรังเกียจพี่เหรอ”

เล่นกระซิบถามข้างหู ทำหน้าเศร้ามองตา คนถูกถามจึงเขินเสียจนทำหน้าไม่ถูก

“...เปล่าซะหน่อยพูดบ้าอะไรของพี่///*//...นี่ถ้าไม่นอนเฉยๆก็กลับห้องไปเลยครับ!”

“หมายความว่ายอมให้พี่นอนด้วยแล้ว!////”

“นอนเฉยๆนะ!....ห้าม! ห้าม! ห้าม!”

“ห้ามอะไรเยอะจัง”

“ก็!..ห้าม! ห้าม~~อย่างว่า!///// ห้ามเด็ดขาดนะพี่เทม! ไม่งั้นผมจะไม่พูดกับพี่..”

“หึ!...คึคึคึ..”

“หะหัวเราะอะไร!?พี่เทม!คิดบ้าอะไรอยู่!/////*//ผมถามว่าหัวเราะอะไร!!?”

“55จะปล่อยไปก่อนก็ได้ (ขี้กลัวจริ๊ง) แต่ไม่ใช่ตลอดไปหรอกนะไอ้กุ้งแห้ง รู้ไว้ด้วย555”

เจ้ากล้ามโตหัวเราะอย่างครึ้มใจ ก่อนชิงหอมแก้มกรฟอดใหญ่ กอดกรไว้แน่นไม่ให้ดิ้นหนี

“ฮึ่ม!///////*// ไอ้กอลิล่าลามก! คิดแต่เรื่องอย่างนั้น”

“เรื่องอะไร?”

“ฮึ่มม!//////*// อย่ามาแกล้งนะ!!! ผมจะฟ้องพี่น้ำ!”

“ขู่อยู่นี่แหละ กลัวตาย5555 ตอนนี้ต่อให้น้องน้ำก็มาช่วยนายไม่ได้หรอกนะหึหึ”

“อึก/////*// พี่น้ำบอกว่า ถ้าพี่เทมไม่เชื่อฟังผม พี่น้ำจะโดดเตะก้านคอให้!”

“||||||||| ... หนอย~ ไอ้เด็กขี้ฟ้อง! ลองกล้าฟ้องดูสิ! นายโดนเอาคืนแน่!”

“อุ๊ก//////*// ฮึ่ม!พี่น้ำบอกว่าถ้าโดนพี่เทมขู่ก็ให้บอก เขาจะต่อยให้ดั้งหักเลย!!”


เทพพิชัยหน้าถอดสีเล็กน้อย แต่กรก็สังเกตเห็นได้ เลยพาให้เปลี่ยนจากน่ากลัวเป็นน่าขัน

เจ้าลูกครึ่งทำหน้าแกล้งงอนใส่กรบ่นกระปอดกระแปด เพราะคนที่อีกฝ่ายอ้างถึง...

คนนั้นท่าทางจะเอาจริง|||||| “ใจร้ายชะมัด! ทั้งน้องน้ำ ทั้งนาย... อยากให้หน้าหล่อๆนี่

ฟกช้ำนักรึไง เดี๋ยวจะเสียใจทีหลังนะ!”

“อึ๋ย~หล่อตายล่ะ!////*// ปล่อยผมน่า////....นอนเฉยๆสิมันอึดอัด”

“ก็จะนอนอย่างนี้......นายก็ขยับเข้ามาใกล้ๆพี่อีกนิดสิกร...”

กรนอนหน้าแดงแต่เทมคงไม่เห็นเพราะเขาหันหลังใส่... ทั้งที่ใจก็อยากจะหันไปกอด

คนข้างหลังเช่นกัน ... แต่เขาคงยังไม่กล้าให้ความสัมพันธ์เกินเลยไปมากกว่านี้

ไม่ใช่ว่าไม่รัก....................แต่เพราะคิดว่ารัก จึงไม่ใช่เรื่องง่ายๆสำหรับเขา..

ตอนนี้เขาคงต้องขอเวลาทำใจให้ชินกับการเป็นฝ่ายถูกกอดเสียก่อน////*//


“นี่....พี่เทม....”

“หืม”

นอนยังไม่หลับ เพราะใจเต้น กรชวนเทมคุยถึงเรื่องวันพรุ่งนี้

“พรุ่งนี้อย่าให้พลาดนะ....”

“หึ...นายจะกลัวอะไร..ไอ้เปานั่นร้ายมากนักเหรอ....ไม่อยากจะคุยหรอกนะ

แต่ถ้าจะแข่งกันเรื่องเลวๆน่ะ.......คงไม่ต้องให้พี่สาธยายความหลังให้ฟังหรอกนะ

ว่าพี่เคยทำอะไรใครมาบ้าง....หึหึหึ....ไอ้เรื่องเลวๆเนี่ย......พี่ถนัด!!!ก๊ากกก5555”


“เอิ่ม......นั่นสินะ....||||||||” กรทำหน้าบอกไม่ถูก เขาควรจะดีใจมั้ยนะกับสิ่งที่ได้ยิน!?

“...ก็ไม่อยากจะพูดหรอกนะ แต่ไอ้เรื่องแบบนี้ ใครเขามาคุยอวดกันครับพี่|||||||*||”

“5555!!! ภูมิใจในตัวพี่ได้เลยกุ้งแห้งจ๋า ก๊ากกก5555555”


แล้วมันน่าถูมิใจตรงไหนวะ...||||||||||| ...ไอ้เลว!.../////*//





+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++





และแล้ววันต่อมา ..............ที่ผับ....

ถึงเวลาที่เปานัดให้เอสนำเงินไปแลกเปลี่ยนกับคลิป!


ได้เวลาแล้ว… ห้าทุ่มครึ่งเอสมาถึงที่ผับเดิมตามนัด

........ดาราหน้าหล่อ นั่งเด่นเป็นเป้าสายตาใครต่อใครในท่ามกลางความสลัวของแสงสี

อย่างกระวนกระวายใจ เขานั่งคอยมานานพอสมควรแล้ว แต่เจ้าวายร้ายก็ยังไม่

โผล่หัวมาให้เห็นหน้า.......................................... ซึ่งความจริงนั้น

เปาได้มาถึงที่ผับก่อนหน้าเอสเสียอีก... แต่มันแอบซุ่มดูพฤติกรรมของคู่นัด

เพื่อความแน่ใจ ว่าตนเองจะไม่โดนหักหลัง

เปาเองก็กลัวว่าเอสจะเล่นตุกติก ถึงเขาจะถือไพ่เหนือกว่าเรื่องที่มีคลิปอยู่ในมือ

แต่เขาต้องระวังตัวมากเป็นพิเศษ เพราะระแวงพวกของเอส

เงินน่ะเขาก็อยากได้ ... ไม่อย่างนั้นคงไม่ยอมเสี่ยงมาถึงที่นี่...แต่สถานการณ์ตอนนี้

ถ้าโดนหักหลังอย่างเช่นถ้าเอสเกิดไปจับมือกับศัตรูอีกด้าน อย่างพวกเสี่ยเต๋าที่เป็นเจ้าหนี้

ให้มาจับตัวเขาถึงที่นี่ งานนี้คงรอดยาก คนฉลาดๆอย่างเขาจะไม่ยอมให้ไอ้หน้าไหน

มันมารุมกระทืบเขาได้ง่ายๆอีกแน่! และเพราะพวกมันเขาถึงแก้แค้นชัยไม่สำเร็จ

คนรักที่หวังจะแต่งงานด้วย มาทิ้งเขาไปอย่างไม่ใยดี เพราะไปติดใจเจ้านายเก่า

ที่ชอบวางท่าแสร้งทำเป็นแสนดี...เพราะความจนสินะ เขาถึงได้ต่ำต้อยต้อยค่ากว่ามัน!!!

ความคิดนี้ของเจ้าตัวฝังหัวจนน่ากลัว ในสายตาของเปา ชัยคือคนที่คอยตอกย้ำ

ให้เขาพบแต่กับความพ่ายแพ้ตลอดมา


“หึ! คอยดูไปเถ๊อะไอ้ดาราหน้าโง่!ถุ้ย!! ต่อจากนี้กูจะขู่เอาเงินมึงกับแฟนให้หมดตัวเลย

แล้วอย่าหวังว่าจะได้คลิปคืน!หึหึหึ กูไม่โง่หรอกนะ จะเอาคืนพวกมึงให้สะใจเลย

โทษฐานที่เสร่อมาแส่เรื่องของกูดีนัก!!”










tsktonight…TBC.

*** ขอบคุณทุกกำลังใจนะคะ ช่วงที่ผ่านมาวิป่วยค่ะ (อินเทรนด์55)
หนักเลยล่ะค่ะเป็นอาทิตย์ๆ ต่อมาดีขึ้นหน่อยคุณแม่ก็มาป่วยอีก เข้ารพ.
วิต้องเฝ้าทั้งที่ยังไม่หายดี ต่อมาเลยยิ่งป่วย แต่ตอนนี้หายแล้ว แต่ก็ดูเหมือนจะ
ยังไม่หายสนิทเท่าไหร่ แหะๆ แอบเล่าชีวิตรันทดให้ฟังนิดนึงเรียกคะแนนฉงฉาน
ปล. ได้ไปงานลอยกระทงแต่ไม่ได้ลอยกระทงค่ะ ซื้อขนมกินอย่างเดียว
แล้วรีบกลับบ้าน ขนาดตอนนั้นยังเจ็บๆคออยู่นะเนี่ย55


Onehanga // ขอบคุณค่าที่รักกันเสมอ มีหลายคนลุ้นว่าแบงค์จะรู้เรื่องบาสมั้ย
ตอนนี้รู้แล้วเลยทำให้เรื่องมันกลายเป็นแบบนี้ไป55 มีเรื่องให้ติดตามต่อกันอีก

Kaey // ไม่ปาล์มมี่ก็ไม่ใช่น้องแบงค์อ่ะเนอะ แล้วคราวนี้เพื่อนๆที่รักกันดีจะป่วนอะไร
ให้ติดตามกันต่อค่ะ ส่วนคนที่ช่วยวางแผนให้ชั่วกว่าอย่างนายเทพิชัยก็รอรางวัลจากกร
เป็นการขอให้ยกโทษให้ (แปลว่าเป็นแฟนกันน้า~!////) แล้วจะได้บังคับขอรางวัล
ใหญ่ยิ่งกว่าได้ซะที

อาณาจักรแห่งเรา // เห็นด้วยกับการที่ความแตก น้องแบงค์บอกเขาพัฒนาขึ้นแล้วครับ55
ถึงจะยังงอแงนิดนึงก็เหอะ เอาล่ะถึงช่วงพักเรื่องน้องแล้ว เดี๋ยวไปดูเรื่องพี่กันมั่ง