ฟิคyและเรื่องที่อยากจะเล่าให้ฟังของtsktonight.
ตอนที่ 65 ศึกแห่งศักดิ์ศรี(หวานๆ)...2 (yaoi)


บิวถ่ายชัยที่กำลังกรุแป้งใส่ถ้วยพิมพ์อย่างมืออาชีพ รู้สึกชื่นชมในความเก่งของชัย


***นี่คือเรื่องที่แต่งขึ้นมาเท่านั้น ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับบุคคลจริงหรือสถานที่จริงใดๆทั้งสิ้น และเป็นฟิคy ที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับชายรักชาย ขออภัยอย่างยิ่งหากมีการใช้คำไม่สุภาพในการแต่งฟิคนี้บ้างเพื่อให้เหมาะสมกับเนื้อเรื่อง ใครที่ไม่ชอบแนวนี้ก็จะได้ไม่ต้องอ่านคะ แต่ถ้าใครถูกใจ tsk.ขอบคุณมากมายที่ติดตามกันนะคะ เรื่องน่ารักฮาๆค่ะลองอ่านดูก่อนอาจจะชอบก็ได้นะ^^

(ขออภัยหากลงฟิคตอนต่อไปช้า... แต่จะอัพให้ตลอดแน่นอน รอหน่อยนะจ๊ะ)








บิวถ่ายชัยที่กำลังกรุแป้งใส่ถ้วยพิมพ์อย่างมืออาชีพ รู้สึกชื่นชมในความเก่งของชัย

ผู้ชายคนนี้แค่ดูก็รู้สึกได้แล้วว่ารักการทำขนมมากจริงๆ “เอ่อเราก็ทำให้มันสูงกว่า

ขอบถ้วยออกมาแบบนี้นะครับ... น้องนิกกี้ลองทำดูสิครับ มาสิ..”

ชัยหันมองหานิกกี้เรียกให้ลองทำดู แต่คุณผู้ช่วยที่โดนเรียกกลับส่ายหน้า

ทั้งที่เคยแต่พยักหน้าอาสาทำเองตลอด

“เอ่อผมไม่อยากทำน่ะครับ เดี๋ยวผมจะใส่แป้งไม่สวยเหมือนคุณ เสียคะแนนหมด55

ผมขอเป็นคนหยอดคัดสตาร์ดให้ดีกว่าครับ!” พูดทีเล่นทีจริงแต่ปฏิเสธแน่นอน

นิกกี้ยิ้มตาหยี รีบฉวยเอาชามใส่คัดสตาร์ดมากอดรอ เชฟชัยเห็นดังนั้นก็ตกลง

ตั้งหน้าตั้งตากรุแป้งใส่ถ้วยพิมพ์ต่อคนเดียว ปล่อยให้ลูกมือตาตี่เดินรี่ออกไปคุยกับพี่


“โอ้โห~!!!พี่น้ำสุดยอดเลยครับพี่!..ทำยังไงทำไมแป้งมันติดกับไม้นวดทั้งก้อนเลยล่ะ55”

เจ้าน้องชายหัวเราะครืน พี่ชายเขานวดแผ่แผ่นแป้งไม่เป็น ได้แต่ทำหน้างอจ้องเจ้าไม้นวด

อย่างอารมณ์เสีย ก่อนจะยื่นมันให้เอสเอาไปแกะออก เป็นเพราะแย่งเอสทำไม่ยอมถาม

เขาต้องโรยแป้งกันไม่ให้ติดกับไม้ก่อนทำ คนที่เหนื่อยหลายรอบอย่างเอสยังยิ้มได้

เพราะหน้าอ้อนๆ กับสายตาซุกซนที่ดูมีความสุข สนุกเหลือเกินของน้ำแท้ๆ.. (เฮ้อ55/////)


“มึงไม่ต้องมายุ่มย่ามในเขตกูเลย ไปชิ่ว! ไอ้หมานิกไปฝั่งตัวเองเลย คิดจะมาล้วงความลับ

มาถ่วงเวลาฝั่งนี้ใช่มั้ยล่า! ฮ่ะโธ่!!” พี่ชายหน้าหวานออกปากไล่ขณะที่พยายามแย่งแป้ง

จากมือแฟนหนุ่มมากรุใส่พิมพ์เลียนแบบบ้าง แต่มันก็ออกจะบิดๆเบี้ยวๆ

นิกกี้อมยิ้ม..ขณะที่ทุกคนเผลอ กล้องของก๊อปมัวแต่จับภาพไปที่มือเอสและน้ำ

หนุ่มหน้าตี๋รีบแอบสลับชามคัดสตาร์ดของทีมตัวเองกับทีมพี่ทันที!


“เอ๊ะ!? .....ไอ้นิกเมื่อกี้มึงทำอะไรวะ? แวบๆ?”

น้ำหันมาจ้องหน้าน้อง เจ้าตัวแสบคิดแกล้งเขาหรือเปล่านะ

“อื้อ~ อะไรๆ อะไรครับพี่ ผมไม่ได้ทำอะไรซักกะหน่อย ไปดีกว่า...(คึคึคึ)”

ทำหน้าลิงใส่ให้พี่หัวเราะ ก่อนจะรีบเดินกลับไปหาเชฟชัยพร้อมกับคัดสตาร์ดของพี่


นิกกี้กลับมาหยอดคัดสตาร์ดใส่พิมพ์ พลางหัวเราะในใจ ถ้าขนมออกมาแดกไม่ได้

ไอ้คุณเชฟผู้เก่งกาจจะทำหน้ายังไงกันนะ ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!!!

“เอ่อ....สนุกมากเลยเหรอครับน้องนิกกี้ ได้หยอดคัดสตาร์ดเนี่ย ?....หึ”

ไอ้ตาตี่ได้ยินที่เชฟหนุ่มถามแกมหยอก ก็สะดุ้งหุบยิ้มตีสีหน้าใหม่

ให้กลายเป็นขะมักเขม้นกับการทำขนมแทน(|||||||| เดี๋ยวมันรู้ๆๆ)


.........ผ่านไป 20 นาที...


“เอ..........แปลกแฮะ ทำไมสีคัดสตาร์ดมันดู.....ลักษณะก็......”

หลังจากดึงขนมออกมาจากเตาอบ ก่อนจะลงมือเคลือบคาราเมล

อีกรอบ แล้วนำไปอบใหม่ มืออาชีพอย่างชัยก็เริ่มสงสัยในขนมของตัวเอง

เมื่อสังเกตเห็นความผิดปกติไปจากที่เขาเคยทำ


“คิดมากรึเปล่าครับ!!5555||||||||| มันก็ทำออกมาตามที่คุณบอกไม่ใช่เหรอครับ”

นิกกี้เห็นชัยจ้องขนมนิ่ง เขาก็ใจหายแวบ ถ้าเจ้าหมอนี่รู้ก่อนว่าขนมไม่อร่อยก็ทำใหม่ได้สิ!

“อืมมม นั่นสิ แต่มันทำไมไม่เหมือนทุกที พี่ว่ามีอะไรแปลกกๆนะ.....”

ชัยขมวดคิ้วคิดไม่ออก เขาไม่น่าจะใส่อะไรผิด ดูนิกกี้ทำตลอดก็ไม่มีอะไรผิดนี่นา..

“คิดมากน่า! ทาคาราเมลแล้วอบอีกทีก็เสร็จแล้วใช่มั้ยล่ะครับ! มาๆผมทาให้เอง

แต่เอ๊ะไอ้....ไฟเตาอบนี่มันต้องเท่าไหร่น้า ผมลืมอีกแล้ว!”

“เอ่อ ก็220 ครับ”

“ใช่ๆ สอง!ร้อย!ยี่!สิบ!สินะ!! 5555” เจ้าตี่แหกปากบอกเอสอีกแล้ว...

นิกกี้แย่งทำแทนคุณเชฟหนุ่มที่กำลังคิดมาก นึกไม่ออกว่าทำไมขนมของเขา

จึงดูแปลกๆเพื่อเบี่ยงความสนใจ


และแล้วเมื่ออบขนมเสร็จ.............

“โอ้โห! ออกมาก็สวยน่ากินมากเลยนี่ครับ! ผมบอกแล้วว่ามันก็ต้องเหมือนทุกทีที่คุณทำ”

“อืมมม... นั่นสินะครับ สีน้ำตาลไหม้นี่ก็สวยดี ขนมก็รูปทรงปกติ.. น้องนิกชิมดูสักอันมั้ย”

“เฮือกกกกก!!! ไม่!!!!”

“หา.............|||||||||?”

ชัยหน้าเหวอไปเลย เมื่อเห็นผู้ช่วยที่ขยันขันแข็งปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใยขนาดนี้ต่อหน้า

ก็ทำมาด้วยกันไม่ใช่เรอะ....

“เอ่อ|||||| คือผม...55555 ไว้ค่อยกินทีหลังครับ ให้กรรมการชิมก่อน!” นิกกี้รีบแก้ตัว

คิดจะให้เขากินทาร์ตไข่จากนรกนี่เหรอ ...ฝันไปเถอะ!..เขายังจำรสชาติไข่เจียวจานแรก

ที่พี่ชายทำให้กินได้ขึ้นใจจนทุกวันนี้...แค่คิดหนุ่มตี๋ก็น้ำตาแทบร่วง....

(ไม่ใช่ซึ้งนะ...มันเศร้าT T )



“เสร็จแล้วสินะคะ!55 เย่!! งั้นขั้นต่อไปก็เป็นหน้าที่ของกรรมการค่า!

เชิญน้องกรกับน้องแบงค์ชิมได้เลยจ้า!!” บิวพูดแล้วบอกให้ทั้งสองทีม

ยกขนมใส่จานมาให้กรรมการได้แล้ว กรที่ถือช้อนส้อมนั่งรอกินกระดี๊กระด๊า

ก่อนจะต้องหน้าซีดหน้าเหี่ยวแทนทันที ที่เอสวางทาร์ตไข่ลงต่อหน้าเขา

“.....................พี่เอส..........เอ่อ.............ไหม้ใช่มั้ย|||||||||||||||||”

คนโดนถามกรอกตาเหลือกขึ้นไปมองหลอดไฟเสียแทน...

“มึงพูดอะไรไอ้กร! มึงบ้ารึเปล่า! กูแค่ทาคาราเมลเยอะไปหน่อยเว้ย!!”

คุณผู้ช่วยหน้าหวานรีบตะคอกบอกให้เอง ชี้ไปที่ทาร์ตไข่หน้า....ดำๆ แล้วสั่งให้

เจ้ากรรมการรีบชิมซะ... แต่กรก็ยังติ “อ่า||||||||| มันหน้าตาแปล๊กแปลก ไม่เห็นกลม

เหมือนของคุณชัยเขาเลยอ่ะ.... ไหงมันเบี้ยวๆบิดงี้ล่ะครับพี่เอสพี่น้ำ?”

เอสอ้าปากไม่ทันน้ำพูดว่ากรอีก “ฮึ่ย!เรื่องมาก! จะยังไงก็แดกๆเข้าไปเหอะน่า!/////*//

มันไม่ได้เบี้ยวสักหน่อยไอ้บ้า! นี่!......เอ่อ.... กูทำเป็นรูป..เอ่อๆๆ.....เม่นทะเลน้ำลึกไง..”

“ผมไม่เชื่อ......”

“เถียงกูเหรอ!////*//” เอามือตบหัวกรดังเพี๊ยะ!

“โอ๊ย! เม่นก็เม่นอ่ะ!||||||||||||| อึ๋ย! พะพี่ก๊อป! พี่บิว! เฮ้ย!! แบงค์! มานั่งนี่สิ!

ไปรวมกันอยู่ตรงนั้นทำไมเล่า!?เป็นกรรมการก็มาชิมพร้อมๆกันสิครับ!! อย่าทิ้งผม

ไว้คนเดียวเซ่~!” กรรีบชะเง้อเรียกหาคนอื่นที่หนีไปยืนอยู่ข้างหลังชัยกับนิกกี้แทน


“พวกพี่สละสิทธิ์แล้วกันครับน้องกร มีกรรมการหลายคนมันไม่ดีนะ มันจะตัดสินได้

ไม่เด็ดขาด ให้น้องกรคนเดียวเลย หรือจะให้น้องแบงค์ไปช่วยตัดสินเป็นเพื่อนก็ได้นะ

แบงค์ไปสิ..” ก๊อปบอกยืนอยู่ห่างๆกร บิวก็พยักหน้าหงึกหงัก ... ทั้งสองเหล่มอง

ทาร์ตไข่ของเอสกับน้ำแล้ว พากันส่ายหน้า.... ขืนเป็นกรรมการก็ต้องชิมทั้งสองฝั่งน่ะสิ

สู้เลือกกินเองทีหลังดีกว่ามั้ง.... แค่เห็นก็รู้แล้วว่าเอสกับน้ำ ทำไข่ไหม้|||||||||||

น้องแบงค์โดนเอ่ยชื่อก็สะดุ้ง อึกอักบอกปัดอีกคน “555|||||||| ผมขอผ่านนะครับ

ผมไม่ค่อยถูกชะตากับทาร์ตไข่เท่าไหร่ เอ่อ~ ถ้ากินขนมหวานเยอะมันรู้สึกจะเจ็บๆคอ”

นิกกี้รีบพูดเสริม “ใช่ๆๆดีแล้วจ้ะ ดีแล้ว แบงค์ไม่ต้องชิมหรอก ให้ไอ้กรมันเป็นคนตัดสิน

ก็พอแล้ว! พี่เอส พี่น้ำ เนอะๆๆ!!!”


น้ำหรี่ตามองหน้ากรที่ดูอยากสละสิทธิ์อีกคนอย่างหงุดหงิด “กูยังไงก็ได้! เอ้า!! ไอ้กร

มึงเป็นกรรมการ ก็รีบชิม รีบชมเข้าสิโว้ย! นั่งทำหน้าหมาขาดน้ำอยู่นั่นแหละ!”

ดาราหน้าใสกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ นี่เขาโดนบังคับชิมิ.....T T



เอสรู้ว่าเจ้ากรรมการไม่อยากกินก็กุมหัวส่ายหน้า ตอนอบขนม น้ำชวนเขาคุยฟุ้ง

จนลืมดูเวลาทำขนมไหม้หมด “เอาน่าไอ้กร เขี่ยๆที่ไหม้ออกแล้วกินไปเถอะ”

“แต่มันไม่น่ากินนี่ครับพี่เอส|||||||||||| ผมขอชิมของเชฟชัยกะนิกกี้ก่อนได้ป่ะ”

น้ำได้ยินห้ามตาขวางทันที “ไม่ได้!! ชิมของกูก่อนเลย อย่าเรื่องมาก! รำคาญชิ!! -*- ”

กรเอาแต่ยึกยักปาดหน้าขนมอยู่นั่น... หนุ่มน่ารักจึงใช้มือจับทาร์ตไข่ยัดใส่ปาก

เจ้ากรรมการให้เสียเลย “อ็อค!!||||||||||||| ........อี้อ้ามมมมมมม~ !!!อมมอืมมอืมมม

อ่า....เอ๊ะ....” ดิ้นรนอยู่สักพัก กรก็เปลี่ยนมาเคี้ยวขนมอย่างแปลกใจ แล้วมีสีหน้าที่ดีขึ้น..


“อื้มถึงแป้งมันจะแปลกๆ.. แหยะนิดๆ แต่ก็กินได้แฮะ! คัดสตาร์ดนี่อร่อยดี!

เลือกเอาตรงที่ไหม้ทิ้งไปก็กินได้นะครับ ไม่น่าเชื่อเลย!!”

คำวิจาร์ณของกรทำให้คนอื่นๆพลอยโล่งใจไปด้วยที่ขนมของเพื่อนกินได้...

แต่ทุกคนต่างก็คิดว่าคงพ่ายแพ้ให้ขนมของเชฟแน่แล้ว....ก่อนที่จะต้องพากันเปลี่ยน

ความคิด เมื่อได้เห็นกรรีบคว้าขนมของเชฟมากินแล้วตาเหลือก!

“|||||||||||||| อ็อค!!! อ้วกกกกก!!!!! อ๊อก! แอ๊ะ!! แหวะ!!! แหวะๆๆๆๆ!!! บรึ๋ยยย!

ถุ้ย!!! ถุ้ยๆๆ!!! อ๊ากกกกกกก~ ทำอะไรมาให้ผมกินเนี่ย!!โฮ~~~~~ ทุเรศที่สุดเลย!”

ทุรนทุราย.... ทรมานจนขนลุก....กรสั่นหน้ารัว ตัวสั่น ร้องขอน้ำดื่มเหมือนคนจะขาดใจ

เบ้หน้าหนี กลัวเจ้าทาร์ตไข่ที่เหลือของทางฝั่งเชฟจนหน้าซีด ...

เขาจะไม่มีวันแตะต้องมันอีก!|||||||||||||*||“เลวร้ายที่สุดเท่าที่ผมเคยกินของบนโลกนี้มา”



“หา.......... จะบ้าเหรอกร ขนมของเชฟเนี่ยนะ!?”

บิวถามอย่างแปลกใจสุดๆ ก๊อปกับแบงค์เองก็เขยิบเข้าไปรุมดูขนมที่หน้าตาดีแต่กินไม่ได้

เห็นสภาพกรแล้วก็ไม่มีใครกล้าหยิบชิมสักคน|||||||||||||

น้ำเองก็แปลกใจไม่น้อย มันจะเป็นไปได้ยังไงในเมื่อเพื่อนเขาเป็นถึงเชฟทำขนม

ที่จบจากฝรั่งเศส ขนมที่ทำเลี้ยงวันนี้ก็อร่อยมากๆ ..

ปฏิกิริยาของกรเล่นเอาเชฟชัยนิ่งอึ้ง มึนและเต็มไปด้วยความไม่เข้าใจ

คนที่เข้าใจเรื่องคราวนี้ได้ทันที ก็คงมีแต่เจ้าตัวแสบหน้าตี๋กับคนหน้าหล่อที่ยืนยิ้มกริ่ม


“5555สรุปมาเลยดีกว่าไอ้กร! ของใครอร่อยกว่า ใครชนะ!?” เสียงเอสฟังดูผยองครึ้มใจ

“ของพี่เอสกับพี่น้ำ!”

กรชี้ขาด อย่างไม่ต้องสงสัย เขายอมกินขนมไหม้ซะยังจะดีกว่า

น้ำกับเอสจับมือกันชูขึ้นร้องเย่! อย่างดีใจ

“เห็นมั้ยเอส!ผมบอกคุณแล้วว่าผมทำได้!55///”

“คร้าบๆ///”


น้องแบงค์มองหน้านิกกี้ที่ยิ้มอย่างสะใจ หนุ่มน้อยส่ายหน้านึกรู้ว่าคนรักเล่นตุกติกแน่ๆ


“เดี๋ยวครับ! มันต้องมีอะไรผิดพลาดบางอย่าง ! เอ่อรอเดี๋ยวนะครับ!

ขนมของผมมันไม่น่าจะรสชาติแย่ขนาดนั้นได้!”

ชัยหน้าเสีย เมื่อเห็นกรรังเกียจขนมของเขาถึงขนาดนั้น รีบพูดค้านขึ้นแล้วหยิบขนมชิ้นหนึ่ง

ขึ้นมากินเพื่อพิสูจน์รสชาติ โดยไม่ฟังเสียงห้ามของใครๆ “เหวอ~ เชฟอย่ากินเลย!!!”


“เฮือกก!!!!|||||||||||||||........... อ๊อก!! แอะ!! อะ! พรวดด!!!อี๋ย~~~แหวะ!ถุ้ย!!|||||||||||

แค่กๆ แค่กๆๆบะบ้า! ไม่อยากเชื่อ!นี่เราทำของห่วยแตกอย่างนี้ออกมาได้ยังไงเนี่ย!?

ทำไม! ทำไมรสมันถึงได้อุบาทว์ขนาดนี้!!! แหวะถุ้ย! แหวะถุ้ยๆๆๆ|||||||||||*||”

..น่าโกรธตัวเองนัก ของง่ายๆแค่นี้กลับพลาดได้! เขาทำพลาดตรงไหนกันนะ!?

เป็นถึงเชฟมืออาชีพ.. แต่กลับทำของกินให้ออกมาเป็นยาพิษ....น่าอายเขาจริงๆ


เชฟหนุ่มถึงกับทรุดตัวลงนั่งกับพื้น... ศักดิ์ศรีของคนที่รักในการทำขนมเท่าชีวิตอย่างเขา

ไม่เหลือแล้ว...............


เพราะไอ้ทาร์ตไข่บรรลัย!

“ ผมขอโทษครับอาจารย์!!! …ผมขอโทษษษษษษษษษษษษษษษษษษษษ ~~”



“ ก๊อกๆ!! .... ชัย...เฮ้ย!ช่วยกลับมาก่อนได้ป่ะ|||||||||||||”

น้ำต้องเข้ามาเคาะหน้าผากเพื่อนที่จิตหลุด กู่ให้กลับมาคุยกันก่อน

“นะน้ำ...... หึ เราแพ้ได้ไงไม่รู้|||||||||||||| โทษทีนะนายคงคิดว่าเราขี้โม้...แต่ว่าเราสนุก

มากจริงๆที่ได้ทำขนมแข่งกัน เราไม่เคยแพ้ใครเลยนะ.....คุณเอสเขาทำขนมเก่งจริงๆ...

เอ่อ.. ถึงจะไหม้ก็เถอะ55... แต่ก็ดีกว่าของเรา แย่มากเลยหนนี้เราทำออกมาได้แย่จริงๆ..”


“ไม่หรอกนะชัย เราไม่คิดว่านายทำพลาดหรอก ชัยเก่งจะตายไป!” น้ำให้กำลังใจเพื่อน

“แต่...”

“ต้องเป็นไอ้นิก!”

“หา!?”

นิกกี้ที่ยืนยิ้มอยู่ดีๆเป็นต้องสะดุ้งโหยง หน้าเสียสั่นหน้ารัวรีบปฏิเสธไว้ก่อน!

หวังว่าพี่เขาคงไม่รู้ความจริงหรอกนะเรื่องที่เขาแอบสับเปลี่ยนคัดสตาร์ด


“ก็ไอ้นิกมันเจ้ากี้เจ้าการขอทำใช่ม๊ะ! นั่นแหละ! มันทำเสีย! มันคงใส่อะไรผิดไป”

น้ำโบ้ยความผิดทั้งหมดให้น้องอย่างมั่นใจ..... ต้องเป็นเจ้าตี่แน่นอน ขนมถึงแดกไม่ได้


“คิดว่างั้นเหรอน้ำ...... ขอบใจนะที่นายเชื่อฝีมือเรา” ชัยยิ้มออกมาน้อยๆอย่างขอบใจเพื่อน

“ก็แน่ล่ะ!นายทำขนมให้พวกเรากินตั้งเยอะอร่อยจะตาย แข่งทำทาร์ตไข่แค่นี้จะมาแพ้ได้ไง๊!”

“น้ำ...............//// ขอบใจนะ นายชอบขนมที่เราทำใช่มั้ย”

“ขนมของชัยอร่อยที่สุดในโลกอยู่แล้ว!555 เพราะฉะนั้นไอ้ที่ออกมาแย่ต้องเป็นเพราะ

น้องเราแน่นอน! สรุปไอ้นิกแพ้คนเดียว!! พวกเราสามคนชนะหมดเลยดีมั้ย!55555”

“ไม่ว่าเมื่อไหร่......... นายก็คือกำลังใจของเราเสมอเลย..ขอบคุณจริงๆน้ำ”

“เอ๋?.....”

ทุกคนที่เห็นภาพชัยดึงตัวน้ำเข้ามากอดขอบคุณต่างก็มองหน้ากันเลิ่กลั่ก ก่อนจะหันไป

มองหน้าเอส.... คนหล่อต้องกำหมัดแน่น ทำหน้าไม่พอใจขึ้นมาเสียแล้ว


“เฮ้ยทำไง ไหงมันถึงออกมาเป็นอย่างนี้ได้ล่ะนิกกี้? นายทำกับข้าวอร่อยจะตาย..”

กรนั่งเงยหน้ามองหนุ่มตี๋ที่ยืนทำหน้าไม่พอใจผลสรุปของพี่อยู่ข้างๆ

“โธ่เอ๊ย! ตกลงก็โทษผมคนเดียวเลยเหรอ ผมก็ทำอย่างที่เขาบอกทุกอย่างนี่นา!”

นิกกี้โวยขึ้นทันที เห็นพี่ชายเข้าข้างเพื่อนก็ยิ่งหมั่นไส้ กอดอกปั้นหน้าบึ้ง.. แต่เอสกลับ

เข้ามากระซิบบอกให้ยอมรับผลสรุปนั้นไปเพื่อความสบายใจของน้ำจะดีกว่า

“แหมๆนิกกี้!55 เราเป็นมือใหม่นะ คงจะพลาดไปจริงๆ! พี่ว่าน้ำเขาคิดถูกแล้วล่ะ

(อย่าลืมว่าโกงเขาไว้...เกิดถูกจับได้ขึ้นมาจะโดนโกรธเปล่าๆ..รับๆไปเถอะนิกกี้!)”

งานนี้หนุ่มหน้าตี๋เลยต้องจำใจเออออตามพวกพี่ชาย...


“เอ่อสรุปว่า! เราชนะกันทุกคนเลยแล้วกันครับ55...” เอสปรบมือนำให้คนอื่นปรบมือตาม

เป็นอันเลิกแข่งกันด้วยดี ไม่ต้องมีคนแพ้ ให้ชนะหมดทุกคนนี่สิดี ! เท่านี้ทุกคนก็หัวเราะได้

คนหน้าหล่อเดินเข้ามาแทรกกลางระหว่างน้ำกับชัย ดันให้น้ำไปยืนอยู่ข้างหลังตัวเอง

ก่อนแสร้งหัวเราะขอจับมือกับชัย..


บางที........... เอสก็รู้สึกว่ามันชักไม่ค่อยเข้าท่ากับไอ้การต้องมาทนปั้นหน้าแบบนี้..

เขาอึดอัดและคิดว่าตัวเองขี้ขลาดเกินไปมั้ย........แต่...... แค่เพราะใบหน้าที่ยิ้มได้ของน้ำ

ก็ทำให้เขามองแล้วยังอดทนอยู่ได้..... แสดงละครเป็นงานที่เขาถนัด... แต่ในชีวิตจริง

เขาไม่ได้อยากแสดงละครปิดบังความรู้สึกของตัวเองเลยสักนิด.... เป็นผู้ใหญ่มันยาก

มากกว่าการเอาแต่ใจตัวเองเหมือนเด็กๆ.... เมื่อก่อนไม่เคยต้องแคร์ใครแบบนี้เลย

ถ้าชัยไม่ใช่เพื่อนของน้ำเขาคงไม่สนใจอะไร แล้วคอยกันท่าอย่างออกหน้า

..........แต่ตอนนี้เอสขอแค่เห็นน้ำยิ้มได้ก็พอ..



เลิกแข่งแล้วก๊อปกับบิวก็รีบกระดี๊กระด๊าอัพคลิปลงโซเชี่ยลมีเดียกันอย่างคึกคัก

น้องแบงค์ก็นั่งยิ้มๆ...จ้องหน้าคนรักรุ่นพี่ของเขาที่ทำหน้าเซ็งอย่างขำๆ

กร.....โกยทาร์ตไข่รสนรกลงถังขยะเพื่อความปลอดภัย...แล้วทำหน้าสะใจ...



***************************************




ที่ชายหาด...........

....... ทุกคนออกจากร้านอาหารของชัยได้ก็พากันมานั่งพักผ่อนที่หาดทราย

ก๊อปกับบิวเล่นน้ำทะเลอย่างลั่นล้า ส่วนแบงค์ นิกกี้ และกรเล่นแข่งก่อปราสาททราย

เป็นเพื่อนน้ำ โดยมีคุณเชฟหนุ่มผิวเข้มอย่างชัย ยอมทิ้งร้านแล้วตามมานั่งชิวๆด้วยคน...


เอสใส่แว่นกันแดดนอนเอนหลังที่เก้าอี้ผ้าใบ มองน้ำเล่นกับเพื่อนๆอยู่ห่างๆ...

เห็นน้ำหัวเราะ เขาก็ผุดยิ้มมุมปากขึ้นทุกครั้ง จนชัยที่นั่งเก้าอี้ผ้าใบตัวข้างๆหันมาเห็น

คุณเชฟหนุ่มหัวเราะนิดๆก่อนถามอย่างอดไม่ได้

“หึ55... อยากเล่นกับเขาด้วยรึไงครับคุณเอส... ? ไม่ไปเล่นเดี๋ยวผมนั่งเฝ้าโทรศัพท์ให้”

“ห๊ะ เอ่อ...หึ... ไม่ล่ะครับ...เก็บแรงไว้รอสอนน้ำเขาว่ายน้ำดีกว่า”

“โทษนะครับคุณเอส.. คุณกับน้ำดูสนิทกันมากเลยนะครับ”

“.......................ใช่ครับ เราสนิทกันมาก.....น้ำเป็นผู้ช่วยที่ดี เราอยู่ด้วยกันตลอดเวลา”

“ดีจังนะครับ........ เฮ้อ....55 น่าอิจฉาคุณนะ”

“......คุณว่าไงนะ..!?”

“อ๋อคือ ผมก็บอกว่าผมอิจฉาคุณจัง ... ที่ได้สนิทกับน้ำเขา...”

“คุณชัย.....ผมถามอะไรคุณตรงๆเลยได้มั้ย”

“อึก...? อะไรครับ?” ชัยหันหน้ามาตั้งใจฟังที่เอสพูด ดาราหน้าหล่อตรงหน้า

ถอดแว่นออกแล้วลุกขึ้นมานั่ง มองตาเขาตรงๆถามอย่างจริงจังว่า

“คุณ..............มีแฟนรึยัง!?”

“เอ๋!////// ถะถามผมเหรอครับ!”

“อ้าวก็ใช่สิครับ! แถวนี้มีแพะซะที่ไหนล่ะ!” … แอบหงุดหงิดที่อีกฝ่ายเอาแต่ยิ้มเขินน่าถีบ

“ทะทำไมคุณเอส........เอ่ออยู่ๆก็ถาม...555////”

“ตกลงคุณมีแฟนแล้วใช่มั้ยครับ!” ความหวังของเอสคือขอให้มีทีเถ๊อะ!

“ผมน่ะงานยุ่งๆครับ ไม่มีเวลาไปหาแฟนหรอก...แหะ..”

“โธ่เอ๊ย!!!|||||||||||||||*||” คนหล่อสะบัดหน้าไปบ่นอย่างขัดใจทางอื่นเล็กน้อย

ก่อนจะหันมาคุยกับชัยต่อ เอสสวมแว่นกันแดดอย่างวางมาด..


“เอ่อ....คุณชัยครับ...ที่ห้องครัวถ้าได้ยินไม่ผิด... คุณพูดว่า..น้ำคือ.....กำลังใจของคุณ

...มันหมายความว่าไงครับ ผมไม่ค่อยเข้าใจ ในเมื่อคุณกับน้ำเพิ่งเจอกันอีกครั้งหลังจาก

แยกกันไปเป็นสิบปีไม่ใช่เหรอครับ?”

“อ๋อใช่ครับ///// หึ......... เรื่องนี้น้ำเขาไม่เคยรู้หรอกครับว่าผมคิดกับเขายังไง”

คนพูดเอาแต่อมยิ้ม ไม่ได้มองหน้าคนฟังเลยว่ากำลังทำหน้าโหดขนาดไหน....

เอสกำหมัด กัดฟันถามต่อ ซ่อนความไม่พอใจไว้ “แล้วคุณคิดยังไงกับเขา...”


ชัยแหงนหน้ามองท้องฟ้าใส ก่อนจะเล่าให้เอสฟัง “เขาคือแรงบันดาลใจของผม

เป็นกำลังใจให้ผมสู้เมื่อท้อ.. ผมมีทุกวันนี้ได้เพราะน้ำครับ..”


เอสฟังแล้วอึ้งไปไม่น้อย คนรักของเขามีความหมายกับผู้ชายคนนี้ถึงขนาดนี้เชียวหรือ

“หมายความว่าไงครับ...... น้ำทำอะไรให้คุณเหรอ ถึงได้....”

“อ๋อเปล่าๆครับ55 น้ำเขาไม่ได้ทำอะไรเลย.....นอกจากทำให้ผมรู้สึกมีความสุขทุกครั้ง

ที่ได้นึกถึงเขา....... คุณเชื่อมั้ยคุณเอส ผมไม่เคยลืมเขาเลย เขาติดอยู่ในใจของผม

และผมก็จะไม่มีวันลืมเขาด้วย....ได้เจอกันอีกครั้งอย่างนี้ผมดีใจสุดๆ ผมตั้งใจจะเป็น

เพื่อนรักของเขาไปตลอดชีวิตเลยล่ะ!....อ๊ะ!//// ตะแต่คุณอย่าเอาไปบอกเขานะครับ!

แหะๆ//// มันน่าเขินอยู่น่ะ5555” เอามือลูบหัวตัวเองแก้เขิน หัวเราะกับหน้างงๆของอีกฝ่าย


“เอ่อ......เพื่อน!...เพื่อนรัก.....ตลอดชีวิต!?” .......แค่เพื่อนเท่านั้นเหรอ!?

เอสฟังที่ชัยพูดดูเหมือนจะรักและปลื้มน้ำมากๆ..... แต่ก็อยากจะเป็นแค่เพื่อนเท่านั้น

.........หรือไม่กล้าบอกว่าชอบน้ำแบบอื่นต่อหน้าเขากันนะ...


“ครับ..หึ ผมอยากเป็นเพื่อนสนิทกับเขาจริงๆนะครับ... ตั้งแต่ตอนม.ต้นแล้ว

ถ้าผมไม่ย้ายโรงเรียนไปก่อน ไม่แน่ตอนนี้ผมอาจจะสนิทกับน้ำมากกว่าคุณก็ได้นะครับ”

ประโยคหลังเอสไม่ชอบใจเลย.... แต่ก็ยังนั่งนิ่งๆฟังที่ชัยเล่า


“คุณคงอยากรู้ใช่มั้ยครับ55 ผมจะเล่าให้ฟังก็ได้ว่าทำไมน้ำถึงมีความหมายกับผมมาก

....คือผมน่ะชอบทำขนมมาตั้งแต่เด็กๆเลยแล้วล่ะครับ น้าชายของผมก็เป็นเชฟที่เก่งมาก

ผมชอบดูเขาทำ ตามเขาเข้าครัวทุกครั้งที่ไปเยี่ยมที่บ้าน น้าเขาจะทำขนมอร่อยๆให้กิน

ประจำเลย แล้วก็สอนผมด้วยนะ55 ...นั่นแหละผมรู้ตัวว่ารักการทำขนมมาตั้งแต่เด็กแล้ว

แต่......พ่อแม่ของผมน่ะพวกท่านอยากให้ผมเป็นหมอ..... เขาวางแผนอนาคตให้ผม

เรียนหมออย่างเดียวเลย...ไม่สนใจว่าผมจะอยากเป็นอะไร ...แล้วผมก็ขัดไม่ได้ด้วย

...วันนั้นเป็นวันจบการศึกษาชั้นม.ต้นของผม อย่างที่รู้ครับ ผมกับน้ำเรียนห้องเดียวกัน

แต่ผมกับเขาเคยพูดกันนับคำได้..... วันนั้นผมเอาคุกกี้ที่ทำเองไปโรงเรียนด้วยครับ

มันเป็นคุกกี้ที่ผมลองทำด้วยตัวเองทั้งหมดเป็นครั้งแรก ผมดีใจสุดๆที่มันออกมาดี

ผมห่อคุกกี้ที่แอบทำไม่ให้พ่อแม่รู้ทั้งหมดนั้นอย่างดี....คิดว่าจะเอาไปแจกเพื่อนๆ

ถือเป็นที่ระลึกครั้งสุดท้ายที่จะได้เจอกัน เพื่อนคนอื่นๆเขาก็เรียนที่เดิม มีแต่ผมที่

ต้องย้ายไปเรียนที่อื่นเพราะพ่อกับแม่อยากให้ผมเรียนเคร่งกว่านี้..

.....เอ่อ..คุณเอสเบื่อรึยังครับ..55”


ชัยเล่าอดีตหนหลังให้ดาราหน้าหล่อฟังอย่างตั้งใจ... แต่แล้วก็รู้สึกเกรงใจขึ้นมา

ไม่รู้ว่าคนข้างๆเขาจะต้องการฟังจริงหรือเปล่า “ไม่หรอก เล่าต่อสิครับ..” เอสพูด

เขาอยากรู้ว่าน้ำไปเกี่ยวข้องยังไง ถึงได้เป็นคนสำคัญที่ชีวิตนี้ชัยไม่มีวันลืมลง...


“วันนั้น...ตั้งแต่เช้า...จนเย็น... ผมไม่กล้าส่งคุกกี้ให้ใครกินเลยสักชิ้นเดียว...หึ...

ผมมันขี้ขลาดเสมอ .... ไอ้ตอนทำก็เอาแต่นึกคึกจะทำ คิดว่าจะทำให้เพื่อนๆแปลกใจ

แต่ผมลืมคิดไป เรื่องที่พวกมันจะต้องล้อผมแน่ๆ ถ้ารู้ว่าผมเป็นคนทำเองทั้งหมด

มันน่าอายไม่ใช่เหรอครับ สมัยนั้นเป็นใครก็ต้องถูกล้อว่าเป็นตุ๊ดชัวร์เลย||||||||.....เฮ้อ

พ่อกับแม่ก็ไม่ชอบให้ผมทำขนม ผมไม่อยากได้ยินใครพูดว่าผมไม่เหมาะอีก

....ก็นั่งหน้าเหงาตั้งแต่เช้ายันเย็นเลยล่ะครับ...หึ....”


“อ้าวแล้วทำไมคุณไม่บอกว่าซื้อมาให้ล่ะ?”

“ผมทำเอง ...ทำคนเดียวครั้งแรกด้วย....ผมภูมิใจกับมันมาก ไม่อยากให้มันถูกมองข้าม

ความตั้งใจที่ผมได้ทุ่มเทลงไปเพื่อคนกินเลย....เลยได้แต่เก็บไว้เองไม่ได้ให้ใครสักคน

แต่….สุดท้ายก็มีคนได้กิน.........หึหึ ก็น้ำนั่นแหละครับ! เย็นวันนั้นผมกำลังนั่งรอ

รถของพ่อมารับกลับบ้านอยู่หน้าโรงเรียน จู่ๆก็เห็นน้ำเขาเดินมานั่งรอพ่อแม่เหมือนกัน

เขามานั่งข้างๆผม ก็ทักกันแค่ยิ้มๆนั่นแหละครับ......... แต่5555”


เอสขมวดคิ้วสงสัยเห็นชัยหัวเราะอย่างอดไม่ได้ “อะไรครับ?..มีอะไรน่าขำเหรอ?”


ชัยอมยิ้มเล่าต่อ “ หึหึ ก็น้ำน่ะสิครับอยู่ๆท้องเขาก็ร้องเสียงดังมากจนผมสะดุ้งเลย55

ผมกับเขาก็เลยต่างคนต่างหัวเราะออกมา...... ตอนนั้นแหละที่ผมนึกถึงคุกกี้ขึ้นมาได้

ผมไม่ได้บอกอะไรเขา ไม่กล้าบอกว่าทำเอง แต่แกะห่อแล้วยื่นมันไปให้เขา55

เขาน่ารักมากเลยนะครับ ตาโต ยิ้มกว้างทันทีเลย พูดกับผมว่าขอบใจนะชัย.....แล้วก็

รับคุกกี้ไปกิน......กินหมดหนึ่งชิ้น ก็เหล่มองมาที่ถุงขนมในมือผมอีก555 เขาไม่กล้า

ขอผมกิน ผมดีใจมากเลยนะที่เห็นเขากิน ถามเขาว่าเป็นยังไงบ้าง อร่อยไหม

นั่นล่ะครับ เพราะคำตอบของน้ำถึงทำให้ผมได้เป็นเชฟทำขนมอย่างทุกวันนี้”


เอสสนใจซักชัยให้เล่าต่อ “เขาตอบคุณไปว่ายังไงครับ!?”


“เขายิ้มแล้วบอกผมว่า เป็นคุกกี้ที่อร่อยที่สุดในโลกเลยชัย!ซื้อมาจากที่ไหนบอกบ้างสิ

เราจะซื้อกินไปตลอดชีวิตเลยชัย!/////555 ผมมีความสุขมากมากเลย...ผมดีใจที่สุด

ที่มีคนชอบขนมที่ผมทำขนาดนี้ ผมไม่เคยลืมคำพูดของน้ำในตอนนั้นเลย.. หึ///

มาคิดดูตอนหลังไม่รู้ว่าตอนนั้น เป็นเพราะน้ำเขากำลังหิวรึเปล่านะ555 …เอ่อแล้ว..

วันนั้น..พอพ่อน้ำมารับผมก็เลยให้คุกกี้ทั้งหมดกับเขาไป เขาดีใจมากเลย ผมก็ดีใจมาก

เหมือนกัน แล้วก็เย็นวันนั้นแหละที่ผมกล้าบอกพ่อกับแม่ว่าอยากเป็นเชฟทำขนมหวาน

ผมนึกถึงคำที่น้ำบอกกับผมเสมอ มันเป็นกำลังใจของผม...ผมถึงพยายาม...

จนเป็นได้อย่างทุกวันนี้ไงครับ////...หึ...เรื่องมันก็เป็นอย่างนี้แหละครับ

เหมือนจะเป็นเพียงเรื่องเล็กๆที่เจ้าตัวเขาก็คงจะลืมมันไปแล้ว

แต่มันเป็นเรื่องที่ยิ่งใหญ่มากสำหรับชีวิตของผมครับ”



ไม่รู้..............จะพูดอะไรออกไปดี.....................

...........................เอสได้แต่ยิ้มน้อยๆให้ชัย........ผู้ชายที่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่นตั้งใจ

รักการทำขนมเป็นชีวิตจิตใจ..........ดู...ไม่มีเล่ห์เหลี่ยมใดๆ..............


คนหน้าหล่อเสหางตามองไปทางคนน่ารักที่วิ่งไล่ตีน้องอยู่ไกลๆ.... น้ำคงไม่รู้เรื่องนี้

แต่เขาจะเล่าให้น้ำฟังแน่นอน......
....................................

.....................

...........


******************************************




ตกบ่ายสามโมง... นิกกี้กับแบงค์กลับจากออกไปหาซื้อของฝาก ก็มาช่วยกันเก็บกระเป๋า

เตรียมตัวเดินทางกลับบ้านก่อนคนอื่นๆเพราะต้องกลับไปเรียน

พวกเขาจะกลับตอนเช้าวันพรุ่งนี้…



“ต้องกลับก่อนแบบนี้เป็นห่วงพี่น้ำชะมัด..” นิกกี้ยังบ่นไม่หาย ตลอดทางที่ไปซื้อของ

จนกระทั่งกลับมาที่ห้องพัก

“โธ่พี่นิกครับ พี่เอสก็อยู่ข้างๆ......เลิกห่วงเลิกคิดมากได้แล้วครับ ผมว่าเพื่อนพี่น้ำเขาก็ดู..”

“รู้น่า...........มันก็ดูดีอ่ะนะ......แต่มาจากไหนก็ไม่รู้จู่ๆจะมาสนิทกับพี่น้ำได้ไง!

พี่เอสก็ใจง่ายเกินไปแล้ว... เห็นคุยอะไรกันก็ไม่รู้ใหญ่เลย ฮึ่ม..ถึงกลับไปแล้ว

พี่ก็จะโทรเช็กตลอดเลยคอยดูดิ.....เฮ้อเสียดายนะ มาได้แป๊บเดียวเอง.....เอาไว้รอบหน้า

เราหาเวลามาเที่ยวด้วยกันนานๆให้นานกว่านี้เลยดีมั้ยแบงค์...////”

หนุ่มตี๋รุ่นพี่ส่งของจากมือตัวเองให้หนุ่มรุ่นน้องเก็บใส่กระเป๋าไปก็พูดยิ้มยักคิ้วให้...

ปฏิกิริยาคนฟังมีแค่อมยิ้ม.. แล้วมองสบตากับคนรักอย่างเขินเล็กน้อย//////


“อืม...เหลือชุดนอนกับชุดที่จะใส่พรุ่งนี้ไว้ แล้วก็พวกของใช้นิดหน่อย

เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าค่อยเก็บแล้วกันเนอะ ..........เออแบงค์ พี่ว่า....เอาพวกของฝากเพื่อนๆ

มากองรวมกันไว้ทางนี้ดีกว่า จะได้ไม่ลืมหยิบอันไหน..”

นิกกี้ชี้ไปที่กองของฝาก มันกระจัดกระจาย หล่นที่พื้น อยู่ข้างโต๊ะ วางไว้บนเตียงก็ยังมี

แบงค์หันไปมองตามแล้วพยักหน้ารับ ก่อนจะเดินไปรวบหอบห่อขนมกับของประดับน่ารัก

สร้อยแหวนกำไลต่างๆที่ทำเป็นของฝากจากทะเล... “โห.. พอเอาของแบงค์กับของพี่นิก

มารวมกัน มันก็เยอะเหมือนกันนะครับเนี่ย.........เอ๊ะ?...55ไอ้นี่อะไรกันครับพี่นิก!

อย่าบอกนะครับว่านี่ก็เป็นของฝากด้วยอ่ะ!”


“555แม่น! นั่นน่ะของฝากนังหนูแนนมัน555 มันบอกอยากได้อะไรที่ดูเป็นทะเล๊ ทะเล”

“แล้วพี่นิกก็เลยเอาทรายกรอกใส่ขวดมาเนี่ยนะครับ!555 เดี๋ยวเถอะครับ ผมว่าพี่หนูแนน

ต้องแยกเขี้ยวไล่ข่วนหน้าพี่แน่ๆ55 ไม่กลัวรึไง”

“โธ่~ อันนั้นเอาไว้แกล้งมัน!55 ของจริงก็ซื้อกำไลให้มันแหละ อันสีชมพูนั่นน่ะ”

“ชอบแกล้ง..หึ คนอะไร”

“ก็คนหล่อสุดๆไงจ๊ะ!” เขยิบตัวมานั่งใกล้คนตัวเล็กบนเตียง เอียงหน้าไปหอมแก้มซ้าย

หนึ่งฟอด ก่อนจะดึงร่างเล็กนั้นเข้ามากอดไว้แนบอกให้หายหมั่นเขี้ยวใบหน้าจิ้มลิ้ม

ทำหน้าหมั่นไส้เขาอย่างนี้มันน่า~~ฟัด//////

“อื้อ~///// พี่นิก! เดี๋ยวก็เห็นรอยหรอกครับ! ไม่เอาครับไม่ทำที่คอ

แบงค์อายเขา~~พี่นิ๊ก~พอแล้ว!” พยายามดันตัวออก

“ไม่เป็นรอยหรอกน่า อย่าหนีซี่ มาให้กอดแน่นๆก่อนเร็ว! 55”

“โธ่พี่นิกก็//////” หนุ่มน้อยยอมซุกตัว กอดกับคนตัวโตกว่าพร้อมรอยยิ้มที่เผยออกมา

เพราะความรู้สึกอบอุ่นใจ “เอ..... แล้วของฝากของพวกพี่วี พี่อาท พี่บาสล่ะครับ

พี่นิกเอาอันไหนให้เหรอครับ?” เงยหน้าขึ้นถาม คนรักจะเอาอะไรไปปิดปากพวกเพื่อนๆ

ให้เลิกโวยวายเรื่องที่แอบหนีมาเที่ยวกันนะ


“เอ่อ........ก็ขนมพวกนั้นแหละ” นิกกี้ชี้ไปแถวของกินมั่วๆ

“55แค่ขนม พี่นิกต้องโดนเล่นงานแน่!” แบงค์แกล้งล้อทำเสียงขู่

“ไม่หรอก...หึหึหึ พี่คิดไว้แล้ว สงสัยงานนี้ต้องตั้งวง(เหล้า) ปลอบพวกมันจะได้อยู่หมัด”

“อย่าให้หนักนักนะครับ เดี๋ยวไปเรียนไม่ไหว”

คนรักตัวเล็กของเขาบอกอย่างเป็นห่วง หนุ่มตี๋ก็ยิ้มรับ

“จ้า...... (แค่โต้รุ่งเท่านั้นรับรอง...อิอิ)”

นิกกี้มองไปที่ถุงของฝากมากมาย... เขานึกถึงเจ้าเพื่อนขาสั้นขึ้นมา...ไอ้บาส...

ไม่รู้ป่านนี้พ่อแม่ของบาสจะกลับจากไปเที่ยวกันหรือยัง....

ไอ้บาสมันยิ่งขี้เหงาอยู่ด้วย... จะรอ... รอให้เขาไปหารึเปล่านะ...


“พี่นิกครับ...” แบงค์เรียกให้คนเหม่อรู้สึกตัว

หนุ่มหน้าตี๋เอามือลูบเส้นผมนุ่มของคนตรงหน้าเล่น

กับเสียงพึมพำเบาๆที่พอฟังรู้ ถึงจะชวนให้แปลกใจ แต่เมื่อได้ยินแล้ว

หนุ่มน้อยก็อมยิ้มแก้มแทบปริ “..ยังไง............พี่ก็รักแบงค์...... รักแบงค์นะ...”


นิกกี้เอาคางเกยหัวคนรักเล่น แกล้งกอดให้แน่นจนคนในอ้อมกอดต้องร้องที่โดนรัดตัว

แต่ก็หัวเราะไปพร้อมๆกันด้วย.... เพียงแค่นี้นิกกี้ก็มีความสุขแล้ว แค่ได้อยู่กับแบงค์..

ถึงจะสงสารเพื่อน.. แต่เขาก็เลือกแล้ว...






***************************
**************


เวลาเดียวกันนั้นที่บ้าน บาส..


“บาส! ไอ้บาสเอ๊ย! พ่อกลับมาแล้ว!! 55ลงมาเอาของฝากเร็วเว้ย!”

พ่อของบาส กลับจากต่างจังหวัดมาแล้ว ตาเหน่งขายรถที่เพื่อนๆลูกชอบล้อ

ถือถุงข้าวของเดินเข้าบ้าน นำหน้าภรรยาคนสวยกับคนทำงานบ้าน ตะโกนเรียก

เจ้าลูกตัวแสบที่อยู่เฝ้าบ้านคนเดียว คนถูกเรียกเมื่อได้ยินก็ตาโต รีบทิ้งปากกา

ฝึกเขียนงานในมือ วิ่งลงบันไดมาชั้นล่างอย่างตื่นเต้น


“กลับมาแล้วเหรอพ่อ! ///// ซื้ออะไรมาให้อ่ะ!?” ทักหน้าบาน แต่แล้ว..

ชายหนุ่มก็ต้องสะดุดสายตากับสมาชิกส่วนเกินที่เขาไม่เคยพบหน้ามาก่อน

บาสหยุดยืนอยู่ห่างๆ ยกมือขึ้นเสยผมที่ยาวระทัดหูได้ มอง.... เด็กหนุ่มผิวขาว

ท่าทางสะอาด แม้จะนั่งอยู่ที่โซฟารับแขก แต่ประมาณจากสายตา หุ่นและส่วนสูง

น่าจะไล่เลี่ยกันกับเขา.. แปลก.... ที่ทรงผมตั้งๆนั่นดูรับกับใบหน้าของเจ้าตัวอย่างประหลาด

ท่อนแขนที่โผล่พ้นจากเสื้อแขนกุดตัวโคร่งออกมาบอกให้รู้ได้ไม่ยากว่า เป็นกล้ามเนื้อ

ที่ได้รับการพัฒนา.. ลักษณะเหมือนคนเล่นกีฬาเป็นประจำ...

แค่มองอย่างผิวเผิน บาสก็รู้ได้เลยว่าอีกฝ่ายน่าจะอายุน้อยกว่า..


เด็กผู้ชายคนนั้นกำลังส่งยิ้มมาให้คุณลูกชายเจ้าของบ้านอย่างเป็นมิตร...

ยิ้ม....ให้เห็นเหล็กดัดฟันสีสดใส

ยิ้ม.....................จนตาหยี....


“เอ้า! รู้จักกันไว้นะ นี่หลานของแม่มิตรดาเขา ชื่อ ยู ..” พ่อมายืนพูดข้างๆ จึงทำให้บาส

ละสายตาจากญาติฝ่ายเมียใหม่พ่อได้...

“น้ารบกวนด้วยนะจ๊ะ...เอ่อ.....ขอโทษนะที่น้าไม่ได้บอกบาสไว้ก่อน..

พอดีมีปัญหาทางบ้านเขานิดหน่อยจ้ะ.... เขาเลยจะย้ายมาเรียนที่นี่....ปีนี้ยูก็อยู่ม.5แล้ว..

ถ้าไงให้ยูมันนอนห้องข้างๆบาสแล้วกันเนอะ..น้าเห็นมันว่างอยู่นี่ มีแต่พวกผ้าห่มที่เก็บไว้

เดี๋ยวน้าจะไปหาซื้อที่นอนมาให้เย็นนี้เลยแล้วกัน เดี๋ยวขนของขึ้นไปไว้บนห้องเลยนะยู..”

คุณมิตรดาหันไปพูดกับทางนู้นที ทางนี้ที.. ส่งยิ้มพยักหน้าบอกให้บาสรู้

เรื่องสมาชิกใหม่ของบ้าน


“ห๊า!!!? มาอยู่นี่เหรอ!” บาสยืนจังก้าด้วยสีหน้าตกใจต่อหน้าคุณแม่เลี้ยง

นานนับปีแล้วที่พ่อแต่งงานใหม่ แค่แม่ใหม่.... เขายังไม่รู้จะปรับตัวให้เข้ากันได้

ยังไงดีแล้ว.. ใจมันไม่ยอมรับสักที... นี่ยังเอาหลานชายมาอยู่ด้วยอีกเรอะ!||||||||*||


ยู...ยกมือไหว้สวัสดี แต่บาสกลับยืนนิ่ง......

“ฮึ! เป็นของฝากที่เซอร์ไพร์สมากเลยนะพ่อ! วางแผนกันไว้นานแล้วสิท่า!

ก็ตามใจเหอะ! จะขนทั้งโคตรมาอยู่ด้วยกันที่นี่เลยก็ได้นะ! เพราะยังไง พ่อจะเอาใคร

เข้ามาอยู่ในบ้าน ผมก็ไม่เคยมีสิทธิ์ออกเสียงอะไรอยู่แล้ว!!!”

ว่าแล้วคุณลูกชายก็เดินปึงปัง หัวเสียหนีขึ้นห้องข้างบนไป... สร้างบรรยากาศตึงเครียด

และความหนักใจให้คนเป็นพ่ออีกครั้ง เหมือนอย่างที่เคยเกิดขึ้นนับครั้งไม่ถ้วน...

ตั้งแต่หาแม่ใหม่ให้ลูก “ไอ้บาส! เอาอีกแล้วนะแก!”

เป็นเพราะบาสยังไม่เคยลืมแม่แท้ๆของตัวเองที่เสียชีวิตไป

ด้วยโรคมะเร็ง... และยังไม่ยอมให้ใครมาแทนที่แม่ของเขาได้....



“เฮ้อ...... อย่าไปคิดมากนะยู อยู่ที่นี่แล้วตั้งใจเรียนต่อให้จบไป... พี่เขาก็เป็นแบบนี้แหละ

เราก็อยู่ของเราไป ไม่ต้องไปวุ่นวายกับเขา อย่าไปทำให้เขาโกรธอะไรขึ้นมาก็พอ

เข้าใจนะ ..ยู....ยูอยู่ได้ใช่มั้ย...น้าอยากให้ยูอยู่ที่นี่นะ” คุณน้าสาวคนสวยผู้เรียบร้อย

ตกอยู่ในสถานะไม่ค่อยลงรอยกับคุณลูกเลี้ยง ได้แต่ถอนใจแล้วถอนใจอีก...


“...........ครับ..น้าดา..........อยู่ได้ครับ....”

ยูคิดว่า..เขาคงไม่เข้าไปยุ่งกับคนที่ไม่มีมิตรไมตรีให้กัน ตั้งแต่แรกเห็นขนาดนี้หรอก

อุตส่าห์ยิ้มให้..................ไม่ยิ้มตอบบ้างเลยสักนิด...





.................................

.........................

..............






tsktonight.TBC.

---***--- ด้วยความรักและคิดถึง จึงเป็นเช่นนี้....แหะๆ
หายหน้าไปจนบางคนตัดวิออกจากวงศ์ตระกูลแล้วมัง55
เอาล่ะหวังว่าแฟนๆจะหายคิดถึงกันได้นะจ๊ะ ตอนหน้าวิก็จะพยายามต่อไป
อยากให้รู้ว่าดีใจที่มีคนรอ และแวะมาทักทายกันเสมอเลยนะคะ ^^
ปล.ความจริงตอนนี้ควรจะได้อัพลงให้อ่านกันเร็วกว่านี้ ถ้า... วิไม่ป่วยซะก่อน55
เรื่องเครียดของวิ ช่วงนี้วิ....ทำใจค่ะ....ช่างหัวมันไปก่อน...(กี่โลนะ?)..
อ่ะพอๆ555จะเล่นเลอะเล่นเทอะแล้ว ตอนหน้าเจ๊อะกันนะคะ


ถึงคุณ อาณาจักรแห่งเรา // อะไรในใจชัยเฉลยให้แล้วค่ะ^^
เก่งมั้ยวิพาหนุ่มๆกลับมาก่อนวันแม่ด้วย555 ส่วนตอนพิเศษของบาสต้องรอจ้ะ!555
และคิดถึงนะคะ

ถึงคุณ kaey // เอสเขาแสดงเก่งแต่เบื่อจะแสดงมากๆเลยล่ะค่ะ ไม่รู้เรื่องที่ชัยเล่า
จะพอทำให้เอสหายหงุดหงิดกับเขาได้รึเปล่า55 ขอบคุณที่ห่วงวินะจ๊ะ
แต่งเรื่องนี้ก็คลายเครียดดีทีเดียวค่ะ วิจะเข้าโหมดเพ้อๆเจ้อๆดี555

ถึงคุณ onehanga // ไม่หายไปไหนหรอกค่า วิก็เป็นงี้แหละหลายคนคงชินแล้ว55
บอกจะมาให้ไว ก็พยายามสุดๆอ่ะค่ะ โทษที่ทำให้คอยนะจ๊ะ ถ้าไม่คอยสิแย่เลย
แวะมากดมาดันให้เยอะๆเลยค่ะ คิดถึงทุกคนเลยนะใจก็อยากแต่งทุกวัน
แต่ไม่ได้ทำซั๊กวัน เพิ่งได้มาต่อให้สองสามวันมานี้ล่ะค่ะที่ได้แต่งต่อเยอะเลย
กำลังใจดีก็มีเฮ แค่นี้ก็ได้แรงแต่งต่อแล้วค่ะ
ปล.วิชอบตอนที่น้ำอ้อนเอสทุกฉากเลยล่ะค่ะ เขาน่าร๊ากก

ถึงคุณ pjang // เอสขี้หึง นิกกี้ขี้หวง ส่วนคนเขียนขี้เกียจ หายจากอาการไม่ดีแล้ว
มันปวดตัวไปหม๊ดดดด พักอยู่พักใหญ่ๆเลยค่ะ ขอบคุณสำหรับกำลังใจอีกดวงนะจ๊ะ
ตอนหน้าอาจต้องลุ้นวันอัพฟิคของวิมากกว่าเนื้อเรื่องซะล่ะมัง5555
แต่ตอนหน้าห้ามพลาดนะคะ มีงานเข้านิกกี้กับแบงค์ซะแล้ว แต่เป็นอะไรม่ายยยบอก



ยังไงก็เอาฮาไว้ก่อน ไม่ฮาก็ถูๆไถๆไปกัน 555 นะจ๊ะทารก






Create Date : 26 กรกฎาคม 2556
Last Update : 4 สิงหาคม 2556 22:12:12 น. 5 comments
Counter : 1177 Pageviews.

 
เย้ รีบมาเม้นให้คนแรกเลย เข้ามาดูทุกวันเลยนะคะ ขอบคุณที่มาต่อให้นะคะ ไม่ผิดหวังเลยจริงๆ แผนนิกกี้นี่สุดยอดจริงๆ แต่คงแพ้ความคิดสร้างสรรค์ของน้ำ ใส่กะปิ มะม่วงดองอะไรเนี่ย ถ้าน้องไม่สลับให้ มีหวังเอสแพ้อับอายแน่เลย ชอบเรื่องที่ชัยเล่าตอนเด็กๆอ่ะค่ะ น่ารักมาก สู้ๆนะคะคุณวิ


โดย: onehanga IP: 58.107.16.63 วันที่: 27 กรกฎาคม 2556 เวลา:6:20:56 น.  

 
ดีใจจังคุณวิมาแล้ววว ^^
น้ำดูมีพรสวรรค์ในการทำอาหารนะคะ คิดสูตรใหม่ๆ ไม่เหมือนใครด้วย ฮ่าาาา
ชัยอยากเป็นแค่เพื่อนกะน้ำเท่านั้นใช่มั้ยคะ เอสจะได้เลิกกังวลเน้อะ อิอิ แล้วก็แอบหวังให้น้องบาสคู่กับน้องยูด้วยนะคะเนี่ย อิอิ


โดย: Kaey IP: 180.180.144.115 วันที่: 27 กรกฎาคม 2556 เวลา:21:28:59 น.  

 
บ้าที่สุดเลยอ่ะนิกกี้...แกล้งชัย ชัยดูน่าเห็นใจขึ้นเป็นกองเลย และผมว่า...ฟันธงได้เลยว่าชัยไม่ได้คิดอะไรเกินเพื่อนกับน้ำหรอก...เชื่อหัวไอ้เรืองสิ

มาถึงบาสกับยู นี่คือคู่จิ้นคู่ใหม่หรือเปล่า แล้วใครคือเคะเมะอ่ะ แล้วนิกกี้กับแบงค์จะงานเข้าได้ไง หรืออาจมีการสลับสองคู่นี้หรือ...โอ้มาย


โดย: อาณาจักรแห่งเรา วันที่: 28 กรกฎาคม 2556 เวลา:15:09:11 น.  

 
หวัดดีค่า คุณวิ ยังฮาได้โล่ เหมือนเคยเลยน้ำเนี๊ยะ ยังไงก็ไม่มีทางลองกินของกินฝีมือน้ำแน่ ๆ (ยังอยากมีชีวิต ติดตามนิยายคุณวิอีกนาน) สำหรับชัย หมดโปรแค่นี้รึเปล่าค่ะ ท่าทางเค้าก็น่ารักดี น่าจะจับคู่ใครที่ยังว่าง ๆ ซักคน ส่วนคู่น้องเนี๊ยะ เคยคิดตั้งนานแล้วว่าต้องมีปัญหาแน่ ๆ ตั้งกะตอนที่บาสเริ่มรุกนิกกี้หนัก ๆ แล้ว เฮ้อ ยังไงก็เพลา ๆ มือหน่อยนะค่ะ ไม่อยากเสียกระดาษทิชชู่ เป็นม้วน


โดย: pjang IP: 119.42.80.52 วันที่: 30 กรกฎาคม 2556 เวลา:17:09:30 น.  

 
หนุกมากเลย ชอบอ่ะ รอตอนต่อไปยุนะ สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ


โดย: Uji IP: 125.26.89.165 วันที่: 2 สิงหาคม 2556 เวลา:17:04:21 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

tsk.love
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 24 คน [?]




เพื่อนกัน คนที่มีใจรักวายๆๆๆๆ
Group Blog
 
<<
กรกฏาคม 2556
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
28293031 
 
26 กรกฏาคม 2556
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add tsk.love's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.